Para akong nabingi sa narinig, hindi ko alam kung may natapakan pa ba ako sa pagkakataon na ito. Lumambot ang buong katawan kong nakatingin sa lalaking seryosong nakatingin sa akin.
Ano bang ginagawa niya? Paano niya nasasabi ang katagang iyon sa harap ng pamilya ko? And yes, sila. Lahat sila ay nakatingin sa akin. Lalo na ang kapatid ko na puno ng galit sa kanyang mga mata. Hindi ko alam kung paano ko dapat tugunan ang sitwasyong ito.
Mabilis ang tibok ng puso ko at parang hindi ko na kayang huminga.
"What?! H-how did this happen?" sigaw ni Kuya Jacob. Alam kong sa lahat ng taong nandito, isa siya sa ayaw kong ma-disappoint sa akin sa oras na malaman niya ang tungkol sa akin.
Si Stefanie, na may basag na vase sa kanyang mga kamay, ay natigilan sa kanyang pag-iyak. "Ashley, is this true?!" tanong niya, halatang naguguluhan. Sa kabila ng galit at takot, mayroon ding pahiwatig ng pang-unawa sa kanyang tinig.
Nakita kong kumunot ang noo ni daddy habang tinitingnan si Artus. "Are you serious?" Seryoso ang tanong ni daddy, tila hindi makapaniwala. "This is not a joke, Artus. Hindi mo pwedeng gawin ang rason na iyon para hindi pakasalanan ang panganay kong babae! And my daughter, Ashley, is not pregnant!"
Nang marinig iyon mula kay Daddy mas lalo kong naramdaman ang takot. I’m sorry, Dad.
Si Artus, sa kanyang mga simpleng galaw, ay tila may tiwala sa kanyang mga desisyon. "Kilala mo ako, hindi ako nagbibiro o gumagawa lang ng kwento na walang kabuluhan. I will marry your daughter, not her.” Tumingin siya kay Stefanie, “but her…” at sa akin.
Muling bumalik sa isip ko ang mga alaala ng ligaya at saya sa harap ng mga tao sa engagement party. Ni hindi ko naisip na darating ang ganitong pagkakataon na magiging kahirapan ito sa akin at sa pamilya ko.
"Ashley," boses ni Jacob, ang aking kuya, ang rinig kong tumawag sa akin. Lumapit siya sa akin, tiningnan akong mabuti. "Anong nangyari? Pwede mo bang ipaliwanag ang lahat?" Ang pag-aalala sa kanyang tinig ay tila nagdudulot sa akin ng higit pang pagkalito.
Tumayo ako ng tuwid at sinubukang magsalita. "I... " Subalit nahirapan akong ipahayag ang aking nararamdaman dahil sa lahat ng tao sa paligid.
Patuloy ang tensyon sa paligid at tila hindi ito mauubusan ng sagot. Si daddy, na kung titingnan ay mukhang nag-iisip ng solusyon, ay lumingon kay Artus. "Umalis ka muna, Artus.”
Si Artus, na tila unbothered sa sinabi ni Daddy, ay sumagot. "I need to talk to Ashely. I want to take responsibility. I want Ashley to be my wife. That’s my choice."
“No!” sigaw ni Stefanie, mas lalo siyang nagwawala at kahit ang nanay niya ay hindi na makalapit sa kanya.
Humawak ako sa braso ni Kuya Jacob nang maramdaman kong matutumba na ako. At kita ko sa mga mata ni Stefanie ang pagkamuhi.
“Malandi ka! Alam mong fiance ko siya kaya gumawa ka ng paraan para kunin siya sa akin! Lahat na lang, Ashley! Lahat na lang kukunin mo sa akin!”
Umiling ako. Hindi, hindi ko alam na ang lalaki sa gabing iyon ay ang fiance niya. Hindi ko na napigilan ang iyak ko, hindi pa rin ako makapagsalita hanggang sa lumapit sa akin si Stefanie para saktan ako ngunit agad siyang hinarangan ni Kuya Jacob.
“Kuya, tumabi ka! I will kill her!” sigaw niya.
Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman. Sa isang banda, naguguluhan ako kung paano ang lahat ay naiikot sa ganitong labirint. May umaapaw na takot. Kaya pala tumatakas ako sa araw-araw—dahil sa takot na ito. Bigla, nagpasya akong magsalita.
"No..hindi siya ang ama ng dinadala ko." Ang boses ko ay lumalakas sa labis na damdamin.
Katahimikan ang sumagot pagkatapos kong sabihin iyon. Nagmukha akong bata sa harap ng lahat, ngunit sa puntong iyon, ay wala na akong pakialam.
“Ashley…” ang boses ni Artus na tila himig sa pandinig ko, ngunit hindi ito ang panahon para sumabay sa sinasabi niya. Wala akong alam kung anong plano niya.
“Nagkakamali ka, hindi ikaw ang ama ng anak ko. Huwag mo sanang sayangin ang kasunduan ninyo ng kapatid ko….”
“You’re lying!” sigaw niya.
Akma siyang lalapit sa akin pero tinulak siya ni Kuya Jacon. “Umalis ka muna, Artus. Kailangan namin mag-usap ng kami lang. At narinig mo naman ang sinabi ni Ashley, kung buntis man siya gaya ng sinabi mo, hindi ikaw ang ama gaya. So, please…habang may natitira pa akong respeto sa’yo, umalis ka muna.”
Alam kong nahihirapan si Kuya Jacob sa sitwasyon na ito, galit siya oo. Kaya alam ko rin na nagtitimpi pa siya ngayon dahil may ibang taong nakatingin, pero sa oras na kami lang dalawa sa isang kwarto, tiyak hindi niya rin ako papalagpasin—magka-ugali sila ni Daddy.
“Artus!” sigaw ni Stefanie nang naglakad papalayo si Artus. Susundan niya na sana ito nang pigilan siya ni Cynthia, ang mama niya.
“We need to talk. Huwag mo muna siyang kausapin,” sabi nito.
Tumingin sa akin si Stefanie, galit pa rin. “This is your fault!” sigaw niya at umalis, tinalikuran kami.
Si Cynthia ay bumaling din sa akin, bakas din sa mukha ang galit. Tumingin siya kay Daddy. “Kausapin mo iyang anak mo, Rafael. Hindi niya pwedeng gawin ito sa ate niya at sa pamilya natin.”
Naiwan kaming tatlo pagka-alis niya, sinundan si Stefanie.
Napaupo ako sa couch, mas lalong nanghihina. At ngayong tatlo na lang kami ni Daddy at Kuya Jacob sa living room, hindi ko na alam kung ano ang ipapaliwang ko sa kanila. Hindi ko maitanggi ang pagbubuntis ko dahil kahit itago ko pa ito, malalaman at malalaman din nila—ngunit ang pagtanggi ko tungkol kay Artus ay iban usapan.
“So, you’re pregnant.”
Walang emosyong sabi ni Daddy. Tumingin ako sa kanya, tumayo na hindi inaasahan ang akay mula sa kanilang dalawa dahil kahit si Kuya ay hindi na ako hinawakan.
“Dad…I’m sorry—”
Isang malakas na sampal ang nagpatigil sa akin, tuluyan na akong napaiyak. Nanginginig ang labi.
“Si Artus ba ang ama?!” sigaw niya.
Umiling ako. “No, dad. Hindi siya. Don’t worry, hindi siya. Pwede niyo siyang ipakasal kay ate. I’m sorry to disappoint you…” iyak ko.
Pinagdikit ko ang dalawang palad ko, nagmamakaawa kay Daddy at Kuya Jacob na patawarin ako.
“Wala na akong pakialam kung buntis ka. Gusto kong malaman kung sino ang ama ng batang iyan. Sa oras na malaman ko na hindi sa maayos na pamilya ang taong iyon, papatayin mo ang bata!”
Nagulat ako sa sinabi niya. Umiling ako nang umiling. “No, dad. Kahit palayasin niyo na lang ako rito, hindi ko papatayin ang bata!” sigaw ko.
Hindi ko kayang kumitil ng buhay lalo na kung wala naman itong kasalanan.
“Pero kung hindi si Artus ang ama nyan, anong sinasabi niya kanina?” tanong ni Kuya.
Napatingin ako sa kanya, ngunit hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Wala akong alam kung paano ko iyon itatanggi.
‘Kung ayaw mong sagutin, ako na ang gagawa ng paraan,” sabi ni Daddy. Tumingin ako sa kanya. “Kilala ko si Artus, hindi iyon magsasabi ng isang salita kung hindi totoo. Kaya bukas na bukas, ipa-DNA natin iyan para malaman ang totoo kung siya nga ba ang ama ng dinadala mo….at kung totoo man…ikaw ang magpapakasal sa kanya.”
Mas lalo akong nanghina sa narinig mula kay daddy. Ano na ang gagawin ko? Hindi ako pwedeng magpakasal. Hindi ko rin pwedeng ipalaglag ang bata. “Dad, hindi na kailangan. Hindi naman si Artus ang ama ng bata, hind kami magkakilala ng personal. So, please. Maniwala naman kayo sa akin…please, Kuya…” pagmamakaawa ko sa kanilang dalawa. Seryoso ang tingin sa akin ni Dad, habang si Kuya naman ay bakas ang awa sa kanyang mukha. Lumapit siya sa akin at niyakap ako nang mahigpit. “Shh, don’t cry. Kailangan din natin iyon gawin para matapos ang probelamang ito. Kapag hindi ka pumayag sa DNA, baka isipin namin na totoo ang sinabi ni Artus at gusto mo lang itong itago para kay Stefanie. We need to do this, okay?”Umiling ako sa sinabi ni Kuya. Hindi nga pwede! Hindi pwede!Umalis ako mula sa pagkayakap, umiling nang paulit-ulit. “No. Hindi na nga kailangan. Bakit ba ayaw ninyong maniwala na naman sa akin na hindi nga siya ang ama ng bata!” sigaw ko. Pero ilang segundo lang ang lumipas, bigla
Tama ba ang narinig ko? Negative ang result?Hindi ko alam kung ano ang nangyayari, pero nang magsalita si Kuya, tila naitindihan ko kung bakit. “See, Dad. Hindi si Artus ang ama ng dinadala ni Ashley. Hindi na natin siya pwedeng ipilit—”“But it doesn’t mean na ligtas siya sa pagpapakilala sa lalaking iyon sa atin. We need to meet him. Umuwi na tayo.”Naunang umalis si Daddy, sumunod naman si Tita Cynthia at si Kuya. Habang si Stefanie ay pinipilit si Artus na umalis na rin pero si Artus, nakatingin sa akin nang masama. Alam kong galit siya. Pero wala na akong pakialam sa galit niya ngayon, ang mahalaga sa akin nagawan na ng paraan ni Kuya. May kapangyarihan pa rin ang pamilya ko para kontrolin ang ganoong sitwasyon. “Why do you think that Artus is the father? Assumera ka talaga—”“Stefanie, umalis ka muna. I need to talk to her,” biglang putol ni Artus sa kanya. “Pero Artus, niloko ka ng babaeng ito. Sinira niya ang kasal natin!” sigaw ni Stefanie. Hindi ko sinira ang kasal nila
Tatlong araw ko nang hindi sinasagot ang tawag ni Daddy at Kuya Jacob. Kahit alam naman nilang ansa condo lang ako, hindi iyon sila pupunta sa akin kaya pabor din sa akin. Hindi pa kasi kami nakakita ni Danica ng lalaking mababayaran ko para magpanggap. Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.“Bes! Potangina, pumayag na siya!” Napatalon ako sa sigaw ni Danica sa kusina. Nasa sala ako, naka-upo sa couch habang naghahanap ng pangalan sa friends ko sa Facebook. Tumakbo siya papunta sa akin. “Here, what do you think?” Pinakita niya sa akin ang screen ng phone niya. Litrato ng lalaking mukhang inosente. “Who is he?” tanong ko. “Nakilala ko lang siya sa club I think four months ago? Mukha naman siyang mayaman pero noong chinat ko siya, sabi niya makikipagkita siya sa atin,” paliwanag niya. Bigla akong kinabahan. Ito kasi ang unang beses na may pumayag sa amin. “Hindi mo pa naman sinabi sa kanya lahat?” tanong ko. Kasi nakakapagtaka na pumayag ang lalaking ito kung alam niya na ang tot
Ano na ang gagawin ko? Hindi naman pwedeng tumakbo ako palabas dito. “Mr. Villegas, nagkakamali po kayo ng iniisip. Hindi naman po iyon ang plano namin ng kaibigan ko—”Hindi natapos ang sasabihin ni Danica nang binalingan siya ni Artus. Ngumisi si Artus habang nakatingin sa aming dalawa na parang kuting kung makayuko. “Ganoon ba? Pero base sa nabasa ko, naghahanap ang kaibigan mo ng magpapanggap ng boyfriend at maging tatay ng anak niya…nasaan ba ang tatay ng dinadala niya?”Dahil sa narinig, lumingon ako kay Diana. Ang sabi niya hindi niya pa sinabi? Pero imbis na magpaliwanag, sorry lang ang sinabi niya. Kagat labi akong tumingin kay Artus. Wala na talaga. Tumingin naman ako kay Aaron nang lumapit siya kay Danica. “Lipat tayo ng ibang table, hayaan na natin silang mag-usap na silang dalawa lang,” sabi nito. Kita ko kung paano umiling si Danica, nagpupumilit na samahan ako. “Hindi ko siya pwedeng iwanan dito—”“Hindi ko lalapain ang kaibigan mo, don’t worry Miss Danica,” sabi n
Umuwi kami sa condo, hindi na namin pinagusapan ang nangyari pero alam ko marami siyang itatanong sa akin. I just can’t to talk right now, dahil pakiramdam ko mahihilo ako. “Ash, samahan na kita bukas sa OB, noong isang linggo ka pang hindi nagpapa-check up.” Dinig kong sabi niya. Tumingin ako sa kanya at saka tumango. “Okay, Dan. Salamat. Papasok lang ako sa kwarto ko,” sabi ko at dumiretso na sa kwarto. Binagsak ko ang katawan ko sa kama ko, nakatulala sa ceiling. Ano na ang gagawin ko ngayon? Alam na ni Artus ang totoo, paano kung alam na rin pala nila Daddy ang tungkol dito?Nang maalala sila, bigla akong bumangon at kinuha ang isa kong phone sa bag, ito ang phone na gamit ko to contact them. One week na itong naka-off. Pagka-open ko, sunod-sunod ang messages mula sa kanila, pati ang calls. Tumawag din si Stefanie at si Tita Lena. Mabuti na lang hindi nila ako pinuntahan dito sa condo, and thanks to my brother baka pinigilan niya ang mga ito. Kaya naman siya ang una kong hinan
Kinabukasan, maaga kaming umalis ni Danica papunta sa OB na kilala niya at pagkatapos ay pupunta kami sa puntod ni Mama. I missed her so much, kailangan niyang malaman na may apo na siya. Sayang nga lang ay hindi niya ito makikita. “It’s good news, Miss Diana. Maganda ang sitwasyon ng pagbubuntis mo, sana panatilihin mo ito. Dapat palaging healthy lang ang kinakain at iniinom mo, pati na rin ang environment mo,” paliwanag ng doctor at binigyan niya ako ng mga listahan na dapat gawin. “Thanks Doc.” Ngumit ako sa kanya at nakipagkamay. Hawak ko ang kamay ni Danica papalabas ng office ng doctora, naglalakad kami palabas ng entrance sa ospital nang biglang may huminto sa harap namin. Nagkatinginan kami ni Danica, nagtataka. “Kuya, ano pong problema?” si Danica ang nagtanong sa dalawang lalaking humarang sa amin. “Sumama po kayo sa amin,” sabi ng isang lalaki na naka-army cut. Well, pareho naman silang naka-army cut pero mas malaki ang katawan ng lalaking nagsalita. “Sumama saan? Pas
Third Person’s Point of View:Habang nasa biyahe silang dalawa, tahimik lang si Ashley. Hindi niya magawang magsalita dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Paulit-ulit pa rin sa isip niya kung paano siya palaging nalalaman ni Artus kung nasaan siya, at kung bakit pilit nitong pinapasok ang buhay niya ngayon.Gusto niya mang tanungin si Artus tungkol kay Stefanie—ang ex-fiancé ng lalaki at ang kanyang step-sister niya—hindi niya magawa. Wala na siyang balita rito simula nang nalaman ni Stefanie ang tungkol sa kanya at kay Artus. At dahil din umiwas siya pagkatapos ng DNA Result hindi niya na talaga sinasagot ang mga tawag mula sa kanila."Ang tahimik mo. Do you have something in your mind? Come on, you can tell me," si Artus ang bumasag sa katahimikan.Napatingin si Ashley sa lalaki. Hindi niya maintindihan kung paano ito nananatiling kalmado at parang walang nangyari, gayong sa isang gabing pagkakamali, nagawa nitong sirain ang engagement nila ni Stefanie. At ngayon, nasa sinapupunan n
Ngayong araw, maagang nagising si Ashley para pumunta sa Pet Shop na pagmamay-ari niya. Naisipan niya na magpa-meeting sa mga staff niya roon at ipagpaalam ang pagbubuntis niya. Isang buwan na siyang buntis, at kahit maliit pa lang ito at kahit na sinabi ng doctor na malakas ang kapit ng bata sa kanya, kailangan niya pa rin ingatan ito dahil sa oras na may mali o kahit kaunting mali lang, maaaring magbago ang lahat. Sasakay pa lang sana siya ng kotse niya na nasa basement parkit nang biglang may bumusena sa kanya. Agad siyang napatingin sa likod niya, kumunot ang noo niya nang makita si Artus na kakalabas lang ng kotse at kumaway sa kanya na nakangiti.“Artus? Anong ginagawamo rito?” tanong niya. Hinarap niya si Artus. Nagulat naman siya nang lumapit si Artus sa kanya at kinuha ang dala niyang hand bag. “Ihahatid na kita kung saan ka man pupunta ngayon.”“Huh?” Litong-lito si Ashley. “Paano mo nalaman na may lakad ako ngayon?” “Nahulaan ko lang. Remember, I am also the owner of thi
Dahil sa sinabi ni Artus, mas lalong hindi alam ni Ashley ang sasabihin niya. Hindi siya sigurado kung seryoso ba ito o nagbibiro na naman pero dahil sa tingin nito sa kanya habang nagsasalita, pakiramdam niya matutumba siya. “H-huwag lang magbiro ng ganyan…” nauutal na sabi ni Ashley. Napakunot naman ang noo ni Artus, kahit inasahan niya na na ang sasabihin ni Ashley ay nagbibiro lang siya pero nang marinig iyon, tila nakaramdam siya ng kirot kaunti sa kanyang dibdib. “Do you really think that I’m still joking, Ash?” seryoso ang boses niyang nagtanong. Napaiwas naman nang bahagya si Ashley ng tingin sa kanya, hindi alam kung ano ang isasagot. “Look at me, Ash…” Hinawakan ni Artus ang baba ni Ashley dahilan para magulat ito. Napansin iyon ni Artus ngunit hindi niya na lang din sinabi dahil para sa kanya mas mahalaga ang sasabihin niya. Mas lalo niyang tinignan nang seryoso si Ashley. “Alam kong mahirap sa’yo ang sitwasyon natin…but please, huwag mo sana akong ipagtabuyan.”Mas la
Napasinghap si Ashley sa gulat sa biglaang sinabi ni Artus. Ang lalim ng titig nito ay nagpadagundong sa kanyang puso, at sa isang iglap, hindi niya alam kung paano tutugon.“H-ha? Anong sinabi mo?” pilit niyang tinatawanan ang kaba sa dibdib niya.“I said you’re beautiful,” inulit ni Artus, hindi inaalis ang tingin sa kanya.Napatingin si Ashley sa paligid, umaasang hindi ito narinig ng pamilya ni Artus. Pero nang mapansin niyang may ilang nakangiti sa kanila mula sa malayo, lalo siyang na-conscious.“Artus, tama na nga. Baka kung ano isipin nila—”“I don’t care,” mahina ngunit mariing sabi nito. “Sinabi ko lang ang totoo.”Hindi makatingin si Ashley sa kanya. Totoo ba ito? O isa na namang biro ni Artus? Pero bakit pakiramdam niya ay seryoso ito ngayon?Muli niyang sinulyapan si Artus, at doon niya nakitang hindi lang basta biro ang sinabi nito.“Balik na tayo,” sabi ni Ashley, iniwasang lumalim pa ang usapan. Hindi pa siya handa sa ganitong pag-uusap.Tumango si Artus at hinawakan a
Si Artus naman ay lumapit isa-isa sa pamilya niya upang batiin lahat. Pagkatapos niyang batiin ang mga ito, naka-focus ang tingin nilang lahat kay Ashley. “Good day po. I’m Ashley Echavez.” Yumuko si Ashley bilang pagbibigay respeto. “Hello, iha. Finally, you’ve come. Nakita na kita noon pero hindi kita nakausap. Ang ganda mo rin pala pag malapitan.” si Grace ang unang bumati sa kanya, niyakap niya ito. Nahiya naman si Ashley, hindi niya inasahan na iyon ang unang babanggitin ng ina ni Artus. “Thank you po,” sabi niya. Isa-isa na rin silang bumati kay Ashley. Welcome na welcome si Ashley sa kanila na hindi niya inasahan. Tama si Artus, nagustuhan agad nila si Ashley dahil sa kalmado nitong presensya. Ang pamilya Villegas ay magaling mangilatis ng karakter ng isang tao, at sa pagkakataon na ito, pareho nilang nakikitaan ng kabaitan si Ashley. “Iha, dito ka na rin ba titira?”Lahat ay napatigil sa biglaang tanong ng Lolo ni Artus na si Arlan. “Papa, huwag mong biglaan iyong bata.
Ilang minuto na hindi nagsalita si Ashley, tahimik ang buong loob ng kotse dahil inaantay rin ni Artus ang sasabihin ni Ashley ngunit nakatingin lang ito sa kanya. Nang mapagtanto ang reaction ni Ashley na naiilang ito, tumawa siya. “I’m just joking, Ash. Masyado ka namang seryoso.” Bumalik ang tingin niya sa daan, sakto ay nag green light na kaya naka-focus siya sa pagmamaneho. Napalunok naman ng laway si Ashley na tila ba nabunutan siya ng tinik sa lalamunan niya. Pinagdasal niya kanina habang nanahimik siya na sana nga nagbibiro lang si Artus. Kaya nang sabihin nito na biro lang, guminhawa siya. “Stop talking nonsense again, Artus.” Natatawa niyang sabi pero ramdam sa garagal niyang boses na naiilang pa rin siya. “Yes, I know. I’m sorry…” Humina ang boses ni Artus na para bang kahit siya ay biglang nailang. Pakiramdam niya kahit anong gawin niya wala siyang pag-asa kay Ashley. Hindi niya malaman kung bakit niya iyon iniisip pero isa lang ang gusto niyang mangyari, ang maging c
Kinabukasan, nagulat si Danica nang may biglang mag doorbell habang nagluluto siya ng breakfast nila ni Ashley. “Sino naman iyan at ganito pa talaga kaaga?” reklamo niya. Pinunasan niya ang kamay niya at naglakad patungo sa pintuan para pagbuksan ang tao.Pagkabukas niya, mas lalo siyang nagulat. Isang lalaking may dalang coffee. “Artus?”“Hi, good morning. I bought a coffee for you guys,” sabi nito na nakangiti. Sa kabilang banda naman, sa loob ng kwarto ni Ashley narinig niya ang pamilyar na boses. Agad siyang nagmamadaling mag-ayos at lumabas ng kwarto. Pagkalabas niya, nakita niya na si Artus na naka-upo sa sofa. Pinapasok na ito ni Danica. “Good morning,” bati ni Artus sa kanya nang makita siya nitong kakalabas lang ng kwarto, gulat. “Good morning. Bakit ang aga mo naman yata?” taka nitong tanong. Narinig niya naman ang tawa ni Danica mula sa kusina kaya bumaling siya rito. “Sinusundo ka raw niya. Hindi mo naman sinabi na may date ka pala na ganito kaaga.”“Date?” Gulat na t
Kahit gulat sa sinabi ni Artus, hindi na lamang siya nakapagsalita dahil alam niya wala na rin naman siyang magagawa para baguhin ang gustong gawin ni Artus sa sitwasyon nilang dalawa. Habang si Artus naman, gusto niya pa lalong mapalapit kay Ashley.Kahit kailan hindi siya naging ganito noon sa kahit na sinong babae na hindi niya pa masyadong kilala pero nang dumating si Ashley tila ba gusto niyang alam niya lahat ang tungkol dito. Hindi niya man maitindihan ang sarili, ngunit isa lang ang gusto niya—ang matanggap siya ni Ashley hindi lang bilang magiging ama ng anak nila, kundi na rin magiging bagong tao sa buhay ni Ashley.“What’s this place?” tanong ni Artus nang huminto na sila. Tumingin naman si Ashley sa labas ng kotse bago sumagot kay Artus. “This is my own business…food business. Kailangan ko rin sila i-meeting ngayon para ipaalam ang sitwasyon ko,” paliwanag ni Ashley.Napaawang naman nang bahagya ang bibig ni Artus tila humanga sa nalaman. Hindi niya inasahan na busy na ta
Ngayong araw, maagang nagising si Ashley para pumunta sa Pet Shop na pagmamay-ari niya. Naisipan niya na magpa-meeting sa mga staff niya roon at ipagpaalam ang pagbubuntis niya. Isang buwan na siyang buntis, at kahit maliit pa lang ito at kahit na sinabi ng doctor na malakas ang kapit ng bata sa kanya, kailangan niya pa rin ingatan ito dahil sa oras na may mali o kahit kaunting mali lang, maaaring magbago ang lahat. Sasakay pa lang sana siya ng kotse niya na nasa basement parkit nang biglang may bumusena sa kanya. Agad siyang napatingin sa likod niya, kumunot ang noo niya nang makita si Artus na kakalabas lang ng kotse at kumaway sa kanya na nakangiti.“Artus? Anong ginagawamo rito?” tanong niya. Hinarap niya si Artus. Nagulat naman siya nang lumapit si Artus sa kanya at kinuha ang dala niyang hand bag. “Ihahatid na kita kung saan ka man pupunta ngayon.”“Huh?” Litong-lito si Ashley. “Paano mo nalaman na may lakad ako ngayon?” “Nahulaan ko lang. Remember, I am also the owner of thi
Third Person’s Point of View:Habang nasa biyahe silang dalawa, tahimik lang si Ashley. Hindi niya magawang magsalita dahil sa bigat ng nararamdaman niya. Paulit-ulit pa rin sa isip niya kung paano siya palaging nalalaman ni Artus kung nasaan siya, at kung bakit pilit nitong pinapasok ang buhay niya ngayon.Gusto niya mang tanungin si Artus tungkol kay Stefanie—ang ex-fiancé ng lalaki at ang kanyang step-sister niya—hindi niya magawa. Wala na siyang balita rito simula nang nalaman ni Stefanie ang tungkol sa kanya at kay Artus. At dahil din umiwas siya pagkatapos ng DNA Result hindi niya na talaga sinasagot ang mga tawag mula sa kanila."Ang tahimik mo. Do you have something in your mind? Come on, you can tell me," si Artus ang bumasag sa katahimikan.Napatingin si Ashley sa lalaki. Hindi niya maintindihan kung paano ito nananatiling kalmado at parang walang nangyari, gayong sa isang gabing pagkakamali, nagawa nitong sirain ang engagement nila ni Stefanie. At ngayon, nasa sinapupunan n
Kinabukasan, maaga kaming umalis ni Danica papunta sa OB na kilala niya at pagkatapos ay pupunta kami sa puntod ni Mama. I missed her so much, kailangan niyang malaman na may apo na siya. Sayang nga lang ay hindi niya ito makikita. “It’s good news, Miss Diana. Maganda ang sitwasyon ng pagbubuntis mo, sana panatilihin mo ito. Dapat palaging healthy lang ang kinakain at iniinom mo, pati na rin ang environment mo,” paliwanag ng doctor at binigyan niya ako ng mga listahan na dapat gawin. “Thanks Doc.” Ngumit ako sa kanya at nakipagkamay. Hawak ko ang kamay ni Danica papalabas ng office ng doctora, naglalakad kami palabas ng entrance sa ospital nang biglang may huminto sa harap namin. Nagkatinginan kami ni Danica, nagtataka. “Kuya, ano pong problema?” si Danica ang nagtanong sa dalawang lalaking humarang sa amin. “Sumama po kayo sa amin,” sabi ng isang lalaki na naka-army cut. Well, pareho naman silang naka-army cut pero mas malaki ang katawan ng lalaking nagsalita. “Sumama saan? Pas