Tiningnan siya ni Alexander at dinala sa isang walang tao na kwarto. Sinimulan ng assistant niyang sabihin ang detalye tungkol sa birthday banquet ng matandang babae mula sa pamilya Sanbuelgo.Bahagyang kumunot ang noo ni Alexander at hindi agad nagsalita.Kuwento ng assistant ang lahat ng detalye nang buo, para sigurado siyang walang makaligtaan. Wala rin siyang sariling opinyon dito at siniguradong tama ang lahat ng sasabihin.Maya-maya, natawa si Alexander, "Akala ni Harold kaya pa niyang ayusin ang lahat?"Nagulat ang assistant, "Gusto ni Harold na ayusin ito? Parang imposible. Lagi siyang malamig ang pakikitungo kay Miss Granle, parang naiinis pa nga."Napangisi si Alexander, "Sa ugali niya, sino ba ang pwedeng magpahirap sa kanya? Kahit pa siya’y mapahiya kay Mrs. Sanbuelgo, pwede naman niyang ipasok si Karylle sa likod na pinto. Bakit kailangan niyang ipakita sa lahat habang binubuhat niya si Karylle?"Sa panahong nakasama niya si Karylle, sigurado si Alexander na tuluyan nang
Wala talaga si Christian sa kanya ang puso. Dapat pa ba siyang magpatuloy?Pakiramdam niya'y sobrang pagod na rin siya, pero hindi niya kayang bitawan...Kailan kaya titigil si Christian sa paghabol kay Karylle at siya naman ang tignan?"Christian, hindi mo ba naisipang sumuko?" Hindi mapigilang tanong ni Roxanne habang tinititigan siya.Tahimik lang ang driver habang nagmamaneho. Wala siyang lakas ng loob na makialam sa usapan ng boss niya.Kumikislap ang mga mata ni Christian. Nilingon niya si Roxanne at ngumiti nang may pagkaawa sa sarili, "Roxanne, may minamahal ka ba?"Mabilis na tumibok ang puso ni Roxanne, at tila nanigas ang buong mukha niya. Sa sandaling iyon, hindi niya alam kung paano sasagot.Pero hindi naman pala talaga naghihintay ng sagot si Christian. Patuloy itong nagsalita, "Matagal ko nang gusto si Karylle, hindi lang isang araw o dalawang araw. Ang protektahan siya ay naging instinct ko na. Sa mga taon na lumipas, hindi ko inaasahang mapunta talaga siya sa akin, pe
"Uuwi na ako."Iyon lang ang sinabi ni Roxanne. Marami siyang gustong sabihin sa lalaking ito, pero hindi niya magawa.Ngumiti si Christian at tumango, "Hatid na kita.""Hindi na kailangan. Nasa tapat na tayo ng bakuran. Bakit kailangan mo pa akong ihatid? Gabi na rin, dapat kang magpahinga."Hindi na nagpumilit si Christian at tumango na lang. Hindi niya pinaalis ang driver hangga't hindi nakikitang ligtas na nakapasok si Roxanne sa loob ng bahay.Habang nakatingin si Roxanne sa unti-unting pagkawala ng ilaw sa labas ng bintana, mas lalong sumakit ang kanyang puso.Ang bait niya talaga. Paano kaya kung totoong siya ang mahal nito? Kaya niyang manatili sa tabi niya habambuhay.Wala namang gusto si Karylle sa kanya. Nasaktan na siya nang sobra, ayaw na rin niyang muling sumugal sa damdamin. Pero kung patuloy na poprotektahan siya ni Christian, gagawin kaya niya ito habambuhay?Muling bumuhos ang luha ni Roxanne.Nang bumaba ang kanyang ina, nakita nito ang anak na nakatayo sa may pintu
Pagkatapos niyang maghilamos, napansin ni Karylle na medyo asul pa ang mga eyebags niya, kaya mabilis siyang naglagay ng foundation para hindi naman masyadong magmukhang pagod.Ayaw din niyang mag-makeup nang mabigat dahil pupunta sila ngayon sa J Temple.Nagmaneho siya papunta sa lumang bahay ng pamilya Sanbuelgo. Pagpasok sa sala, nakita niyang nakaupo na si Lady Jessa sa sofa, bihis at maganda ang aura. Medyo ngumiti si Karylle, "Lola, pwede na po tayong umalis."Ngumiti si Lady Jessa at tumango, "Hintayin muna natin ng kaunti."Naguluhan si Karylle, "Lola, may hinihintay pa po ba tayo?""Hihintayin natin ang isang tao," sagot ni Lady Jessa na parang may sekreto, kaya lalo pang nagtaka si Karylle.Pero bago pa siya makapag-isip ng mabuti, may narinig silang tunog ng kotse sa labas. Napatitig si Karylle sa direksyon ng pinto, at excited na sinabi ni Lady Jessa, "Sige na, tara na!"Tumayo si Lady Jessa, hinawakan si Karylle sa kamay
Sa pagkakataong iyon, maingat na nagbihis si Adeliya bago siya umalis.Magdamag niyang iniisip kung paano niya babatiin ang matandang ginang ngayong araw, at habang nasa sasakyan ay kinakabahan pa rin siya, takot na baka mapahiya siya mamaya.Pero…Pagdating niya sa bahay ng Sanbuelgo, hindi niya nakita si Lola Jessa. Nagtaka siya at tumingin sa housekeeper."Wala po ba si Lola?"Tumango ang housekeeper, "Opo, wala siya rito."Nagulat si Adeliya, "Saan naman kaya siya nagpunta nang ganito kaaga?" Sinagot siya ng housekeeper, "Maaga siyang sinundo ng batang amo at pumunta sa J Temple kasama si Miss Karylle.""J Temple?!" Naguluhan ang mukha ni Adeliya. Anong klaseng lugar yun para pumunta ang tatlo doon nang sabay?At bakit?!Bakit sinundo ni Harold si Lola, at bakit sumama pa yung babae na si Karylle?Tumango ang housekeeper, ngunit wala na siyang sinabing iba pa.Huminga nang malalim si Adeliya, pilit na pinipigilan ang sarili, saka ngumiti nang bahagya sa housekeeper, "Ah, housekeep
Sa ganitong paraan, sinundan siya ng lahat.Ang templo ay halos kapareho ng ibang mga templo, pero kapag narating mo ang likod na bundok, medyo naiiba na ang ayos nito.Ang lugar ng abbot ay wala sa mismong templo, kundi nasa isang hiwalay na bahagi.Naglakad kami sa daan ng graba, at inabot ng halos kalahating oras bago nakarating sa lugar.Inaalalayan ni Karylle si Lola Jessa buong oras, natatakot na baka mapagod ito o hindi makayanan ang lakad.Pero mukhang masigla ang matanda ngayon, at parang mas matibay pa ang katawan niya kaysa sa mga mas bata. Mas magaan pa siyang maglakad kaysa kay Harold.Pagdating nila sa wing room, lumapit ang batang monghe at nagsabi, "Lady Jessa, donors, maaari na po kayong pumasok." Tumango ang lahat nang magalang at sabay-sabay na pumasok.Naupo ang presiding officer sa kanyang upuan, at nang makita ang pagdating ng grupo, agad siyang tumayo at bumati, "Lady Jessa." Agad namang nagtipon ng mga kamay ang matanda at bahagyang yumuko kay Master J.Ginaya
Si Lady Jessa ay walang kamalay-malay na tumingin kay Master J, may bahagyang gulat sa kanyang mga mata, "…ikaw?""Kapag pinilit mo, magiging parang isang mapait na prutas na pilit na hinog, sana'y alam ng matanda ang prinsipyong ito," sabi ni Master J ng malaya, ngunit tila binasag niya ang ilang mahahalagang punto.Napatigil ang ekspresyon ni Lady Jessa, "Ako..."Para mapalapit ang dalawa, lagi siyang gumagawa ng paraan para magkasalubong sila sa iba't ibang okasyon. Iyon ba ay… hindi tamang paraan?Hindi maiwasang mag-isip si Lady Jessa. Oo nga naman, kung tama ang kanyang paraan, bakit hindi pa rin gumanda ang relasyon nila sa loob ng tatlong taon? Sa halip, tila lalo pang lumala.Sa sandaling iyon, parang napagtanto niya ang pagkakamali niya at ang pinsalang dulot nito, pero sa kabilang banda, kung hahayaan niyang dumaan ito sa natural na paraan, baka wala na silang pagkakataon?Hindi alam ng matanda kung ano ang gagawin.Napansin ni Master J ang kanyang pagkalito, at muli siyang
Nais magsalita ng matanda pero bigla siyang tumigil, kaya ngumiti si Karylle at sinabi, "Kaya naman, lola, ang puso ng tao napapagod din at nagbabago. Hindi rin naman kami aabot hanggang dulo, at ngayon mas maayos na kami kaysa dati, di ba, lola?"Noon, ramdam ni Karylle na sa nakaraang tatlong taon, sobrang bigat ng kanyang dinadala. Hindi siya gusto ng biyenan niya, at kahit saan siya pumunta, hinaharang siya. Lalo pa, labis ang galit ng kanyang asawa sa kanya, na tila gusto siyang parusahan, kaya araw-araw niyang kinaya ang matinding presyon.Pero ngayon, hindi na niya kailangan iyon. Pakiramdam niya ay mas magaan na ang lahat, hindi na niya kailangang magpasikat o magpasalamat sa kahit sino. Kailangan lang niyang protektahan ang mga taong mahalaga sa kanya.At para kay lola, wala na rin siyang dapat ipag-alala.Napabuntong-hininga ang matanda, "Ay, sige na nga... Hindi na ako makikialam sa inyong dalawa sa hinaharap." Sa sandaling ito, biglang gumaan ang pakiramdam ni Karylle.Mag
Kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at tinawagan si Nicole.Agad namang sinagot ito ng kaibigan. "Ano yun, baby? Tapos na?""Oo, pumunta ka na dito.""Sige~"Pagkababa ng tawag, dumating si Nicole nang nagmamadali. Pagbukas niya ng pinto, hindi man lang siya tumingin nang maayos at agad na nagsalita nang pabiro, "O, tingnan mo naman ang ate mo, napaka-entertaining, 'di ba? Baka kasi masyadong mataas ang wattage ko, baka maduling ka~"Hindi pa siya tapos magsalita nang mapansin niyang nakaupo si Alexander sa isang upuan, may bahagyang ngiti sa labi habang nakatingin sa kanya. "Natutuwa ako na may kaibigan si Karylle na katulad mo."Bahagyang nagkamot ng noo si Nicole, tila nahihiya. "Ah...uh..."Lalo pang lumalim ang ngiti ni Alexander. Tumingin siya kay Karylle at mahinang nagtanong, "Dinner tayo mamaya?""Hindi na. Masama ang pakiramdam ko, kailangan kong magpahinga." Walang pag-aatubiling tumanggi si Karylle.Tumaas ang kilay ni Alexander. "Sige."Bago umalis, muli siyang tuming
Si Karylle ay hindi mahilig sa kalabuan, at hindi rin siya basta-basta nagpaparusa sa isang tao nang walang dahilan—ugali na niya ito."Oo, alam ko." Ngumiti nang bahagya si Alexander, ngunit sa halip na makaramdam ng pagkailang, tila natuwa pa siya sa sinabi ni Karylle.Dati-rati, tinatawag siya nitong Mr. Handel sa bawat pagkakataon, pero ngayon, kahit na ito ay dahil sa guilt o sa ibang dahilan, handa na siyang tawagin siya nang mas pormal. Para kay Alexander, malaking bagay na ito, at sapat na para mapasaya siya.Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, hindi alam kung ano ang iniisip nito, pero malinaw na ang usapan. Kung magpapatuloy pa siya sa pagdiin ng bagay na ito, baka magmukhang paulit-ulit na lang siya.Hindi na niya binanggit pa ito, sa halip ay sinabi niya nang kalmado, "Gagawa ako ng plano sa loob ng sampung araw. Ano ba ang gusto mo, at kailan mo ito gustong ipatupad?""Walang problema sa pagpapaliban ng implementasyon. Maaari itong maging isang malaking investment, pero
"Noodles?""Hindi ka ba dapat nagpapahinga?"Bahagyang ngumiti si Alexander. "Mas mabuti pang makita ka kaysa magpahinga."Bahagyang pinagdikit ni Karylle ang kanyang mga labi. Sa usaping ito ng pakikipagkasundo sa pamilya Sabuelgo, darating ang araw na kakailanganin niyang magbigay ng paliwanag sa Handel Group. Hindi rin siya maaaring magkaroon ng alitan kay Alexander, kaya sooner or later, kakailanganin niyang ipaliwanag ang lahat sa kanya.Matapos ang saglit na pag-aalinlangan, sa wakas ay nagsalita siya. "Nasaan ka?""Nasa labas lang ako ng paliparan, malapit lang sa’yo. Hanap ka ng lugar, maghihintay ako."Sa totoo lang, siguradong alam na ni Alexander ang kasalukuyang
Nanlaki ang mga mata ni Adeliya, ngunit agad niyang ibinaba ang kanyang ulo upang walang makapansin.Hindi na ito pinansin ni Karylle, dahil alam na niya kung ano ang iniisip nito.Nang makita niyang gaya ng inaasahan ay hindi nagsalita si Adeliya, bahagya siyang ngumiti. "Kung talagang gusto mong manatili sa ganitong kalagayan, hayaan mo, pagbibigyan kita."Sa pandinig ng iba, tila ba puno ng panghihinayang ang sinabi ni Karylle, ngunit para sa tatlong taong kaharap niya, iba ang naging dating nito.Dahil iyon mismo ang iniisip ni Karylle—na manatili si Adeliya sa ganitong kalagayan habambuhay.Lalong pumangit ang ekspresyon ni Andrea. Malalim siyang huminga bago magsalita, "Karylle, paano mo nasabi 'yan? Magkapatid kayo!"Ngumiti si Karylle, ngunit malamig ang kanyang tinig. "Ganyan talaga ang mundo, Andrea. Survival of the fittest. Kung wala kang kakayahan, matutulad ka sa mga pinababayaan. Kung pinili ng pinsan kong magpakatamlay at magkulong sa sarili niyang mundo, hayaan na lang
Napailing si Karylle, habang si Nicole naman ay napangisi nang bahagya. Napaka-plastik talaga ng babaeng ito! Ang husay niyang magsinungaling nang diretso habang nakatingin sa mata ng kausap!"Hay… wala na akong magagawa. Bata pa ang pinsan mo, kung ganito siya habangbuhay, paano na ang magiging kinabukasan niya?"Lumapit si Karylle sa upuan malapit sa kama ni Adeliya at umupo. Tiningnan niya ito saglit bago ngumiti nang bahagya."Adeliya."Sa simpleng pagtawag na iyon, bahagyang gumalaw ang talukap ng mata ni Adeliya. Hindi ba nagre-record si Karylle? Bakit niya ito tinawag nang ganoon?Pero agad niyang naisip—wala naman nang pakialam si Karylle kung may recording pa o wala. Sigurado siyang hindi na ito magpapanggap.Gayunpaman, ang recording noon ay inilabas ni Harold, at kahit papaano ay naapektuhan din nito ang reputasyon ni Karylle. Ibig sabihin, hindi talaga gustong ipalabas ni Karylle iyon dati, hindi ba?Habang iniisip ito ni Adeliya, naramdaman niyang nakatingin sa kanya si K
Tumaas ang kilay ni Karylle at nagsalita, "Narito lang ako para bisitahin ang pinsan ko, anong problema?"Napangisi bigla si Nicole, "Ewan ko, pero parang hindi ka mapakali."Tahimik lang si Karylle, ngumiti at mukhang kampante. "Tara na."Tumaas din ang kilay ni Nicole at sumunod.……Sa mga sandaling ito, nasa loob na si Lucio ng kwarto ni Adeliya.Ang lugar na ito ay isang mental hospital. Natatakot si Andrea na baka seryosong nade-depress ang anak niya kaya sinasamahan niya ito, takot na baka may mangyari pa.Parehong nakatingin ang mag-ina sa katawan ni Lucio, at halatang hindi maganda ang ekspresyon ng mga mukha nila.Si Adeliya, na kanina pa tahimik, biglang hindi na nakapagpigil. Tinitigan niya si Lucio nang diretso. "Bakit? Bakit mo kailangang payagan si Karylle?! Kung pupunta siya, anong mangyayari sa hinaharap?"Mukhang hindi rin maganda ang pakiramdam ni Andrea, kaya seryosong tiningnan si Lucio at sinabing, "Hindi mo na pwedeng hayaan si Karylle na magpatuloy sa ganitong p
Sa ilalim ng matalim na tingin ni Myra, nagsalita na rin si Lucio, "Ginoong Sanbuelgo, masyado akong naging agresibo sa pagkakataong ito... Humihingi ako ng paumanhin at umaasa ako na mabigyan mo ng isa pang pagkakataon ang Granle."Talagang ibinaba ni Lucio ang kanyang pride.Kahit galit at puno ng sama ng loob, wala siyang magawa kundi magpakumbaba sa harap ni Harold.Tinitigan siya ni Harold nang malamig at sinabing kalmado, "Puwedeng magpatuloy ang kooperasyon, pero may mga kondisyon."Agad na nagpasalamat si Myra, "Maraming salamat po, Ginoong Sanbuelgo. Ano po ang inyong mga kundisyon?"Tahimik lamang si Lucio, ayaw na niyang magsalita.Malumanay na sinabi ni Harold, "Una, sa panibagong kasunduan, itataas ang kita ng Sanbuelgo ng isang porsyento, at ang tagal nito ay pansamantalang itatakda sa loob ng isang taon. Pangalawa, ang plano ni Karylle ay kailangang maging bahagi ng kooperasyon, at si Karylle lamang ang dapat na mamahala nito."Tulad ng napag-usapan nila sa pagpupulong,
Tumingin si Santino kay Karylle na tila nagtataka, ngunit agad na tumayo si Karylle at nagsabi, "Uncle, bihira kang makapunta rito sa bahay ko, kailangan mong maghapunan dito bago ka umalis.""Hahaha, hindi maganda ang kalusugan mo ngayon, at marami pa akong oras. Tsaka hinihintay na ako ng auntie mo sa bahay, sinabi kong uuwi ako para maghapunan. Kung may oras ka, ikaw na lang ang pumunta sa bahay."Ngumiti si Nicole, "Sige, uncle, umuwi ka na muna, magkikita tayo kapag may oras ulit."Hinaplos ni Santino ang ulo ni Nicole na parang naglalambing, "Ikaw, kulit! Samahan mo si Karylle at matuto ka sa kanya. Huwag puro gala araw-araw.""Aba, masipag na ako ngayon!" tugon ni Nicole na may pagmamalaki, sabay taas ng braso, "Tingnan mo ang mga muscles ko! Ako na ngayon ang personal bodyguard at yaya ni Karylle!"Biglang natawa si Santino at umiling nang bahagya, "Sige na, aalis na ako. Huwag kayong magpupuyat masyado.""Sige, uncle! Ingat po!"Wala nang sinabi pa si Santino at umalis.Pagka
"Sige, ipapadala ko sa'yo." Pagkatapos magsalita ni Karylle, binuksan niya ang WeChat at ipinadala kay Santino ang address.Ngumiti si Santino, "Sige, pupunta na ako diyan ngayon.""Sige."Pagkatapos nilang mag-usap sa telepono, lumabas si Karylle mula sa kwarto at nakita si Nicole na umakyat sa kama sa ikalawang kwarto. Halatang narinig niya ang pag-uusap ni Karylle."Ano’ng nangyari? Pupunta ba dito si Tito?"Tumango si Karylle, "Oo, pupunta siya para makita ako, at para pag-usapan din ang tungkol sa mga bagay sa kumpanya. Tingin ko, tapos na ang meeting at may mga bagong desisyon na.""Tsk, sigurado akong napagalitan si Lucio ngayon. Isipin mo, ang chairman ng bayan, pinagsabihan ng mga shareholders nang sabay-sabay! Ang saya siguro ng eksena. Sigurado akong ang sama ng mukha ni Lucio ngayon."Ngumiti lang si Karylle at nagkwentuhan pa sila saglit. Maya-maya, dumating si Santino, may dalang maraming prutas.Kinuha ni Nicole ito nang casual lang, at may makikitang kalayaan sa kanyan