ฉลาด

เมื่อหนุ่มบ้านไร่ได้รับมอบหมายภารกิจลับ อะไรก็คงไม่ยากถ้าบังเอิญหัวใจไม่มีสารปนเปื้อนที่เรียกว่า ‘ความรัก’ มาทักทาย เขาจะทำยังไงเมื่อต้องปฏิบัติภารกิจลับควบคู่ไปกับการค้นหาหัวใจตัวเอง

sds " เปียโน " เขาคือพี่ชายฝาแฝดของคนที่เธอแอบชอบมาตลอด 3 ปี และเพื่อการแก้แค้น จึงยอมสวมรอยโกหกทุกคนว่าตัวเอง คือ "กีต้าร์ " น้องชายฝาแฝดที่นอนเป็นเจ้าชายนินทาจากการถูกรถชนในครั้งนั้น ส่วนเธอคือเหยื่อ ที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นคนที่ทำให้กีต้าร์น้องชายฝาแฝดของเขาถูกรถชน ในขณะที่น้องชายฝาแฝดของเขาถูกทำร้ายจากกลุ่มเพื่อนหัวโจก "เพราะไดอารี่เล่มเดียว" "พักพิง เธอต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำกับน้องชายของฉัน" "ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้เป็นคนในไดอารี่ !" คำเตือน เนื้อหาในนิยายเป็นแนวแก้แค้น อาจมีฉาก ข่มขืน ทำร้ายร่างกาย ความรุนแรงระดับปานกลาง คำที่ใช้บรรยาย " อดีต,ปัจจุบัน" จะใช้เป็น First person (บุรุษที่ 1) เพราะจะได้เข้าถึงตัวตนของตัวละครนั่นๆ บรรยาย " ตอนพิเศษ,ตอนเสริม " จะใช้เป็น  Third Person (บุรุษที่ 3) โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน ขอบคุณค่ะ อิชง

เธอส่งเขาไปเป็นสินค้าพรีเมียมให้กับลูกค้า เพื่อแลกกับยอดขายก้อนโตที่มีแต่จะเพิ่มขึ้นตามปากต่อปากของผู้ใช้บริการ และเขาก็เต็มใจทำ เพราะความหฤหรรษ์นับครั้งไม่ถ้วนที่ได้รับนั้นมาพร้อมกับภารกิจที่จะสำเร็จลงได้อย่างงดงาม เพราะเป็นลูกจ้างมันรวยช้า ‘เซาะทราย’ ดีไซเนอร์ชุดชั้นในสตรี จึงเลือกที่จะเปิดแบรนด์ของตัวเอง ‘Sai’ ชุดชั้นในเดลิเวอรี่ของเธอจึงเกิดขึ้น และทำให้เธอได้พบกับเขา ‘ชาร์ค อิโญน่า’ สายลับหนุ่มสุดหล่อ ชาร์คต้องทำทุกวิถีทางที่จะเข้าถึงตัวเป้าหมายให้มากที่สุด แม้ต้องแฝงตัวเป็นพนักงานจัดส่งที่ ‘หนุ่ม หล่อ ล่ำ อึดเป็นเลิศ’ ก็ต้องยอม โดยเฉพาะหน้าที่สร้างความหฤหรรษ์และประทับใจ ‘สินค้าพรีเมียม’ สุดพิเศษ เขาก็ทำได้ดีเยี่ยมเสียจนลูกค้าต้องสั่งซื้อซ้ำ

'เบนจามิน' The nose หนุ่มไฟแรงจากอังกฤษ จับพลัดจับผลูต้องมาเป็นเขยฝรั่งของผู้ใหญ่ชาลี หากครอบครัวเก่าแก่ในสังคมชนบทต้องรับหนุ่ม ‘Beautiful Friend’ เป็นลูกเขยอย่างจำยอม ระเบิดคงลงท้องนาเป็นแน่ แล้ว 'ปาลิดา' จะช่วยว่าที่สามีของเธอยังไงกันล่ะ

ลูกจันทร์เหลือบตาขึ้นมองคุณพระนายรูปงามก่อนจะรีบหลุบตาลง ด้วยสายตาหยอกเย้านั้นส่งผลให้ขนกายทั่วตัวลุกพึ่บ อาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวเข้าจู่โจมกายหล่อนอีกครั้ง เข้าใจได้ในครานี้ว่าอาการที่หล่อนเป็นเรียกว่า ‘สะท้านสายตาชาย’ นี่คือ ‘สิ่งต้องห้าม’ สำหรับแม่สื่อตามที่คุณป้าสอน หล่อนจะพึงใจในชายผู้ว่าจ้างไม่ได้ จำต้องรีบสลัดไล่ความรู้สึกนี้ให้เร็วไว เพราะหล่อนมีหน้าที่เป็น ‘แม่สื่อแม่ชัก’ มิใช่มานั่งให้คุณพระนายดูตัว

ในวันทำบุญเรือนใหม่ ห้องนอนใหญ่ที่คุณแม่จัดเตรียมไว้ให้เป็นห้องหอ บนฟูกนั้นมีหญิงสาวร่างอรชรนอนหลับใหล หญิงประหลาดแต่งกายประหนึ่งชุดขี่ม้าของสตรีตะวันตก ทว่าวงหน้ากลับทำให้ ‘คุณหลวงพร้อม’ ติดตรึง และไม่ทันที่หัวใจจะยั้งคิด ริมฝีปากร้อนรุ่มก็ทาบปิดกลีบกุหลาบบอบบางทันที ‘นิราวดี’ ต้องกรี๊ดแตกเมื่อถูกบุรุษลึกลับขโมยจูบ!! และต้องกรี๊ดมากขึ้นเมื่อคิดว่าตัวเองตายแล้วมาเกิดในชาติใหม่หรือไม่ก็อยู่ในโลกวิญญาณ เพราะจำได้ว่าขณะรีบรุดไปหาศิลปินในดวงใจ ตะแกรงเหล็กปิดทางระบายน้ำดันยุบตัว จากนั้นร่างก็ร่วงลิ่ว สติดับวูบ และเมื่อตื่นก็มาเจอเทพบุตรขโมยจูบ ซ้ำยังอยู่ในห้องหับที่เหมือนย้อนอดีตไปสู่ละครพีเรียด!!

ความรักเปรียบเหมือนไวรัสที่ลุกลาม สำหรับ นางเอก ฝ้ายนิล เป็นเจ้าสาวที่กลัวฝน ไม่กล้ารักใคร เพราะมีความหลังทรงจำที่เพื่อนถูกคนรักทำร้ายและพี่สาวถูกสามีหลอกลวงปอกลอก จนกระทั่งได้พบเจอพระเอก กริญจน์ เพลบอยหนุ่ม เขาสอนให้เธอรู้จักความรักที่อบอุ่น ถึงแม้ทั้งคู่จะเหมือนขมิ้นกับปูน

เหมันต์...เมื่อผิดหวังจากความรักจากแฟนสาวที่เขารักและเตรียมที่จะขอเธอแต่งงาน ทำให้เหมันต์เจ็บปวดกับความรัก เขาปิดตายหัวใจกลายเป็นคนเย็นชาและสาปส่งผู้หญิงว่าแพศยา และหลอกลวง เขาไม่รักไม่เปิดใจให้หญิงใดมาเนิ่นนานจนเมื่อมาพบกับ อรุณนารี หญิงสาวร่างเล็กที่มีใบหน้ารูปหัวใจน่ารักที่มาพร้อมรอยยิ้มสดใสที่ทำให้ใจของเขาไหวหวั่น แต่ด้วยความสนิทสนมที่เธอมีกับเพื่อนรักที่มักจะหยอกเย้ากอดหอมกันตามประสาคนที่โตมาด้วยกันทำให้เขาเข้ใจผิดว่าเธอเป็นพวกหญิงรักหญิงทำให้เขามักจะหมางเมินและคอยหาเรื่องค่อนแคะเธอเสมอ

แต่เดิมเขาก็รำคาญว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว ทั้งบอบบาง อ่อนแอและน่าเบื่อ แต่ทำไมนานวันเข้าถึงเริ่มขาดนางไม่ได้ “จะมากเกินไปแล้ว! ข้าอุตส่าห์ไปง้อถึงจวนแต่นางกลับหลบหน้าข้า อันลี่ซินเจ้าช่างน่าโมโหนัก!" “น่าเสียดายที่นางจะได้แต่งงานกับคนเช่นข้าซึ่งมิได้ชื่นชมบุปผาเท่าใดนัก ดูท่าครานี้อันลี่ซินคงจะเป็นเพียงดอกเหมยที่อยู่ในแจกันทองเท่านั้น จะคาดหวังให้ข้าหมั่นรดน้ำเพื่อให้บุปผางดงามตลอดเวลาหาได้ไม่” นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรัก โรแมนติกมีดราม่าเพียงเล็กน้อย พระเอกเย่อหยิ่งดุจพยัคฆ์ คอหักเยี่ยงหมาในตอนท้าย นางเอกของเรายอมตอนแรก ๆ แต่เมื่อหมดความอดทนก็ทำให้เสือกลายเป็นหมาทันที เรื่องนี้ไม่ได้มีปมซับซ้อนมากมาย เน้นความสัมพันธ์ของตัวละครเป็นหลัก หวังว่าจะถูกในนักอ่านทุกคนนะคะ

“โอ๊ย! ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” มูนาร้องสั่งหลังถูกมือใหญ่ตวัดเข้าที่เอว อารามตกใจเพราะกลัวความลับจะถูกเปิดเผยหญิงสาวจึงออกแรงดิ้นสุดกำลัง “เนื้อตัวของเจ้าทำไมถึงได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้เล่า พ่อหนุ่มน้อย” ลมหายใจร้อนๆ พร้อมเสียงกระซิบดังไม่ห่างจากใบหน้าสวยคม มูนาหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึกตักจนนับแทบไม่ทัน สองมือน้อยก็ยกยันที่แผงอกกว้างเอาไว้สุดแขน “ปล่อยข้านะท่าน” “ข้าไม่ปล่อยจนกว่าเจ้าจะบอกข้าว่าทำไมเนื้อตัวของเจ้าได้ถึงนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้” ฟารีฟยังแกล้งไขสือต่อไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก คนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่บนม้าได้แต่พากันส่ายหน้าอมยิ้มกับการกระทำของนายเหนือหัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์รัชทายาทลำดับที่สองแห่งประเทศอัสคาซาน ที่ชีวิตผกผันต้องระหกระเหินออกมาอยู่นอกวังเพื่อความปลอดภัย