นอกใจ

ในวันที่ฉันตาย แฟนฉันยังไปคั่วกิ๊กอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันช่วยออกมาจากกลุ่มเศรษฐีนี โดยมีเงื่อนไขว่าให้อยู่เป็นแฟนฉันสามปี ซึ่งเขาตกลง ฉันให้เงินเขาใช้ ช่วยเรื่องการลงทุน ส่งให้เขากลายเป็นคนดัง เขากลับบอกฉันว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่อีกด้านกลับไปสร้างกระแสจับคู่กับหญิงอื่นไม่เลือก คู่จิ้นของเขาฝากข้อความไว้ให้ฉัน ’ถ้าไม่ใช่หวังไต่เต้า ใครจะมาสนใจหล่อน จืดชืดยังกะอะไรดี’ แต่ทำไมพอฉันตาย เขากลับคลุ้มคลั่งเสียอย่างงั้น

“นมคุณลิลล์ทั้งใหญ่ทั้งสวย… ผิวก็ขาวสุดๆ” คำรณไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน กะซวกดูดจนหัวนมปูดพองแดงเรื่อ “สะ... เสียว... ฮึ่ก… นายดูดแรงจัง” ลิลลี่ร้องคราง คำรณกระตุกยิ้มย่ามใจ รีบกดริมฝีปากให้แพหนวดดกหนาถากครูดโนมเนื้อนุ่มอ่อน ขณะดูดเลียสองเต้าเมามันเหมือนจะกลืนกินหัวนมลงคอ ทำเอาสาวน้อยแสนสวยพริ้มตาเคลิบเคลิ้ม หัวนมแข็งตั้ง ร่างอ่อนระทวย เคลิบเคลิ้มไปกับการเล้าโลมสุดเร่าร้อนของควาญช้างสุดหื่น “เสียวมาก… ไม่ไหวแล้ว” ลิลลี่เอามือผลักศีรษะของคำรณ เขารีบจูบไซ้ ไล้เลื่อนริมฝีปากจูบต่ำลงมาที่หน้าท้องแบนราบของลิลลี่ ก่อนจะวนลิ้นกับหลุมสะดือสวยที่มีลายสักรูปผีเสื้ออยู่ใกล้ๆ “อ๊อย… อูย… ” หญิงสาวร้องคราง ความเสียวสยิวทำให้ท้องของลิลลี่แขม่วเกร็ง ความปั่นป่วนแล่นวาบเข้ามาในช่องท้องเพราะหนวดเคราแข็งทิ่มแทงลงมาไม่ยั้ง “ซี้ด... อูย... ”

ความชอบของคนเรามีไม่เหมือนกัน... ฉันชอบเรื่องเซ็กส์... แต่ชีวิตฉันเหมือนตกนรก เมื่อผัวไม่ค่อยทำการบ้าน.. และแล้วก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันมีความสุขที่สุดในชีวิต... และนี่คือที่มาของคำว่า.. “สวรรค์บนดิน”

หลังจากแต่งงานมาห้าปี เสิ่นเจ๋อเฉิงต้องการปกป้องลูกชายกับชู้สาวของเขา ไม่เพียงแต่บีบให้ฉันทำแท้ง ยังร่วมมือกับคณะกรรมการเพื่อพยายามปลดฉันออกจากตำแหน่งรองประธานของบริษัท เขากอดเจียงชิงฉือ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ "หลีซู ในเมื่อคุณเชื่อฟังไม่มากพอ" "ลีซู ถ้าคุณไม่เชื่อฟังมากพอ" "ก็ให้ชิงฉือมารับตำแหน่งแทนคุณละกัน" ฉันผลักมือของเขาออก จากนั้นก็ดึงเจียงชิงฉือเข้ามายืนข้างหน้า โดยไม่สนใจการดิ้นรนของเธอ ฉันจึงใช้มือกระชากผมของเธอให้เงยหน้าขึ้น "มาบอกเขาสิ ว่าเธอเป็นของใครกันแน่?"

อันชิงเหมยเป็นคู่หมั้นของเสิ่นหว่านอี้ เขาให้คำมั่นสัญญาว่าจะรักนางมีนางเพียงผู้เดียว ให้รอเขากลับมาเราจะแต่งงานกันทันที ผ่านไป1ปีเสิ่นหว่านอี้ชนะศึกกลับมา แต่เขากลับพาสตรีนางหนึ่งมาด้วย บอกว่านางคือผู้มีพระคุณช่วยชีวิตเขาไว้ " ข้าหยางซือหรูเป็นภรรยาของพี่หว่านอี้" นางเจ็บปวดน้ำตาคลอ บุรุษผู้นี้ลืมสิ้นแล้วคำสัญญา มีเพียงนางที่หลงเชื่อคำสัญญาเลื่อนลอยอยู่ผู้เดียว " เหมยเอ๋อ ตำแหน่งฮูหยินเอกยังเป็นของเจ้า ส่วนนางเป็นเพียงฮูหยินรองเท่านั้น เจ้าช่วยเมตตานางหน่อยได้ไหม" " ไม่ต้องให้นางเป็นฮูหยินรองหรอก ให้นางเป็นฮูหยินเอกเถิด ข้าอันชิงเหมยผู้นี้ขอถอนหมั้น ต่อไปเราไม่เกี่ยวข้องกันอีก" อันชิงเหมยเดินไปใกล้หยางซือหรู "บุรุษหน้าบากขาเป๋ผู้นี้ข้ายกให้" ต่อมาชินอ๋องผู้เกรียงไกรกลับมาจากแดนใต้ขอสมรสพระราชทานจากฮ่องเต้ เขาชี้ไปที่นาง " ข้าจะแต่งกับนาง " เสิ่นหว่านอี้ร้อนรนเดินไปขวางหน้าขอร้องนางด้วยนัยตาแดงกร่ำ " เหมยเอ๋อ ให้โอกาสข้าสักครั้งได้ไหม หากข้าเลิกกับซือหรู เจ้าจะยอมกลับไปเป็นฮูหยินของข้าไหม" " ข้าเป็นสตรีใจคอคับแคบ ไม่นิยมใช้แท่งหยกร่วมกับผู้ใด ท่านใช้มันทิ่มแทงสตรีอื่นแล้ว ข้าขยะแขยงนัก"

เมื่อฉันต้องมาอยู่บ้านเช่าในราคาถูกแสนถูกในความที่เงินน้อย ฉันจึงไม่มีสิทธิ์เลือกมากนัก ฉันได้บ้านเช่าราคาถูกแถมรูทเมทสุดหล่อลากที่วันๆพาสาวๆมานอนเล่นจ้ำจี้กันไม่ซ้ำหน้าแทบจะทุกคืน!!!!! “ทำไมนายไม่ใส่ถุง?” “ก็พี่ยังไม่เคยผ่านผู้ชายคนไหนมาก่อน…พี่ปลอดภัยผมเลยไม่ใส่” “แต่นายผ่านผู้หญิงมาเยอะ..นายไม่ปลอดภัย!” “ถึงผมจะมีอะไรกับผู้หญิงมาเยอะ…แต่ผมสวมใส่ถุงทุกครั้งและทุกน้ำนะครับ…”

เมื่อใกล้เลิกงาน เพื่อนร่วมงานเสียวหย่ามาหาฉันและอยากให้ฉันทํางานกะกลางคืนแทนเธอ ฉันปฏิเสธเพราะมีธุระหลังเลิกงาน คืนนั้น ระหว่างเข้าเวรเธอก็ถูกไล่ออกจากหน่วยงานเพราะออกจากหน้าที่โดยไม่ได้รับอนุญาต ด้วยเหตุนี้ จางเมิ่งหย่าจึงเกลียดฉันและผลักฉันลงบันไดเมื่อฉันท้องใกล้คลอด “หน่วยงานที่ฉันสอบเข้าได้อย่างยากลําบาก ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็คงไม่ถูกไล่ออก” “ถ้าฉันต้องมีชีวิตที่ยากลําบาก แกก็อย่าคิดว่าจะมีชีวิตที่ดีเหมือนกัน” สุดท้ายฉันตกเลือดจนตาย หนึ่งศพสองชีวิต พอลืมตาอีกครั้ง ฉันกลัยกลับไปในวันที่จางเมิ่งหย่าหาฉันขอเปลี่ยนกะ ที่แท้คนที่เธอทิ้งหน้าที่ไปรนัดส่วนตัวโดยพลการด้วยก็คือสามีของฉัน

เมื่อเดิมพันคือหัวใจ! ต่อให้จะแพ้ฉันก็คือผู้ชนะ ต่อให้จะชนะฉันก็คือผู้แพ้! เพราะเดิมพันในครั้งนี้นอกจากหัวใจของเขา ก็คือความเจ็บปวดของฉันเหมือนกัน ชีวิตนี้ของฉันนอกจากพ่อที่ต้องเสียให้พวกเธอไปก็อย่างหวังว่าจะได้อะไรจากตรอบครัวของฉันไป แม้สิ่งนั้นจะไม่ใช่ของฉันก็ตาม ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์ในเมื่อเขาเป็นสิ่งของที่ฉันอยากได้

บอกตัวเองซ้ำซ้ำแม้ต้องช้ำก็จะขอทนเก็บไว้พอใจแล้วไม่เป็นไรถ้าหากมันจะทำให้เธออยู่กับฉัน

จู่ ๆ ในงานศพของญาติก็มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญบุกเข้ามา ผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าสุดบอกว่าเป็นแฟนของสามีฉัน จะจัดการฉันที่เป็นเมียน้อยด้วยตัวเอง เพราะเห็นแก่งานศพของครอบครัว ฉันจึงไม่อยากคิดเล็กคิดน้อย ได้แต่โน้มน้าวเธอให้รองานศพจบก่อนแล้วค่อยว่ากัน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ ๆ เธอจะหาเรื่อง สั่งให้ทุกคนตัดชุดบนตัวของฉันหมด ญาติที่อยู่รอบ ๆ ตัวต่างเมินเฉย ได้แต่จ้องภาพนี้ด้วยสายตาเยือกเย็น ฉันปรบมือและลุกขึ้นยืน ชี้แนะให้เธอไปยืนข้างโกศใส่กระดูก “โกศใส่กระดูกของแม่ใบนี้ก็เป็นใบที่แฟนเธอซื้อให้ เสียเงินไปตั้งห้าสิบล้านบาทแนะ！” เมียน้อยโกรธจนตัวสั่นอย่างที่เธอคิดไว้ จากนั้นก็กรีดร้องและเขวี้ยงโกศใส่กระดูกจนแตกกระจาย “พวกแกมันสารเลวหน้าไม่อาย ตายแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้เงินของแฟนฉันสักแดงเดียว!” เธอไม่รู้ว่าคำว่า ‘แม่’ ที่ฉันพูดออกมาหมายถึงแม่ของสามี นั้นก็คือแม่สามีของฉัน ที่เธอกำลังอาละวาดอยู่คืองานศพแม่สามี และที่ทำลายไปก็คือโกศใส่กระดูกของแม่สามี