เสียใจ

โรงเรียนอนุบาลเกิดไฟไหม้ ลูกสาววัยสี่ขวบของฉันก็อยู่ในนั้น ฉันกำชับสามีที่เป็นนักดับเพลิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า: "เหนียนเหนียนอยู่ชั้นสองในห้องสอง!" แต่เขากลับพูดอย่างรำคาญ: "คุณแค่อยากจะขัดขวางไม่ให้ฉันช่วยลูกสาวของซวี่ซวี่ใช่ไหม คุณจะใจร้ายขนาดนั้นไม่ได้นะ" "ซวี่ซวี่เธออ่อนแอมาก ฉันทนดูเธอสูญเสียลูกสาวไม่ได้" "ถ้าเธอเสียลูกสาว เธอจะต้องตายแน่ๆ!" คืนนั้น เขาอุ้มลูกสาวของต้วนซวี่ซวี่ซึ่งเป็นรักแรกของเขาออกมาจากกองเพลิง และกลายเป็นวีรบุรุษ จนถึงดึกดื่น ฉันกอดเถ้ากระดูกของลูกสาวเราร้องไห้จนหมดสติ เขายังคงอยู่เคียงข้างต้วนซวี่ซวี่ "เย่ซ่านเหวิน ฉันจะทำให้คุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิต!"

แม้ใครจะมองว่าเป็นเพียง ‘ดอกดิน’ ไร้ค่า แต่เธอจะไม่ด้อยค่าสำหรับตัวเอง ชีวิตของ ‘หล้า’ ไม่ต่างจาก ‘ดอกดิน’ ที่ไร้ค่า แต่เธอเลือกที่จะยึดมั่นในการทำความดีและไม่มองว่าตัวเองด้อยค่า เธอเลือกที่จะรักตัวเองและไม่ทำให้ตัวเองตกต่ำไปตามหนทางอบายมุขและสิ่งยั่วเย้ายวนใจ เพราะชีวิตคือสิ่งที่เธอลิขิตเอง

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกหล่อน จากปากสามีไร้ใจ ... เขาหมายตาน้องสาว แต่ดันได้พี่สาวมาเป็นแม่ของลูก ด้วยเล่ห์เหลี่ยมของลัดดา ทำให้เขากับครอบครัวไม่พอใจ แล้วนำความรู้สึกมาลงที่หล่อน หน้าที่หลักของหล่อนคือ อุ้มท้องลูกของเขา คลอดมาเมื่อไหร่ ถูกเฉดหัวออกจากบ้านเมื่อนั้น .... ธรรม์บดีมองรองเท้าที่วางเรียงหน้าประตู เขาสวมรองเท้าคู่ซ้ายมือสุด ก้าวเท้าเดินไปยังโรงจอดรถ เพื่อขับรถออกจากบ้าน อีกไม่กี่ก้าวจะถึงรถหรู สีหน้าเขาบึ้งตึงเมื่อเห็นกุลธิรัตน์ยืนอยู่ข้างรถ “คุณอิฐไม่ได้กินมื้อเช้า ลูกหมีกลัวว่าคุณอิฐจะหิว เลยทำแซนวิซให้ค่ะ” กุลธิรัตน์ส่งถุงใส่ของว่างให้สามีที่หลุบตามองแวบหนึ่ง มือใหญ่กระชากถุงจากมือหล่อนแรงมาก “สาระแนนัก ยัยลูกหมา” ธรรม์บดีหมุนตัวเปิดประตูรถ เขาโยนถุงในมือไปตรงเบาะด้านข้างคนขับ สอดตัวเข้าไปนั่งประจำที่ จากนั้นเขาขับรถออกจากบ้านทันที

บอกตัวเองซ้ำซ้ำแม้ต้องช้ำก็จะขอทนเก็บไว้พอใจแล้วไม่เป็นไรถ้าหากมันจะทำให้เธออยู่กับฉัน

“สาบกุหลาบ” เป็นเรื่องราวของหญิงสาวที่มีความงดงามไม่ต่างจากความหอมหวานของกุหลาบแรกแย้ม และไม่ว่ากุหลาบดอกงามจะเยื้องย่างไปทางใด คนที่หลงใหลในกลิ่นหอมรัญจวนนั้นก็พร้อมจะลืมทุกอย่างและทำได้ในทุกสิ่งที่เธอปรารถนา

เชื่อว่าทุกคนต้องเคยคิด ถ้าหากว่าวันนั้นไม่ทำแบบนั้นทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าหากว่าไม่พูดแบบนั้น ทุกอย่างคงดีกว่านี้ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น ถ้าหากว่าวันนั้นไม่รู้จักกันก็คงดี

คำโปรย: "ถ้าแดชขอโทษมัน สัญญามาก่อนดิว่าดีน่าจะยอมเป็นแฟนกับแดช" แดชยกมือขึ้นกอดอกขณะที่ ใบหน้าหล่อคมก้มลงหาใบหน้าสวยหวานจนแทบจะแนบชิดติดเป็นคนๆ เดียวกัน "ดีน่าจะยอมเป็นแฟนของแดชไหมละ" แนะนำตัวละคร พระเอก: แดช ชนัศชัย ศิวาพร ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของไฮโซหนุ่ม 'ชินสีห์ ศิวา พร' และ 'อัญชลี ศรีบุญผึ้ง' กำลังศึกษาอยู่ใน ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายปีที่6 แดชเป็นเด็ก หนุ่มที่มีความก้าวร้าวและเอาแต่ใจตัวเอง หากจะมี ก็เพียงแค่บุคคลหนึ่งที่แดชยินยอมเธอได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเธอจะร้องขออะไรก็ตาม ด้วยหวังว่ามันจะ ทำให้เธอยอมรับเขาเข้าไปข้างในหัวใจของเธอ แต่ก็มีเพียงสิ่งเดียวเท่านั้นที่หญิงสาวร้องขอจาก แดชและนับได้ว่าเป็นเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับคน เกเรอย่างแดช เธอขอให้เขา 'เลิกรังแกข่มเหงคน อื่น' แลกกับการที่เธอจะตกลงเป็นแฟนกับเขา... ดีน่า ดรัลพร สุรพลพรัญชัย ดีน่าเป็นเพื่อนร่วมห้องเดียวกันกับแดช แน่นอนว่า ดีน่าเองก็รู้ตัวมาเสมอว่าแดชนั้นมีความรู้สึกแบบ ไหนต่อตัวเอง แต่เพราะความก้าวร้าวและป่าเถื่อน ของแดชจึงทำให้ดีน่าเลือกที่จะทำเป็นไม่รับรู้ถึง ความรู้สึกในส่วนนั้นที่แดชมีต่อเธอ ก่อนที่พ่อและ แม่ของแดชจะเดินทางมาหาเธอด้วยตัวเองเพื่อร้องขอให้ดีน่าช่วยรับลูกชายของพวกตนไปไว้ใน พิจรณา ด้วยรู้ดีว่าดีน่านั้นเป็นเพียงคนเดียวที่จะ กำราบเจ้าเด็กดื้ออย่างลูกชายของพวกตนได้...

“การเดินทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมาย ความสวยที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล”

"พ่อฉันเป็นหนี้ไอ้พวกมาเฟียเลือดเย็นนั่น..พวกมันโหดร้าย" "มาเฟียงั้นเหรอ หรือว่า.." มิลินทำหน้าตกใจสุดขีดเมื่อนึกถึงบุคคลอันตรายคนหนึ่งซึ่งใครๆก็ขนานนามเขาว่าปีศาจร้าย "มันชื่อ..ภารัน"

เขาเกลียดเธอที่เป็นต้นเหตุให้คนรักต้องตาย ส่วนเธอยอมเป็นเมียข้ามคืนเพื่อชดใช้บาปกรรมที่ไม่ได้ตั้งใจจนถักทอสายใยอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา