Ngumiti lang si Karylle at inabot kay Therese ang isang stack ng mga larawan nang walang sinasabi.Kumunot ang noo ni Therese at kinuha ang mga litrato. Agad niyang nakita ang mga hindi kanais-nais na larawan.Biglang nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha at mabilis na binuksan ang mga larawan. Nang makita niya ang kalahati nito, hindi na niya itinuloy ang pagtingin at itinapon na lang ang mga ito sa mesa."Hindi ibig sabihin na totoo lahat ito!"Tumango si Karylle, "Pwede mong paniwalaan o hindi. Pero bakit hindi ka sumama sa akin mamayang gabi sa isang lugar? Dadalhin kita para makumpirma mo."Pangit ang ekspresyon ni Therese, at tila ayaw niyang pumayag.Dahan-dahang nagsalita si Karylle, "Napansin mo na ba ang usap-usapan sa Weibo? Gusto ng pamilya Mendoza at Sanluis na magpakasal, pero ayaw ni Roxanne dahil alam niyang masyadong malapit si Martin, pero pinipilit siya ng kanyang ama."Kumunot ang noo ni Therese, "Sinabi rin niya sa akin na ayaw niyang pakasalan si Roxanne, pero d
Si Adeliya ay nasa magandang mood habang nakaupo sa sofa, kinakanta-kanta ang isang awitin at naglalaro ng kanyang cellphone.Medyo nagulat si Andrea, lumapit siya kay Adeliya at umupo, "Mukhang masaya ka ngayon, Adeliya?""Oo, Mom! Bumili ako ng magandang regalo para sa lola ni Harold."Biglang napatigil si Andrea at napangiti, "Tignan mo nga, simple lang ang kaligayahan mo, masaya ka na dahil lang sa pagbili ng magandang regalo?""Syempre hindi lang dahil doon!""Hmm?"Ipinakita ni Adeliya ang larawan ng regalo kay Andrea, may maliit na ngiti sa gilid ng kanyang mga labi, "Tignan mo muna itong regalo, ano sa tingin mo?""Maganda! Mukhang mamahalin at classy. Narinig ko rin na mahilig si Harold's grandmother sa jade," tumango si Andrea na tila nasiyahan.Ngumiti si Adeliya, "Hindi ko nga alam kung ano ang gusto niya. Nabili ko lang ito dahil kay Karylle.""Ano'ng ibig mong sabihin?" Tila nagtaka si Andrea.Ibinaba ni Adeliya ang kanyang cellphone at ngumiti, "Nang pumunta ako sa mall
Patuloy pa rin ang pagtakbo ng oras. Abala si Karylle at ang iba pa sa mga ginagawa nila. Nakipag-ugnayan na sila sa kanilang quadruple population.Nicole: [Nahanap ko na si Merlo Mednoza, nakausap ko siya sandali, at nasabi ko na sa kanya lahat. Masaya siya, gusto niyang makipagkita kay Harold sa pamamagitan ko!] ––Roxanne: [Salamat! Sinabi ko na rin sa pamilya ko na handa na akong magpakasal. Masaya silang narinig na ako ay ready na, mas mabuti na rin ang trato ng nanay ko sa akin. Sana nga totoo ang mga nararamdaman nila para sa akin…]Nicole: [Huwag kang malungkot! Minsan talaga, wala tayong magawa sa mundong ito, pero maaaring may dahilan din ang mga magulang mo. Huwag mo masyadong isipin, isipin na lang natin ang sarili natin. After all, maayos naman ang takbo ng lahat ngayon, di ba?]Roxanne: [Oo, alam ko naman.]Karylle: [Nagkita na kami ni Therese, at hinihintay ko na lang siyang maghanap sa akin mamayang gabi.] ––Roxanne: [Medyo nag-aalala ako, makakausap ka kaya niya? Afte
Habang nagtataka pa si Therese, tinanggal na ni Karylle ang leather board.Punong-puno ng pagdududa ang mukha ni Therese, "Ano ito ......?""Sundan mo ako."Sa harap nila, may isang hagdan na papunta sa ilalim ng lupa!Gulat na gulat si Therese; sa isang bakanteng lugar na ganito, may nakatago pa palang lihim?Nang bumaba na si Karylle, wala nang nagawa si Therese kundi sundan siya. Sabi rin ni Karylle, "Takpan mo ang leather board."Ginawa naman ito ni Therese.Madilim na madilim sa loob, kaya kinuha ni Karylle ang kanyang cellphone at binuksan ang flashlight.Pagkatapos ng huling level, dumiretso sila sa isang madilim at mahabang daanan na kasya lang ang dalawang tao nang magkatabi.Lalong naguluhan si Therese, at tila mas lumalakas ang pag-iingat niya, "Saan mo ako dadalhin?"Magaan lang na sinabi ni Karylle, "Ipakikita ko sa’yo ang buhay ni Merlo."Bahagyang nagbago ang ekspresyon ni Therese, pero dahil nandito na rin siya, hindi na siya nagtanong pa.Pagkatapos ng halos anim o pit
Biglang nag-iba ang itsura ni Therese. Tumingin si Karylle sa kanya at kalmadong nagsabi, "Marami pang ganitong sitwasyon. Pwede ka nang mag-observe dito, mula sa posisyong ito, hindi niya tayo makikita."Habang lumalabas ang dalawa, halos nangingitim na ang mukha ni Therese.Sumunod si Karylle, at di nagtagal, nakalabas na sila ng venue.Bahagyang huminga si Therese, pero bago pa siya makapagsalita, nagsalita na si Karylle, "Hindi ito ang tamang lugar para mag-usap. Sumama ka sa akin." Pagkatapos, umalis ang dalawa, at pagpasok sa kotse, bumulong si Karylle, "Nakita mo na ang lahat ng dapat mong makita, ano ang plano mo ngayon?"Pumikit si Therese, parang pinakalma ang sarili, at saka tumingin kay Karylle at ngumisi, "Sa tingin ko, nalaman mo na matagal na akong may galit at inggit, tama? Kung hindi, bakit mo pa ako hinanap?"Ngumiti si Karylle, "Mabilis kang magsalita, kaya deretsuhin ko na, kung gusto mong makaganti sa kanya, ang tanging paraan ay ilabas ang katotohanan."Bahagyang
Punong-puno ng saya si Adeliya, hindi niya maipaliwanag ang excitement sa puso niya. First time niyang magluto para kay Harold—nag-iisip siya kung magugustuhan ba ito ni Harold.Dahil dito, mas gumaan ang kanyang mood.Nakita siya ng receptionist pagdating niya, at halatang nagulat ito, pero dahil sa usap-usapan tungkol sa kanya at kay Karylle, alam ng lahat kung sino siya. Agad nagsalita ang receptionist, "Ms. Adeliya, nandito po ba kayo para kay Mr. Sanbuelgo?""Oo, nagpaalam na ako sa kanya, kaya huwag kang mag-alala sa akin."Para siyang future Mrs. Sanbuelgo, kaya natigilan ang receptionist, hindi na nangahas magtanong pa at agad na tumugon, "Okay po, tuloy po kayo."Tumango si Adeliya nang magalang, na may elegance, at inggit na inggit ang receptionist.Si Adeliya kasi maganda, maganda ang katawan, may maayos na background, at siya pa ang naging life-saving benefactor ni Mr. Sanbuelgo—sapat na para maging young lady ng Sanbuelgo Group.Pero hindi alam ng receptionist na hindi nam
Nagmamadaling lumapit si Bobbie kay Harold at sinabing, "Mr. Sanbuelgo, nandito po si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Napatigil si Harold at tumingin kay Bobbie, at agad naman itong nakahula at sinabing, "Miss Adeliya."Bahagyang lumamig ang mga mata ni Harold. "Sabihin mong wala ako rito."Nang mga sandaling iyon, nasa pintuan na siya ng opisina.Bahagyang nag-iba ang itsura ni Bobbie, at kahit si Adeliya, na narinig ang pag-uusap nila, ay napabangon nang kaunti sa excitement—ngunit hindi niya inaasahang maririnig ang ganitong mga salita!Biglang nanlamig ang kanyang ngiti.Baka may ibang partner na gustong makipagkita kay Harold, kaya normal lang na iwasan muna siya, ‘di ba?Habang pinapanatag niya ang sarili, narinig niyang muli ang boses sa labas ng pinto, "Mr. Sanbuelgo, nasa opisina po ninyo si Ms. Adeliya, hinihintay kayo."Parang tumigil ang puso ni Adeliya, parang nauubos na ang pag-asa niya.At kahit na hindi pa bukas ang pinto, ramdam niya ang malamig na hangin na parang sum
"Ikaw na ang bahala!"Nanigas ang katawan ni Adeliya sa narinig niya. Ang malamig na tono niya ay halatang naiinis. Pero… kanino kaya siya nakikipag-usap?Saglit siyang nag-isip pero tumuloy pa rin siya sa gilid para sumilip.Hindi nagtagal, lumapit si Bobbie sa opisina ni Harold at kumatok."Pumasok ka."Nakita ni Adeliya si Bobbie na pumasok, halatang kinakabahan.Napabuntong-hininga siya, hindi pa rin mapakali at dahan-dahang lumapit pa.Matalino siya, hindi siya lumapit nang sobra."Mr. Sanbuelgo, alam ko po na mali ako." Bago pa man makapagsalita si Harold, alam na agad ni Bobbie ang pagkakamali niya.Malamig na tumingin si Harold sa kanya, "Kung mangyari pa ito, Bobbie, hindi ka na mananatili sa tabi ko!"Napalunok si Bobbie. "Opo, hindi ko na hahayaan ang sinuman na pumasok sa opisina niyo."Sigurado na ni Adeliya! Dahil ito sa kanya!Hindi maipinta ang mukha niya!Napabuntong-hininga siya at napakuyom sa hawak niyang bag, halatang naninikip ang dibdib.Bakit? Bakit ganito ang
At gaya ng inaasahan, agad na tumigil si Karylle nang marinig ang sinabi ni Roy.Mabilis niyang ipinarada ang sasakyan sa tabi ng kalsada, malapit kay Karylle. Bumaba ng bahagya ang bintana at tumingin siya sa dalaga. “Si lola lang kasi ang nag-aalala talaga,” paliwanag niya. “Ayaw niyang mapabayaan ka, kaya pinakiusapan niya akong sunduin ka. Please, sakay ka na. Kung hindi ka sasama, lalo lang siyang mag-aalala.”Hindi agad nagsalita si Karylle. Kunot ang noo niyang tumingin sa loob ng sasakyan, at nang masigurong si Roy lang talaga ang laman niyon, bahagyang lumuwag ang ekspresyon niya.Pero tumanggi pa rin siya. Maingat at malamig ang boses niya nang magsalita, “Sabihin mo na lang kay lola na sinundo mo ako at nakauwi na ako. Hindi ko na ikukuwento ‘to.”
Dahil wala namang sasakyan si Karylle at tuluyan na siyang lumabas ng bahay, hindi naging mahirap para kay Harold na habulin siya.Nang makita niyang patuloy lang si Karylle sa paglalakad nang hindi man lang lumilingon, hindi na siya nagsayang pa ng salita para sabihing tumigil ito. Sa halip, mabilis siyang lumakad sa unahan nito at bigla niyang hinawakan ang pulso ng dalaga.Napahinto si Karylle, hindi na siya makausad pa.Nakunot ang noo niya at napuno ng lamig ang kanyang tingin. “Bitawan mo ako.”Sandaling natigilan si Harold sa matalim na tingin ng babae, pero hindi siya bumitaw. Bagkus, mas lalo pa niyang tiningnan si Karylle at mahinang tinanong, “Bakit?”“Bakit?” Tumawa si Karylle, halatang galit. “Ikaw na nga ‘yung nagsalita, ikaw na rin ang gumawa, tapos ngayon tatanungin mo ako kung bakit?”Ang buong pangyayari, ang kahihiyan—gusto ba niyang ulitin lahat ng iyon sa bibig niya mismo?Para kay Karylle, nakakatawa na lang.Hindi naman naunawaan agad ni Harold kung ano talaga a
Nais sanang tanungin ni Lady Jessa kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Roy, pero bigla niyang napansin ang pagbabago sa mukha ni Karylle—halatang-halata ang matinding bigat ng emosyon.Maging si Roy, na laging pabiro, napansin ang kakaiba. Nawalan siya ng gana sa kanyang biro at seryosong tumingin kay Karylle, tila may nais sabihin, ngunit naunahan na siya ni Lady Jessa.“Karylle, anong nangyayari sa’yo?” tanong nito, puno ng pag-aalala.Kanina lang, maayos pa ang pakikitungo ni Karylle. Kahit halatang gusto na nitong umalis, pinili pa rin niyang manatili para sa kanya, at ramdam niyang isinakripisyo nito ang oras para kay Harold.Pero pagkatapos makita ang regalong iyon, bigla na lang nag-iba ang mukha ng bata. Para bang may binuhay na sugat sa kanyang puso.Nahulog ang kahon mula sa mga kamay ni Karylle.Isa sa mga kristal na sapatos ay tumilapon sa sahig.Ang takong ng sapatos ay humigit-kumulang walong sentimetro ang taas. Sobrang ganda at detalyado ng pagkakagawa. Alam ni Kary
Mayabang na sumunod si Roy kay Harold papasok sa bahay. Pagkakita niya kay Lady Jessa, agad siyang bumati nang masigla, “Hello, lola~!”Napansin agad ni Lady Jessa ang dumating. Nginitian niya ito at tumango, “Oh, andito ka rin pala.”“Syempre naman, na-miss ko kayo, ‘di ba, lola? Kaya dumalaw ako para makita kayo.”Pero matapos niya itong sabihin, bigla niyang napagtanto ang isang malaking pagkukulang—wala siyang dalang kahit ano.Napakamot siya sa batok at napatingin kay Harold nang pasimple. At gaya ng inaasahan, nakita niya ang bahagyang pang-uuyam sa mga mata nito, sabay ang mapanuksong ngiti sa gilid ng labi.Umubo si Roy ng mahina at hinawakan ang dulo ng ilong niya. Okay lang ‘yan, sabi niya sa sarili. Basta’t hindi ako nahihiya, sila ang maiilang.Biglang natawa si Lady Jessa. Hindi naman siya nabahala na wala itong bitbit. “Ikaw talaga, huli ka na nga dumating, tapos hindi ka pa umabot sa kainan.”“Okay lang ‘yon, lola. Basta makita ko lang kayo, solve na ako. Pwede pa naman
Napatitig lang si Karylle habang kumikislap ang kanyang mga mata. Tahimik lang siya—pero halata sa kilos niya na gusto na niyang umalis.Pero hindi siya makaalis.Sa labas ng bahay ng pamilya Sanbuelgo, nakaalis na si Harold sa kanyang sasakyan. Pero hindi pa ito lumalayo.Hindi pa siya ganap na nakalayo mula sa bahay. Huminto siya sa isang lugar kung saan hindi na siya kita mula sa lumang mansion.Bumaba siya saglit at dahan-dahang binuksan ang trunk ng sasakyan. Mula roon, kinuha niya ang isang maliit at elegante'ng asul na kahon.Maingat niya itong inilagay sa upuan ng front passenger, saka muling bumalik sa driver’s seat. Hindi pa rin siya umaandar. Para bang may hinihintay siyang tamang oras.Tahimik lang ang ekspresyon ni Harold—halos walang emosyon sa mukha. Malalim ang iniisip.Biglang tumunog ang cellphone niya, dahilan para maputol ang iniisip niya. Kinuha niya ito agad.“Hoy, anong ginagawa mo diyan? Labas ka nga!” Ang pabirong boses ng kausap ay halatang magaan ang loob—ti
Napangisi si Harold, halatang naiinis pero pilit pa rin ang ngiti. Napalingon siya kay Karylle. “Tama ka, so ang gagawin ko—ipopost ko rin sa internet ‘yung surpresa ko para sa’yo. Para makita ng lahat na hindi ako nagsisinungaling. Gagawin ko talaga ‘yung promise ko.”Ang nasa isip niya—bakit parang kahit konting pabor sa kanya, hindi man lang maibigay ni Karylle? Bakit siya pa ang laging talo? Parang siya pa ‘yung pinahihirapan.Sa kabilang dulo ng mesa, napangiti si Lady Jessa. Sa loob-loob niya, Aba, mukhang may ibubuga rin pala ang batang ‘to.Mukhang na-gets na rin ng apo niyang ito ang sinasabi niyang effort. Sa wakas, gumagalaw na rin para manligaw! Tama lang na gawing public ‘yan, para lahat ng tao malaman na nililigawan niya si Karylle. At kung gano’n, baka umurong na rin ‘yung ibang nagpaparamdam kay Karylle—lalo na si Alexander. Magaling ‘yung batang ‘yon, oo, pero masyado siyang romantic at pa-cute. Kung siya ang mapangasawa ni Karylle, baka puro drama ang abutin. Mas oka
May biglang sumabat mula sa likod, “Eh normal lang naman sigurong maging awkward, ‘di ba? Nasa ligawan stage pa lang. Siyempre kung hindi pa pumapayag si Miss Granle, hindi pa smooth lahat.”Lahat ng tao, sabay-sabay na tumahimik at napatitig kina Harold at Karylle habang paalis na ang dalawa. Tahimik ang paligid pero puno ng tanong at pagkalito.Pero biglang may isang napahiyaw, "Ay Diyos ko... Puno pala ng rosas ang buong floor! Umalis na sina Mr. Sanbuelgo at Miss Granle, pero tayo... anong gagawin natin?!"Napalingon ang iba, at doon nila biglang na-realize—oo nga pala. Ang buong sahig ay tinabunan ng mga rosas. Hindi nila napansin agad dahil masyado silang abala sa panonood sa dalawa.Wala pa ni isang bulaklak ang naalis, at natatakot silang madaanan ito. Oo, puwedeng sa may steps ng pinto ng kompanya sila dumaan, pero paano na ang iba? Paano na kung matapakan nila ang mga bulaklak?“Baka magalit si Mr. Sanbuelgo kung masira natin ‘to!” bulong ng isa habang iwas na iwas tumapak k
Sa gitna ng iba’t ibang reaksyon ng mga tao sa paligid, hindi na nag-abalang magtanong pa si Karylle. Dire-diretso siyang naglakad palabas ng gusali, gamit ang espasyong kusang ibinigay sa kanya ng mga empleyado. Sa totoo lang, iisa lang ang gusto niyang malaman sa mga sandaling iyon—ano na namang kabaliwan ang ginawa ni Harold?Habang naglalakad siya palabas, pakiramdam niya'y sinusundan siya ng mga mata ng mga tao—matalas, para bang mga kutsilyong dumadausdos sa balat niya. Hindi na niya kailangang lumingon para malaman kung sino-sino ang mga iyon. Mga babae, halatang punô ng selos at galit.Pagkarating niya sa pintuan ng kumpanya, napahinto siya at nanlaki ang mga mata. Tumigil din ang kanyang paghinga sa gulat. Napakunot ang kanyang noo—ano ‘tong kaguluhan?!“Lintik na lalaki!!” sigaw ng isipan niya.Ngayon niya naintindihan kung bakit walang empleyado ang umaalis—hindi nga kasi sila makalabas! Sobrang barado na ng daan, hindi dahil sa trapiko, kundi dahil sa karagatan ng mga rosa
Napapikit lang si Karylle at pinipigilan ang sarili magsalita. Bahagya siyang ngumiti pero hindi rin nakasagot.Alam din ni Christian na panahon na para tapusin ang pag-uusap nila. Kaya’t napatawa siya nang mahina, "Okay, sige. Hindi na kita istorbohin. Pero sana naman next time, huwag mo naman akong iwasan na parang ahas o alakdan. Sana kahit papaano, makausap mo pa rin ako minsan. Kumain tayo paminsan-minsan. Promise, I'll control my feelings, and I’ll make sure everything stays okay."Nag-iba ang ekspresyon ni Karylle—halatang naguguluhan, pero sumagot pa rin siya. "Okay. Medyo magiging busy lang ako these coming days kasi marami akong aasikasuhin sa trabaho. Pero kapag tapos na lahat, let's catch up.""Sige, I'll wait for you," nakangiting sagot ni Christian. "Balik ka na sa ginagawa mo, i-eend ko na ‘tong call.""Okay." Matapos sabihin iyon, binaba na ni Karylle ang tawag, at hindi na siya nag-atubili pa.Pero pagkatapos niya ilapag ang telepono, hindi na gano’n katatag ang ekspr