เสียใจ

ก็ยังรักอยู่แต่ถ้าจะให้กลับไปก็คงไม่กลับ นี่คนไม่ใช่ควาย

ใครๆ ต่างก็คิดว่าผู้หญิงที่ถูกเจ้าบ่าวปฏิเสธในวันแต่งงานช่างเป็นผู้หญิงที่น่าสงสารสุดๆ แต่ไม่ใช่สำหรับปราณต์แน่ๆ เขารู้ดีว่านัสรินไม่ได้ตกกะไดพลอยโจนมาแต่งงานกับเขา แต่เธอกับน้องชายของเขาร่วมมือกันจงใจมัดมือเขาชกต่างหาก เพราะฉะนั้นก็อย่าหวังว่าจะมีความสุขกับการแต่งงานจอมปลอมนี่เลย ในเมื่อหน้าซื่อแต่มากเล่ห์นัก ผู้ชายที่แสนดีอย่างเขาก็พร้อมจะกลายร่างเป็นซาตานเช่นกัน ร่างเล็กก้าวได้ไม่ถึงก้าว มือแข็งแรงของปราณต์ของยื่นไปตะปบที่ต้นแขน กระชากร่างให้เธอหมุนตัวกลับมาหา “คุณปราณต์!” นัสรินอุทานออกมาอย่างตกใจต่อการกระทำของเขา “เรายังคุยกันไม่จบ ผมไม่ชอบให้ใครเดินหนี” “คุณปราณต์ยังต้องการอะไรจากนัสอีกคะ เราสองคนยังต้องมีเรื่องอะไรต้องคุยกันอีกนอกจากเรื่องหย่า” “มีสิ ก็เรื่องตำแหน่งแม่หม้ายป้ายแดงของคุณไง” “คุณปราณต์จะต้องเดือดร้อนอะไรคะ นัสรับได้ค่ะ ไม่ต้องห่วงหรอก” “ผมไม่ได้ห่วง ผมแค่อยากทำให้คุณเป็นแม่หม้ายอย่างสมบูรณ์แบบ” “หมายความว่ายังไงคะ” “ง่ายๆ ผมก็จะทำให้คุณเป็นแม่หม้ายอย่างสมบูรณ์แบบน่ะสินัสริน หย่ากับผัวทั้งที่ยังซิงอยู่ แล้วมันจะเป็นแม่หม้ายตัวจริงได้ยังไง”

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

ความสัมพันธ์ร้อนแรงที่เริ่มต้นด้วยความใคร่ ค่อยๆเปิดเผยบางสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิด ภายใต้รอยยิ้มของเขากลับซ่อนความมืดมิดเอาไว้ เธอจะได้พบความรักอีกครั้ง หรือจมดิ่งสู่ความมืดที่ไม่มีวันหวนกลับ?

แม่คะช่วยหนูด้วย พ่อขังหนูไว้ในรถแล้ว “แม่คะ ช่วยด้วย พ่อขังหนูไว้ในรถแล้ว” เวลาบ่ายสองในวันที่แดดจ้า ก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกสาว ฉันเร่งมือหาหนทางช่วยชีวิตลูกทันที แต่สามีที่รับสายกลับดูไม่ทุกข์ร้อนใจเลยแม้แต่นิด “เสี่ยวหานอารมณ์ไม่ดี ผมพาไปเดินเล่นในสวนสนุกหน่อย คุณจะอะไรนักหนา” เสียงวางสายอย่างเย็นชาจากสามี ทำให้ในใจฉันมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น ดีที่สุดพวกคุณควรภาวนาให้ลูกสาวของฉันปลอดภัย

ครั้งหนึ่ง 'เราเคยรักกันมาก'    ครั้งหนึ่ง 'เคยเฝ้าฝันอยู่เคียงคู่'    แต่..แล้วเธอก็เลือกที่จะทิ้งเขาไป..ทั้งให้เหตุผลโง่ๆ กับเขาว่า    'เธอเบื่อผู้ชายแสนดีแบบเขาแล้ว'    แต่พอเวลาผ่านไป...ผู้ชายแสนดีหน้าโง่คนนั้นได้ตายจากไปแล้ว..เธอกลับเดินย้อนกลับมา..พร้อมกับบอกเขาว่า     'ไม่มีใครแสนดีเท่าเขา'   สำหรับเขา..มีเหลือแค่ 'เศษซากของความรัก'   สำหรับเธอ..ในหัวใจดวงน้อยยังเต็มไปด้วยความรัก   มาวันนี้ 'ความรัก' ของเขาไม่ได้มีไว้ให้เธอ..แต่ 'มี' ไว้ให้ผู้หญิงอีกคน

เพียงฤดี นักบัญชีสาวแสนขยันผู้ต้องการหลีกหนีจากสภาพคนหาเช้ากินค่ำในเมืองหลวงและครอบครัวที่เต็มไปด้วยปัญหา จึงตัดสินใจซื้อที่ดินในต่างจังหวัดแปลงหนึ่ง หวังว่าจะใช้เป็นสถานที่เขียนนิยายออนไลน์และทำช่องยูทูป หลังจากที่ทำเป็นอาชีพเสริมมานาน เพื่อจะสร้างความมั่นคงให้กับทุกคนในครอบครัวที่จากมา พวกเขาจะได้รู้สักทีว่า เธอไม่ได้คิดจะทิ้งมาเพื่อหาความสบายตามลำพังอย่างที่มารดาปรามาสไว้ แม้ตอนนี้จะต้องอาศัยอยู่ในบ้านร้างตามลำพังเธอก็ยอม! ขณะที่คีรินสถาปนิกหนุ่มมากความสามารถ เดินทางกลับบ้านที่ทิ้งร้างไว้เกือบสิบปีเพื่อตั้งหลัก หลังจากผิดหวังเรื่องความรัก คำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ของคนรักที่กำลังจะแต่งงานกัน ทำให้เขาต้องตัดสินใจเดินทางกลับมายังบ้านเกิด แต่เมื่อกลับมาถึงบ้านในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก กลับพบว่ามีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในบ้านของเขา แล้วเขาจะไล่ผู้หญิงไร้บ้านคนนี้ออกไปได้อย่างไร นอกจากรับไว้ให้อยู่ช่วยงานบ้านระหว่างที่เขารีโนเวทบ้านก็ยังดี ทว่าบรรยากาศอันงดงามของพะโต๊ะ เมืองในหมอกของภาคใต้ที่สวยงามดั่งเมืองเหนือ กับความขยันใสซื่อของเธอ ก็ค่อย ๆ ร้อยรัดหัวใจของเขาเอาไว้อย่างเงียบ ๆ ท่ามกลางกำแพงของคำว่า ‘ห่างกันสักพัก’ ซึ่งคอยก่อกวนอยู่ในหัวใจ

ห้าสิบปีแล้วนับต้องแต่วันสิ้นโลกได้เริ่มต้นขึ้น เพื่อเอาชนะสงครามกับปรสิตต่างดาวที่กินเวลามายาวนานทหารหน่วยพลีชีพจึงถือกำเนิดขึ้น แต่มีทหารหน่วยพลีชีพอยู่สามคนที่เอาชีวิตรอดมาได้ตลอด พวกเขาจะเอาชีวิตรอดไปได้อีกนานแค่ไหนและความสัมพันธ์พิเศษที่พวกเขาไม่คิดว่ามันเป็นมากกว่าเพื่อนจะลงเอยไปอย่างไร เรื่องราวกับทหารในวันสิ้นโลกทั้งสามคน #3P #โอเมก้า #อัลฟ่า #วันสิ้นโลก #ต่อสู้ #ความรักแต่คิดเพื่อนโซน

เพราะความมักมากของพี่ชายร่วมสายโลหิต ทำเรื่องชั่วช้าทิ้งเอาไว้ ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์ ในฐานะ ลูกชังของตระกูล ความเจ็บช้ำที่ได้รับ มันมากมายเกินจะรับไว้ เธออยากหนีให้ไกล ทว่าเพราะคำสั่งห้ามของคนในตระกูลทำให้เธอได้แต่ก้มหน้ารับผลในฐานะเชลย....ของเขา

ศพเปลือยเปล่าของฉันถูกแช่แข็งอยู่ในตู้แช่แข็งสิบสี่วัน ภาพถ่ายความละเอียดสูงที่ไม่ถูกเซ็นเซอร์เหล่านั้นถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางบนอินเทอร์เน็ต เมื่อต้องเผชิญกับข่าวลือมากมาย แม่ของฉันส่งภาพต่อ และเตือนน้องสาวฉันด้วยเสียงอ่อนโยน “วงการบันเทิงมีแต่เน่าเฟะ ลูกอย่าไปที่นั่นเลย อยู่สืบทอดมรดกของมันก็พอแล้ว” “ลูกกับมันต่างกัน ลูกรักของแม่ต้องสะอาดบริสุทธิ์” ที่แท้ท่านก็ลืมไปหมดแล้ว ลืมไปว่าที่ฉันเข้าสู่แวดวง 'เน่าเฟะ' นี้ ก็เพื่อหาเงินมารักษาโรคมะเร็งให้ท่าน