Wala talaga si Christian sa kanya ang puso. Dapat pa ba siyang magpatuloy?Pakiramdam niya'y sobrang pagod na rin siya, pero hindi niya kayang bitawan...Kailan kaya titigil si Christian sa paghabol kay Karylle at siya naman ang tignan?"Christian, hindi mo ba naisipang sumuko?" Hindi mapigilang tanong ni Roxanne habang tinititigan siya.Tahimik lang ang driver habang nagmamaneho. Wala siyang lakas ng loob na makialam sa usapan ng boss niya.Kumikislap ang mga mata ni Christian. Nilingon niya si Roxanne at ngumiti nang may pagkaawa sa sarili, "Roxanne, may minamahal ka ba?"Mabilis na tumibok ang puso ni Roxanne, at tila nanigas ang buong mukha niya. Sa sandaling iyon, hindi niya alam kung paano sasagot.Pero hindi naman pala talaga naghihintay ng sagot si Christian. Patuloy itong nagsalita, "Matagal ko nang gusto si Karylle, hindi lang isang araw o dalawang araw. Ang protektahan siya ay naging instinct ko na. Sa mga taon na lumipas, hindi ko inaasahang mapunta talaga siya sa akin, pe
"Uuwi na ako."Iyon lang ang sinabi ni Roxanne. Marami siyang gustong sabihin sa lalaking ito, pero hindi niya magawa.Ngumiti si Christian at tumango, "Hatid na kita.""Hindi na kailangan. Nasa tapat na tayo ng bakuran. Bakit kailangan mo pa akong ihatid? Gabi na rin, dapat kang magpahinga."Hindi na nagpumilit si Christian at tumango na lang. Hindi niya pinaalis ang driver hangga't hindi nakikitang ligtas na nakapasok si Roxanne sa loob ng bahay.Habang nakatingin si Roxanne sa unti-unting pagkawala ng ilaw sa labas ng bintana, mas lalong sumakit ang kanyang puso.Ang bait niya talaga. Paano kaya kung totoong siya ang mahal nito? Kaya niyang manatili sa tabi niya habambuhay.Wala namang gusto si Karylle sa kanya. Nasaktan na siya nang sobra, ayaw na rin niyang muling sumugal sa damdamin. Pero kung patuloy na poprotektahan siya ni Christian, gagawin kaya niya ito habambuhay?Muling bumuhos ang luha ni Roxanne.Nang bumaba ang kanyang ina, nakita nito ang anak na nakatayo sa may pintu
Pagkatapos niyang maghilamos, napansin ni Karylle na medyo asul pa ang mga eyebags niya, kaya mabilis siyang naglagay ng foundation para hindi naman masyadong magmukhang pagod.Ayaw din niyang mag-makeup nang mabigat dahil pupunta sila ngayon sa J Temple.Nagmaneho siya papunta sa lumang bahay ng pamilya Sanbuelgo. Pagpasok sa sala, nakita niyang nakaupo na si Lady Jessa sa sofa, bihis at maganda ang aura. Medyo ngumiti si Karylle, "Lola, pwede na po tayong umalis."Ngumiti si Lady Jessa at tumango, "Hintayin muna natin ng kaunti."Naguluhan si Karylle, "Lola, may hinihintay pa po ba tayo?""Hihintayin natin ang isang tao," sagot ni Lady Jessa na parang may sekreto, kaya lalo pang nagtaka si Karylle.Pero bago pa siya makapag-isip ng mabuti, may narinig silang tunog ng kotse sa labas. Napatitig si Karylle sa direksyon ng pinto, at excited na sinabi ni Lady Jessa, "Sige na, tara na!"Tumayo si Lady Jessa, hinawakan si Karylle sa kamay
Sa pagkakataong iyon, maingat na nagbihis si Adeliya bago siya umalis.Magdamag niyang iniisip kung paano niya babatiin ang matandang ginang ngayong araw, at habang nasa sasakyan ay kinakabahan pa rin siya, takot na baka mapahiya siya mamaya.Pero…Pagdating niya sa bahay ng Sanbuelgo, hindi niya nakita si Lola Jessa. Nagtaka siya at tumingin sa housekeeper."Wala po ba si Lola?"Tumango ang housekeeper, "Opo, wala siya rito."Nagulat si Adeliya, "Saan naman kaya siya nagpunta nang ganito kaaga?" Sinagot siya ng housekeeper, "Maaga siyang sinundo ng batang amo at pumunta sa J Temple kasama si Miss Karylle.""J Temple?!" Naguluhan ang mukha ni Adeliya. Anong klaseng lugar yun para pumunta ang tatlo doon nang sabay?At bakit?!Bakit sinundo ni Harold si Lola, at bakit sumama pa yung babae na si Karylle?Tumango ang housekeeper, ngunit wala na siyang sinabing iba pa.Huminga nang malalim si Adeliya, pilit na pinipigilan ang sarili, saka ngumiti nang bahagya sa housekeeper, "Ah, housekeep
Sa ganitong paraan, sinundan siya ng lahat.Ang templo ay halos kapareho ng ibang mga templo, pero kapag narating mo ang likod na bundok, medyo naiiba na ang ayos nito.Ang lugar ng abbot ay wala sa mismong templo, kundi nasa isang hiwalay na bahagi.Naglakad kami sa daan ng graba, at inabot ng halos kalahating oras bago nakarating sa lugar.Inaalalayan ni Karylle si Lola Jessa buong oras, natatakot na baka mapagod ito o hindi makayanan ang lakad.Pero mukhang masigla ang matanda ngayon, at parang mas matibay pa ang katawan niya kaysa sa mga mas bata. Mas magaan pa siyang maglakad kaysa kay Harold.Pagdating nila sa wing room, lumapit ang batang monghe at nagsabi, "Lady Jessa, donors, maaari na po kayong pumasok." Tumango ang lahat nang magalang at sabay-sabay na pumasok.Naupo ang presiding officer sa kanyang upuan, at nang makita ang pagdating ng grupo, agad siyang tumayo at bumati, "Lady Jessa." Agad namang nagtipon ng mga kamay ang matanda at bahagyang yumuko kay Master J.Ginaya
Si Lady Jessa ay walang kamalay-malay na tumingin kay Master J, may bahagyang gulat sa kanyang mga mata, "…ikaw?""Kapag pinilit mo, magiging parang isang mapait na prutas na pilit na hinog, sana'y alam ng matanda ang prinsipyong ito," sabi ni Master J ng malaya, ngunit tila binasag niya ang ilang mahahalagang punto.Napatigil ang ekspresyon ni Lady Jessa, "Ako..."Para mapalapit ang dalawa, lagi siyang gumagawa ng paraan para magkasalubong sila sa iba't ibang okasyon. Iyon ba ay… hindi tamang paraan?Hindi maiwasang mag-isip si Lady Jessa. Oo nga naman, kung tama ang kanyang paraan, bakit hindi pa rin gumanda ang relasyon nila sa loob ng tatlong taon? Sa halip, tila lalo pang lumala.Sa sandaling iyon, parang napagtanto niya ang pagkakamali niya at ang pinsalang dulot nito, pero sa kabilang banda, kung hahayaan niyang dumaan ito sa natural na paraan, baka wala na silang pagkakataon?Hindi alam ng matanda kung ano ang gagawin.Napansin ni Master J ang kanyang pagkalito, at muli siyang
Nais magsalita ng matanda pero bigla siyang tumigil, kaya ngumiti si Karylle at sinabi, "Kaya naman, lola, ang puso ng tao napapagod din at nagbabago. Hindi rin naman kami aabot hanggang dulo, at ngayon mas maayos na kami kaysa dati, di ba, lola?"Noon, ramdam ni Karylle na sa nakaraang tatlong taon, sobrang bigat ng kanyang dinadala. Hindi siya gusto ng biyenan niya, at kahit saan siya pumunta, hinaharang siya. Lalo pa, labis ang galit ng kanyang asawa sa kanya, na tila gusto siyang parusahan, kaya araw-araw niyang kinaya ang matinding presyon.Pero ngayon, hindi na niya kailangan iyon. Pakiramdam niya ay mas magaan na ang lahat, hindi na niya kailangang magpasikat o magpasalamat sa kahit sino. Kailangan lang niyang protektahan ang mga taong mahalaga sa kanya.At para kay lola, wala na rin siyang dapat ipag-alala.Napabuntong-hininga ang matanda, "Ay, sige na nga... Hindi na ako makikialam sa inyong dalawa sa hinaharap." Sa sandaling ito, biglang gumaan ang pakiramdam ni Karylle.Mag
Para matanggap si Adeliya ng pamilya Sanbuelgo, pinilit ni Lauren na tiisin ang inis sa puso niya at kinikilala na bahagi rin si Karylle ng pamilya Sanbuelgo.Ngunit ang pag-amin niya ay may kaunting pagkasubtle pa rin—pareho silang miyembro ng pamilya Sanbuelgo.Ngayon, si Karylle ang kinikilalang apo ni Mrs. Bo, samantalang si Adeliya naman ay hindi kinikilala ni lola bilang miyembro ng pamilya, at hindi rin siya kinikilala ni Lauren bilang anak. Ipinapakita nito na gustong iparating ng matanda na balang araw, si Adeliya ang magiging asawa ni Harold.Pero sa pagkakataong ito, hindi tumutol si lola, at tahimik lang na nagsabing, “Pag-usapan na lang natin ‘yan kapag ikinasal na si Miss Adeliya.”Nagulat si Lauren at napatingin sa matanda—hindi siya tumutol? Kung dati iyon, baka diretsahang sinabi na ni lola na si Karylle lang ang tanging manugang niya, pero ngayon… nagbago na nga kaya siya?Mukhang may pag-asa ba?Maging si Adeliya ay napatingin kay Lady Jessa nang may gulat; matapos
Suot ng lalaki ang isang itim na sportswear, at ang sinag ng araw ay tumatama sa kanyang katawan. Para siyang simoy ng tagsibol—preskong tingnan, at sa sandaling iyon, mistulang isang binatang puno ng sigla. Nakakaakit siya ng tingin, animo'y nakasisilaw sa mata ng sinuman."Uy~ Anong coincidence naman nito.""Hayup! Halos atakihin ako sa puso!" Napatalon si Nicole sa gulat, at nang marinig ang sinabi ng lalaki, hindi niya napigilan ang sarili at malakas siyang tinampal sa balikat nito.Biglang ngumiti si Roy, lumabas ang kanyang mapuputing ngipin habang nakangisi kay Nicole. "Lalo ka talagang nagiging bastos~ Pero alam ko na kapag nananakit, ibig sabihin niyan ay gusto mo ako, at kapag nagagalit, ibig sabihin may pagmamahal~ Tama ba?"Napakunot ang noo ni Nicole at agad siyang sumimangot. "Sira ulo ka talaga!"Napangisi lang si Roy at umiling. "Kita mo? Kakadaldal ko lang kanina, nananakit ay paghalik, at pagmumura ay pagmamahal. Ayan, minura mo na naman ako, ibig sabihin gusto mo ta
Wala siyang kahit anong kontak sa labas, at ang tanging nakikita niya araw-araw ay ang mga walang kwentang bagay sa kanyang cellphone. Dahil dito, wala siyang alam sa mga nangyayari sa kumpanya."Si Papa, hindi na rin siya dumadalaw sa akin nitong mga nakaraang araw."Bagaman tila casual lang ang kanyang tanong, napansin ni Andrea ang bahagyang pagbabago sa kanyang ekspresyon. Agad siyang sumagot, may halong inis sa boses, "May inaasikaso siya ngayon, kaya malamang wala siyang oras para bisitahin ka."Muling kumunot ang noo ni Adeliya, kaya napabuntong-hininga si Andrea. "Maraming gulong kailangang ayusin sa kumpanya. Hindi na kasing payapa ang Karylle tulad ng dati, at marami pa rin ang sumusuporta rito. Abala ang ama mo sa mga problemang ito, kaya wala talaga siyang oras na dumalaw sa iyo."Nababahala si Andrea na baka maapektuhan ulit si Adeliya. Kahit pa hindi ito tuluyang nawala sa sarili ngayon, alam niyang nasa bingit ito ng pagkabaliw.Muling kumunot ang noo ni Adeliya. "So, ‘
Harold tiningnan si Alexander nang malamig, ayaw niyang mag-aksaya ng oras dito kasama niya. Pero nang maisip niyang baka bumalik si Alexander kay Karylle pag-alis niya, napakunot ang noo niya at biglang tumigil sa paggalaw.Hindi alam ni Alexander kung pareho sila ng iniisip ni Harold, pero may bahagyang ngiti sa labi niya. "Ano, gusto mo bang maghapunan tayo?"Medyo kumunot ang noo ni Harold, halatang ayaw niyang pumayag, lalo na ang makipagkasama kay Alexander.Pero... mas malakas ang pagnanais niyang hindi ito guluhin si Karylle. Huminga siya nang malalim at kalmadong sumagot, "Sige."Ngumiti lang si Alexander at hindi na nagsalita pa. Pumasok sila sa kani-kanilang sasakyan at sabay na umalis.Ito ang eksaktong eksena na nakita ni Karylle mula sa balkonahe. Nang hindi na niya matanaw ang mga sasakyan nila, ibinalik niya ang tingin sa loob at isinara ang mga kurtina.Balak na niyang maligo at magpahinga.Lahat ngayon ay naaayon sa gusto niya, at lubos siyang kuntento.Samantala, ti
Lady Jessa ay may nararamdamang awa sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi na niya dapat ipilit pa. "Sige, hindi na kita pipilitin. Medyo gabi na rin, umuwi ka na bago maging delikado sa daan."Ngumiti si Karylle at tumango. Palapit na siyang magsalita nang biglang sumingit si Harold, "Ako na ang maghahatid sa kanya. May ilang bagay din akong kailangang pag-usapan tungkol sa trabaho."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, may pag-aalinlangan siyang naramdaman.Ngunit naisip niyang may paparating silang proyekto, at bilang boss, maaaring may mahahalagang tagubilin si Harold. Kaya naman, hindi na siya nagsalita pa.Nagulat ng bahagya si Lady Jessa at tila may nais sabihin, ngunit nang mapansin niya ang ekspresyon ni Karylle, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Karylle kay Lady Jessa. "Sige, lola, mauna na ako.""Oo, bumalik ka kapag may oras ka, pero huwag mo nang isipin kapag sobrang abala ka sa trabaho. Mas mahalaga 'yon."Tumango si Karylle. "Opo, alam ko."Sa ganoong para
Dahan-dahang ngumiti si Karylle at lumingon sa matanda, "Lola, tuloy po ba tayo sa paglalakad?"Masiglang tumango si Lady Jessa, "Oo, tara na."Harold: "..."Mukhang wala talagang epekto ang sinabi niya sa kanyang lola kanina.Kung hindi, hindi lang siya basta dededmahin nito pag nakikita siya—wala man lang kahit konting interes o pag-aalala.Ipinapakita lang nito na hindi talaga siya pinapansin ng matanda pagdating sa bagay na ito.At kung wala siyang suporta mula kay Lola Jessa, mas lalong magiging mahirap ang sitwasyon para sa kanya.Sanay siyang hindi nabibigo sa anumang bagay, pero ngayon...?Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.Hindi na siya nagsalita pa, pero tahimik na sumunod sa dalawa. Palagi siyang may distansya, pero nanatili siyang nasa loob ng kanilang paningin.Sanay na si Karylle sa maraming bagay ngayon. Wala naman silang matinding alitan ni Harold, at dahil kailangan nilang magtulungan sa hinaharap, hindi siya masyadong nailang
Katherine ay malinaw na tumango, "Well, Karylle, alam kong abala ang babaeng ito at marami siyang ginagawa, pero anak, may ilang bagay kang dapat pag-isipan."Tumingin si Christian kay Katherine nang may pagdududa, tila may naisip siya, kaya diretsong sinabi, "Hindi ko iniinda na minsan na siyang ikinasal. Sa katunayan, ang pagkakaroon ko sa kanya ay isang biyayang hindi ko inakala. Isang pagpapala para sa akin na pinili niya akong makasama.""Kung may ibang magtanong tungkol dito, ipapakita ko sa lahat kung gaano ko siya kamahal. Para sa akin, isang karangalan ang pakasalan si Karylle, hindi tungkol sa kung karapat-dapat siya sa akin." Malambot ang tono ni Christian, pero ramdam ang determinasyon sa kanyang tinig.Ang ganitong klaseng pagmamahal ay lalong nagpaawa kay Katherine para sa kanyang anak.Napabuntong-hininga siya at bahagyang umiling. "Hindi ‘yan ang gusto kong sabihin, anak. Sa tingin mo ba, gano’n ako ka-makaluma?"Nagdadalawang-isip si Christian. "Kung gano’n, ano ang i
Lucio agad na natauhan at binawi ang tingin niya sa iba pang naroon.“Pinapunta ko si Karylle rito ngayon, kaya siguro alam niyo na kung ano ang pag-uusapan natin.”Walang nagsalita sa grupo, pero halatang naiintindihan nila ang nais ipunto ni Lucio.Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, hindi nagpakita ng anumang reaksyon.Bagamat ayaw man ni Lucio, muli siyang nagsalita, “Nakipag-ugnayan na sa akin ang Sabuelgo Group at sinabing magsisimula na ang pakikipagtulungan nila sa bagong proyekto ng Lin sa loob ng tatlong araw. Si Karylle ang magiging pangunahing tagapangasiwa ng proyektong ito, kaya lahat ng tauhang may kinalaman sa trabaho ay kailangang sumunod sa kanyang utos nang walang pag-aalinlangan.”Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Alam niya na may plano si Lucio.Inaabangan nito na magkamali siya para mapahiya siya sa lahat, at pagkatapos ay palitan siya sa posisyon.O kaya naman, kung may sumabotahe sa proyekto sa gitna ng proseso, siguradong siya ang pagbubu
Nararamdaman ni Karylle ang kaunting hiya habang nagsalita, “Pasensya na po, Tita. Ako ang may kasalanan sa gulong ito, at kayo pa ang kailangang umako. Pero... wala talaga akong magawa. Natatakot akong sabihin ito kay Christian, baka mas lalo lang siyang masaktan.”Napabuntong-hininga si Roxanne. “Oo nga, Tita. Alam naman nating hindi dapat masyadong ma-stress si Christian, pero kung ganito na lang palagi, malalaman din naman niya ang totoo. Mas mabuti na ang unti-unting paghahanda sa kanya kaysa bigla na lang siyang masira kapag nalaman niya ang lahat.”Pumikit sandali si Nicole at uminom ng orange juice bago napailing. “Si Christian kasi, masyadong matapat magmahal. Ang tagal na niyang gusto si Karylle, pero hindi siya nagbago. Sa totoo lang... kung titingin lang siya sa paligid, makikita niyang may iba rin namang nagmamahal sa kanya nang tapat.”Bahagyang lumalim ang tingin ni Katherine nang mapansin ang direksyon ng tingin ni Nicole—nakatuon ito kay Roxanne. Napatingin siya rito
Naroon lang si Karylle, nakapikit ang mga labi at hindi nagsasalita.Umiling naman si Nicole. "Iba ang kahulugan niyan. Magkababata tayong lahat, at matagal nang magkaibigan ang ating mga pamilya. Kung mangyari man ito, hindi ito ang gusto ng lahat, at hindi rin ganito ang magiging reaksyon ng tiyahin ko."Napabuntong-hininga si Roxanne. "Nag-aalala lang ako. Sa totoo lang, hindi dapat ganito ang magiging reaksyon ni Tita."Pagkasabi niya nito, napayuko siya. Sa kaloob-looban niya, may kaunting pagsisisi. Hindi na dapat niya sinisi si Karylle noong araw na iyon, pero... Mas mahalaga kay Tita si Christian kaysa sa kanya. Pagkatapos ng lahat, anak niya si Christian.Habang lumilipas ang mga sandali, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Roxanne.Samantalang si Karylle naman ay nanatiling kalmado. "Oo, may pagkakamali ako sa nangyari noon. Kung kaya man ako sisihin o pagsabihan ni Tita, normal lang iyon. Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin. Minsan, kailangan mo lang tanggapin ang mga ba