ความหลงใหล

พวกมึงไม่เข้าใจหรอก เด็กมันขี้อ้อนไง กูเห็นแล้วก็ใจบาง... ยอมถวายหัวเลยทีนี้

เธอสวยเลือกได้จนสามารถปรายเสือร้ายให้เป็นแมวเชื่อง ๆ ได้ “จีบฉันไม่ง่ายหรอกนะคะ ฉันไม่สนใจจะเป็นของเล่นบนเตียงให้ใคร” “แหมใครจะใจร้ายให้คุณอยู่ในฐานะของเล่นกันล่ะครับ อย่างคุณต้องพิเศษกว่านั้นอยู่แล้ว” “พิเศษแบบไหนล่ะคะ คู่ขา คู่นอนหรือว่าเด็กคุณ” “นั่นสิครับ แบบไหนดี” “คู่นอนดีไหมคะ จบแล้วก็จบกัน ไม่ต้องยืดเยื้อ” “คุณชอบทำให้ผมประหลาดใจอยู่เรื่อยกับความตรงจนน่าใจหาย” “นักธุรกิจนี่คะ อ้อมค้อมไปก็เสียเวลาเปล่า ๆ สู้ยิงประตูเลยดีกว่า” “ถ้าอย่างนั้นคืนนี้เลยไหมล่ะครับ”

ความฝันของ ‘ฟางเหม่ยอี้’ คือการมีความรักสักครั้งหนึ่งในชีวิต และเมื่อวันที่ปรารถนามาถึง เจ้าชายปริศนาได้มอบดอกกุหลาบให้ 999 ดอก นั้นให้กับเธอ แต่ใครจะไปรู้ว่าคือเขากันละ ! ทว่าสำหรับ ‘เฟยหลง’ การที่ได้มองรอยยิ้มของสาวน้อยนั้นทำให้เขามีความสุขมากที่สุด แม้จะไม่ยอมรับว่าแอบชอบเธอก็ตาม แต่ทว่าลูกพี่ลูกน้องได้บอกกับเขาว่า “ถ้าอยากรู้ว่าหลงรักไหม ให้ลองกอดดูสิ !”

“นี่พีชไม่ใช่ซัมเมอร์ พี่แค้นอะไรพี่ไปก็ไปทำกับซัมเมอร์ อย่ามาทำกับพีชแบบนี้” ไม่ทันที่ปากเรียวบางจะพูดอะไรมากกว่านี้ ปากหนาได้รูปก็ประกบทาบลงมา จนแนบสนิท หญิงสาวได้แต่ส่งเสียงขัดขืนอยู่ในลำคอ ยิ่งดิ้นเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งเขาไปอยู่ในพันธนาการของเขาเท่านั้น น้ำจากฝักบัวถูกเปิดไหลผ่านตัวเธอ เหมือนสายน้ำนี้จะสามารถชะล้างความรู้สึกผิดออกจาหัวใจของหญิงสาว ที่ตอนนี้ไม่ได้บอบบางแค่ร่างกาย แต่มันบอบบางไปถึงจิตใจ เธอมีอะไรกับแฟนเพื่อน มันคงเป็นตราบาปในชีวิตเธอไปอีกนานแสนนาน เมื่อหัวถึงหมอน ร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกย่ำยี หัวใจที่ร้องไห้จนเหนื่อยล้า หญิงสาวนอนหลับสนิท ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงโทรศัพท์ที่ดังอยู่เป็นร้อยสาย “พีช พี่กวินบอกเลิกเรา” หญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียง ไม่แน่ใจว่าเสียงที่เธอได้ยินเป็นความฝันหรือความจริง เธอค่อยๆลืมตา ภาพแรกที่เห็นคือเพื่อนของเธอนั่งอยู่ข้างๆ ใบหน้าอาบไปด้วยน้ำตา

เมื่อ ณคล ชายหนุ่มผู้หาความสงบสุขด้วยการเช่าบ้านในทำเลที่เงียบสงบ ได้พบกับหนุ่มน้อยน่ารัก อย่างทอยส์ เจ้าของแมวน้อยที่แอบไปขโมยปลาที่บ้านเขากินในเช้าวันหนึ่ง การพบกันครั้งนั้น..เหมือนจะเริ่มต้นด้วยความวุ่นวาย และสับสน... หากอีกหลายครั้งที่ความบังเอิญ นำพาทั้งคู่ไปพบเจอกันอยู่บ่อยครั้ง จนนำไปสู่ความรัก ในก้นบึ้งหัวใจอย่างเงียบงัน

(คารอส ร็อฟเวลล์) เพื่อนรักของออร์แลนโด้ แอบหลงรักเพื่อนสนิทของมิกิ ซึ่งเป็นนางแบบดังของไทย จึงเดินหน้าขายขนมจีบ ขณะที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวย ก็มีเรื่องให้หมางใจ จนสองตระกูลแทบมองหน้ากันไม่ติด สุดท้าย...รักนี้จะจบเช่นไร ติดตามต่อได้ใน อ้อมกอดเจ้าชายลวง

เมื่อสามีไม่ทำหน้าที่ แต่หล่อนจำต้องเป็นเมียที่ดี ความสุขใดที่ไขว่คว้าได้ในครอบครัว หล่อนควรปล่อยผ่านหรือ... ไม่ใช่หรอก นั่นไม่ใช่ ‘มาลารัตน์’ ++++ ‘มาลารัตน์’ สะใภ้แสนดีของครอบครัว รับหน้าที่ดูแลแม่สามีที่ป่วยหนัก หล่อนควรได้รับสิ่งตอบแทนที่คุ้มค่า นั่นคือความสุขลึกล้ำทุกค่ำคืน

แม้ไม่อยากเป็นสมภารกินไก่วัด แต่ไก่ก็น่าฟัดเสียจนเขาอดใจไม่ไหว 'ภคิน' ไม่เคยคิดจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของบิดา แต่ที่ยอมไม่ได้ เพราะท่านคิดจะยกย่องแม่เล้าให้เป็นเมียออกนอกหน้า หนำซ้ำยังเอาลูกเล้ามาฝากเป็นนักศึกษาฝึกงานในออฟฟิศเขาเสียด้วย แถมลูกเล้าแสนสวยยังกลายเป็นลูกที่แท้จริงของแม่เล้าที่คิดจะบินสูง เขาก็ยิ่งเพิ่มความชิงชังจนแทบจะขยี้เธอให้แหลกคามือ ‘ลลิล’ เมื่อเธอต้องการฝึกงาน เขาก็อนุญาต แต่จะฝึกแบบไหนนั้น เขาจะเป็นผู้กำหนดเอง เธอจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในงานที่เขามอบให้อย่างไม่มีข้อบกพร่อง ‘นางบำเรอ’ คือตำแหน่งที่เหมาะสม

ย่าหยานักเขียนสาวที่ขับรถออกมาหาแรงบันดาลให้งานเขียนชิ้นใหม่ หลังจากที่สมองตันคิดอะไรไม่ออกมาเป็นเดือนแล้ว เธอมีรถเก๋งกลางเก่ากลางใหม่อยู่หนึ่งคันที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของเธอเอง ปกติเธอทำงานอยู่ที่บ้านไม่ค่อยได้ออกไปเจอผู้คนเท่าไหร่ ชีวิตเธอมีแค่งานกับงาน พ่อแม่แยกทางกันตั้งแต่เธอยังเล็ก ย่าหยาอาศัยอยู่กับแม่จนเมื่อสองปีก่อนแม่พบรักใหม่กับหนุ่มใหญ่ชาวต่างชาติและย้ายไปอยู่ที่ต่างประเทศ เธออยากใช้ชีวิตที่เมืองไทยจึงไม่ได้ตามแม่ไปด้วย แท้ที่จริง เธอรู้สึกเหมือนเฝ้ารออะไรบ้างอย่าง หรือมีใครสักคนรอเธออยู่ . . . . . . . . . ปลายนิ้วที่สัมผัสใบหน้ารบกวนการหลับใหลทำให้หญิงสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้น เมื่อปรับสายตาอยู่ครู่หนึ่งจึงรู้ว่ามีดวงตาคมปลาบคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ ลมหายใจอุ่นร้อนที่ปะทะผิวแก้มทำให้เธอรู้ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ย่าหยาตื่นตกใจพยายามขยับตัวหนีแต่แขนสองข้างถูกกดลงข้างตัว "จะดิ้นหนีไปทำไมเล่า อุตส่าห์ปีนขึ้นเตียงฉันได้แล้วนี่" "!" ดวงตากลมเบิกกว้าง เธออ้าปากจะปฏิเสธแต่กลับไม่มีเสียงออกมา ทำไมจู่ๆ เธอเปล่งเสียงไม่ได้!

ธารธารา ‘น้ำ’ หญิงสาว ที่เพิ่งจะผ่านพ้นวันมัํธยมปลายหมาดๆ ต้องประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชน แล้วคนที่ชนคือ รถของเขา เวธัส ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมด้วยฐานะหน้าตา จนมารดาของเมธัส ขอรับผิดชอบแทนบุตรชาย จึงมาทราบว่า ธารธารามีชีวิตที่รันทดมาก อยู่กับแม่ติดเหล้าและพ่อเลี้ยงขี้เมา มารดาของเมธัสจึงสงสาร ส่งเสียธารธาราเรียนต่อมหาวิทยาลัย และให้ไปอยู่บ้านของตนในฐานะเด็กในอุปถัมภ์ของท่าน จนวันหนึ่งทราบว่าบุตรชายขอบตนเองนั้นไม่ใช่ชายแท้จึง เห็นว่าธารธาราในบัดนี้เติบโตขึ้น สะสวยมากทีเดียวจึงวานให้ช่วย เปลี่ยนลูกชายของตนให้เป็นชายแท้ แล้วหล่อนจะทำอย่างไรต่อไป