ดราม่า

มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด​ มีสัญญาใจที่ให้ไว้กับ เจเรมี่ วิทเเมน​ เมื่อครั้งที่ทั้งคู่ยังเยาว์วัย ตลอดระยะเวลา 12 ปี​ เธอเฝ้ารอที่จะได้เป็น'เจ้าสาว'​ แต่แล้ว คนที่เธอหลงรักมาตลอดดันเป็นคนเดียวกับคนที่ส่งเธอเข้าไปอยู่ในคุก!​และด้วยน้ำมือของคนที่รัก เธอต้องก้าวผ่านช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดทุกข์ระทม ซ้ำแล้วเธอต้องทนเห็นผู้ชายที่เธอรักกำลังตกหลุมรักผู้หญิงอีกคน ... ที่ไม่ใช่เธอ 5 ปี ผ่านไปอิสระเป็นของเธออีกครั้ง เธอหันหลังให้ความอ่อนแอที่เคยมีในอดีตทั้งหมด การกลับมาของเธอในวันนี้มาพร้อมความเด็ดเดียว เเละเข้มเเข็ง เธอไม่ใช่ผู้หญิงคนเดิมที่เขาสามารถดูถูกเหยียดหยามได้อีกต่อไป!!! ความเข้มแข็งที่เธอมีในครั้งนี้จะฉีกกระชากหน้ากากของบรรดาผู้ที่แสร้งแกล้งบริสุทธิ์ออกมาก่อนจะเหยียบย่ำขยะเหล่านั้นให้จมดิน ผู้ชายคนนั้นต้องได้รับบทเรียน เธอต้องการให้เขาเจ็บปวด ผู้ชายที่ทำผิดต่อเธอนับครั้งไม่ถ้วน การแก้เเค้นกำลังจะเริ่มขึ้น... แต่แล้วจู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนจากคนโรคจิตที่เย็นชาไร้ซึ้งหัวใจมาเป็นผู้ชายที่แสนอบอุ่นและดูเป็น

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา

หลังจากกินงูขาวตัวน้อยตัวหนึ่งเข้าไป นกเขาที่ใช้การไม่ได้ของเขาก็กลับมาทะยานได้อีกครั้ง แล้วยังบังเอิญได้รับความสามารถพิเศษเป็นดวงตามองทะลุสรรพสิ่งและการจดจำภาพได้ในพริบตาเดียว เขาดูแลคลินิกเล็กๆ และอาศัยทักษะของเขาเองก้าวขึ้นไปยังจุดสูงสุดทีละก้าว ในขณะเดียวกัน ทั้งแม่ม่ายสาวสุดผู้น่ารัก สาวดาวมหาลัย สาวงามหวานหยดย้อย และหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ต่างก็พากันก้าวข้ามประตูมากู่ร้องขอแต่งงานกับหลินเฟย!

[ทำไร่ + ถูกเนรเทศ + เชี่ยวชาญทั้งแพทย์และยาพิษ + มิติพิเศษ + นิยายสุดมัน + นางเอกเก่ง + โรแมนติกหวานซึ้ง] เมื่อตื่นขึ้นมาก็ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณ ถูกบังคับให้แต่งงานแทนคนอื่น และกำลังจะถูกเนรเทศ ไม่เป็นไร นางมีมิติพิเศษที่เก็บเสบียงได้ไม่จำกัด! บิดาใจร้ายจะตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกหรือ? เก็บหนังสือตัดขาดไว้ให้ดี อย่ามาร้องขออ้อนวอนทีหลังล่ะ! ต่อไปจะต้องมีชีวิตที่แสนรัดทดหรือ? ไม่ต้องรีบร้อน เราก็ขนสมบัติของพ่อบัดซบไปให้หมดก่อนแล้วค่อยไปก็ยังไม่สาย! ตระกูลสามีโดนหมายยึดทรัพย์สินหรือ? ไม่ต้องกลัว เราก็ขนทรัพย์สินของบ้านสามีออกมาให้หมดก่อน ปล่อยให้ฮ่องเต้สุนัขได้เจอแต่ความว่างเปล่า! แม้แต่ทรัพย์สมบัติในคลังหลวงของฮ่องเต้ก็ขนไปให้หมด เงินสักแดงก็อย่าได้เหลือทิ้งไว้! ถูกลอบสังหารระหว่างถูกเนรเทศหรือ? นางมีเข็มเงินอาบยาพิษอยู่ในมือ หากพวกเจ้ามาก็อย่าหวังว่าจะรอดกลับไปได้! มีมิติร้านค้าสมัยใหม่อยู่ในมือ พวกข้าจะเดินเฉิดฉายไปยังแดนเนรเทศอย่างไม่หวาดหวั่น ดินแดนเนรเทศที่ยากจนถึงขนาดที่นกยังไม่ยอมถ่ายมูลทิ้งไว้ พวกข้าจะสร้างเมืองหลวงใหม่ให้เจริญรุ่งเรืองเอง! ว่าไงนะ ฮ่องเต้สุนัขส่งทหารมาบุกเมืองหรือ? สู้กลับไป! นางจะชำระบัญชีทั้งเก่าและใหม่ให้หมด จนฮ่องเต้สุนัขไม่มีแม้แต่กางเกงในเหลือให้ใส่เลย!

[เกิดใหม่ + โรแมนติก + ข่มเหงรังแก + บริสุทธิ์ + ชายาหมอ + ความสุข] หลังสมรสได้เจ็ดปี เสิ่นหรูโจวมานะบากบั่นช่วยเหลือเซียวเฉินเหยี่ยนตลอดเส้นทางในการขึ้นครองราชย์กลายเป็นฮ่องเต้ ทว่าในวันนั้นเขากลับรับรักแรกที่มิอาจลืมเลือนเข้าวัง เอาใจอนุสังหารภรรยา กวาดล้างตระกูลเสิ่นของนางจนสิ้น! ครั้นลืมตาขึ้นอีกครา นางได้เกิดใหม่ในคืนวันสมรส หย่าร้างอย่างเด็ดขาด ให้ชายโฉดหญิงชั่วสำนึกในบาปที่กระทำไป ชดใช้คืนให้สาสม! นางเริ่มต้นอาชีพ ต้องการเป็นสตรีร่ำรวยอันดับหนึ่งในใต้หล้า หว่านเสน่ห์ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ที่ทรงอำนาจในราชสำนัก จนถูกเขาเกี้ยวพาราสีประคบประหงมอย่างดี! “เจ้าทำตามใจตนก็พอ ข้าจะคอยเก็บกวาดทุกอย่างให้เจ้าเอง” ..... เซียวเฉินเหยี่ยนเองก็เกิดใหม่ ชาติก่อนเขาสูญเสียเสิ่นหรูโจวไป เมื่อนางสิ้นใจตรงหน้าเขาจึงประจักษ์แจ้งถึงความสำนึกผิด อีกทั้งตระหนักได้ว่าเขานั้นหลงรักนางมานานแล้ว ชีวิตนี้เขาต้องการเอาอกเอาใจนางทั้งชีวิต ทว่านางกลับหย่าร้างกับเขาไปครองคู่ชู้ชื่นกับผู้อื่น เขาไม่เชื่อว่าคนที่รักเขาเข้ากระดูกในชาติก่อนจะไม่ต้องการเขาแล้ว เขาปรารถนารอให้นางหันกลับมา กระทั่งนางแต่งงาน กระทั่งนางคลอดบุตร กระทั่งนางชี้กระบี่มาที่เขา นั่นก็มิอาจเปลี่ยนหัวใจนางได้เลย

ชาติก่อน นางถูกญาติสนิทร่วมมือกันวางแผนเล่นงาน สิ้นใจไปพร้อมความแค้น!พอกลับมาเกิดใหม่ นางก็สาบานว่าจะล้างแค้นลงโทษบิดาชั่ว เปิดโปงความชั่วหญิงแพศยา ทรมานพวกคนถ่อย!ใช้ความทรงจำที่ได้มาจากอดีตชาติวางแผน ทำลายฝันที่จะเป็นฮ่องเต้ของชายชั่ว!พวกพี่ชายไร้ประโยชน์พอเห็นถึงธาตุแท้ของแม่ลูกที่ชั่วช้า ก็พากันคุกเข่าขอโทษนางเจียงหวานหว่านมองด้วยแววตาเย็นชา ไม่คิดให้อภัยโดยเด็ดขาด!เพียงแต่ท่านอ๋องหน้านิ่งที่ชาติก่อนถูกนางทำร้ายจิตใจ ชาตินี้กลับเย็นชาไม่แยแสนางนางแย้มยิ้ม ตามจีบสามีไม่หยุดยั้ง...

ชาติก่อน หลังจากที่แต่งงานกับโบซือหยวน เซินมานก็ละทิ้งศักดิ์ศรีการเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเซิน และพยายามทำดีทุกวิถีทางเพื่อให้โบซือหยวนพอใจ แต่คนเมืองไห่เฉิงต่างรู้ดีว่าคนรักของโบซือหยวนคือซูเฉียนเฉียน เธอเป็นแค่ของที่ไร้ค่าไร้ราคา โบซือหยวนรู้สึกรังเกียจเธอ หลังจากที่เธอใช้หนี้หมด ก็ให้เธอตายบนห้องผ่านตัด หลังจากเกิดใหม่ ในใจเซินมานก็คิดว่าจะออกไปจากโบซือหยวน หลังจากตกลงหย่าแล้ว สามีที่เกียจเธอเข้ากระดูกดำก็เปลี่ยนทัศนคติของเขาไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเผชิญหน้ากับอดีตสามีที่คุกเข่าขอแต่งงานใหม่ เซินมานหันกลับเข้าไปในอ้อมแขนโอบกอดของโบซือหยวน เซินมาน: เห็นหรือยัง คนรักใหม่ เซียวตั๋ว: สวัสดี สามีเก่า

หนึ่งปีก่อน หลินเซียงพาชายหนุ่มที่สูญเสียความทรงจำจากข้างถนนกลับบ้าน พ่อหนุ่มคนนี้มีไหล่กว้าง ขายาว หน้าตาหล่อเหลาเป็นอย่างมาก หลินเซียงจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวั่นไหว สุดท้ายเธอก็ตกหลุมรักและแต่งงานสายฟ้าแลบ หลังจากนั้น สิ่งแรกที่ชายหนุ่มทำหลังจากความทรงจำฟื้นคืน คือขอหย่ากับเธอ โดยอ้างว่าต้องกลับไปสืบทอดกิจการของครอบครัว หลินเซียง : … หย่าก็หย่า ถึงอย่างไรเงินก็หอมหวานกว่า แล้วเขาก็ไม่ใช่คนเดิมที่แสนน่ารักอีกต่อไปแล้ว เธอจะยึดติดกับผู้ชายคนเดียวไปทำไมกัน ในวันหย่า หลินเซียงโยนเอกสารข้อตกลงการหย่าที่มีตัวอักษรตัวหนาขนาดใหญ่ลงบนโต๊ะ ทำให้ทั้งอวิ๋นเฉิงต้องตกใจ [คู่หย่าไม่ได้เรื่อง ไร้สมรรถภาพ] หลังหย่า เธอมีหนุ่มรุ่นน้องและหนุ่มหล่อมาติดพันไม่ขาดสาย ในงานสังสรรค์งานหนึ่ง เพื่อนสนิทถามเธอว่าเธอจะมีโอกาสแต่งงานใหม่อีกไหม? หลินเซียงหัวเราะเยาะ “ใครแต่งงานใหม่คนนั้นเป็นหมา!” กลางดึก เธอรับโทรศัพท์ “ใครคะ?” “โฮ่ง!”

ซือเจ๋อเยว่ถูกบังคับให้แต่งงานกับเยียนอ๋องซื่อจื่อผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ไม่คาดคิดว่าคนที่มารับตัวเจ้าสาวนั้นคือบุรุษที่นางเคยได้ร่วมหลับนอนด้วยมาก่อน! ชะตาชีวิตช่างบัดซบเสียจริง! นางครุ่นคิดอยู่ว่าแต่งก็แต่งไปเถิด อย่างไรเสียเขาก็จำนางไม่ได้อยู่ดี ทว่านางคิดไม่ถึงว่าบุรุษผู้นี้คือคนที่สวรรค์ลิขิตมาเพื่อแก้ไขชะตาอายุสั้นของนาง หากกอดเขาหนึ่งครั้งจะมีชีวิตยืนยาวขึ้นหนึ่งวัน หากจุมพิตเขาหนึ่งทีจะมีชีวิตยาวขึ้นสามวัน หากร่วมเรียงเคียงหมอนกับเขาหนึ่งคืน...จะมีอายุยืนยาวขึ้นได้กี่วันยังต้องรอการพิสูจน์เสียก่อน นางจึงวางกลอุบายเพื่อความอยู่รอดของตน ในคืนเดือนมืดที่ลมพัดแรง นางปีนหน้าต่างเข้าไปในห้องของเขา แหวกผ้าม่านออกแต่กลับไม่พบใคร... พอหันกลับไป นางก็เห็นเขายืนอยู่ด้านหลัง สายตาเยือกเย็นลึกล้ำมองมาที่นาง “องค์หญิง ข้ารอท่านอยู่นานแล้ว” ซือเจ๋อเยว่ “!!!”

ชาติก่อนเวินซื่อเป็นไข่มุกบนฝ่ามือของบิดาและเหล่าพี่ชาย แต่หลังจากที่บิดาพาน้องสาวกลับมา นางก็สูญเสียความรักไปทั้งหมด อีกทั้งยังโดนพวกพี่ชายมองว่าเป็นสตรีเจ้าเล่ห์เพราะแก่งแย่งความรักกับน้องสาว พี่ใหญ่บังคับให้นางคุกเข่าต่อหน้าผู้คน พี่รองตัดมือเท้าทั้งสองข้างของนาง พี่สามทรมานนางอย่างหนัก พี่สี่ทำลายโฉมหน้าและชื่อเสียงของนาง แม้แต่บิดาก็ไล่นางออกจากบ้าน สุดท้ายเวินซื่อเสียชีวิตอย่างน่าเวทนาด้วยน้ำมือของบิดาและพี่ชาย เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง นางเลือกที่จะละทิ้ง ขอพระราชโองการออกจากตระกูล ตัดขาดความสัมพันธ์ทางสายเลือด ใครจะรู้ว่าพวกพี่ชายกลับพากันนึกเสียใจ คุกเข่าอ้อนวอนให้นางลาสิกขา เวินซื่อส่ายหน้าอย่างเฉยชา “อมิตตาพุทธ ตระกูลเวินอันใด เวินซื่ออันใด พวกประสกจำคนผิดแล้ว”