Napuno ng awa ang mga mata ni Lady Jessa. Kung hindi lang dahil sa dami ng tao, gusto na sana niyang itaas ang kanyang damit para tingnan ang kanyang mga tuhod.Biglang namutla si Adeliya!Masyado na itong mahirap para sa kanya.Pati si Arianne ay medyo nahiya nang ilabas ang kanyang regalo sa mga sandaling iyon, dahil hindi pa man niya nabubuksan ang kanyang gift box, kakaluwag pa lang niya sa tali, pero oras na niyang iangat ang kanyang kamay kapag siya na ang sunod.Ngumiti si Nicole, “Old Lady, sabi ng abbot na si Master J, puwede mo itong ilagay sa iyong kwarto, at makakatulong ito para humaba ang buhay mo!”Agad na ngumiti at tumango si Lady Jessa, “Tama ka, ang jade ay nagbibigay ng lakas, at dahil ito’y isang ilaw at biyaya, mahalaga ito para sa akin.”Hawak niya ang kamay ni Karylle, “Nahihirapan ka nang sobra, pero sa susunod, huwag mo nang gawin ulit ito, naiintindihan mo? Isa lang itong simpleng birthday.”Umiling si Karylle nang may ngiti, “Lola, dapat ko lang gawin ito,
Punong-puno ng kumpiyansa si Arianne, dahil alam niyang gusto ni Lady Jessa ang regalong ito, at mukhang mamahalin at elegante pa ito. Kitang-kita ng lahat na mahalaga ang regalong ito.Habang nakatingin ang lahat, dahan-dahang binuksan ang regalo.Nang lumitaw ang anim na pares ng jade bracelets, biglang nagbago ang ekspresyon ng mga miyembro ng pamilya Sanbuelgo!Lalo na si Lady Jessa! Biglang nanginig ang kanyang kamay nang malakas, at ang kapit niya sa kamay ni Karylle ay parang mas humigpit pa.Napansin agad ito ni Nicole, at nakaramdam siya ng kaunting ginhawa.Hindi maganda ang mukha ni Lady Jessa, pero siyempre, hindi niya maipakita sa harap ng mga bisita.Natigilan si Adeliya, bakit... biglang nag-iba ang kanilang mga pakiramdam?Si Lauren naman ay kinakabahan, mabilis siyang tumingin kay Arianne at sinenyasan itong tanggalin na ang regalo.Ngunit hindi ito naintindihan ni Arianne, kaya ngumiti siya agad at nagsabi: “Ang mga jade bracelets na ito ay natural at handmade, at ha
Sa sandaling iyon, napakaraming tao sa piging, pero tahimik ang paligid, at walang kahit tunog ng kutsara o chopsticks sa mangkok.Nangamba si Adeliya!Kahit pa hindi siya matalino, alam niyang naloko siya! Si Karylle ang nagplano nito!Akala niya noon na malayo siya kay Karylle at hindi siya mapapansin nito, kaya sinabi ni Karylle na bibili siya ng regalo para kay Lola.Yun pala, mula pa sa simula, alam na ni Karylle na pinagmamasdan siya, at sinadyang sabihin ito, hinihintay siyang mahulog sa bitag na hinukay niya!Makapal na babae si Karylle, talaga!Tatlong taon na siyang kasal sa pamilya Sanbuelgo, kaya dapat alam na niya ang mga bawal ni Lady Jessa, pero hindi kailanman niya ito sinabi sa kanya!Naiiling si Adeliya habang nakatingin kay Karylle nang may dismaya, “Karylle, anong sinasabi mo? Hindi mo naman sinabi sa’kin na ayaw ni Lola ng ganito, sinabi mo pa nga na gusto ni Lola ang ganitong klaseng regalo… Bakit, Karylle, bakit hindi mo sinabi?”Sa mga oras na iyon, nanatiling
Sa pagkakataong ito, hindi na talaga makapagsalita si Karylle, at ang nakakalito pa ay hindi niya alam ang nangyayari, bakit ngayon, ang jade bracelet ay parang naging kasalanan niya.“Palabasin siya, ayoko na siyang makita! Lumabas ka!” sigaw ng matanda na ngayon ay sobrang galit na galit.Agad na hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi nang nag-aalalang, “Lola, patawarin mo ako, kasalanan ko ito.”Punong-puno ng pagsisisi ang kanyang mukha, tila nagsasabing kung alam lang niyang hindi siya paniniwalaan ng pinsan niya, hindi na sana niya ginawa iyon.“Malandi ka!&rdqu
Maraming tao ang nakatingin sa dalawa, tila naghihintay kung magtatapat nga ba sila sa isa't isa.Nakapakunot si Karylle, at ngayon ay nakatingin kay Adeliya na parang hindi makapaniwala, “Ano bang dapat kong nakalimutan?”Tila tumitibok ang puso ni Lady Jessa na parang may sugat, at mahigpit niyang hawak ang kamay ni Karylle, parang doon lang siya nakakaramdam ng kaunting kapanatagan.Mahigpit ding hinawakan ni Karylle ang kamay ni Lady Jessa at sinabi ng mahinahon, “Lola, lagi akong nandito sa tabi mo, pangako!”Napabuntong-hininga si Lady Jessa, at nang pumikit siya, bumagsak ang dalawang linya ng luha sa mesa.Bigla namang nakaramdam ng awa si Joseph at agad siyang nagsalita, “Lady Jessa! Kailangan n'yong lumakas!”
Pumikit si Karylle, para bang pinili niyang tumahimik na lang.Biglang napabuntong-hininga si Adeliya, sa wakas, napatigil din niya ito sa pagsasalita!Mabilis siyang lumapit at sinabi sa matandang babae, “Lola, kasalanan ko rin po ito, kung nag-ingat lang ako, hindi sana mangyayari ang ganito, hindi ba… Ako ang may pagkakamali, lola, huwag niyo po sanang pag-initan si Karylle, kasi… bata pa siya.”“Bata pa?” Halos natawa si Lauren sa inis, “Nasa higit dalawampu na siya, ‘bata’ pa rin ba iyon?”Noon pa man, mababa ang tingin ni Lauren kay Karylle at palaging siya ang pinupuntirya nito, pero dati, sa loob lang ng bahay nangyayari iyon.Ngayon na may ganitong sitwasyon, sobrang nalulungkot at nasasaktan ang matandang babae. Kaya para kay Lauren, pagkakataon na rin ito para ipakita ang pagiging maka-lola niya, at sisihin si Karylle.Matigas ang tono niyang sinabi, “Karylle, tatlong taon ka na sa pamilya Sanbuelgo, hindi na natin pag-uusapan kung paano ka tinrato ng iba, pero si lola mo?
Hindi sinasadyang umiling si Adeliya, “Wala akong ......”Galit na galit si Arianne, alam na niya ngayon ang nangyayari, kaya mariin siyang nagsalita, “Ito’y planong ginawa ni Karylle!” Sinadya niyang sabihin sa harap namin na ito ay para kay lola, kaya akala namin talaga na iyon ang regalo niya para kay lola! Akala namin iyon ang estilo na gusto ng lola, kaya pinaghirapan pa naming hanapin iyon, pero ......”Sa puntong ito, kailangan na nilang sabihin ang totoo at linawin ang sitwasyon.Ngunit ngumisi lang si Nicole, “Ganito talaga ang gusto ng lola ko, si Karylle at ako ay parang magkapatid, at kahapon lang nagdiwang ng kaarawan si lola, kaya ito ang regalong binili ni Karylle para sa kanya! Pero hindi lang kayo walang pakialam sa pagbibigay ng regalo para kay Mrs. Sanbuelgo, kundi ginamit niyo pa ang binili ni Karylle. Hindi ba kayo nahihiya?!”Tumingin si Karylle kay Nicole at umiling, “Huwag na, Nicole......”Mahina lang ang boses niya, kaya ang mga malapit lang ang nakarinig.Ma
Nanginig ang mga binti ng ama ni Nicole! Bunny, pwede bang tumigil ka na sa pagsasalita!Pero patuloy na sinisermunan ni Nicole si Adeliya, at tila natutuwa pa si Mrs. Sanbuelgo sa kanyang nakikita. Kung pipigilan ito ng ama ni Nicole, siguradong mas maiinis ang pamilyang Sanbuelgo!Nataranta si Adeliya at umiling, “Hindi! Wala akong intensyon na magpa-impress! Akala ko lang na bukod sa jade bracelet na ito, may iba pang bagay na ibibigay si Karylle, kaya naghanda ako ng marami. Hindi ko gustong agawan si Karylle ng atensyon!”Ngumisi si Nicole, “’Yan ba ang tinatawag mong may malasakit? Sa totoo lang, ang paliwanag mo ay walang kwenta!”Galit na galit na talaga ang matanda sa mga oras na ito, ngunit pilit niyang pinipigilan ang kanyang damdamin at madiing sinabi, “Dahil ikaw ang nakasagip sa buhay ni Harold, hindi ko na ito palalakihin pa. Pero anak, kung gusto mong humaba pa ang buhay ko, huwag ka nang sumipot sa mga susunod na kaarawan ko, dahil sa tuwing makikita kita, maaalala ko
Harold tiningnan si Alexander nang malamig, ayaw niyang mag-aksaya ng oras dito kasama niya. Pero nang maisip niyang baka bumalik si Alexander kay Karylle pag-alis niya, napakunot ang noo niya at biglang tumigil sa paggalaw.Hindi alam ni Alexander kung pareho sila ng iniisip ni Harold, pero may bahagyang ngiti sa labi niya. "Ano, gusto mo bang maghapunan tayo?"Medyo kumunot ang noo ni Harold, halatang ayaw niyang pumayag, lalo na ang makipagkasama kay Alexander.Pero... mas malakas ang pagnanais niyang hindi ito guluhin si Karylle. Huminga siya nang malalim at kalmadong sumagot, "Sige."Ngumiti lang si Alexander at hindi na nagsalita pa. Pumasok sila sa kani-kanilang sasakyan at sabay na umalis.Ito ang eksaktong eksena na nakita ni Karylle mula sa balkonahe. Nang hindi na niya matanaw ang mga sasakyan nila, ibinalik niya ang tingin sa loob at isinara ang mga kurtina.Balak na niyang maligo at magpahinga.Lahat ngayon ay naaayon sa gusto niya, at lubos siyang kuntento.Samantala, ti
Lady Jessa ay may nararamdamang awa sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi na niya dapat ipilit pa. "Sige, hindi na kita pipilitin. Medyo gabi na rin, umuwi ka na bago maging delikado sa daan."Ngumiti si Karylle at tumango. Palapit na siyang magsalita nang biglang sumingit si Harold, "Ako na ang maghahatid sa kanya. May ilang bagay din akong kailangang pag-usapan tungkol sa trabaho."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, may pag-aalinlangan siyang naramdaman.Ngunit naisip niyang may paparating silang proyekto, at bilang boss, maaaring may mahahalagang tagubilin si Harold. Kaya naman, hindi na siya nagsalita pa.Nagulat ng bahagya si Lady Jessa at tila may nais sabihin, ngunit nang mapansin niya ang ekspresyon ni Karylle, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Karylle kay Lady Jessa. "Sige, lola, mauna na ako.""Oo, bumalik ka kapag may oras ka, pero huwag mo nang isipin kapag sobrang abala ka sa trabaho. Mas mahalaga 'yon."Tumango si Karylle. "Opo, alam ko."Sa ganoong para
Dahan-dahang ngumiti si Karylle at lumingon sa matanda, "Lola, tuloy po ba tayo sa paglalakad?"Masiglang tumango si Lady Jessa, "Oo, tara na."Harold: "..."Mukhang wala talagang epekto ang sinabi niya sa kanyang lola kanina.Kung hindi, hindi lang siya basta dededmahin nito pag nakikita siya—wala man lang kahit konting interes o pag-aalala.Ipinapakita lang nito na hindi talaga siya pinapansin ng matanda pagdating sa bagay na ito.At kung wala siyang suporta mula kay Lola Jessa, mas lalong magiging mahirap ang sitwasyon para sa kanya.Sanay siyang hindi nabibigo sa anumang bagay, pero ngayon...?Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.Hindi na siya nagsalita pa, pero tahimik na sumunod sa dalawa. Palagi siyang may distansya, pero nanatili siyang nasa loob ng kanilang paningin.Sanay na si Karylle sa maraming bagay ngayon. Wala naman silang matinding alitan ni Harold, at dahil kailangan nilang magtulungan sa hinaharap, hindi siya masyadong nailang
Katherine ay malinaw na tumango, "Well, Karylle, alam kong abala ang babaeng ito at marami siyang ginagawa, pero anak, may ilang bagay kang dapat pag-isipan."Tumingin si Christian kay Katherine nang may pagdududa, tila may naisip siya, kaya diretsong sinabi, "Hindi ko iniinda na minsan na siyang ikinasal. Sa katunayan, ang pagkakaroon ko sa kanya ay isang biyayang hindi ko inakala. Isang pagpapala para sa akin na pinili niya akong makasama.""Kung may ibang magtanong tungkol dito, ipapakita ko sa lahat kung gaano ko siya kamahal. Para sa akin, isang karangalan ang pakasalan si Karylle, hindi tungkol sa kung karapat-dapat siya sa akin." Malambot ang tono ni Christian, pero ramdam ang determinasyon sa kanyang tinig.Ang ganitong klaseng pagmamahal ay lalong nagpaawa kay Katherine para sa kanyang anak.Napabuntong-hininga siya at bahagyang umiling. "Hindi ‘yan ang gusto kong sabihin, anak. Sa tingin mo ba, gano’n ako ka-makaluma?"Nagdadalawang-isip si Christian. "Kung gano’n, ano ang i
Lucio agad na natauhan at binawi ang tingin niya sa iba pang naroon.“Pinapunta ko si Karylle rito ngayon, kaya siguro alam niyo na kung ano ang pag-uusapan natin.”Walang nagsalita sa grupo, pero halatang naiintindihan nila ang nais ipunto ni Lucio.Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, hindi nagpakita ng anumang reaksyon.Bagamat ayaw man ni Lucio, muli siyang nagsalita, “Nakipag-ugnayan na sa akin ang Sabuelgo Group at sinabing magsisimula na ang pakikipagtulungan nila sa bagong proyekto ng Lin sa loob ng tatlong araw. Si Karylle ang magiging pangunahing tagapangasiwa ng proyektong ito, kaya lahat ng tauhang may kinalaman sa trabaho ay kailangang sumunod sa kanyang utos nang walang pag-aalinlangan.”Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Alam niya na may plano si Lucio.Inaabangan nito na magkamali siya para mapahiya siya sa lahat, at pagkatapos ay palitan siya sa posisyon.O kaya naman, kung may sumabotahe sa proyekto sa gitna ng proseso, siguradong siya ang pagbubu
Nararamdaman ni Karylle ang kaunting hiya habang nagsalita, “Pasensya na po, Tita. Ako ang may kasalanan sa gulong ito, at kayo pa ang kailangang umako. Pero... wala talaga akong magawa. Natatakot akong sabihin ito kay Christian, baka mas lalo lang siyang masaktan.”Napabuntong-hininga si Roxanne. “Oo nga, Tita. Alam naman nating hindi dapat masyadong ma-stress si Christian, pero kung ganito na lang palagi, malalaman din naman niya ang totoo. Mas mabuti na ang unti-unting paghahanda sa kanya kaysa bigla na lang siyang masira kapag nalaman niya ang lahat.”Pumikit sandali si Nicole at uminom ng orange juice bago napailing. “Si Christian kasi, masyadong matapat magmahal. Ang tagal na niyang gusto si Karylle, pero hindi siya nagbago. Sa totoo lang... kung titingin lang siya sa paligid, makikita niyang may iba rin namang nagmamahal sa kanya nang tapat.”Bahagyang lumalim ang tingin ni Katherine nang mapansin ang direksyon ng tingin ni Nicole—nakatuon ito kay Roxanne. Napatingin siya rito
Naroon lang si Karylle, nakapikit ang mga labi at hindi nagsasalita.Umiling naman si Nicole. "Iba ang kahulugan niyan. Magkababata tayong lahat, at matagal nang magkaibigan ang ating mga pamilya. Kung mangyari man ito, hindi ito ang gusto ng lahat, at hindi rin ganito ang magiging reaksyon ng tiyahin ko."Napabuntong-hininga si Roxanne. "Nag-aalala lang ako. Sa totoo lang, hindi dapat ganito ang magiging reaksyon ni Tita."Pagkasabi niya nito, napayuko siya. Sa kaloob-looban niya, may kaunting pagsisisi. Hindi na dapat niya sinisi si Karylle noong araw na iyon, pero... Mas mahalaga kay Tita si Christian kaysa sa kanya. Pagkatapos ng lahat, anak niya si Christian.Habang lumilipas ang mga sandali, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Roxanne.Samantalang si Karylle naman ay nanatiling kalmado. "Oo, may pagkakamali ako sa nangyari noon. Kung kaya man ako sisihin o pagsabihan ni Tita, normal lang iyon. Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin. Minsan, kailangan mo lang tanggapin ang mga ba
Hindi niya pinansin ang bagay na ito.Para kay Harold, si Lucio ay parang langgam lamang—hindi siya interesado na pag-aksayahan ito ng panahon.Si Harold ang nagmamaneho ng kotse. Kung si Bobbie ang nasa passenger seat, siguradong mapapansin niya na tila nasa magandang mood ngayon si Ginoo Sanbuelgo.Mabilis ang naging biyahe papunta sa kumpanya, at sa hindi malamang dahilan, parang lumipas nang napakabilis ang oras.Pagdating niya sa kanyang desk, hindi siya nakaramdam ng antok. Sa halip, determinado siyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho.Ngunit...Pagtingin niya sa computer, hindi niya maiwasang maalala si Karylle—nakaupo sa harapan nito, abala sa pag-crack ng mga sikreto ng Sanbuelgo Group.Ang mga lihim na iyon, sa harap ni Karylle, ay parang ulap na madaling naglalaho. Alam niyang kapag gusto ni Karylle na buksan ang misteryo sa likod nito, walang sinuman ang makapipigil sa kanya.Dalawampung palapag? Para kay Karylle, isa lamang iyong simpleng laro—isang bagay na hindi niya kai
Nakikita ni Lucio na kinuha na ni Andrea ang kanyang cellphone para mag-type, agad siyang tumayo at mabilis na lumapit kay Andrea upang agawin ang cellphone pabalik."Baliw ka! Ibalik mo sa akin ang cellphone ko!" sigaw ni Lucio.Mahigpit na hinawakan ni Andrea ang kanyang cellphone, ayaw niya itong ibigay kay Lucio, at galit na sumagot, "Sino’ng baliw?!""Hindi ko naman ginawa, hindi ba puwedeng bawiin ang pera? Dalawang bilyon 'yon! At ang dami mong utang ngayon, pati bahay natin wala na! Lucio, ilang taon ka nang shareholder, ang perang pinaghirapan mo, kinukuha lang ng iba! Akala mo ba madaling kitain ang dalawang bilyon? Ilang taon ka nagtrabaho para lang kumita ng ganyang halaga?!"Kumunot ang noo ni Lucio at galit na sinagot, "Dahil hindi naman ako dati maraming shares! Pero ngayon, malaki na ang kinikita ko! Andrea, hindi mo pwedeng i-send ‘yan! Baka sinusubukan lang ako ng kabilang panig, maghintay ka lang at kusa siyang susuko!"Napailing si Andrea sa sobrang inis, "Lucio, h