แอบรัก

เพราะคุณหนูทั้งดื้อและเอาแต่ใจ ปฐพีจึงได้รับคำสั่งให้ช่วยปราบพยศ แต่ไม่รู้ปราบกันแบบไหน ทั้งสองคนถึงได้ตัวติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋ “พี่ดิน อย่าค่ะ นี่ห้องทำงานนะคะ” “กลัวอะไรแอลบอกพี่เองว่าคนอื่นกลับหมดแล้ว” เอลินอร์ยืนนิ่งให้เขากอดอย่างนั้นเพราะรู้สึกดีเวลาอยู่ในอ้อมกอดของเขา “งานเสร็จแล้วก็รีบกลับเถอะค่ะ” “ใครบอกว่าเสร็จครับ ยังเหลืออีกงานที่ยังไม่ได้เซ็น” “ก็เซ็นสิคะจะได้รีบกลับ” “ปากกามันแท่งใหญ่แอลคงต้องช่วยพี่จับถึงจะเซ็นได้ครับ” ปฐพีเบียดกายเข้าหาคนรักจนแทบไม่มีช่องว่าง “พี่ดิน” เอลินอร์รู้ว่าปากกาที่เขาพูดหมายถึงอะไร หญิงสาวทำตาดุใส่เรียกเสียงหัวเราะจากคนตัวโตได้เป็นอย่างดี

เขาเป็นท่านรอง เธอเป็นเลขา ทั้งคู่ไม่เคยได้พบเจอกัน จนกระทั่งวันนั้น วันที่เป็นจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง

ลัลนาสาวน้อยผู้คลั่งรักเด็กเสิร์ฟร้านกาแฟที่ตามเต๊าะตามจีบมาตลอดหลายเดือน หารู้ไหมว่าเขานั้นคือเจ้าของร้าน หวังอยากได้เขามาเป็นแฟน ก็เขาดันมาขโมยหัวใจเธอไปขนาดนี้ ก็ต้องเดินเครื่องชนสักหน่อย

“หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

เธอคือหญิงสาวที่ชอบอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจ แต่ทว่าในวันที่เธอได้ต่อว่าไรต์เตอร์และคุณพระรองโชคชะตากลับเล่นตลกส่งเธอให้หลุดเข้ามาอยู่ในโลกนิยายที่เธอพึ่งอ่านจบตอนและได้พลั้งปากต่อว่าทั้งคู่ไปหมาด ๆ แถมเธอดันหลุดเข้ามาอยู่ในร่างของนางร้ายที่มีแต่คนเกลียดชังอีก  แต่พอเธอตัดสินใจว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับตัวละครหลักอย่างพระเอก นางเอกและพระรองแล้ว มันกลับทำให้คนเหล่านั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอแทน เธอสักจะเดาชีวิตหลังจากนี้ของเธอไม่ออกแล้วว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป ชีวิตของเธอจะสงบสุขหรือจะวุ่นวายกว่าเดิมกันนะ... 🔸🔸🔸🔸🔸 " คบกับฉันนะชลิน ต่อไปนี้ให้ฉันได้เป็นคนดูแลและปกป้องเธอนะ " " การันต์นายแน่ใจแล้วใช่ไหมว่านายอยากจะดูแลฉันไม่ใช่เพียงแค่ต้องการจะเอาชนะฉันเท่านั้น "  " ฉันแน่ใจชลินและฉันก็อยากให้เธอลองเปิดใจให้ฉันสักครั้งจะได้ไหม? " " แต่ฉันไม่ใช่คนแสนดีอย่างข้าวจ้าวนะการันต์ " " ฉันรู้ " " แต่นายก็ยัง " " แล้วมันยังไงชลินในเมื่อคนที่ฉันสนใจคือเธอไม่ใช่ข้าวจ้าว "

คำโปรย... จะทำยังไงถ้าตื่นมาในอ้อมกอดเพื่อนสนิทอย่างไอ้ภาม จะปลุกมันดีไหม หรือปล่อยผ่านทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดี แต่เรื่องนี้มีบทสรุปอยู่ว่า..."ใครรู้สึกก่อน แพ้!!" ภาม ภาคิน หล่อ รวย เพอร์เฟ็ค​ เจ้าชู้​ ขี้เล่น เจ้าเล่ห์​ ชอบหยอด ชอบแกล้งเพื่อนสนิทอย่างวาโย สถานะ : โสดแต่ไม่สนิท วาโย วนิดา สาวสวยตัวเล็กน่ารัก นิสัยแก่นแก้ว ไม่ยอมคน เธอเป็นผู้หญิง​คนเดียวในกลุ่มเพื่อนชาย สถานะ : มีแฟน​แล้ว สปอยล์​... "ซี๊ด~ ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนนะโย มึงโดนกูไปแล้ว" ภามดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้วาโย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปปลดปล่อย​สิ่งที่เพื่อนตัวดีของเขาเข้ามาก่อไว้ ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมานานจนเกิดเป็นความสนิทใจแต่จะรู้ไหมว่ามีใครคิดไปไกลเกินคำว่าเพื่อนแล้ว #แค่เส้นบางๆที่เรียกว่าเพื่อน

การแต่งงานของเราเกิดจากความรักของเธอเพียงฝ่ายเดียว หากเขาต้องการจะหย่า เธอก็พร้อมจะไป "มนยอมแพ้แล้ว เรามาหย่ากันตามที่เวย์ต้องการเถอะค่ะ"

เพราะอยากรู้ชาติกำเนิดที่แท้จริงของตัวเอง ทำให้ #ดวงดารา ต้องกลายเป็น #ดาลาวัน แม่ครัวจำเป็นในร้านภูเขาทอง ซึ่งมีเจ้าของร้านสุดหล่ออย่าง #กัญจน์ คอยจับตามองว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ ความลับที่ไม่เป็นความลับกำลังจะถูกไฟรักของเขาแผดเผาให้ทุกอย่างกระจ่างชัด ระหว่าง ‘ดวงดารา’ กับ ‘ดาลาวัน’ ใครกันแน่ที่เป็นเจ้าของหัวใจ ‘กัญจน์’ อย่างแท้จริง ให้ความจริงได้พิสูจน์ความรัก ให้ความรักถูกยกย่องบนความจริงของหัวใจ ****** “พี่กัญจน์... พี่สัญญาแล้ว” ดวงตาไหวระริกมองเขาก่อนเปลือกตาจะปิดลง เพราะความรู้สึกรัญจวนกำลังปั่นป่วนอยู่ในอก “ก็ดาวบอกว่าจะช่วยพี่ทุกอย่างถ้าทำได้ ช่วยพี่เถอะนะ ช่วยพี่ด้วย พี่ทนไม่ไหวแล้ว” เสียงทุ้มหนักแน่นเอ่ยบอก ขณะที่ฝ่ามือพลิ้วไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งภายใต้เสื้อคลุม “อื้อ... พี่กัญจน์อย่าสิคะ” ห่อตัวสั่นสะท้านเมื่อเสียงออดอ้อนกับการกระทำมันสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง เสียงเว้าวอนแต่ฝ่ามือกำลังรุกคืบไม่หยุดนิ่ง

คำโปรย เพราะคืนนั้นคืนเดียวที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาและเธอไปเสียทุกอย่าง จากความรัก กลายสู่ความใคร่ และเป็นความแค้นในที่สุด เมื่อเธอไม่อยากพบเจอเขา แต่พรหมลิขิตก็เหวี่ยงให้ทั้งคู่ได้มาเจอกันอีกครั้ง ภาพของพิษแค้นเสน่หาในวันวาเลนไทน์จึงหลอกหลอนใจทั้งคู่อีกครั้ง ด้วยรัก ธันยวีร์