มหาเศรษฐี

เพราะรูปร่างหน้าตาเข้าขั้นสวยและน่ารักมาก จึงทำให้อิงเอยถูกเจ้านายและเพื่อนร่วมงานหัวงูกระลิ้มกระเหลี่ยเธอทั้งสายตาและการกระทำอยู่บ่อยๆ เป็นเหตุให้ต้องออกจากงานเป็นว่าเล่น จนตอนนี้สถานะทางการเงินเข้าขั้นวิกฤตสุดๆ! และ... ในระหว่างที่กำลังกระเสือกกระสนหางานอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น เพื่อนของเธอก็ร่อนใบปลิวที่พาดหัวกระดาษว่า 'รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก' มาให้ งานสบายแถมเงินเดือนดี... แต่คุณสมบัติผู้สมัครกลับทะแม่งๆ ชอบกล ต้องหน้าตาดี สัดส่วนได้ กระทั่งหน้าสดก็ต้องสวย! นี่เห็นว่าไม่มีทางเลือกนักหรอกนะ เลยจะลองสมัครดู... *คำแนะนำก่อนอ่าน* เรื่องนี้เป็นหนุ่มฝรั่งสุดหล่อกับสาวเหนือสุดแสบ มีกามเทพเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา (?) แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง! มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและฉาก NC โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

“จะหย่าก็หย่าไม่ต้องอ้างว่าทำทุกอย่างเพราะรักบัวหน่อยเลย ความรักของพี่มันไม่มีจริง มันมีแต่ความเห็นแก่ตัว!” คนฟังรวดร้าวจนไม่อาจทนได้อีก วิธียุติคำพูดรุนแรงจากผู้เป็นภรรยาคือการจูบ รสจูบรุนแรงขมปร่าจุดไฟปรารถนาให้ลุกโชน เรี่ยวแรงถาโถมคล้ายลงทัณฑ์ในทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำมันลงไป ทำอย่างเลือดเย็น หลอกลวงจิตใจให้เขาหลงใหลรักใคร่หัวปักหัวปำ ใช้เสน่หามารยาหญิงมัดใจให้เขายอมสยบทุกที เขารู้ซึ้งแล้วว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันปราศจากความรักโดยสิ้นเชิง ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้รักเขา ระหว่างเรามันไม่มีความหมายอะไรเลย นอกจากเพื่อทวงคืนบริษัทและทำให้เขากลายเป็นคนที่ไม่เหลือใคร

หนูเอามาคืนท่านป้าค่ะ ตอนนี้เจ้าของตัวจริงก็กลับมาแล้ว ดังนั้นหนูจึงไม่จำเป็นต้องเก็บเอาไว้แล้วค่ะ ขอบคุณที่ท่านป้าเมตตาหนูนะคะ.. "ไม่มีเพื่อนที่ไหนเขาทำกันแบบนี้" เพื่อนที่ไหนจะมายืนจูบกันโดยไม่แคร์สายตาคนอื่น ทินกรรู้ว่าเขาควรจะเบามือกับธันยกานต์มากๆ แต่ในเมื่อความอยากและความอดยากของเขามันถูกจุดขึ้นมาและเขาก็มาเจอของดีอย่างธันยกานต์เข้าให้.. เขาไม่สามารถเบาแรงได้เลย.. ถ้าเขารู้ว่าธันยกานต์ยังไม่เคยล่ะก็.. เขาจะเบามือกว่านี้.. แต่ขอเป็นรอบหน้านะ... เด็กที่มีอายุต่ำกว่า18ปีควรได้รับคำแนะนำจากผู้ปกครอง เพราะเนื้อเรื่องบางช่วงบางตอนอาจจะมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม และไม่ควรเอาไปลอกเรียนแบบ ทุกตัวละคร สถานที่ อาชีพ และอื่นๆเป็นเพียงการสมมุติขึ้นมาดังนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในเนื้อเรื่องของนิยายจึงไม่มีอยู่จริง

ผู้หญิงในความลับหรือนางบำเรอที่เขาฉีกสัญญาและเสือกไสให้เธอไปจากชีวิต ซึ่งเธอกไม่ปฏิเสธซ้ำยังบอกว่า เบื่อที่อยู่กับเขา และยังจะมีผู้ชายเข้ามาวอแวกับเจ้าหล่อนเสียด้วย เขาจะไม่สนใจเลยหากว่าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่น้องชายของเขา และตอนนี้เองที่เขาไม่อาจจะทนโกหกหัวใจตัวเองได้อีกต่อไปว่า รักอดีตนางบำเรอคนนี้มากแค่ไหน แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ในเมื่อเขาเป็นคนเขี่ยเธอทิ้ง ครั้นจะให้กลับไปขอคืนดี ศักดิ์ศรีของท่านประธานใหญ่ผู้หล่อเหลามาดเข้ม เคร่งขรึมจริงจังมันคำคอ แต่ถ้าไม่รีบคว้าเธอคืนมา เธอก็จะหนีจากเขาไปไกล จากท่านประธานมาดเข้มจำต้องพลิกบทบาทมาเป็นท่านประธานหน้าด้านหน้าทน แถมยังหน้ามึน แสนเจ้าเล่ห์ วางแผนต่างๆ นานา เพื่อให้เธอกลับเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง แต่มันไม่ง่ายเลย...

เป็นเพราะเธอคนที่พรากน้องสาวของเขาไปอย่างไม่มีวันกลับคืนทั้งยังเป็นคนที่หลอกลวงเขาเพื่อประโยชน์ของตัวเองเธอจะต้องเจ็บปวดกับสิ่งที่เธอกระทำและเขาจะเป็นคนที่ทำให้เธอได้เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส... +++ หญิงสาวที่ต้องทดแทนบุญคุณโดยยอมรับผิดกับเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่อซ้ำร้ายยังถูกตามจองล้างจองผลาญจากมาเฟียใหญ่ที่เธอยากที่จะต่อกลอนด้วย...นำพาให้ชีวิตของเธอต้องเจอกับความเจ็บปวดที่ยากจะบรรยาย...

หลักฐานในที่เกิดเหตุบ่งชี้ว่าใครคือหญิงสาวในคืนนั้น อชิระจงใจให้สัมปันนีเห็นสร้อยข้อมือที่เธอบังเอิญทำตกไว้ เธอคือ…ผู้หญิงที่ทำให้เขาอยากรู้ว่าเป็นใคร เขาคือ…ผู้ชายที่เขาได้ครอบครองเธอเป็นคนแรกและโหยหาทุกค่ำคืน สัมปันนีจะยินยอมรับสารภาพหรือยอมจำนนด้วยหลักฐาน ตามให้กำลังใจสายสืบที่แสนเร่าร้อนอย่างอชิระรวมถึงผู้ร้ายปากแข็งอย่างสัมปันนีกันได้ใน ท่านประทานขา อย่ารังแกหนู นะคะ

“สามี!” หญิงสาวเบิกตากว้าง “ท่านเป็นสามีข้า” “ถูกต้อง” เขาหลุบตาลงเล็กน้อย “เจ้าคือภรรยาของข้า เจ้าจำไม่ได้หรือ?” หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “ข้าจำอะไรไม่ได้เลย ...แม้แต่...ชื่อของตัวเอง” “เจ้าจำอะไรไม่ได้เลย?” นางพยักหน้าแทนคำตอบ สิ่งรอบข้างล้วนกลายเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับนาง หญิงสาวอ้าปากเหมือนจะเอ่ยถามแต่อีกฝ่ายกลับชิงพูดขึ้นมาก่อน “เช่นนั้น เจ้าก็เพียงจำไว้ว่า ชื่อของเจ้าคือหรูซื่อและข้าซุนหลวนคุนเป็นสามีของเจ้า

เมื่อความแค้นที่ต้องถูกเหยียบย่ำหัวใจจนเสียเมียรักไปทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มต้องเอาคืนพวกคนที่ทำกับเขาและเหยื่อที่ต้องถูกพ่อเลี้ยงหนุ่มกระทำก็คือเธอลูกสาวของชู้ที่พรากเมียเขาไป...

บัวรัตนาคิดมาพักใหญ่แล้วว่าชีวิตตัวเองช่างเหมือนนิยายน้ำเน่าเสียจริง เธอเกิดเป็นอัลฟ่า แต่เพราะสังคมปิตาธิปไตยบีบให้จำต้องแต่งใครสักคนเข้ามาช่วยดูแลบริษัท ทั้งที่เรื่องทั้งหมดเธอสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียว ภายหลังยังต้องมารับรู้ว่าสามีอัลฟ่าของเธอเคยลักลอบมีสัมพันธ์กับโอเมก้าคนอื่น แถมโอเมก้าคนนั้นยังต้องท้อง ทั้งสองมีลูกด้วยกัน! กับนรกานต์ สามีของเธอ เดิมทีแม้จะแต่งงานกันด้วยเหตุผลทางธุรกิจโดยปราศจากความรัก ทว่าเธอก็ยังหวังว่าเขาจะให้เกียรติกันในฐานะสามีภรรยา ไม่นึกว่าหลังจากได้พบกับชลธารโอเมก้าคนนั้นอีกครั้ง นรกานต์จะมุ่งมั่นตามตื๊ออีกฝ่ายจนไม่สนภาพลักษณ์หรือหน้าตาทางสังคมใด ๆ ถ้าสามีของเธอแค่ต้องการรับผิดชอบเพียงอย่างเดียวก็ว่าไปอย่าง แต่นรกานต์กลับทำทุกอย่างเพื่อให้ได้แต่งอีกฝ่ายเข้าบ้านให้ได้ เพียงเพราะคำว่ารักคำเดียว ทำให้เธอต้องสูญเสียทุกอย่าง ถูกหักหลังจนสิ้นเนื้อประดาตัว แม้แต่ชีวิตก็เอาไม่รอด! ไม่คิดว่าหลังจากตายไป เธอจะได้รับโอกาสกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง ในคืนวันแต่งงานของพวกเขาทั้งสองคน เอาละ กับชลธารคนนั้น เธอถือว่าอีกฝ่ายก็เป็นเหยื่อราคะของนรกานต์เหมือนกันจึงยังพอปล่อยไปได้ แต่สามีสุนัขของเธอคนนี้ต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม!

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง