bakit parang kasalanan ko

Isang simple at introvert na probinsiyana at isang guwapong playboy at may ari ng isang malaki at sikát na kumpanya, ang nagtagpo ang mga landas. Bagaman hindi pansinin at mababa lang ang kanyang pinaggalingan, hindi inaasahan ni marigold na matitipuhan siya ng isang Chardon Atanante. Ngunit dahil nalalaman niyang playboy ito at halos araw araw kung magpalit ito ng nobya ay hindi na umasa at nag assume pa si marigold. Kahit na a attract pa siya dito ay hindi na lang niya pinapansin ang kanyang nararamdaman at ipinagkikibit-balikat na lang niya ito. Ngunit, paano kung ang mapag dominang CEO ay ipagpilitan ang kanyang sarili kay marigold at ituring siya na parang pag aari na siya nito, may magagawa kaya si marigold? Ipagtatabuyan ba niya ito? "Everything in this company are mine, including you! Kaya pirmahan mo na 'tong contract to make you legally mine." — Chardon💕

Pinakidnap si Aurora isang araw lamang nang dumating siya sa Lanayan. Nagising siya sa isang maranyang mansyon at nakilala ang taong nagpadukot sa kaniya— si Alted Dela Fuente— ang kaniyang asawa. Litong-lito siya sa mga nangyayari lalo na nang ipagpilitan nito na siya si Candice Dela Fuente, ang mapanlinlang nitong asawa. Galit, pagkamuhi at disgusto ang nakikita niya sa mga mata ng lalaking nasa harap niya. Hindi siya si Candice. Kilala niya ang kaniyang sarili, Aurora ang pangalan niya at alam niyang wala siyang asawa at hindi pwedeng magkaroon sila ng ugnayan ni Mr. Dela Fuente. Ngunit sadyang hindi siya pinapaniwalaan ng lalaki, hindi siya nito hahayaang makaalis at makatakas. Alam niyang pahihirapan siya ng ginoo, ngunit ano bang bago? Buong buhay niya ay nakakaranas na siya ng paghihirap at pagmamaltrato. "You can't fool me, Candice, not again." Mr. Dela Fuente told her with gritted teeth. Ang galit na naglulumiyab sa mga mata nito ang patunay na hinding-hindi siya nito papakawalan. Paano nga ito maniniwala sa kaniya gayong kamukhang-kamukha niya ang asawa nitong si Candice? Bawat anggulo, mata, ilong at hugis ng mukha maging ang pangangatawan ay parang xerox-copy. "You're my wife." That statement makes her feel overwhelmed. Asawa? Imposible, ngunit may nagtutulak sa kaniya na magkunwaring asawa nito. Marami ang dahilan niya para magpanggap bilang si Candice. Ang mga dahilan na iyon ang nag-uudyok sa kaniyang magkunwaring si Candice, hiramin ang pagkatao nito at takasan ang pagkatao niyang si Aurora Sandoval. He is not his wife.. she is not Candice. Life is not fair in her past, so maybe she could be HIS FAKE WIFE and pretend to be Candice for a spare time. She is Aurora and she will be Candice.. the lost wife of the rich and well-known Alted Dela Fuente.

Inabutan ko na mag-isa at abalang nagsusulat ang guro na nakahuli ng atensyon ko. Hinila ko ang necktie niya atsaka nilapit ang mukha niya sa mukha ko. Bigla ko siyang hinalikan sa labi… matamis iyon ang una kong naisip. “What do you think you're doing, Ms. Faunteen?! Get out in my office!” “Marking my special toy, Mr. Dereux.” Kumindat ako na siyang lalong ikinausok ng matangos niyang ilong. Tumayo siya at binuhat ako palabas ng pinto ng office niya. Pagkatapos ay marahas niya akong pinagsarhan ng pinto. Shit! Bakit ganun?! Ako ang nang-aakit pero bakit parang ako pa ang naakit? How dare him ignore and blatantly reject my near Aphrodite-beauty?!

“Pipay!” galit na sigaw ng aking madrasta mula sa kanyang silid habang abala sa pag-aayos ng kanyang mukha. Halos magputok ang ugat sa kanyang leeg, na para bang ako ang dahilan ng lahat ng problema niya sa buhay. “Bakit po, Madam?” mahinahon kong sagot habang tuloy sa paglalampaso ng sahig. “Madam”—iyon ang itinawag niya sa akin mula pa noong una, at dahil sa takot, hindi ko na rin inusisa kung bakit. Ako nga pala si Piazza Fontana Vega, o mas kilala bilang Pipay. Dalawampu’t dalawang taong gulang na ako, ngunit hanggang Grade 5 lang ang naabot ko. Natigil ako sa pag-aaral noong mag-asawa muli ang aking ama. Simula noon, naging parang alipin na ako ng aking madrasta. Araw-araw, pareho lang ang eksena sa bahay. Ako ang gumagawa ng lahat ng gawain habang si Madam at ang kanyang anak na si Claire ay nag-e-enjoy sa luho ng buhay. Pero kahit ganoon, may lihim akong pangarap. Minsan, sa mga tahimik na gabi, iniisip ko kung darating ba ang araw na makakawala ako sa ganitong sitwasyon. “PIPAY!” muling sigaw ng aking madrasta, na tila mas nagiging galit pa. Agad kong iniwan ang mop at tumakbo sa kanyang kwarto. Kailangan kong magmadali. Kapag natagalan ako, mas matindi ang parusa. “Madam, may kailangan po ba kayo?” magalang kong tanong sa aking Madrasta. "Bakit ba ang bagal mong kumilos? HETO! Labhan mo pati ang damit ng anak ko!” sigaw niya, sabay hagis sa akin ng maruruming damit. Tumama ito sa aking mukha, pero wala akong nagawa kundi damputin ang mga ito. “Opo, Madam,” sagot ko, habang pinipigil ang pagbagsak ng luha.

“Lord pahiram ng anak ko! Please lang huwag mo muna siyang kuhain sa akin, hindi ko kakayanin. Sobrang bata pa ng aking anak! Huhuhu!” napasandal na lang ako sa wall ng hospital at humahagulgol na nananalangin. Bago pa ako makapagsalita ulit ay nakita ko ang Arnaldong iyun na nakatingin saming dalawa ni Regan, nakatayo lang din ito sa isang sulok malapit samin, yumuko siya ng makita niya akong nakatingin sa kanya. Bumitiw ako sa pagkakakapit ko kay Regan at lumapit ako papunta sa lugar kung nasan si Arnaldo, hinabol lang ako ng tingin ni Regan at hindi ko na napigilan ang aking sarili, isang malakas na sampal ang pinakawalan ko sa pisngi ni Arnaldo. Nagsusumigaw ang galit sa aking puso't isipan Nakita kong napakapit siya sa kanyang pisngi at nagatataka siyang napatingin sakin"Hay*p ka! nakapawalang hiya mo talaga. Nagpakalayo-layo na kami ni Anthony nasundan mo pa rin kami. Wala ka ng dinala sa buhay naming mag-ina kundi puro sakuna.(pinaghahampas ko ang kanyang dibdib habang patuloy ang aking pag iyak, Sobrang galit ang aking nararamdaman, hinahayaan lang naman niya ako sa kanyang ginagawa, maya-maya ay naramdaman kong niyakap na niya ako para huminahon, ) Hindi na ako nanggulo sa buhay niyong mag-asawa kagaya ng gusto mong mangyari! kaya please lang lubayan mo na kaming mag-ina. HUHUHU" bigla naman akong nanghina at tila nawalan ng lakas ng yakapin na niya ako, pakiramdam ko ay nasa maayos akong mga kamay sa piling ng bisig nito. "Naguguluhan ako! anong ibig mong sabihin?! Hindi kita maintindihan, Una kitang nakita sa bahay namin, kasama ko sa kwarto , yun na ang una at huli nating pagkikita!" sagot sakin ni Arnaldo

Nagkaroon ng kaguluhan sa coffee shop na pinagtratrabahuhan ni Sabina, isang guwapong customer ang tinamaan ng baril. Duguan itong gumapang sa pinagtataguan niya at hiniling na itago niya at pakaingatan ang maliit na box. Ngunit parang nanadya ang tadhana ng araw na iyon. Pagkatapos ng pangyayari ay tumawag naman ang step-mother niya para sabihing naaksidente ang Papa niya. Hindi na natapos pa ang kanyang kamalasan simula ng araw na iyon. Pagkatapos maratay ng Papa niya sa ospital ng ilang linggo ay binawian na rin ito ng buhay. Pagkatapos ay pinalayas siya ng kanyang madrasta sa kanilang bahay at ibenenta nito ang bahay na pag-aari ng kanyang mga magulang. Hindi pa duon natapos ang kasamaan nito. Nadiskubre niyang hindi aksidente ang nangyari sa Papa niya. Ipinapatay ito ng madrasta niya para makuha nito ang insurance ng Papa niya. Sa sobrang galit at naisipan niyang maghiganti. Aakitin niya ang bilyonaryong fiance ng step-sister niya. Laking gulat niya nang mapagtantong ang fiance nito ay ang guwapong cutomer niya sa coffee shop! At hinahanap nito sa kanya ang ipinatago nitong box. Ang problema, hindi na niya maalala kung saan niya nailagay iyon! Nanganganib ang buhay ng guwapong lalaki kapag hindi niya nahanap ang box. Ngunit mas nanganganib ang puso niya dahil napagtanto niyang umiibig na pala siya sa guwapong lalaki na nadiskubre niyang isa palang Mafia Boss.

Pagkalipas ng tatlong taon ay nagbalik siya, at narinig ko siyang pinag-uusapan ang tungkol sa dovorce. Wala siyang sinabi kahit na matapos niyang makuha ang aking pagkabirhen bago siya umalis. Sobrang sakit ng naramdaman ko. Hindi niya ako binigyan ng pagkakataong maging mabuting asawa para sa kanya, pero gusto niya pa rin akong hiwalayan. Hindi dahil mahal ko siya, kundi dahil inakala kong naging tapat ako sa kanya habang siya naman ay nagpakasaya kasama ang kanyang kalaguyo. Ngunit nagawa pa niyang magreklamo na parang ako ang sumakal sa kanya. Galit na galit ako. Sisiguraduhin kong mahihirapan sila ng kanyang kalaguyo na makumbinsi ako sa diborsyo. Pero bakit parang iba ang ikinikilos niya? Bakit nakakaramdam ako ng pagkasabik sa tuwing magkakadikit kami?

GUIECO CLAN SERIES #1 Kenya Guieco. Isang teacher-agent at babaeng nagmahal ng todo pero nagawa pa rin ipagpalit at iwan dahil lang sa hindi niya kayang isuko ang pagkakababae niya sa taong minahal niya. Kulang ang salitang sakit para ilarawan ang kung anong nararamdaman niya dahil ang ipinagpalit pa talaga sa kanya ay isa sa matalik niyang kaibigan. Nagmahal. Nasaktan. Naglasing. And then he met this hot stranger pero hindi niya naman type na siyang naging sandalan niya sa gabing wasak na wasak ang kanyang mundo. Hindi lang agresibong halik ang ibinigay niya sa lalaki kundi maging ang kanyang pagkababae na siyang sinisisi niya kung bakit nagawa siyang saktan ng taong mahal niya. Sinabi niya ding kaligayahan lang ang habol niya sa lalaki. Na bukod sa maka mundong ginawa nila ang gabing iyon ay wala na siyang balak na ikonekta ang buhay niya sa binatang hindi niya naman kilala. Pero sadya nga yatang mapaglaro ang tadhana dahil muli silang pinagtagpo. Sa bawat sakit na nararamdaman niya ay nandoon ang binata para pawiin iyon hanggang sa nakasanayan niya ng laging nasa tabi niya ang binata. Ngunit hindi niya inaasahan na ang gabi kung saan una silang pinagtagpo ay ang gabi din kung saan magsisimulang tumibok at magmahal ulit ang sawi niyang puso. Paano niya malalagpasan ang nagbabadyang ikalawa niyang kabiguan kung ang taong kanyang naging karamay ay ang taong mawawala ulit sa kanya? Bibitiw ba siya kagaya nong una o ipaglalaban niya ang kanyang nararamdaman para sa taong binansagan niyang ‘STRANGER’?

Sinabi ko na sayo, Don't fall in love with me, dahil hindi kita kayang saluhin. Still lalaki pa rin ang gusto ko. Isa ka lamang taga pawi ng uhaw ko sa tawag ng laman. At kailanman ay hindi kita kayang mahalin.

Ako ang anak na pinapangarap nila, at siya ang lalaking pinalaki para sa akin. Hindi kami magka-apelyido o magkadugo ngunit magkapatid ang turingan namin sa loob ng bahay at sa harap ng mga magulang ko. — Heaven Abellana Bata pa lang ay alam ko kung bakit ako pinalaki. Matagal akong naghintay at walang makakapigil sa kagustuhan kong makuha siya. Dapat lang na kunin ko ang bagay na pinangako nila. — Rigel Skye