เข้าใจผิด

คนอย่างอีแอมแปร์ ถ้าอยากได้ใครแล้วก็ต้องได้ ฉายาของฉันคือ 'อีแอมร้อยผัว 'มันก็ไม่แปลกที่ฉันจะได้ฉายานี้มา ก็ฉันขายตัวหนิ แต่นั้นมันเป็นแค่อดีตที่มันเลวร้ายสำหรับฉัน ปัจจุบันฉันเลิกขายตัวแล้ว เพราะเจอรักแท้ 'เจ้าป่า' ฉันจะเอาพี่มาเป็นผัวฉันให้ได้คอยดูสิ ความรักของฉันมันต้นเริ่มขึ้นตั้งแต่วันนั้น ฉันโดนโจรกระชากกระเป๋า แล้วพี่ป่าก็คือคนที่วิ่งสี่คูณร้อยไปเอากระเป๋ากลับมาให้ฉัน พร้อมกับกระทืบไอ้โจรคนนั้นจนน่วม ฉันยืนมองพี่ป่าที่กำลังกระทืบไอ้โจรนั้นอย่างชื่นชม จู่ๆ ใจฉันมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ เหมือนฉันมองเห็นแสงออร่าพุ่งออกมาจากตัวเขา พี่ป่าเดินกลับมาหาฉันพร้อมกับกระเป๋าของฉันที่ไอ้โจรคนนั้นกระชากไป "อ่ะ ทีหลังก็เดินให้มันระวังๆ คนสมัยนี้ยิ่งไว้ใจไม่ได้" ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งตึงมองมาที่ฉันเหมือนกำลังดุฉันอยู่ "ป่าจ๋า^_^" "อะไรของมึง" "สนใจมาเป็นผัวหนูไหม ทดลองเอาฟรีสามเดือนก่อนก็ได้ นะๆ" พี่ป่าขมวดคิ้วมองฉันอย่างแปลกใจ แล้วก็เอากระเป๋ายัดใส่มือฉันก่อนจะรีบเดินหนีฉันไป ทั้งที่รู้จักกันมาเป็นปี ทำไมฉันถึงพึ่งมาชอบเขาเอาตอนนี้นะ หลายวันผ่านไป..... "ป่าจ๋า" ฉันเรียกชื่อเขาเสียงหวาน พร้อมกับเดินไปที่โต๊ะทำงานของเขาฉันโน้มตัวลงให้เขาได้มองเห็นน่าอกตู้มของฉันได้เต็มตา แต่!! คนตรงหน้าฉันกลับไม่สนใจ เขาทำเมินไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองฉันเลยสักนิด นมอยู่ตรงหน้าไม่คิดจะมองเลยรึไง เป็นเกย์ไหมวะเนี้ย!! "ออกไป!! กูจะทำงาน" น้ำเสียงเย็นชาพูดสั่งฉัน "ทำไมป่าไล่แอมแบบนี้ละ หื้ม ไม่น่ารักเลยนะ^_^" "มึงนี่มียางอายบ้างไหมวะแอม ออกไปกูรำคาญ" "ขอเอาทีนึงแล้วแอมจะกลับ^_^" ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้พี่ป่า

“แต่งกับหญิงอัปลักษณ์ใบหน้าของนางน่าเกลียดน่ากลัวจนคนเห็นเป็นลมล้มพับไปก็หลายคนแล้ว ท่านอ๋องฝ่าบาททรงคิดอะไรอยู่”

เขาคือผู้กำโชคชะตาของเธอ จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด แต่ท้ายที่สุดคนที่จะบีบจะคลายกลับหลงรักเชลยสาวจนหัวปักหัวปำ คลั่งรักจนแทบโงหัวไม่ขึ้น หาทุกวิถีทางเพื่อยึดสาวให้อยู่กับตัว แถมยังขี้หึงสุด ๆ อีกต่างหาก!

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”

ก้อนเนื้อที่มีชีวิตที่ฝากไว้ในท้องของเธอ เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ไยดี เมื่อความลับเปิดเผยคุณแม่จำเป็นจำต้องเลี้ยงลูกแฝดสองคนด้วยตัวคนเดียว

เมื่อหญิงใบ้ไร้ศักดิ์ ต้องกลายมาเป็นสนมไร้ศักดิ์ ของฮ่องเต้ผู้ชึ่งรูปงามที่สุดในเจ็ดคาบสมุทร

เฌอปราง ไม่รู้เลยว่าตนเป็นหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้ในเกมแก้แค้นของชายหนุ่มสองคนที่โกรธแค้นกันมานานปีเหยื่อสาวแสนหวานเช่นเธอจะทำอย่างไรให้รอดพ้นทัณฑ์สวาทอันเร่าร้อนนี้ไปได้ นิโคลัส ทั้งโกรธและแค้นที่ถูกแม่สาวน้อยตาโตหน้าใสลูบคมเขาจึงต้องกักตัวเธอไว้เพื่อแก้แค้นที่เธอเป็นต้นเหตุให้คู่หมั้นของเขาหายตัวไปกับศัตรู แต่สุดท้ายเขากลับหลงรักเหยื่อสาวแสนหวานจนหมดหัวใจ

เพราะใช้ตัวเองปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ 'ฉู่ห่าวหราน' ต้องใช้ชีวิตบนรถเข็น หลังจากออกจากเมืองหลวงมาใช้ชีวิตในคฤหาสน์ซอมซอมาปีครึ่ง จู่ๆ ฮ่องเต้ทรงมอบให้ บรรณาการเป็นคณิกาอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แต่ฉู่ห่าวหรานต้องประหลาดใจ เหตุใดนางจึงห่างไกลคำว่า 'คณิกา' แต่ใกล้เคียงกับ 'โจรสาว' เสียมากกว่า 'เซียงเยว่ซิน' สลับตัวกับ 'เหอเยว่ซิน' หญิงคณิกาที่นางนับเป็นสหาย นอกจากจะให้เหอเยว่ซินได้หนีไปใช้ชีวิตกับคนรักแล้ว นางยังมีภารกิจ(ลับ)ทดแทนบุญคุณที่ต้องทำรวมทั้งทำตามคำสั่งเสียของบิดามารดา

ศศินาและพันแสง เติบโตและผูกพันกับมาตั้งแต่เด็ก หากแต่พ่อของเธอทำผิดต่อพ่อเลี้ยงพันแสง ทำให้ศศินา จิตกูร ลูกสาวเพียงคนเดียวของไร่เดือนฉาย จำต้องตกเป็นเมียบำเรอของพ่อเลี้ยง พันแสง ชัยสงคราม พ่อเลี้ยงหนุ่มที่ยังฝังความแค้นไว้ในใจ ทำได้เพียงให้ลูกสาวของศัตรูมาเป็นเมียบำเรอจึงจะสาสม เมื่อรักพันเกี่ยวกับความแค้นที่รอการชำระ พ่อเลี้ยงจะเลือกอย่างไหนระหว่างสาวสวยแสนหวานไร้ความผิดและแค้นที่พ่อของเธอก่อไว้ …………………………………………………… “คุณต้องการอะไร พ่อเลี้ยงพันแสง” “ฉันต้องการเธอ ศศินา ฉันต้องการให้เธอมาเป็นเมียของฉัน” “มันเป็นไปไม่ได้พ่อเลี้ยง เราไม่เหมาะสมกัน ถ้าจะให้ฉันแต่งงานแล้วต้องอยู่กับคุณไปตลอด..นั่น ” “มันไม่ใช่การแต่งงานศศินา “พะ พ่อเลี้ยงหมายความว่า พ่อเลี้ยงต้องการให้ฉันไปเป็นเมียเก็บ เป็นเมียที่คอยทำหน้าที่บำเรอคุณอย่างเดียว?” “ใช่ ศศินา ฉันต้องการให้เธอมาเป็นเมียบำเรอของฉัน”

เมื่อเขาต้องแก้แค้นให้กับน้องสาวจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอนั้นเจ็บปวด พี่แต.กในใส่อิงทำไมค่ะ ไม่อยากได้ลูกไปฝากพ่อกับแม่เธอเหรอ ถ้าอิงท้อง ลูกในท้องก็เป็นของพี่นะ เสียใจด้วยเพราะฉันไม่รับ