Napuno ng awa ang mga mata ni Lady Jessa. Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto na sana niyang itaas ang kanyang damit para tingnan ang kanyang mga tuhod.Biglang namutla si Adeliya!Masyado na itong mahirap para sa kanya.Pati si Arianne ay medyo nahiya nang ilabas ang kanyang regalo sa mga sandaling iyon, dahil hindi pa man niya nabubuksan ang kanyang gift box, kakaluwag pa lang niya sa tali, pero oras na niyang iangat ang kanyang kamay kapag siya na ang sunod.Ngumiti si Nicole, “Old Lady, sabi ng abbot na si Master J, puwede mo itong ilagay sa iyong kwarto, at makakatulong ito para humaba ang buhay mo!”Agad na ngumiti at tumango si Lady Jessa, “Tama ka, ang jade ay nagbibigay ng lakas, at dahil ito’y isang ilaw at biyaya, mahalaga ito para sa akin.”Hawak niya ang kamay ni Karylle, “Nahihirapan ka nang sobra, pero sa susunod, huwag mo nang gawin ulit ito, naiintindihan mo? Isa lang itong simpleng birthday.”Umiling si Karylle nang may ngiti, “Lola, dapat ko lang gawin ito,
Punong-puno ng kumpiyansa si Arianne, dahil alam niyang gusto ni Lady Jessa ang regalong ito, at mukhang mamahalin at elegante pa ito. Kitang-kita ng lahat na mahalaga ang regalong ito.Habang nakatingin ang lahat, dahan-dahang binuksan ang regalo.Nang lumitaw ang anim na pares ng jade bracelets, biglang nagbago ang ekspresyon ng mga miyembro ng pamilya Sanbuelgo!Lalo na si Lady Jessa! Biglang nanginig ang kanyang kamay nang malakas, at ang kapit niya sa kamay ni Karylle ay parang mas humigpit pa.Napansin agad ito ni Nicole, at nakaramdam siya ng kaunting ginhawa.Hindi maganda ang mukha ni Lady Jessa, pero siyempre, hindi niya maipakita sa harap ng mga bisita.Natigilan si Adeliya, bakit... biglang nag-iba ang kanilang mga pakiramdam?Si Lauren naman ay kinakabahan, mabilis siyang tumingin kay Arianne at sinenyasan itong tanggalin na ang regalo.Ngunit hindi ito naintindihan ni Arianne, kaya ngumiti siya agad at nagsabi: “Ang mga jade bracelets na ito ay natural at handmade, at ha
Sa sandaling iyon, napakaraming tao sa piging, pero tahimik ang paligid, at walang kahit tunog ng kutsara o chopsticks sa mangkok.Nangamba si Adeliya!Kahit pa hindi siya matalino, alam niyang naloko siya! Si Karylle ang nagplano nito!Akala niya noon na malayo siya kay Karylle at hindi siya mapapansin nito, kaya sinabi ni Karylle na bibili siya ng regalo para kay Lola.Yun pala, mula pa sa simula, alam na ni Karylle na pinagmamasdan siya, at sinadyang sabihin ito, hinihintay siyang mahulog sa bitag na hinukay niya!Makapal na babae si Karylle, talaga!Tatlong taon na siyang kasal sa pamilya Sanbuelgo, kaya dapat alam na niya ang mga bawal ni Lady Jessa, pero hindi kailanman niya ito sinabi sa kanya!Naiiling si Adeliya habang nakatingin kay Karylle nang may dismaya, “Karylle, anong sinasabi mo? Hindi mo naman sinabi sa’kin na ayaw ni Lola ng ganito, sinabi mo pa nga na gusto ni Lola ang ganitong klaseng regalo… Bakit, Karylle, bakit hindi mo sinabi?”Sa mga oras na iyon, nanatiling
Sa pagkakataong ito, hindi na talaga makapagsalita si Karylle, at ang nakakalito pa ay hindi niya alam ang nangyayari, bakit ngayon, ang jade bracelet ay parang naging kasalanan niya.“Palabasin siya, ayoko na siyang makita! Lumabas ka!” sigaw ng matanda na ngayon ay sobrang galit na galit.Agad na hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi nang nag-aalalang, “Lola, patawarin mo ako, kasalanan ko ito.”Punong-puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, tila nagsasabing kung alam lang niyang hindi siya paniniwalaan ng pinsan niya, hindi na sana niya ginawa iyon.“Malandi ka!&rdqu
Maraming tao ang nakatingin sa dalawa, tila naghihintay kung magtatapat nga ba sila sa isa't isa.Nakapakunot si Karylle, at ngayon ay nakatingin kay Adeliya na parang hindi makapaniwala, “Ano bang dapat kong nakalimutan?”Tila tumitibok ang puso ni Lady Jessa na parang may sugat, at mahigpit niyang hawak ang kamay ni Karylle, parang doon lang siya nakakaramdam ng kaunting kapanatagan.Mahigpit ding hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi ng mahinahon, “Lola, lagi akong nandito sa tabi mo, pangako!”Napabuntong-hininga si Lady Jessa, at nang pumikit siya, bumagsak ang dalawang linya ng luha sa mesa.Bigla namang nakaramdam ng awa si Joseph at agad siyang nagsalita, “Lady Jessa! Kailangan n'yong lumakas!”
Pumikit si Karylle, para bang pinili niyang tumahimik na lang.Biglang napabuntong-hininga si Adeliya, sa wakas, napatigil din niya ito sa pagsasalita!Mabilis siyang lumapit at sinabi sa matandang babae, “Lola, kasalanan ko rin po ito, kung nag-ingat lang ako, hindi sana mangyayari ang ganito, hindi ba… Ako ang may pagkakamali, lola, huwag niyo po sanang pag-initan si Karylle, kasi… bata pa siya.”“Bata pa?” Halos natawa si Lauren sa inis, “Nasa higit dalawampu na siya, ‘bata’ pa rin ba iyon?”Noon pa man, mababa ang tingin ni Lauren kay Karylle at palaging siya ang pinupuntirya nito, pero dati, sa loob lang ng bahay nangyayari iyon.Ngayon na may ganitong sitwasyon, sobrang nalulungkot at nasasaktan ang matandang babae. Kaya para kay Lauren, pagkakataon na rin ito para ipakita ang pagiging maka-lola niya, at sisihin si Karylle.Matigas ang tono niyang sinabi, “Karylle, tatlong taon ka na sa pamilya Sanbuelgo, hindi na natin pag-uusapan kung paano ka tinrato ng iba, pero si lola mo?
Hindi sinasadyang umiling si Adeliya, “Wala akong ......”Galit na galit si Arianne, alam na niya ngayon ang nangyayari, kaya mariin siyang nagsalita, “Ito’y planong ginawa ni Karylle!” Sinadya niyang sabihin sa harap namin na ito ay para kay lola, kaya akala namin talaga na iyon ang regalo niya para kay lola! Akala namin iyon ang estilo na gusto ng lola, kaya pinaghirapan pa naming hanapin iyon, pero ......”Sa puntong ito, kailangan na nilang sabihin ang totoo at linawin ang sitwasyon.Ngunit ngumisi lang si Nicole, “Ganito talaga ang gusto ng lola ko, si Karylle at ako ay parang magkapatid, at kahapon lang nagdiwang ng kaarawan si lola, kaya ito ang regalong binili ni Karylle para sa kanya! Pero hindi lang kayo walang pakialam sa pagbibigay ng regalo para kay Mrs. Sanbuelgo, kundi ginamit niyo pa ang binili ni Karylle. Hindi ba kayo nahihiya?!”Tumingin si Karylle kay Nicole at umiling, “Huwag na, Nicole......”Mahina lang ang boses niya, kaya ang mga malapit lang ang nakarinig.Ma
Nanginig ang mga binti ng ama ni Nicole! Bunny, pwede bang tumigil ka na sa pagsasalita!Pero patuloy na sinisermunan ni Nicole si Adeliya, at tila natutuwa pa si Mrs. Sanbuelgo sa kanyang nakikita. Kung pipigilan ito ng ama ni Nicole, siguradong mas maiinis ang pamilyang Sanbuelgo!Nataranta si Adeliya at umiling, “Hindi! Wala akong intensyon na magpa-impress! Akala ko lang na bukod sa jade bracelet na ito, may iba pang bagay na ibibigay si Karylle, kaya naghanda ako ng marami. Hindi ko gustong agawan si Karylle ng atensyon!”Ngumisi si Nicole, “’Yan ba ang tinatawag mong may malasakit? Sa totoo lang, ang paliwanag mo ay walang kwenta!”Galit na galit na talaga ang matanda sa mga oras na ito, ngunit pilit niyang pinipigilan ang kanyang damdamin at madiing sinabi, “Dahil ikaw ang nakasagip sa buhay ni Harold, hindi ko na ito palalakihin pa. Pero anak, kung gusto mong humaba pa ang buhay ko, huwag ka nang sumipot sa mga susunod na kaarawan ko, dahil sa tuwing makikita kita, maaalala ko
Sa pagkakataong ito, hindi na naisipan ni Karylle na umupo sa likod. Diretso siyang umupo sa passenger seat sa unahan.Bahagyang dumilim ang mukha ni Harold, pero wala siyang sinabi.Mahaba ang biyahe ngayon, kaya pagkapasok pa lang ni Karylle sa kotse ay pumikit na siya para subukang matulog.Ngunit ilang saglit lang, nag-vibrate ang kanyang cellphone. Binuksan niya ang Telegram.May group chat iyon nila ni Nicole at ni Roxanne.Nicole: En, kasama mo ba ngayon si Harold?Napakunot ang noo ni Karylle. May nakakita na naman ba sa amin at ipinost online?Karylle: Oo, bakit?Roxanne: Bakit kayo magkasama? Work ba?Karylle: Oo, pupunta kami ngayon sa Rosen Bridge. May kailangan lang asikasuhin.Roxanne: Rosen Bridge? Ang layo niyan ah. Kayo lang dalawa?Nicole: Putik! Totoo nga! Hindi pala ako niloko ng hayop na 'yon!Kasunod nito, nag-send pa si Nicole ng picture na halatang may inis na caption.Roxanne: ???Karylle: ???Karylle: Kasama rin si Bobbie, FYI.Patuloy lang sa pagta-
Nagsimulang ilapag ng mga waiter ang mga pagkain sa mesa. Dahil naka-reserve na ito ni Bobbie bago pa man sila dumating, puwede na agad silang kumain pagkaupo.Pagbalik ni Bobbie matapos i-park ang sasakyan, agad niyang napansin ang seating arrangement nila. Napahinto siya at saglit na natigilan.Bigla niyang naisip, Aba, parang ayoko nang lumapit.Kabisado na niya ang mood ni Mr. Sanbuelgo. Sa tingin pa lang niya, alam niyang ayaw na ayaw ng boss niya na makisalo siya sa upuan ngayon. Ramdam niyang pinipigilan pa nito ang sarili.Pero bago pa siya makapagdesisyon kung babalik na lang siya sa sasakyan o tuluyan nang lalapit, nagsalita agad si Roy—na para bang palaging sabik sa gulo at hindi natatakot sa drama.“Bobbie, halika na! Umupo ka na, mabilis lang 'to. Kain lang tapos alis agad, time is tight and the task is heavy!” nakangising sabi nito.Napabuntong-hininga si Bobbie. Aba, kung hindi ba naman ako iniipit nito...Malinaw na si Roy ay nagpapasaya lang at sadyang ginagatungan an
Sa kabila ng lahat, nanatiling mabigat ang loob ni Karylle.Ang Rosen Bridge ay hindi ganoon kalapit. Bagama’t nasa loob pa rin ito ng Lungsod B, matatagpuan ito sa isang maliit na lalawigan na kailangan pang tawirin mula sa isang urban area papunta sa isa pa.Ibig sabihin, kung aalis sila sa hapon, malamang ay gabi na bago matapos ang inspeksyon, at posibleng kailanganin pa nilang mag-overnight doon.Dahil dito, naramdaman ni Karylle ang isang hindi maipaliwanag na inis.Pero dahil ito ay tungkol sa trabaho at bahagi ng kanyang tungkulin, wala siyang magawa kundi lunukin ang nararamdaman. Hindi siya pwedeng magpadala sa emosyon o ihalo ang personal sa propesyonal. Kapag ginawa niya iyon, tiyak na iisipin ng iba na isa siyang maliit at pihikang tao. Sa kasalukuyang kalagayan niya—na pilit bumabangon muli para makuha muli ang kontrol sa Granle—hindi siya puwedeng magkaroon ng kahit kaunting kapintasan.Lalo na ngayong ang proyektong ito kasama si Harold ay isa sa pinakamahalaga sa kany
Itinutok ni Harold ang kanyang mata kay Karylle, kahit hindi siya nagsalita, ramdam pa rin ni Karylle ang matinding ironiya sa mga mata nito.Hindi pinansin ni Karylle si Harold at sa halip ay tumingin siya sa namumuno ng planning department na nagsalita."Ba't ninyo gustong magpalit ng trabaho?" tanong ni Karylle.Agad na sumagot ang head ng planning department, "Ganito po kasi, magkaibang mga kalakasan ng bawat isa, at ang cooperation plan po ay nagbago, kaya't pinili namin ang mga posisyon na akma sa amin."Isang matalim na tingin mula kay Harold ang tumama sa manager ng planning department, at malamig niyang tanong, "Ano ang resulta?"Dali-daling tumingin ang manager kay Karylle, hindi niya kayang tumingin kay Harold. Nang makita niyang nakasimangot si Karylle, agad siyang kinabahan.Naku!Pumait ang kanyang pakiramdam. Akala niya na ang mga pagbabago ay makakatulong para magustuhan siya ni Karylle at Harold, pero ngayon, parang napaglaruan lang siya ng sarili niyang kakulangan at
Napakunot ang noo ni Adeliya. “Alam ko,” maikli niyang sagot.Ayaw na sana niyang magtiwala sa taong iyon, pero hindi na rin niya kayang maghintay pa.Nang makita ni Andrea na naging mas mahinahon na si Adeliya, tumango ito. “Sige, hintayin na lang muna natin ang balita. Pag naayos na ang lahat, makakalabas na tayo agad ng ospital.”Tumango si Adeliya. “Hmm.”Mabilis lumipas ang araw, pero hindi alam kung ilang tao ang hindi nakatulog nang maayos.Si Karylle, ilang ulit nagising sa kalagitnaan ng gabi. Halatang hindi maganda ang lagay niya, at kung wala siyang alarm kinabukasan, siguradong malalate siya.Nang lumabas si Nicole sa kwarto, nadatnan niya si Karylle na kakatapos lang sa banyo. Ngumiti siya at kinawayan ito, “Morning, baby~”Pinilit ngumiti ni Karylle. “Morning. Mauna ka na maghilamos, ako na maghahanda ng breakfast.”Umiling si Nicole habang pinapakita ang hawak niyang cellphone. “No need, I already ordered. Papadeliver ko na lang.”Tumango si Karylle. “Okay, sige, mag-ay
"Mukhang gano'n na nga." Walang pag-aalinlangang sabi ni Jerianne, habang ang kanyang mga mata ay naglalaman ng malalim na pag-unawa. "Kung may ganitong tensyon sa lumang mansyon ng Sabuelgo family, malamang maraming hindi pagkakaunawaan at tampuhan sina Harold at Karylle."Napakagat-labi si Reyna, hindi alam kung ano ang sasabihin.Hinila siya ni Jerianne palapit at niyakap. "Anak, huwag mong pilitin ang sarili mong mag-isip ng kung anu-ano. Kung kaya mong ipaglaban, ipaglaban mo. Pero kung hindi na talaga kaya, matutong bumitaw. Yung paulit-ulit kang nasasaktan pero ayaw mong pakawalan—hindi ikaw 'yon. At ayokong mas lalo ka pang masaktan."Nanginginig ang mga labi ni Reyna, at dama niyang pati ang ina niya ay gusto na siyang sumuko.Pero hindi niya kaya.Napakabuting lalaki ni Harold...Sa isip niya, si Harold pa rin ang laman—ang pagiging maayos nitong tingnan, ang diretsong kilos, ang tapang, at ang matikas nitong tindig.Hindi niya matanggal sa isipan ang lalaki. Ang bigat ng pa
Napatawa si Karylle sa sinabi ni Nicole. “Grabe ka, hindi naman lahat ng lalaki ay scumbag. Marami pa rin diyan ang matinong tao.”Napabuntong-hininga si Nicole. “Well, sa panahon ngayon? Ilan ba talaga ang kagaya ni Christian? Sabihin mo nga, gaano karami sa kanila ang totoong maaasahan?”Biglang naging kumplikado ang tingin ni Karylle. Tahimik lang siyang napatingin sa malayo, pinipigil ang sarili. Hindi siya sumagot, bagkus ay pinagdikit lang niya ang mga labi at ibinaling ang tingin.Napansin agad ni Nicole ang pagbabago ng mood ng kaibigan. Parang nalamlam na naman si Karylle. Agad siyang natauhan—mukhang hindi niya dapat binanggit si Christian. Alam niyang may matinding guilt si Karylle kay Christian, lalo na’t may utang na loob ito sa lalaki.“Ay, sige na nga, huwag na natin pag-usapan ‘yan. Manood na lang tayo ng TV, gusto mo?” alok ni Nicole, pilit binabago ang tema ng usapan.Tumango si Karylle. “Sige.”Sa totoo lang, wala talaga siyang gana manood, pero dahil kay Nicole na
Hindi nagsalita si Harold, bagkus pinili niyang manahimik habang mariing pinipigil ang anumang emosyon.Ngunit kahit wala siyang sinabi, ramdam pa rin ng lahat ang bumabalot na lamig sa kanyang paligid, lalo na sa mga mata niyang tila nagyeyelong titig. Kitang-kita—masama ang timpla niya.Lalong nataranta si Lady Jessa, “Karylle, ikaw...”Nabitin ang sasabihin niya, tila nag-aalangan kung dapat pa ba siyang magsalita. Wala na siyang nadugtong pa.Sa kabilang banda, si Karylle ay medyo kalmado na rin sa mga sandaling iyon. Pinilit niyang ngumiti, at mahinahong nagsalita, “Grandma, huwag ka nang mag-alala sa akin. I'm really okay.”“Paano naman ako ‘di mag-aalala, Karylle? Kita mo naman ang sarili mo. Kung gusto mo, bumalik ka na dito. Sabihan mo si Roy na ibalik ka muna. Palalabasin ko na yang batang ‘yon—tayo muna ang mag-usap bilang apo’t lola, okay?”Bahagyang tumango si Karylle. “Grandma, okay lang po talaga ako. May mga kailangang asikasuhin sa trabaho. Pupunta na lang po ako sa i
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”