มาเฟีย

แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ จะสถานะไหนหนูก็ยอมได้ทั้งนั้น.... นิยามคำว่ารักของคนอื่นเป็นอย่างไรไม่รู้... แต่สำหรับ 'เพียงพราว' แล้ว การได้อยู่ข้าง ๆ เขา ไม่ว่าจะในสถานะไหน ขอแค่ในทุกเช้าที่ตื่นมาแล้วได้เห็นหน้าเขาเป็นคนแรกเธอก็ถือว่านั่นคือความสมบูรณ์ที่สุดสำหรับนิยามแห่งคำว่ารักของเธอแล้ว ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาจะยังอยู่ภายใต้ของคำว่า 'สถานะที่ซับซ้อน' และถึงแม้มันจะคลุมเครือมายาวนาน และจะยังคงเป็นความลับตลอดไป แต่มันก็คือความสุขเท่าที่หัวใจของเธอจะรู้สึกได้แล้ว แม้ว่าความสุขที่เขามอบให้จะเป็น แค่ภายในห้องนอน บนเตียงหรือที่ระเบียงก็ตาม

ตั้งแต่เด็กเขาโดนแกล้ง โดนบูลลี่จากคนในสลัมเดียวกัน บาดแผลมันอยู่ในใจของเขาตลอดไม่เคยลืม รวมทั้งคนที่ช่วยเขาให้พ้นจากสถานการณ์นั้นด้วย สิบปีกว่าที่ไม่ได้เจอกัน พวกเขาจะจำกันได้ไหม

เขาแค้นที่เธอทำร้ายหัวใจเขาอย่างไม่ใยดี เมื่อถึงวันเอาคืนเขาจะขังเธอไว้ในกรงสวาทให้เธอได้เจ็บปวดทรมานมากกว่าที่เขาเคยได้รับ

“เบื่อที่เอากับเธอเหรอ” “เลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักวินาทีได้ไหม” “คงยาก” มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม “เบื่อที่ใช้ชีวิตเหมือนนกน้อยในกรงทองแบบนี้” “ใครบอกฉันเป็นนกน้อย ฉันเป็นนกอินทรีต่างหาก” แค่กางปีกบินก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้แล้ว โดยเฉพาะพราวดาว เขาสามารถกางปีกออกได้กว้างพอที่จะโอบตัวเธอไว้เพื่อใช้ปีกปกป้องเธอ แต่พราวดาวเบ้ปากก่อนจะเอนตัวไปพิงร่างหนา ซึ่งแฟรงค์ก็โอบตัวเธอไว้ “พักสายตาแป๊บหนึ่ง ก่อนที่จะไม่ได้พัก” แฟรงค์หลุดยิ้มเพราะรู้ว่าประโยคหลังหมายถึงอะไร “จนถึงเย็นของอีกวันก็เคยมาแล้ว นับประสาอะไรกับแค่คืนที่ไม่เต็มคืน” คนตัวเล็กตวัดสายตามองเจ้าของคำพูดนั้นอย่างไม่ชอบใจ “งั้นเลิกเงี่ย...สิยะ!”

เพราะคู่หมั้นของเธอเป็นต้นเหตุทำให้น้องสาวของเขาเสียชีวิต เธอจึงเป็นหมากตัวสำคัญในการแก้แค้นของเขา แต่ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่คิด กลายเป็นเขาที่รู้สึกผิดและทำทุกอย่างให้หมากตัวนี้เป็นของตนเอง

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”

เพราะมีเหตุการณ์ร้ายๆ เกิดขึ้นที่เกาะแสนสวย ทำให้เธอกับเขาต้องมาผูกพันกันโดย ไม่ บังเอิญ แต่เรื่องยุ่งๆ ก็ทำให้เขาและเธอกลับผูกพันกันโดยไม่รู้ตัว และจากผัวเมียหลอกๆ ก็กลายเป็นผัวเมียกันจริงๆ ไปเสียได้

ลีโอ ลีโอเนล โอลิเวอร์ อายุ21ปี ลูกเสี้ยวเยอรมันจีน เขาเป็นทายาทมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในมาเก๊าและฮ่องกง แต่กลับต้องมาเรียนในเมืองไทยเพราะถูกคนของศัตรูปองร้าย เขาจึงต้องปิดบังตัวตนที่แท้จริงไว้ ตอนกลางวันเขาจะทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดอยู่ในมหาลัยเพื่อไม่ให้มีใครสนใจ แต่พอกลางคืนเขาก็กลายเป็นเสือที่จ้องขย้ำเหยื่อ แต่ยัยร้อยศพคิดอยากจะลองดีนัก เขาก็จะสนองให้ แพร นลิน ศรีสมบัติ อายุ 20 ปี ลูกสาวเจ้าโรงแรมในเมืองพัทยา เธอเป็นนักศึกษาปี2 เธอพบกับฝรั่งหน้าหล่อที่ย้ายมาเรียนกะทันหัน แต่นายนั่นกับไม่ยอมสนใจเธอเหมือนผู้ชายคนอื่นเธอจึงต้องงัดสาระพัดวิธีที่จะทำให้เขามาสยบแทบเท้าเธอให้ได้ แต่แล้วสิ่งที่เขาฝากไว้คือทายาทตัวน้อยๆต่างหาก

เป็นเพราะเธอคนที่พรากน้องสาวของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับคืนทั้งยังเป็นคนที่หลอกลวงเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเองเธอจะต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอกระทำและเขาจะเป็นคนที่ทำให้เธอได้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส... +++ หญิงสาวที่ต้องทดแทนบุญคุณโดยยอมรับผิดกับเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อซ้ำร้ายยังถูกตามจองล้างจองผลาญจากมาเฟียใหญ่ที่เธอยากที่จะต่อกลอนด้วย...นำพาให้ชีวิตของเธอต้องเจอกับความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย...

โชคชะตานำพา มีนา สาวน้อยผู้บริสุทธิ์และอ่อนโยน ให้มาพบกับเสือใหญ่ พ่อพรายรพี ชายหนุ่มผู้ดิบเถื่อนและน่าเกรงขามแห่งป่าลึก เมื่อเธอต้องเผชิญหน้ากับอันตรายจากเงื้อมมือเสือใหญ่ เธอจะรอดพ้นไปได้หรือไม่?