counterattack bl

ไปป์อยู่ที่ไหน ไปป์อยู่กับใคร.. เขาจะหาไปป์จากที่ไหนได้ ไปป์… นายอยู่ไหนกัน.. ขอโทษได้ไหม ฉันอยากบอกว่าฉันขอโทษที่ทำให้นายงอนฉัน.. ฉันขอโทษที่ทำให้นายเสียความรู้สึก… นายจะให้อภัยฉันได้ไหม… ตามสบาย อยากไปไหนก็ไปเถอะ เพราะคำนี้คำเดียว ด้วยทิฐิของคำว่าเจ้านาย และเจ้าของบ้านมันเลยทำให้เขาไม่นึกถึงความรู้สึกของไปป์และของเขา... ขอโทษ ถ้าเขารู้ใจตัวเองเร็วกว่านี้สักหน่อย ถ้าเขารู้ว่าตัวเองรักไปป์มากขนาดนี้.. เขาจะไม่ทำให้ไปป์เสียใจ เขาจะทำทุกอย่างให้ไปป์ไม่จากเขาไป... ใครจะไปคิดว่าคนอย่างเขาจะรักใครเป็นและดันไปรักผู้ชายตัวเล็กหน้าสวยคนนี้ เขาเนี่ยนะไม่อยากจะเชื่อ แต่เชื่อเถอะครับก็มันรักไปแล้วนิ รักมาก หลงมาก รักไอ้เด็กซื่อบื่อมากๆ หวง ห่วง รัก รักที่สุด ไปป์ของพี่

เมื่อพุด หนุ่มหน้าหวาน จิตใจดี เพิ่งเรียนจบ ป.ตรี ได้งานทำหมาด ๆ โชคดีได้เช่าบ้านหลังใหญ่ทรงไทยโบราณกึ่งยุโรปในราคาแสนถูก พุดหลงรักบ้านหลังนี้มาก ๆ แต่ภายในบ้านกลับมีใครคนหนึ่งที่รอคอยเขามานานแสนนาน...แต่พุดกลับจำเขาไม่ได้ เขาจึงต้องพาพุดย้อนนิมิตเพื่อระลึกอดีตชาติ ในความโชคดีมีความโชคร้าย เมื่อเจ้านายใหม่หวังเคลมตนเอง พอพุดไม่ยอมก็บีบให้ต้องออกจากงาน แถมใส่ร้ายว่าพุดทำร้ายร่างกายเจ้านายจนทำให้พุดตกงานยาวๆ แต่มีท่านชายอย่างเขาซะอย่าง ท่านชายบอกว่า "พี่ไม่ใช่เป็นเพียงผีธรรมดา แต่เป็นผีที่ร่ำรวยมาก" ว่าซ่านนนนน

ด้วยลมหายใจสุดท้ายของข้าลีลาวดีผู้โชคร้ายคนนี้หากชาติหน้าฉันใดมีจริงวอนท่านเทพเทวาช่วยดลบันดาลให้ข้าได้พบรักแท้ด้วยเถิด

สารวัตรหนุ่ม ผู้มีความเอกอุในการสืบคดี ไม่มีคดีไหนที่เขาจะสืบแล้วพลาด ที่จริงแล้ว เขามีใครบางคน ที่คอยอยู่ข้างกาย เป็นคนบอกด้วยสัมผัสพิเศษ ตาที่สาม

กานต์พยายามหนี แต่ยิ่งดิ้นรน ความต้องการของธนินกลับยิ่งรัดแน่นขึ้นเสน่ห์อันดุดันของนายหัวหนุ่มทำให้เขาละลาย"ยิ่งดิ้น... ยิ่งผูกพัน ยิ่งห่าง... ยิ่งต้องการ ใจของนายหัวที่ร้อนแรง จะมัดเขาไว้ตลอดกาล

จากหนึ่งในเด็กเลี้ยง สู่คุณชายบ้านอัครพิเสธ เพื่อขึ้้นเป็นภรรยาเพียงคนเดียวของคุณป๋า

เรื่องราวความรักของคนสองคนที่ใช้ชีวิตต่างกันสุดขั้วเพราะคนนึงเป็นถึงทายาทมาเฟียตระกูลใหญ่ส่วนอีกคนเป็นเพียงเด็กชายคนนั้นที่เพิ่งมารับช่วงดูแลร้านอาหารสุดหรูของครอบครัวต่อจากพี่สาวที่กำลังป่วยอยู่

ขณะที่คนหนึ่งเป็นห่วงกลัวคนรักจะทำงานหนัก แต่อีกคนไม่รู้อะไรเลย เพราะมัวแต่แบ่งเวลาที่เคยใช้ร่วมกันไปให้อีกคนแล้วหลงระเริงว่ามันคือความสุขที่เขาต้องการ “อยากคบกันนักก็ไปเลย อิสระผมคืนให้"

เมื่อนักเขียนนิยายมือใหม่อย่างเขา ต้องเข้ามาอยู่ในนิยายที่ยังแต่งไม่จบของตัวเอง ไม่ว่าจะด้วยเพราะความสงสารในตัวร้ายที่ตนเองเป็นคนแต่งขึ้นมาหรือจะด้วยเหตุผลอะไรก็ช่าง! ทำไม? ต้องให้เขามาอยู่ร่วมกับตัวร้ายแบบนี้ด้วย แล้วทำไม? ไม่ว่าจะพระเอก นางเอก หรือแม้แต่ตัวประกอบก็ยังไม่ยอมเดินเรื่องตามบทที่เขาแต่งเอาไว้อีก!!!

หากคุณขอพรจากซานต้าได้หนึ่งข้อ…คุณจะขออะไร? ก็คงจะขอให้ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับคนที่รัก และได้รับความรักและการยอมรับจากผู้คนรอบข้างละมั้ง