Si Adeliya ay nasa magandang mood habang nakaupo sa sofa, kinakanta-kanta ang isang awitin at naglalaro ng kanyang cellphone.Medyo nagulat si Andrea, lumapit siya kay Adeliya at umupo, "Mukhang masaya ka ngayon, Adeliya?""Oo, Mom! Bumili ako ng magandang regalo para sa lola ni Harold."Biglang napatigil si Andrea at napangiti, "Tignan mo nga, simple lang ang kaligayahan mo, masaya ka na dahil lang sa pagbili ng magandang regalo?""Syempre hindi lang dahil doon!""Hmm?"Ipinakita ni Adeliya ang larawan ng regalo kay Andrea, may maliit na ngiti sa gilid ng kanyang mga labi, "Tignan mo muna itong regalo, ano sa tingin mo?""Maganda! Mukhang mamahalin at classy. Narinig ko rin na mahilig si Harold's grandmother sa jade," tumango si Andrea na tila nasiyahan.Ngumiti si Adeliya, "Hindi ko nga alam kung ano ang gusto niya. Nabili ko lang ito dahil kay Karylle.""Ano'ng ibig mong sabihin?" Tila nagtaka si Andrea.Ibinaba ni Adeliya ang kanyang cellphone at ngumiti, "Nang pumunta ako sa mall
Patuloy pa rin ang pagtakbo ng oras. Abala si Karylle at ang iba pa sa mga ginagawa nila. Nakipag-ugnayan na sila sa kanilang quadruple population.Nicole: [Nahanap ko na si Merlo Mednoza, nakausap ko siya sandali, at nasabi ko na sa kanya lahat. Masaya siya, gusto niyang makipagkita kay Harold sa pamamagitan ko!] ––Roxanne: [Salamat! Sinabi ko na rin sa pamilya ko na handa na akong magpakasal. Masaya silang narinig na ako ay ready na, mas mabuti na rin ang trato ng nanay ko sa akin. Sana nga totoo ang mga nararamdaman nila para sa akin…]Nicole: [Huwag kang malungkot! Minsan talaga, wala tayong magawa sa mundong ito, pero maaaring may dahilan din ang mga magulang mo. Huwag mo masyadong isipin, isipin na lang natin ang sarili natin. After all, maayos naman ang takbo ng lahat ngayon, di ba?]Roxanne: [Oo, alam ko naman.]Karylle: [Nagkita na kami ni Therese, at hinihintay ko na lang siyang maghanap sa akin mamayang gabi.] ––Roxanne: [Medyo nag-aalala ako, makakausap ka kaya niya? Afte
Habang nagtataka pa si Therese, tinanggal na ni Karylle ang leather board.Punong-puno ng pagdududa ang mukha ni Therese, "Ano ito ......?""Sundan mo ako."Sa harap nila, may isang hagdan na papunta sa ilalim ng lupa!Gulat na gulat si Therese; sa isang bakanteng lugar na ganito, may nakatago pa palang lihim?Nang bumaba na si Karylle, wala nang nagawa si Therese kundi sundan siya. Sabi rin ni Karylle, "Takpan mo ang leather board."Ginawa naman ito ni Therese.Madilim na madilim sa loob, kaya kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at binuksan ang flashlight.Pagkatapos ng huling level, dumiretso sila sa isang madilim at mahabang daanan na kasya lang ang dalawang tao nang magkatabi.Lalong naguluhan si Therese, at tila mas lumalakas ang pag-iingat niya, "Saan mo ako dadalhin?"Magaan lang na sinabi ni Karylle, "Ipakikita ko sa’yo ang buhay ni Merlo."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Therese, pero dahil nandito na rin siya, hindi na siya nagtanong pa.Pagkatapos ng halos anim o pit
Biglang nag-iba ang itsura ni Therese. Tumingin si Karylle sa kanya at kalmadong nagsabi, "Marami pang ganitong sitwasyon. Pwede ka nang mag-observe dito, mula sa posisyong ito, hindi niya tayo makikita."Habang lumalabas ang dalawa, halos nangingitim na ang mukha ni Therese.Sumunod si Karylle, at di nagtagal, nakalabas na sila ng venue.Bahagyang huminga si Therese, pero bago pa siya makapagsalita, nagsalita na si Karylle, "Hindi ito ang tamang lugar para mag-usap. Sumama ka sa akin." Pagkatapos, umalis ang dalawa, at pagpasok sa kotse, bumulong si Karylle, "Nakita mo na ang lahat ng dapat mong makita, ano ang plano mo ngayon?"Pumikit si Therese, parang pinakalma ang sarili, at saka tumingin kay Karylle at ngumisi, "Sa tingin ko, nalaman mo na matagal na akong may galit at inggit, tama? Kung hindi, bakit mo pa ako hinanap?"Ngumiti si Karylle, "Mabilis kang magsalita, kaya deretsuhin ko na, kung gusto mong makaganti sa kanya, ang tanging paraan ay ilabas ang katotohanan."Bahagyang
Punong-puno ng saya si Adeliya, hindi niya maipaliwanag ang excitement sa puso niya. First time niyang magluto para kay Harold—nag-iisip siya kung magugustuhan ba ito ni Harold.Dahil dito, mas gumaan ang kanyang mood.Nakita siya ng receptionist pagdating niya, at halatang nagulat ito, pero dahil sa usap-usapan tungkol sa kanya at kay Karylle, alam ng lahat kung sino siya. Agad nagsalita ang receptionist, "Ms. Adeliya, nandito po ba kayo para kay Mr. Sanbuelgo?""Oo, nagpaalam na ako sa kanya, kaya huwag kang mag-alala sa akin."Para siyang future Mrs. Sanbuelgo, kaya natigilan ang receptionist, hindi na nangahas magtanong pa at agad na tumugon, "Okay po, tuloy po kayo."Tumango si Adeliya nang magalang, na may elegance, at inggit na inggit ang receptionist.Si Adeliya kasi maganda, maganda ang katawan, may maayos na background, at siya pa ang naging life-saving benefactor ni Mr. Sanbuelgo—sapat na para maging young lady ng Sanbuelgo Group.Pero hindi alam ng receptionist na hindi nam
Nagmamadaling lumapit si Bobbie kay Harold at sinabing, "Mr. Sanbuelgo, nandito po si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Napatigil si Harold at tumingin kay Bobbie, at agad naman itong nakahula at sinabing, "Miss Adeliya."Bahagyang lumamig ang mga mata ni Harold. "Sabihin mong wala ako rito."Nang mga sandaling iyon, nasa pintuan na siya ng opisina.Bahagyang nag-iba ang itsura ni Bobbie, at kahit si Adeliya, na narinig ang pag-uusap nila, ay napabangon nang kaunti sa excitement—ngunit hindi niya inaasahang maririnig ang ganitong mga salita!Biglang nanlamig ang kanyang ngiti.Baka may ibang partner na gustong makipagkita kay Harold, kaya normal lang na iwasan muna siya, ‘di ba?Habang pinapanatag niya ang sarili, narinig niyang muli ang boses sa labas ng pinto, "Mr. Sanbuelgo, nasa opisina po ninyo si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Parang tumigil ang puso ni Adeliya, parang nauubos na ang pag-asa niya.At kahit na hindi pa bukas ang pinto, ramdam niya ang malamig na hangin na parang sum
"Ikaw na ang bahala!"Nanigas ang katawan ni Adeliya sa narinig niya. Ang malamig na tono niya ay halatang naiinis. Pero… kanino kaya siya nakikipag-usap?Saglit siyang nag-isip pero tumuloy pa rin siya sa gilid para sumilip.Hindi nagtagal, lumapit si Bobbie sa opisina ni Harold at kumatok."Pumasok ka."Nakita ni Adeliya si Bobbie na pumasok, halatang kinakabahan.Napabuntong-hininga siya, hindi pa rin mapakali at dahan-dahang lumapit pa.Matalino siya, hindi siya lumapit nang sobra."Mr. Sanbuelgo, alam ko po na mali ako." Bago pa man makapagsalita si Harold, alam na agad ni Bobbie ang pagkakamali niya.Malamig na tumingin si Harold sa kanya, "Kung mangyari pa ito, Bobbie, hindi ka na mananatili sa tabi ko!"Napalunok si Bobbie. "Opo, hindi ko na hahayaan ang sinuman na pumasok sa opisina niyo."Sigurado na ni Adeliya! Dahil ito sa kanya!Hindi maipinta ang mukha niya!Napabuntong-hininga siya at napakuyom sa hawak niyang bag, halatang naninikip ang dibdib.Bakit? Bakit ganito ang
Ang mukha ni Adeliya ay lalo pang nangitim, pero nanatili siyang kalmado at sinabing may kabigatan, "Mom, baka hindi na talaga tulad ng inaakala ko ang mga bagay-bagay.""Ano'ng nangyari?" Kumunot ang noo ni Andrea, halatang nag-aalala.Walang nagawa si Adeliya kundi hilahin si Andrea papunta sa kwarto niya at ikuwento ang lahat ng nangyari.Napa-kunot ang noo ni Andrea, "Hindi dapat gano'n, kahit may mga sikreto ang Sanbuelgo Group, sigurado naman kayo ni Harold, kaya hindi dapat siya nagagalit."Huminga nang malalim si Adeliya, "Sa simula, inisip ko rin na baka hindi niya gusto na pumasok ako sa private office niya. Pero ngayon, Mom, baka nagsasawa na talaga siya sa akin.""Paanong nasabi mo ‘yan?" Halata ang gulat sa mga mata ni Andrea.Hindi kasi nakasama ni Andrea ang dalawa noong panahong iyon, kaya hindi rin niya masyadong alam ang mga nangyayari.Pinipigil ang emosyon, sinabi ni Adeliya, "Ang daming nagkakataon ngayon na parang sinasadya ni Karylle. Tuwing magdi-dinner kami ni
Harold tiningnan si Alexander nang malamig, ayaw niyang mag-aksaya ng oras dito kasama niya. Pero nang maisip niyang baka bumalik si Alexander kay Karylle pag-alis niya, napakunot ang noo niya at biglang tumigil sa paggalaw.Hindi alam ni Alexander kung pareho sila ng iniisip ni Harold, pero may bahagyang ngiti sa labi niya. "Ano, gusto mo bang maghapunan tayo?"Medyo kumunot ang noo ni Harold, halatang ayaw niyang pumayag, lalo na ang makipagkasama kay Alexander.Pero... mas malakas ang pagnanais niyang hindi ito guluhin si Karylle. Huminga siya nang malalim at kalmadong sumagot, "Sige."Ngumiti lang si Alexander at hindi na nagsalita pa. Pumasok sila sa kani-kanilang sasakyan at sabay na umalis.Ito ang eksaktong eksena na nakita ni Karylle mula sa balkonahe. Nang hindi na niya matanaw ang mga sasakyan nila, ibinalik niya ang tingin sa loob at isinara ang mga kurtina.Balak na niyang maligo at magpahinga.Lahat ngayon ay naaayon sa gusto niya, at lubos siyang kuntento.Samantala, ti
Lady Jessa ay may nararamdamang awa sa kanyang puso, ngunit alam niyang hindi na niya dapat ipilit pa. "Sige, hindi na kita pipilitin. Medyo gabi na rin, umuwi ka na bago maging delikado sa daan."Ngumiti si Karylle at tumango. Palapit na siyang magsalita nang biglang sumingit si Harold, "Ako na ang maghahatid sa kanya. May ilang bagay din akong kailangang pag-usapan tungkol sa trabaho."Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle, may pag-aalinlangan siyang naramdaman.Ngunit naisip niyang may paparating silang proyekto, at bilang boss, maaaring may mahahalagang tagubilin si Harold. Kaya naman, hindi na siya nagsalita pa.Nagulat ng bahagya si Lady Jessa at tila may nais sabihin, ngunit nang mapansin niya ang ekspresyon ni Karylle, pinili na lang niyang manahimik.Ngumiti si Karylle kay Lady Jessa. "Sige, lola, mauna na ako.""Oo, bumalik ka kapag may oras ka, pero huwag mo nang isipin kapag sobrang abala ka sa trabaho. Mas mahalaga 'yon."Tumango si Karylle. "Opo, alam ko."Sa ganoong para
Dahan-dahang ngumiti si Karylle at lumingon sa matanda, "Lola, tuloy po ba tayo sa paglalakad?"Masiglang tumango si Lady Jessa, "Oo, tara na."Harold: "..."Mukhang wala talagang epekto ang sinabi niya sa kanyang lola kanina.Kung hindi, hindi lang siya basta dededmahin nito pag nakikita siya—wala man lang kahit konting interes o pag-aalala.Ipinapakita lang nito na hindi talaga siya pinapansin ng matanda pagdating sa bagay na ito.At kung wala siyang suporta mula kay Lola Jessa, mas lalong magiging mahirap ang sitwasyon para sa kanya.Sanay siyang hindi nabibigo sa anumang bagay, pero ngayon...?Bahagyang kumunot ang noo ni Harold. Hindi niya gusto ang pakiramdam na ito.Hindi na siya nagsalita pa, pero tahimik na sumunod sa dalawa. Palagi siyang may distansya, pero nanatili siyang nasa loob ng kanilang paningin.Sanay na si Karylle sa maraming bagay ngayon. Wala naman silang matinding alitan ni Harold, at dahil kailangan nilang magtulungan sa hinaharap, hindi siya masyadong nailang
Katherine ay malinaw na tumango, "Well, Karylle, alam kong abala ang babaeng ito at marami siyang ginagawa, pero anak, may ilang bagay kang dapat pag-isipan."Tumingin si Christian kay Katherine nang may pagdududa, tila may naisip siya, kaya diretsong sinabi, "Hindi ko iniinda na minsan na siyang ikinasal. Sa katunayan, ang pagkakaroon ko sa kanya ay isang biyayang hindi ko inakala. Isang pagpapala para sa akin na pinili niya akong makasama.""Kung may ibang magtanong tungkol dito, ipapakita ko sa lahat kung gaano ko siya kamahal. Para sa akin, isang karangalan ang pakasalan si Karylle, hindi tungkol sa kung karapat-dapat siya sa akin." Malambot ang tono ni Christian, pero ramdam ang determinasyon sa kanyang tinig.Ang ganitong klaseng pagmamahal ay lalong nagpaawa kay Katherine para sa kanyang anak.Napabuntong-hininga siya at bahagyang umiling. "Hindi ‘yan ang gusto kong sabihin, anak. Sa tingin mo ba, gano’n ako ka-makaluma?"Nagdadalawang-isip si Christian. "Kung gano’n, ano ang i
Lucio agad na natauhan at binawi ang tingin niya sa iba pang naroon.“Pinapunta ko si Karylle rito ngayon, kaya siguro alam niyo na kung ano ang pag-uusapan natin.”Walang nagsalita sa grupo, pero halatang naiintindihan nila ang nais ipunto ni Lucio.Tahimik lang na nakaupo si Karylle sa kanyang pwesto, hindi nagpakita ng anumang reaksyon.Bagamat ayaw man ni Lucio, muli siyang nagsalita, “Nakipag-ugnayan na sa akin ang Sabuelgo Group at sinabing magsisimula na ang pakikipagtulungan nila sa bagong proyekto ng Lin sa loob ng tatlong araw. Si Karylle ang magiging pangunahing tagapangasiwa ng proyektong ito, kaya lahat ng tauhang may kinalaman sa trabaho ay kailangang sumunod sa kanyang utos nang walang pag-aalinlangan.”Bahagyang kumunot ang noo ni Karylle.Alam niya na may plano si Lucio.Inaabangan nito na magkamali siya para mapahiya siya sa lahat, at pagkatapos ay palitan siya sa posisyon.O kaya naman, kung may sumabotahe sa proyekto sa gitna ng proseso, siguradong siya ang pagbubu
Nararamdaman ni Karylle ang kaunting hiya habang nagsalita, “Pasensya na po, Tita. Ako ang may kasalanan sa gulong ito, at kayo pa ang kailangang umako. Pero... wala talaga akong magawa. Natatakot akong sabihin ito kay Christian, baka mas lalo lang siyang masaktan.”Napabuntong-hininga si Roxanne. “Oo nga, Tita. Alam naman nating hindi dapat masyadong ma-stress si Christian, pero kung ganito na lang palagi, malalaman din naman niya ang totoo. Mas mabuti na ang unti-unting paghahanda sa kanya kaysa bigla na lang siyang masira kapag nalaman niya ang lahat.”Pumikit sandali si Nicole at uminom ng orange juice bago napailing. “Si Christian kasi, masyadong matapat magmahal. Ang tagal na niyang gusto si Karylle, pero hindi siya nagbago. Sa totoo lang... kung titingin lang siya sa paligid, makikita niyang may iba rin namang nagmamahal sa kanya nang tapat.”Bahagyang lumalim ang tingin ni Katherine nang mapansin ang direksyon ng tingin ni Nicole—nakatuon ito kay Roxanne. Napatingin siya rito
Naroon lang si Karylle, nakapikit ang mga labi at hindi nagsasalita.Umiling naman si Nicole. "Iba ang kahulugan niyan. Magkababata tayong lahat, at matagal nang magkaibigan ang ating mga pamilya. Kung mangyari man ito, hindi ito ang gusto ng lahat, at hindi rin ganito ang magiging reaksyon ng tiyahin ko."Napabuntong-hininga si Roxanne. "Nag-aalala lang ako. Sa totoo lang, hindi dapat ganito ang magiging reaksyon ni Tita."Pagkasabi niya nito, napayuko siya. Sa kaloob-looban niya, may kaunting pagsisisi. Hindi na dapat niya sinisi si Karylle noong araw na iyon, pero... Mas mahalaga kay Tita si Christian kaysa sa kanya. Pagkatapos ng lahat, anak niya si Christian.Habang lumilipas ang mga sandali, lalong bumibigat ang pakiramdam ni Roxanne.Samantalang si Karylle naman ay nanatiling kalmado. "Oo, may pagkakamali ako sa nangyari noon. Kung kaya man ako sisihin o pagsabihan ni Tita, normal lang iyon. Roxanne, huwag mo nang masyadong isipin. Minsan, kailangan mo lang tanggapin ang mga ba
Hindi niya pinansin ang bagay na ito.Para kay Harold, si Lucio ay parang langgam lamang—hindi siya interesado na pag-aksayahan ito ng panahon.Si Harold ang nagmamaneho ng kotse. Kung si Bobbie ang nasa passenger seat, siguradong mapapansin niya na tila nasa magandang mood ngayon si Ginoo Sanbuelgo.Mabilis ang naging biyahe papunta sa kumpanya, at sa hindi malamang dahilan, parang lumipas nang napakabilis ang oras.Pagdating niya sa kanyang desk, hindi siya nakaramdam ng antok. Sa halip, determinado siyang ipagpatuloy ang kanyang trabaho.Ngunit...Pagtingin niya sa computer, hindi niya maiwasang maalala si Karylle—nakaupo sa harapan nito, abala sa pag-crack ng mga sikreto ng Sanbuelgo Group.Ang mga lihim na iyon, sa harap ni Karylle, ay parang ulap na madaling naglalaho. Alam niyang kapag gusto ni Karylle na buksan ang misteryo sa likod nito, walang sinuman ang makapipigil sa kanya.Dalawampung palapag? Para kay Karylle, isa lamang iyong simpleng laro—isang bagay na hindi niya kai
Nakikita ni Lucio na kinuha na ni Andrea ang kanyang cellphone para mag-type, agad siyang tumayo at mabilis na lumapit kay Andrea upang agawin ang cellphone pabalik."Baliw ka! Ibalik mo sa akin ang cellphone ko!" sigaw ni Lucio.Mahigpit na hinawakan ni Andrea ang kanyang cellphone, ayaw niya itong ibigay kay Lucio, at galit na sumagot, "Sino’ng baliw?!""Hindi ko naman ginawa, hindi ba puwedeng bawiin ang pera? Dalawang bilyon 'yon! At ang dami mong utang ngayon, pati bahay natin wala na! Lucio, ilang taon ka nang shareholder, ang perang pinaghirapan mo, kinukuha lang ng iba! Akala mo ba madaling kitain ang dalawang bilyon? Ilang taon ka nagtrabaho para lang kumita ng ganyang halaga?!"Kumunot ang noo ni Lucio at galit na sinagot, "Dahil hindi naman ako dati maraming shares! Pero ngayon, malaki na ang kinikita ko! Andrea, hindi mo pwedeng i-send ‘yan! Baka sinusubukan lang ako ng kabilang panig, maghintay ka lang at kusa siyang susuko!"Napailing si Andrea sa sobrang inis, "Lucio, h