Novels by แอดมินตัวกลม

ไฟรักสัมพันธ์ลวงตอนที่ 5 เริ่มต้นทำงานเสียงทุบประตูห้องที่ดังรัวๆ ทำเอากนกค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาแล้วหันมาหยิบโทรศัพท์เพื่อที่จะเปิดไฟฉายและมองหาสวิทซ์ไฟและลุกขึ้นมาเปิดไฟก่อนที่จะเดินมาเปิดประตู“จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนนี่สายจนพระอาทิตย์จะเลียตูดอยู่แล้วไม่รู้จักเวล่ำเวลาเลยหรือไง”เสียงปราณดังขึ้นมาทันทีที่กนกเปิดประตูทำเอาหญิงสาวถึงกับอ้าปากค้าง ไม่รอช้ากนกไม่ตอบคำถามแต่ดึงปราณเข้ามาในห้องเก็บของที่เธอนอนมาทั้งคืนและปิดประตูทันทีก่อนจะหันมาปิดไฟ“ทำบ้าอะไรของเธอ ยั่วหรือไง หรืออยากอีกถึงกล้าดึงเข้ามาอยู่ข้างในสองต่อสองแบบนี้?” ปราณถามพร้อมกับกระชับเอวบางเอาไว้แล้วดึงมาแนบกับร่างของเขา กนกรีบยกสองมือมาดันไว้ที่อกกว้างของชายหนุ่มพร้อมกับรีบอธิบาย“นายดูสิว่ามันไม่มีแม้แต่แสงสว่าง แล้วจะให้ตื่นได้ยังไงมัดมืดขนาดนี้”ปราณก้มหน้าเขาใกล้พร้อมกับกระซิบที่ข้างใบหูท่ามกลางความมืดทำเอาหญิงสาวถึงกับตกใจมือไม้สั่นไปตามๆ กัน“แล้วทำไมไม่ตั้งนาฬิกาปลุก เวลาเธอตื่นไปทำงานแต่ละวันอาศัยแค่แสงสว่างหรือเป็นมนุษย์หินหรือยังไง”“มะ มะ ไมใช่นะ ปล่อยก่อนนายคิดจะทำอะไร” กนกระล่ำระลักถามออกมาเมื่อรู้สึกได

ไฟรักสัมพันธ์ลวงตอนที่ 4 แบล็คเมล์ 1ผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่กนกค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อเห็นว่าปราณยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นในสภาพที่ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วแต่ตัวเธอเองนะสิที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น กนกรีบคว้าเสื้อผ้ามาปิดบังร่างกายไว้“อายเหรอไม่ต้องอายหรอกเพราะเห็นมาหมดแล้ว ไม่น่าเชื่อนะว่าเธอยังบริสุทธิ์อยู่แต่น่าเสียดายที่ครั้งแรกแท้ๆ กลับไม่ได้มอบให้กับคนที่เธอรัก”“นายไอ้เลว นายต้องการอะไรจากฉัน คอยดูนะฉันจะแจ้งความจับนายไอ้ชั่ว” กนกกรีดร้องออกมาด้วยความเสียใจระคนอับอายอย่างถึงที่สุด ครั้นพอจะขยับเพื่อจะลุกไปใส่เสื้อผ้ากับรู้สึกว่าปวดช่วงล่างไปหมด มันระบบลุกแทบไม่ไหว ไม่ว่าจะเป็นตรงนั้นที่บวมเบ่งเพราะผ่านการใช้งานมาอย่างหนัก หรือสองขาที่ปวดจนแทบก้าวขาไม่ขึ้น“อะไรนะแจ้งความอย่างนั้นเหรอ? เอาสินี่มันบ้านเธอตอนเอาก็เห็นว่าเธอร้องครวญครางนี่ก็นึกว่าเสียวเลยจัดชุดใหญ่เสียดายที่ไม่ใช่บนที่นอนไม่อย่างนั้นคงจะได้หลายท่า อ้อแต่ถ้าอยากแจ้งก็ได้นะ อยากจะรู้จังเลยว่าถ้าเพื่อนๆ ในมหาลัยที่ ศตพร เรียนอยู่นั้นเห็นคลิปนี้จะเป็นยังไงกันนะ ศตพรจะเรียนจนจบหรือเปล่านะ”“นี่นาย นายมันเลวกว่า

ไฟรักสัมพันธ์ลวงตอนที่ 3 แบล็คเมล์ปราณถอนริมฝีปากออกจากปากกนกพร้อมกับมือมาปาดเลือดของหญิงสาวที่ติดอยู่ตรงมุมปากของตัวเอง“นายมันคนเลวฉวยโอกาส ทำไมคนที่พิการหรือว่ารถตกเหวน่าจะเป็นนายนะไม่น่าจะเป็นน้องชายนายเลย”กนกหันมาต่อว่าให้เขาด้วยถ้อยคำที่รุนแรง เพราะไม่พอใจในสิ่งที่เขาทำเอาไว้กับเธอ กนกหันมาคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที เร็วกว่าความคิดเมื่ออยู่ปราณที่เดินตามเธอมายังที่จอดรถ เมื่อเห็นว่ากนกขับรถออกไปแล้วนั้นชายหนุ่มก็ขับรถตามไปในทันทีกว่าจะกลับไปถึงบ้านก็ใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรทันทีที่จอดรถหน้าบ้านและในจังหวะที่จะเปิดประตูรั้วเข้าบ้านนั้นปรากฏว่าอยู่ๆ ปราณก็โผล่มาแบบไม่ทันตั้งตัวทำเอากนกถึงกับกรี๊ดออกมาอย่างดังด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก“นายมาที่นี่ได้ยังไงนี่นายแอบสะกดรอยฉันมาอย่างนั้นเหรอนายต้องการอะไร” กนกถามด้วยความตกใจ“ไม่เชิญเข้าบ้านหน่อยเหรอ?? มีเรื่องที่อยากจะคุยด้วย”“ดึกแล้วฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย หากจะคุยพรุ่งนี้ฉันจะติดต่อไปเอง”“ศตพรนี่ คือพี่สาวใช่ไหมเป็นฝาแฝดกันด้วยนี่นาถ้าจำไมผิด” เขาเอ่ยออกมาเบาๆ แต่ว่านั่นก็ทำให้กนกตกใจเป็นอย่างมาก“นายรู้ได้ยังไง?

ไฟรักสัมพันธ์ลวงตอนที่ 2 คำตัดสินของศาลหลายวันผ่านไปกนกที่นั่งอยู่ในบ้านมีสีหน้าที่เคร่งเครียดเป็นอย่างมาก ศตพรเดินเข้ามาหาน้องสาว“กนนให้พี่ไปแทนไหมพี่จะไปสารภาพผิดเอง ว่าคนที่ขับรถคือพี่ไม่ใช่เธอ”“พี่เป็นบ้าหรือยังไงอยากโดนข้อหาให้การเท็จอีกเหรอ บอกแล้วใช่ไหมว่าขับรถไม่คล่องอย่าขับ” กนกหันมาบ่นพี่สาวก่อนลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องแต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองพี่ของเธอ“พี่ไม่เป็นไรหรอก ทุกอย่างมันจะผ่านไปได้ด้วยดีพี่เก็บของเตรียมไปเรียนต่อเหอะทางนี้ฉันจัดการเอง”พอใกล้ถึงวันตัดสิน กนกเองที่ต่อหน้าพี่สาวก็ทำเป็นเหมือนว่าเก่งแต่เอาเข้าจริงๆ เธอก็อดประหม่าไม่ได้ เธอถูกกล่าวหาว่าขับรถชนต้นไม้และทำให้ทรัพย์สินสาธารณะเสียหาย เธอกังวลเกี่ยวกับผลของคดีมาหลายเดือนแล้วเพราะที่สุดเธอก็ถูกพ่วงด้วยข้อหาดื่มสุราไปด้วยนั่นมันยิ่งทำให้เธอแทบดิ้นไม่หลุดแต่ว่าเธอก็ไม่ได้บอกเรื่องนี้กับ ศตพร เพราะเกรงว่าพี่สาวจะไม่ยอมไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตามที่ตั้งใจไว้ขณะที่เธอก้าวเข้าไปในห้องพิจารณาคดี หัวใจของเธอเต้นรัวอยู่ในอก เธอพยายามรักษาความสงบในขณะที่ผู้พิพากษาอ่านคำตัดสิน ด้วยความประหลาดใจ ผู้พิพากษาตัดส

ไฟรักสัมพันธ์ลวงตอนที่1 อุบัติเหตุมันเป็นช่วงค่ำของฤดูร้อนที่สวยงามในขณะที่ดวงอาทิตย์ค่อยๆ ลับขอบฟ้าไป เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว ลมพัดเบาๆ ทำให้ใบไม้สั่นไหว กนกอรกำลังขับรถกลับบ้านหลังจากทำงานมาทั้งวันเธอแวะสังสรรค์มื้อค่ำกับเพื่อนนิดหน่อย เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์จากศตพร พี่สาวฝาแฝดของเธอ"กนก ฉันต้องการความช่วยเหลือจากเธอด่วนที่สุดเธอต้องมาหาพี่เดี๋ยวนี้นะ"ศตพรพูดผ่านโทรศัพท์ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือและตึงเครียดทำเอากนกแฝดน้องถึงกับตกใจเป็นอย่างมากว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับพี่สาวของเธอ"เป็นอะไรไปหรือเปล่าพี่" กนกถามด้วยความกังวลระคนเป็นห่วงมากกว่า"ฉันประสบอุบัติเหตุ และฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เธอช่วยมาหาพี่ที่เกิดเหตุได้ไหมพี่จะส่งโลเคชั่นไปให้รีบมานะกนกพี่กลัว"เสียงสั่นของพี่สาวทำเอากนกรีบไปที่เกิดเหตุโดยไม่ต้องคิดด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมถึงเกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ขึ้นได้เมื่อเธอมาถึงที่เกิดเหตุ เธอเห็นรถของศตพร ชนเข้ากับต้นไม้ โดยที่เธอเห็นว่าศตพรพี่สาวของเธอนั้นนั่งอยู่บนขอบถนน ใบหน้าซีดเซียว มือสั่น และได้แต่ก้มหน้านั่งกัดเล็บมือตัวเอง"เกิดอะไรขึ้น พี่"กนกรีบเดินเข้าไปถาม

ตอนที่4. เจอกันอีกแล้ว“อืม ก็ได้ฉันจะพยายามคิดให้มันเป็นไปในทางที่ดี” ดรีมบอกกับเพื่อน ๆของเธอก่อนจะยกเครื่องดื่มมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว พร้อมกับลุกขึ้นและหันมาบอกกับจ๊ะจ๋า และ แมน“ไปห้องน้ำแปบเดี๋ยวมา”“ให้ไปส่งไหมแก” จ๊ะจ๋าถามด้วยความเป็นห่วงเป็นอย่างมากแต่ดรีมได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ และส่งยิ้มให้เพื่อนทั้งสองคน“ฉันโตแล้วนะ ทำยังกะฉันเป็นเด็กไปได้พวกแกเนี่ย แค่ไปห้องน้ำไมมีอะไรให้น่าห่วง ไปล่ะเดี๋ยวมา” พูดจบดรีมก็เดินตรงไปยังห้องน้ำทันที แต่ระหว่างทางเพราะเป็นวันหยุดเลยทำให้มีคนมาเที่ยวเป็นจำนวนมาก และระหว่างทางไปห้องน้ำจึงค่อนข้างแออัด“อุ๊ยขอโทษค่ะ ” ดรีมรีบกล่าวคำขอโทษเมื่อเธอเดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง แต่ทว่าต้องตกใจเมื่อคนที่เธอเดินชนนั้นดันเป็นไอ้คนปากหมาที่เจอกันเมื่อเช้านั่นเอง“นี่นาย !! ”“นี่เธอ !! ”สองคนต่างมองหน้ากันด้วยความตกใจเป็นอย่างมาก ที่ต่างก็มาเจอกันที่ผับแห่งนี้ ทั้งที่คิดว่าไม่น่าจะเจอกันได้อีกในชีวิตนี้“ทำไมเจอกันทีไรต้องเดินชนกันตลอดด้วยนะ” พายุบ่น“ก็ถ้าไม่ให้เดินชนจะให้นอนชนหรือยังไงคะ ? ” ดรีมเองก็ต่อปากต่อคำจนลืมว่าตัวเองปวดฉี่อยู่ พายุมองหน้าหญิงสาวก่

ตอนที่3. วันเกิดวันตายอัฐิสถาน คือ ช่องเก็บอัฐิตามวัด ปัจจุบันต้องเสียค่าใช้จ่ายราว 1,000–20,000 บาท ขึ้นอยู่กับพื้นที่ในการเก็บ และขนาดของช่องในการเก็บอัฐิ .บริเวณอัฐิสถาน “พายุ” ยืนมองดูคนในรูปถ่ายที่ติดอยู่หน้าที่เก็บอัฐิด้วยนัยน์ตาที่โศกเศร้าเป็นอย่างมาก มือหนาเอื้อมมือไปสัมผัสรูปถ่ายที่เปื้อนฝุ่นและสีที่จางหายไปตามกาลเวลาด้วยความอาลัยเป็นอย่างมาก แต่ทว่าภาพคนที่อยู่ในรูปนั้นกลับยิ่งชัดเจนเป็นอย่างมากในความทรงจำของคนที่ยืนมองอยู่ตรงนั้นใช่เธอยังคงอยู่ในความทรงจำ เธอคือคนที่เคยบอกรักกัน เธอคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา แต่เธอกลับมาทิ้งเขาไปและปล่อยให้เขาต้องอยู่เพียงลำพังคนเดียวแบบนี้มานานแค่ไหนกันนะ“นานแค่ไหนแล้วนะพาฝันที่คุณทิ้งให้พายุอยู่คนเดียวแบบนี้ อดทนอีกนิดนะ แล้วพายุจะหาคนผิดมาลงโทษให้จงได้ อยู่ตรงนั้นที่รักคงสบายดีนะ ไม่เจ็บไม่ปวดและคงมีความสุขดีนะที่รัก” พายุพูดจบก็วางดอกไม้ไว้ที่หน้ารูปถ่าย ก่อนที่เขาจะยืนสงบนิ่งอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานานพอสมควรเสียงฟ้าร้องอย่างหนักทำให้พายุลืมตาขึ้นมา ก่อนจะเงยหน้ามองไปที่บนฟ้า เขายกมือขึ้นมาและปาดน้ำตาลูกผู้ชายออกอย่างช้า ๆ ก่อนจะยิ้มใ

ตอนที่2. นัดรวมตัวสำนักงานทนายความของพายุพายุหนุ่มดีกรีนักเรียนนอก ทั้งรูปหล่อพ่อรวย ไม่ว่าจะขยับตัวไปทางไหนสาว ๆ ยังตามกรี๊ดไม่มีหยุด เรียกได้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาเพียงแค่กระตุกยิ้มเพียงนิดหัวใจของสาว ๆ ก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มกันเลยทีเดียวกับเจ้าของฉายา รอยยิ้มกระตุกวิญญาณ นี่เอาแค่รอยยิ้มนะ ส่วนคำพูดคำจานั้นรับประกันได้ว่า หมา 100% ที่แม้ว่าที่บ้านจะรวยมากมายแค่ไหนแต่เขาก็ยังยืนยันว่าจะทำอาชีพทนายทั้งที่ ที่บ้านต่างพากันขัดขวาง แต่เขาก็ไม่ยอมละทิ้งความพยายามของเขา และที่สำคัญเขาดันสอบติดและทำได้ดี และนั่นเลยทำให้ไม่มีใครที่จะขัดขวางความตั้งใจอันแน่วแน่ของพายุได้ และเพราะเป็นลูกเพียงคนเดียวของพ่อแม่ ก็เลยถูกท่านทั้งสองตามใจมาโดยตลอด นี่ก็คืออีกหนึ่งข้อเสียของเขาที่ถูกพ่อแม่ตามใจนั่นเอง ไม่ว่าอยากได้หรือว่าอยากจะทำอะไรก็ตาม เมื่อเขาอยากได้เขาต้องได้ !! พายุยืนมองที่ริมหน้าต่าง เพราะดูจากเวลาแล้วก็ใกล้จะถึงเวลาที่นัดเจอกันของทุกคน แค่เขาอยากจะรู้ว่าใครจะเป็นคนที่ตรงต่อเวลาที่สุด ถึงแม้ว่าจะรู้อยู่แล้วก็ตาม อีกทั้งตอนนี้เขายังเป็นเจ้าของสำนักงานทนายความแห่งนี้ และที่ทำให้เขา

เตชะโภคินทร์ ตระกูลใหญ่ที่ติดอันดับท็อป 10 มหาเศรษฐีของเมืองไทย มีธุรกิจมากมายที่อยู่ในครอบครอง ทั้งบ้านหลังใหญ่ที่ไม่ต่างจากคฤหาสน์ ทว่ากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ลูกๆ แต่งงานมีครอบครัวก็พากันย้ายออกไปจนหมดแม้จะมีแวะเวียนกลับมาเยี่ยมผู้เป็นแม่บ้างตามโอกาส แต่สำหรับหญิงชราวัยใกล้ 70 ปี กลับรู้สึกว่าบ้านเงียบเหงาจนอยากหาเรื่องเจอหลานๆ วันละหลายๆหน และเช่นเดิมวันนี้เลยอยากจะหาเรื่องเจอกับหลาน ๆ ตัวดีสักหน่อย“แม่ดา เข้ามานี่หน่อย”วัลดา แม่บ้านคนเก่าคนแก่ อีกทั้งยังเป็นคนสนิทที่อยู่กันมาตั้งแต่สมัยคุณหญิงพิศสมัยยังสาว จนตอนนี้อายุก็เข้าวัยกลางคนเข้าไปแล้ว ดูแลกันจนตายกันไปข้าง มีลูกมีหลานก็ได้คุณหญิงท่านส่งเสียให้เรียนจนจบ เลยอยู่ข้างกายท่านมาจนทุกวันนี้“ค่ะคุณหญิง”วัลดาคลานเข่าเข้ามาหาเจ้านายที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่โซฟา ก้มหัวพร้อมรับคำสั่ง“เธอไปดูซิว่าวันนี้มีใครเข้ามาที่บ้านหรือยัง ช่วงนี้เป็นเงียบๆ เหงาๆ หลานฉันมันไม่อยากได้แล้วใช่ไหมสมบัติ เดี๋ยวแม่จะตัดออกจากกองมรดกให้หมด” คุณหญิงใหญ่หรือคุณย่าถึงกับโมโหเป็นอย่างมากมีหลานก็ตั้งสี่ห้าคน ไม่เห็นมีใครจะได้ดั่งใจ“บัลลังก์” หลานคนโ