การเสียใจภายหลัง

ฉันกับลี่สุยอันคบหากันมาเป็นเวลา 15 ปี ทุกอย่างดูเหมือนจะหวานชื่นจนกระทั่งมีผู้หญิงอีกคนเข้ามาในชีวิตเขา เขาเริ่มเปลี่ยนไป กลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับฉัน ใช้ทุกวิถีทางเพื่อบีบให้ฉันหย่าร้าง ฉันยังคงพยายามรั้งเขาไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยเขาไป แม้จะบอบช้ำเพียงใด แต่ก็ยังคิดว่าเขาจะกลับใจได้ แต่ต่อมา ฉันก็เริ่มตระหนักได้แล้วว่าความสัมพันธ์ของเราคงต้องบอกลากันจริงๆ แล้วเสียท

ในวันแต่งงาน พ่อของเฮ่อซือเหยียนฆ่าตัวตายที่บ้านใหม่ของเรา เขาได้ทิ้งจดหมายลาไว้โดยกล่าวโทษว่าฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องจบชีวิตลง ตั้งแต่นั้นมา เหอซือเหยียนก็เกลียดฉันเป็นอย่างมาก เขาบอกว่า "หลินชูถง เธอควรใช้ชีวิตอยู่ในนรกและสำนึกผิดไปตลอดชีวิต" หลังจากนั้นก็เป็นไปตามที่เขากล่าวไว้ ฉันต้องใช้ชีวิตอย่างเร่ร่อน กลายเป็นใบ้และเป็นบ้า ใช้ชีวิตได้แย่กว่าสุนัขเสียอีก แต่แล้วเขาก็รู้สึกเสียใจในที่สุด

ในวันที่ฉันตาย แฟนฉันยังไปคั่วกิ๊กอยู่ เขาเป็นผู้ชายที่ฉันช่วยออกมาจากกลุ่มเศรษฐีนี โดยมีเงื่อนไขว่าให้อยู่เป็นแฟนฉันสามปี ซึ่งเขาตกลง ฉันให้เงินเขาใช้ ช่วยเรื่องการลงทุน ส่งให้เขากลายเป็นคนดัง เขากลับบอกฉันว่าเราเป็นแฟนกันไม่ได้ แต่อีกด้านกลับไปสร้างกระแสจับคู่กับหญิงอื่นไม่เลือก คู่จิ้นของเขาฝากข้อความไว้ให้ฉัน ’ถ้าไม่ใช่หวังไต่เต้า ใครจะมาสนใจหล่อน จืดชืดยังกะอะไรดี’ แต่ทำไมพอฉันตาย เขากลับคลุ้มคลั่งเสียอย่างงั้น

พี่สาวของฉันเสียชีวิตในปีที่เราสองคนหนีเรียนเพื่อออกไปเล่นกันตอนอายุสิบขวบ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา แม่ก็โอนย้ายความแค้นที่มีต่อการจากไปของพี่สาวมาลงที่ฉัน เธอเชื่อว่าฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่สาวตาย แม่ปฏิบัติกับฉันเหมือนเป็นคนรับใช้ จากนั้นไม่นานก็รับเด็กสาวที่ว่านอนสอนง่ายมาเลี้ยงแทนที่พี่สาวของฉัน แม่ไม่ลังเลที่จะพรากทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของฉันไป แม้กระทั่งจะให้ฉันบริจาคไตเพื่อช่วยลูกบุญธรรมที่เธอรักที่สุด! ก็ได้ ในเมื่อแม่ต้องการ ชีวิตนี้ของฉันก็ขอคืนให้แม่ไป! จนกระทั่งฉันสิ้นลมหายใจ แม่ถึงจะหันกลับมามองฉันอีกครั้ง