Chapter 3

"Dahan-dahan lang po..." daing ko habang ginagamot ni Manang ang braso ko na puro pasa mula kay Stefanie.

"Ano ba kasi ang ginawa mong bata ka para magalit na naman ang ate mo? Hindi ba't parati ko naman sayo sinasabi na huwag ka na lamang sasagot kapag nagagalit siya. Huwag mo na lang gatunangan para hindi ka parati nasasaktan."

Nagbuntong-hininga ako. Hindi ko alam kung paano magsisimula na sabihin sa kanya ang dahilan. Natatakot ako para sa sarili at para sa anak ko.

"B-Buntis po ako," mahinang sabi ko at napayuko.

Hindi agad nakapagsalita si Manang. Alam ko kung ano ang iniisip niya.

"Mapapatay ka ng daddy mo, Ashley," nakahawak sa puso na sabi ni Manang. "Ano ba namang pumasok diyan sa kukute mo at nagpabuntis ka pagkatapos niyong maghiwalay ng nobyo mo."

Alam ko naman na mali ako. Kasalanan naman talaga niya dahil hindi siya nag-iingat. Nagpadala siya sa bugso ng damdamin niya at wala na siyang magagawa pa para burahin ang nagawa niya. Pero hindi ba't may mali rin dito ang mapapangasawa ni Stefanie? Alam nitong ikakasal na siya, pero sumiping pa rin ito sa kanya. Anong klase iyong lalaki para gawin ang bagay na iyon.

"Ma'am, picture taking na raw po," wika ng kapapasok lang na kasambahay.

Tumango ako sa kanya at isinuot na ang blazer ko para takpan ang mga pasa. Hinarap ko siya Manang na ngayon ay mangiyak-ngiyak. Naiintindihan ko Naman siya dahil ayaw niya lang ako mapahamak at masaktan. Lahat kasi ng tao rito sa bahay ay takot kay daddy dahil salita niya ang batas sa pamamahay na ito. Walang sinuman ang pwede lumabag doon.

"Salamat sa pag-aalala, Manang. Pero huwag mo na isipin ang bagay na iyon." Tinapik ko ang balikat niya, bago ako lumabas at bumababa sa sala.

Pagkatapos ng engagement party ni Stefanie at magpapakalayo-layo ako. Hindi ko alam kung saan ako pupunta, pero ang gusto ko ay malayo sa pamilya ko. Doon sa hindi ko masisira ang pangalan namin, at sa lugar na hindi na nila ako masasakatan.

"What took you so long? Kanina pa naghihintay ang photographer, Ashley. Ilang minuto na lang ay darating na ang mga bisita." Mahabang litanya ng stepmother ko, nagpipigil ang inis na hampasin ako sa inis.

Palihim kong inilibot ang mga mata ko para hanapin ang mapapangasawa ni Stefanie, pero wala ito sa buong living room.

"For sure sinadya niya tayo paghintayin, mommy," komento ni Stefanie at tinaasan naman ako ng kilay. "Alam na alam niya kung paano tayo inisin."

"That's not true," mabilis kong tanggi. "Sira ang shower sa kwarto ko kaya sa guess room ako naligo." Kaya lagi ako napapagbuhatan ng kamay ni Stefanie at ng mommy niya dahil parati akong sumasagot at kinokontra nila.

Malamig naman akong tinapunan ng tingin ni daddy at bored na naglakad papunta sa couch at naupo sa pwesto niya.

Magkatabi sina daddy at si Jean, ang stepmother ko. Katabi naman ni daddy si Jacob, at si Stefanie naman ay katabi ni Jean.

Nakagat ko ang ibabang labi ko. Hindi ko alam kung saan ang pwesto ko dahil sikip na sa couch.

"Iha, sa likod ka. Tumayo ka roon at ngumiti," utos ng photographer.

Agad akong tumalima at tumayo sa likod ng couch. Ngumiti ako katulad ng sinabi sa akin. Pati sa family picture ay malalaman mo talaga kung sino ang naiiba sa lahat. Para akong isang saling pusa sa pamilya na ito.

Nang matapos ang picture taking namin ay umalis na sina daddy at Jean para i-welcome ang guess.

"Kung sa tingin mo ay nakaligtas ka na sa galit ni daddy, nagkakamali ka."

Napahinto ako sa pag-akyat sa hagdan nang magsalita si Stefanie sa likod ko.

"Sa ngayon ay gusto ko muna i-enjoy ang gabi na ito para sa akin. Pero bukas na bukas din—"

Humarap ako sa kanya at pinutol ang sasabihin niya. "Huwag ka mag-alala, aalis na ako rito at magpapakalayo-layo. Hindi ba't iyon naman ang gusto niyo ng mommy mo? Ang mawala na ako sa buhay niyo?"

Bata pa lang ako ay araw-araw na nilang pinaparamdam na ayaw nila sa akin. At kung magkakaroon man ang ng lakas para umalis at talikuran silang lahat ng tuluyan ay dahil iyon sa anak ko. Hindi ko hahayaan na lumaki ang anak ko at makita niya kung ano ako sa pamilyang ito.

"Hindi mo na kailangan pa sabihin kay daddy. Hindi ko rin naman hahayaan na masira sa mga tao. Kapag nawala na ako sa buhay niyo ay magiging masaya na kayo ng tuluyan."

Tinalikuran ko na siya at pumanhik sa hagdan. Agad kong pinunas ang tula na tumulo mula sa mga mata ko. Ganito kababaw ang luha ko pagdating sa kanila. Sila lang ang nakakagawa nito sa akin.

Napahinto ako sa paglalakad nang mapabangga ako sa matigas na dibdib. Dahan-dahan akong umangat ng tingin at mabilis na napaatra nang makita kung sino iyon.

"Did Stefanie hurt you again?" tanong niya akin. There's something in his eyes I can't explain.

Nag-iwas ako sa kanya ng tingin. "Hindi. Huwag mo akong pansinin."

Akmang lalagpasan ko na siya nang humabol siya sa akin at humarang sa daraanan ko. "Yung sinabi niya kanina. Totoo ba?"

Biglang akong kinabahan. Hindi pa man niya naibubuka ulit ang bibig ay alam ko na ang sasabihin niya.

"Ako ba ang ama?"

Sumulyap ako sa likuran ko para tingnan kung may paparating, bago muling nagsalita. "A-Ano bang sinasabi mo? Paanong... Paanong ikaw ang ama?" pagtanggi ko.

Malamig niya akong tinitigan. "We slept together. You were a virgin."

Nag-init ang mukha ko nang bigla na naman maalala ang ginawa namin nang gabing iyon. Halos masira namin ang kama niya. Alas tres na ng madaling araw ay hindi pa rin siya tapos sa akin, pero hindi ako nagreklamo at tinanggap lahat kung ano ang ginawa niya dahil masarap iyon sa pakiramdam.

Pinilit kong sinalubong ang mga tingin niya kahit pakiramdam ko ay babagsak ako sa sahig. "Pero hindi naman ibig sabihin non ay ikaw lang ang naging lalaki sa buhay ko. Sa ating dalawa, ako ang mas nakakaalam kung sino ang ama ng dinadala ko... at hindi ikaw yun."

Hindi ko na siya hinintay pa magsalita. Mabilis na ako nagmartsa paalis at hindi man lang lumingon.