ff nc indonesia

ฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที " กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง

เมื่อเธอต้องมาเป็นเลขาให้กับพ่อเลี้ยง เธอคิดว่าจะสบายที่ไหนได้ ต้องทำงานทั้งบนโต๊ะ บนเตียง ในรถ งานหนักขนาดนี้หวังว่า สื้นปี พ่อเลี้ยงจะให้โบนัสเธอจุกๆนะ  แต่ว่าตอนนี้ เขาก็ทำให้เธอจุกสามเวลาหลังอาหารอยู่เเล้วนี่ อิอิ "ลุงตินนนขา หนูไม่ไหวเเล้วนะคะ หนูเหนื่อยค่ะ" "อีกนิดนะคะ คนดี ใกล้จะเสร็จแล้วจ้ะ" คำเตือน ‼️‼️ ⛔️นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเพศ คำหยาบ ความสัมพันธ์ที่ไม่เหมาะสม ⛔️อายุต่ำกว่า 20 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

"นี่หนูนาหรือม้าดีดกระโหลก" "ไม่ได้ดีดแค่กระโหลกนะ ฉันดีดไข่ตำรวจแตกได้ด้วย อยากลองไหมล่ะคุณศาลาวัด"

เลขาที่ไม่ได้ทำหน้าที่แค่หน้าห้อง บางทีก็บนเตียง ระเบียง ห้องครัว ไม่น่าเบื่อดี

“เจ้าสัวขอให้เฮียปราบหนูจี แต่เฮียไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะเฮียจะขยี้หนูให้จมเตียงแทน”

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

กลิ่นตัวของหญิงสาวเหตุใดถึงได้สาปสางถึงเพียงนี้ นายพรานอินทร์ฝีมือดีทั้งยังหล่อเหลาเอามันทำเมียลงได้อย่างไร? "ของเอ็งมันใหญ่ถึงเพียงนี้เชียวรึกอบัว ข้าชักหลงใหลเอ็งขึ้นทุกทีแล้วสิ หึหึ"

เรื่องสั้นสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม เนื้อหามีทั้งความรักและตัณหาราคะของมนุษย์ เหมาะสำหรับผู้อ่านเฉพาะกลุ่ม

“ตรง ๆ เลยนะคะ ฉันอยากได้สเปิร์มของคุณหมอ” “อะไรนะครับ!!” “ฉันมาขอซื้อสเปิร์มคุณหมอค่ะ คุณหมอจะขายราคาเท่าไหร่คะ”

"ฉันไม่ต้องการเด็กเพิ่ม ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว..." พรึ่บ! ชุดเกาะอกสีดำที่เคยอยู่บนตัวร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ในตอนนี้บนกายขาวผ่องเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋ว และสติกเกอร์ปิดเม็ดบัวสีหวานเท่านั้น "ไม่ต้องการจริงๆ หรือคะเสี่ย?" "แก้ผ้าให้ดูขนาดนี้ จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ?" พิธานขยับกายเล็กน้อยเพื่อระบายความอึดอัดจากส่วนกลางลำตัวที่เริ่มขยับขยาย "มาสิ... ลองทำให้ฉันพอใจดู เผื่อว่าฉันจะเปลี่ยนใจ รับเลี้ยงเธออีกคน"