kumo desu ga nani ka shiraori

Ang first love ng asawa ko ay nag-post ng isang video sa kanyang social media. Sa video, nagpapasa silang dalawa ng playing card gamit ang kanilang mga labi. Nang mahulog ang card ay nagtagpo ang kanilang mga labi sa isang halik. Hindi sila huminto—parang nawala sa sandaling iyon, mapusok silang naghalikan sa loob ng isang minuto. Ang caption niya: [Still the same clumsy piggy! PS: Ang mga skills ni Steve ay kasing galing tulad ng dati!] Tahimik kong ni-like ang post at nag-iwan ng komento: [Congrats.] Sa sumunod na segundo, tumawag ang asawa ko, galit na galit na sumigaw, "Walang ibang babaeng kasing drama mo! Nakipaglaro lang ako kay Lanie. Bakit naman ummakto ka na parang baliw?" Noon ko napagtanto na ang pitong taon ng pag-ibig ay walang kahulugan. Oras na para umalis ako.

Para kay Belle hindi basihan ang mukha para mahalin mo ang isang tao. Sa kabila ng lahat na kasungitan sa kanya ng asawa na si Russell, at sa katakot-takot na mukha na meron ito ay pinatunayan ni Belle na handa niya itong mahalin. Para sa kanya ang pag-ibig walang pinipili. Guwapo man o pangit kung titibok ang puso wala ka ng magagawa kundi sundin ito. Pero matanggap pa kaya niya ito kapag nalaman ang tinatago nitong sekreto?

Sa kaarawan ng anak ko, ang asawa ko ay hiniling sa kanyang first love na sunduin ang anak namin sa bahay. Noong nagpupumilit akong tumanggi na payagan siyang umalis, nagkaroon ng malaking sunog sa hallway habang nag-aaway kami. Tinamaan ako ng mga bumabagsak na piraso ng nasusunog na kahoy, at nagsimulang tumulo ang dugo mula sa ulo ko. Pero, ang anak ko ay ligtas habang nakahiga sa ilalim ko. Ang asawa ko, na bumbero, ay iniligtas kami. Pero ang binigyan niya ang nag-iisang gas mask sa kanyang first love. “Mahina ang pangangatawan ni Miss Leia. Ama, pakiusap ilabas mo muna siya. Ma, hintayin mo na iligtas ka ng ibang mga bumbero!” Pinanood ko silang umalis habang nakangiti ako ng ng mapait. Mukhang pareho na nilang nakalimutan na may matinding asthma ako at ang katotohanang mamamatay ako dahil wala akong gas mask.

ISang Taon pagkatapos ng kasal ni ni Johnny ay bigla na lang itong namatay sa hindi niya malamang dahilan.Kaya naman ng malaman niya na may sakit pala itong malala ay Medyo sumama loob niya pero paano niya ba iton matatanggap gayong mahal na mahal niya ito.Kaya halos mabaliw siya ng mamatay ito.Araw araw siyang nagluluksa at sa kagustuhan niyang makausap ang asawa ay naghanap siyang taga kausap ng kaluluwa.Si Brix na bakit naman sa dinami dami ng tao ay kamukha pa ng asawa niya ang nakikita na na tila ba alam na alam nito lahat sa tuwing magkakaroon sila ng session. hanggang sa unti unti na niyang nararamdaman na hindi na asawa niya ang gusto niyang kausapin kundi ang lalaking kaharap na niya mismo. At ang lalaking ito ay ang kapatid pala ng asawa niya na lingid sa kanyang ka alaman ay ang tumanggap ng eye cornea ng kanyang asawa.Paano niya lalaban ang nararamdaman na iyon kung sa tuwing tititigan niya ang mata nito ay asawa niya ang nakikita niya.

Paano kung matapos ang isang masakit na pangyayari sa buhay mo ay alukin ka ng isang bilyonaryo na maging “contract mommy”? “You can return the favor by being a contract mother to my daughter,” ani ng gwapong bilyonaryo. “H-Huh?” gulantang na tugon ni Vivienne. Batid niyang hindi siya makatanggi dahil ito ang nagligtas ng kanyang buhay. “I’ll pay you 2.5 million per month, but first… divorce your husband,” aniya. Alam ni Vivienne na wala siyang kahit piso kapag iniwan ang asawa, at ni ang sariling anak ay ayaw sa kanya. “S-Sige! Bigyan mo ‘ko ng isang linggo…” sagot niya, at ngumiti ang bilyonaryo. “One week… That’s a deal,” sagot nito, tiyak na wala na siyang takas.

Halos muntik lang naman malunod habang lumalangoy ang kapatid ni Hadden, at para diyan, itinulak niya ako sa pool pagkatapos itali. Iniwan niya lang ako ng maliit na butas para sa hangin na may sukat na isang pulgada. Sinabi niya na pagbabayaran ko ang lahat ng doble para sa bawat pagdurusang dinanas ni Julia. Hindi ako marunong lumangoy. Wala akong magawa kundi subukan ang aking buong makakaya habang umiyak ako at pinakiusapan siya na pakawalan ako. Pero ang natanggap ko lang ay leksyon. “Hindi ka matututo kung hindi kita tuturuan ng leksyon ngayon.” Nagpumiglas ako para manatiling nakalutang, pero… Inabot ng limang araw bago naglaho ang galit ni Hadden at itinigil niya na ang pagdurusa ko, pero huli na ang lahat. “Pakakawalan kita sa pagkakataong ito, pero huwag mo nang uulitin ang parehong pagkakamali!” Namatay na ako sa pagkalunod.

Isang video ng boyfriend ko na nagpo-propose sa kanyang secretary ang nag-trending. Lahat ay kilig na kilig at sinasabing napaka-romantic at nakakaantig ang eksena. Nag-post pa mismo ang secretary niya sa social media: "Matagal kitang hinintay, at buti na lang hindi ako sumuko. Ipagkakatiwala ko ang buhay ko sayo, Mr. Emerson." Isa sa mga komento ang nagsabi: "Diyos ko, sobrang sweet nito! CEO at secretary—bagay na bagay sila!" Hindi ako umiyak o nag-eskandalo. Sa halip, tahimik kong isinara ang webpage at hinarap ang nobyo ko para humingi ng paliwanag. Doon ko siya narinig na nakikipag-usap sa mga kaibigan niya. "Wala akong choice. Mapipilitan siyang pakasalan ang isang taong hindi niya mahal kung hindi ko siya tinulungan." "Eh si Vicky? Siya ang totoong girlfriend mo. Hindi ka ba natatakot na magalit siya?" "Eh ano naman kung magalit siya? Pitong taon na kaming magkasama—hindi niya ako kayang iwan." Sa huli, ikinasal ako sa parehong araw ng kasal nila. Nang magkasalubong ang aming mga sasakyan, nagpalitan kami ng bouquet ng kanyang secretary. Nang makita niya ako, labis siyang nasaktan at humagulgol.

Ang mga magulang ko, ang pinakamayaman na magkasintahan sa bansa, ay sikat na mga pilantropo. Kailangan ko hingin ang permiso nila kung kailangan ko gumastos ng higit pa sa limang dolyar. Sa araw na nadiagnose ako ng terminal cancer, humingi ako ng 100 dolyar, pero sa halip na tulungan ako, sinigawan nila ako ng tatlong oras. “Anong klaseng sakit ang makukuha mo sa edad mo? Kung hihingi ka lang ng pera, galingan mo naman sa palusot mo.” “Alam mo ba na ang 100 dolyar ay kayang suportahan ang mga bata sa naghihirap na mga lugar ng matagal na panahon? Mas may sense pa kausap ang kapatid mo kaysa sa iyo.” Kinaladkad ko ang katawan ko na may sakit pabalik sa maliit na basement. Pero noong dumaan ako sa mall, nakita ko ang mga magulang ko, live sa malaking screen, gumagastos ng malaking yaman para lang rentahan ang Disneyland para sa kapatid ko. Ang isang daang dolyar ay hindi sapat para sa isang round ng chemotherapy. Gusto ko lang bumili ng bagong damit at lisanin ang mundo ng may dignidad.

"Come, sit here" itinuro ni Bryan ang kanyang hita kung saan nya gustong paupuin si Nathalie. Agad naman itong sinunod ni Nathalie. Umupo nga sya sa hita nito na nakaharap sya sa table. "No, that's not how I want you to sit. Humarap ka sa akin and both of your legs should be opposite side of my thigh". Hindi malaman ni Nathalie ang gagawin dahil tanging bistida lang ang suot nya na hanggang legs dahil yun ang sabi ni Bryan. "Ahm kase Bryan bistida lang suot ko e ,pwedeng magpalit muna ako? Magsusuot lang ako ng underwear" Sagot naman ni nathalie dahil wala nga naman syang suot na pang ibaba. Tatayo na sana si Nathalie ng bigla syang hawakan ni bryan sa magkabilang bewang nya at iniangat sya nito, pinaupo sa kanyang hita na ngayon ay magkaharap na silang dalawa at ang dalawang hita ni Nathalie pinag-isahan ng dalawang side ng legs ni Bryan, dahilan para maramdaman ni nathalie sa kanyang gitna ang matigas na bagay sa loob ng boxer nito dahil wala syang suot na underwear. " I don't care kung wala kang Bra at underware dahil tulad nga ng sinabi ko, kapag nandito ako sa bahay you have no right to wear undies, only dress." galit na sabi nito. Hep hep hepppppp HAHAHAHAHA "This story is puro imahinasyon ko lamang at bawal sa bata, for adult only okay?? Hahaha kung ikaw ay 18 years old pababa, bawal ka dito. Understood? HAHAHA Enjoy reading mga ante" hahaha

Anibersaryo ng kasal namin nang mag-post ang high school sweetheart ng asawa ko ng sonogram picture sa kanyang social media, na may caption na public thank-you sa asawa ko: [Salamat sa lalaking nandiyan para sa akin sa loob ng sampung taon, at sa pagbibigay sa akin ng anak.] Umikot ang kwarto, at namuo ang galit sa akin habang mabilis akong nagkomento: [So, proud ka sa pagiging homewrecker?] Halos kaagad, tumawag ang asawa ko, puno ng galit ang boses. "Paano mo nagawa na mag isip ng nakakasuklam na bagay? Ang ginawa ko lang ay tulungan siya sa IVF, natupad ang pangarap niyang maging single mom.” "At oo nga pala, kailangan lang ni Ruby ng isang subok para mabuntis, habang ikaw ay may tatlong round ng walang resulta. Walang kwenta ang katawan mo!" Tatlong araw lang ang nakalipas, sinabi niya sa akin na pupunta siya sa ibang bansa para sa negosyo—hindi pinapansin ang aking mga tawag at mensahe sa buong panahon. Akala ko busy lang siya. Gayunpaman, sa huli ay kasama niya pala si Ruby, dumadalo sa prenatal checkup nito. Makalipas ang kalahating oras, muling nag-post si Ruby, na ipinakita ang isang mesa na puno ng masasarap na pagkain. [Nagsawa ako sa French food, kaya ginawa ni Ash ang lahat ng paborito kong pagkain. The best talaga siya!] Napatitig ako sa pregnancy test sa kamay ko, ang saya na naramdaman ko kanina, ngayon ay tuluyan ng nawala. Matapos ang walong taong pag-ibig at anim na taon ng paglunok ng aking pride para lang manatiling buhay ang kasal, sa wakas ay handa na akong bumitaw.