Chapter 24.1

Kinabukasan, Lunes. Napagkasunduan ni Alexa at ni Noah na gumawa ng appointment upang pumunta sa Civil Affairs Bureau. Nang bumaba siya sa kotse ay napatingala siya at nakita niya ang isang napaka-eleganteng cafe sa gilid ng kalsada. Tumigil siya sandali. Tatlong taon na ang lumipas noong una silang magkita ni Noah sa lugar na iyon.

Naaalala pa niya na malamig nang mga panahong iyon at nakasuot ito ng itim cashmere coat na mas nagpagwapo pa lalo rito. Bagamat naka-wheelchair ito noon ay hindi maitatago na galing pa rin ito sa mayamang pamilya.

May pares ito ng magagandang mga mata. Ngunit ang mga matang iyon ay nakakubli ang lamig at lungkot doon. Nang una niyang makita ang mga mata nito ay hindi niya maipaliwanag pero nalungkot talaga siya ng sobra dahil ang mga mata nito ay parang mga mata ni Nio.

Labintatlong taon na ang nakakalipas nang makita niya ito sa huling pagkakataon sa may ospital kung saan ay nakasuot ito ng oxygen mask sa mukha nito at hindi ito makapgsalita. Tahimik niy