ang pinagmulan ng lahing pilipino ay

"Talaga bang pumunta ka dito para sabihin sa akin na kasama mo ang ibang babae na nakasiping at nabuntis mo?" “Ano?” Si Travis ay ang nagsalita, ang boses niya ay ipinakita ang gulat habang nakatingin siya mula sa akin papunta kay Kian. Ang madalas na blankong tingin ni Kian ay nanatili na para bang hindi siya apektado sa sakit na dulot niya sa akin. “Wag natin itong gawin dito, Leslie. Alam mong hindi ko siya pwedeng iwan ng basta-basta.” Suminghal ako. “Kahit kailan ay hindi kita pinigilan. Alam mo? Dapat ay hindi ka na pumunta dito. Nanatili ka na lang dapat kasama niya dahil doon na ang katapatan mo ngayon at wala na ako sa buhay mo.” Kumunot ang noo ni Kian, lumapit siya at tinakot niya ako ng konti gamit ang tangkad at maskuladong katawan niya, “Anong ibig mong sabihin? Asawa kita.” "Ex-wife," binibigkas ko ang mga salita nang hindi man lang nag-iisip. Hindi ko inisip ang alinman sa mga ito ngunit wala akong pakialam dahil ang aking buong pagkatao ay tila sumasang-ayon na ito ang pinakamahusay para sa akin. “Gusto ko ng divorce, Kian.” Lumaki ang mga mata niya, hindi niya mapigilan ang gulat dahil sa mga salita ko at proud ako sa sarili ko na nakakuha na rin ako ng reaksyon na hindi galit o lamig mula sa kanya. “Ang parehong divorce papers at resignation ko ay makakarating sayo sa madaling panahon.” Ang dagdag ko bago pa mawala ang gulat niya at hindi ko siya hinintay na sumagot habang humarap ako sa gulat rin na si Travis. “Ihatid mo ako pauwi, Travis.”

May pangit na mukha ng isinilang si Banjo Canoy. Makakapal na mga kilay, maitim at busargang mga labi at ang pisngi ay tinadtad ng pimples. Kaya sa kanyang kabataan siya ay tinawag na Mamaw or pinaiklig Halimaw. A face that only a mother can love. Dahil sa itsura ay nilait siya ng mga tao. Ngunit ang mas masakit ay hinamak at pinagtawanan siya ng babaeng kanyang minahal. Naitanong tuloy niya sa sarili kung bakit siya nasasaktan at nag-durusa gayong wala naman siyang nagawang mali. Hindi naman niya ginustong isilang na pangit. Okay lang sana ang magdusa kung may nagawa siyang kasalanan kaya’t nausal niya ang mga katagang, “Pahiram na lang sana ng kasalanan” upang justified naman ang sakit. Ngunit nang mag-iba ang takbo ng kanyang kanyang buhay at hinangaan at kinabaliwan na siya ng halos lahat ng babae ay unti-unti na niyang pinakawalan ang poot sa kanyang dibdib. Ang galit na naipon dahil sa panlalait sa kanya noon ay tila apoy na tutupok sa mga nang-api at nanlibak sa kanya lalo na ang babaeng dumurog sa kanyang puso. It’s payback time. Sila naman ang luluha sa kanyang mga bisig.

Pag-ibig, isang salita ngunit marami ang ibig sabihin. Pag- ibig, tila ba simple lamang, ngunit ang totoo ay kayang gawin lahat sa ngalan ng pagsinta. Mayroon bang mas sasakit pa sa pusong pinagtaksilan matapos mong gawin at ibigay ang lahat maging ng iyong buhay sa taong tangi mong minahal? Matapos basagin at durugin ng pinung- pino ang iyong puso ng taong tangi mong pinagkatiwalaan nito, may kakayahan ka pa bang magpatawad at umibig muli? Matapos mong maghintay ng walang hanggan sa pangakong labis mong pinanghawakan ngunit sa huli’y tanging panlilinlang lamang ang iyong napala, may lakas ka pa bang muling magtiwala sa mundo? Papaano mo ipagpapatuloy ang buhay kung hindi mo na kilala maging ang sarili mo mismo?

“Pipay!” galit na sigaw ng aking madrasta mula sa kanyang silid habang abala sa pag-aayos ng kanyang mukha. Halos magputok ang ugat sa kanyang leeg, na para bang ako ang dahilan ng lahat ng problema niya sa buhay. “Bakit po, Madam?” mahinahon kong sagot habang tuloy sa paglalampaso ng sahig. “Madam”—iyon ang itinawag niya sa akin mula pa noong una, at dahil sa takot, hindi ko na rin inusisa kung bakit. Ako nga pala si Piazza Fontana Vega, o mas kilala bilang Pipay. Dalawampu’t dalawang taong gulang na ako, ngunit hanggang Grade 5 lang ang naabot ko. Natigil ako sa pag-aaral noong mag-asawa muli ang aking ama. Simula noon, naging parang alipin na ako ng aking madrasta. Araw-araw, pareho lang ang eksena sa bahay. Ako ang gumagawa ng lahat ng gawain habang si Madam at ang kanyang anak na si Claire ay nag-e-enjoy sa luho ng buhay. Pero kahit ganoon, may lihim akong pangarap. Minsan, sa mga tahimik na gabi, iniisip ko kung darating ba ang araw na makakawala ako sa ganitong sitwasyon. “PIPAY!” muling sigaw ng aking madrasta, na tila mas nagiging galit pa. Agad kong iniwan ang mop at tumakbo sa kanyang kwarto. Kailangan kong magmadali. Kapag natagalan ako, mas matindi ang parusa. “Madam, may kailangan po ba kayo?” magalang kong tanong sa aking Madrasta. "Bakit ba ang bagal mong kumilos? HETO! Labhan mo pati ang damit ng anak ko!” sigaw niya, sabay hagis sa akin ng maruruming damit. Tumama ito sa aking mukha, pero wala akong nagawa kundi damputin ang mga ito. “Opo, Madam,” sagot ko, habang pinipigil ang pagbagsak ng luha.

Pitong taon na kaming kasal ni Zackary at sa wakas ay nagkaroon na kami ng unang anak. Ngunit nang makita ang resulta ng pagbubuntis, naghinala siyang hindi kanya ang bata. Dahil sa galit, nagpa-paternity test ako sa kanya. Noong araw na lumabas ang resulta, si Zackary, na dapat ay nasa ospital, ay nagpakita sa aking pintuan. May hawak siyang litrato. Makikita sa litrato na nasa bahay ng kaibigan niya ang underwear ko. Sinipa niya ako ng malakas kaya nawala ang baby ko. Sumigaw siya, "You bitch, ang lakas ng loob mo na lokohin ako. Hindi ako magpapalaki ng anak ng ibang lalaki, alam mo ‘yon. Go to hell!" Nang maglaon ay nalaman niya ang katotohanan at nakiusap sa aking patay na anak na bumalik.

Lingid sa kaalaman ni Apolo na nakatakdang mapasa-kaniya ang karugtong ng buhay sa kaniyang musika, kung kaya't naging dahilan ang kaniyang galit sa labis na kalbaryo nang mawala ang kaniyang Alpa. Manunumbalik ang kagandahan ng musika sa sandaling kalabitin na niya ang mga kwerdas niyon. Ngunit paano kung ang kaniyang hinahanap na Alpa at pana ay isang mortal na tao? At malaman niya na ito ay may taglay na kapangyarihan para pagyamanin ang musika sa sanlibutan? Kapalit nang hindi inaasahang pag-ibig ng nakatataas ng diyos ng araw at musika sa mortal na si Phana, piliin kaya nito na gawin siyang Alpa ng musika at pag-ibig? O ang gawin siyang pana ng katarungan? Mabibigyan kaya ng pag-asa ni Phana ang sarili para mahalin ang isang kagaya ni Apolo o ang harapin ang kaniyang napipintong kamatayan? Huli na ba para kay Apolo na umiibig na siya sa isang mortal? Kaya ba nilang manindigan gayung magkaiba ang kanilang mundong ginagalawan o ang maulit ang pagkakamali na noon ay kinasusuklaman ng diyos ng araw?

Lahat ay ginawa na ni Raquel para mahalin siya ng kaniyang asawa subalit wala itong ginawa kung hindi ipadama sa kaniya na hindi siya mahal ng lalaki. Nagpakaalipin siya para lang makuha ang inaasam na pagmamahal mula sa asawa subalit sarado ang puso nito para sa kaniya hanggang isang araw ay nagising na lamang si Raquel na pagod na. Pagod na siyang mahalin ito, intindihin, at magtiis sa paulit-ulit na pagtataksil kaya't nang alukin siya nito ng paghihiwalay ay kaagad naman niyang tinanggap. Umuwi si Raquel sa kanilang probinsya dala ang balitang buntis siya sa asawa at pinangakong hindi na babalik. Ikinagulat ng lahat ang bigla na lamang pagsunod ng kaniyang asawa na nagsusumamong tanggapin niya ito at siya naman ngayon ang hinahabol-habol ng bilyonaryo niyang asawa.

Si Pierre ay isang lalaking matikas, gwapo at mahusay na mekaniko. Sa edad na trentay uno ay single pa sya, at wala pa sa planong pumasok sa usaping pang puso. Hindi nababakantehan ang sex life niya. Mataas ang kanyang libido at sinumang babaeng matipuhan ay nakukuha nya. Pero paano kung sa isang dalagang mas bata sa kanya ng labing tatlong taon sya nakaramdam ng init na katawan? Na ang turing sa kanya ay parang kuya. Mapigilan nya kaya ang pagnanasang nararamdaman sa dalaga o magpapaalipin sa nais ng katawan na maangkin ito. Pierre Allen Rosca at Anika Robles story.

Isang puwesto na lang ang natira sa lifeboat nang lumubog ang yate, ako ang pinili ni Hendrix Zuckerman. Nailigtas ako, pero hindi ko kasing palad si Yana Bridgeton. Hindi na niya nahintay ang ikalawang lifeboat nang malunod siya sa karagatan, tuluyan na ring nawala ang kaniyang katawan. Nagkunwari si Hendrix na wala siyang pakialam habang ipinagpapatuloy niya ang aming kasal nang naaayon sa aming plano. Sa limang taon naming pagsasama pagkatapos naming ikasal, inginudngod niya ako sa dumi habang sinisisi niya ako sa pagkamatay ni Yana. At nang manghingi ako ng divorde dahil hindi ko na ito kaya pang tiisin, napagdesisyunan niyang mamatay kasama ko. Nang muli kong imulat ang aking mga mata, bumalik ako sa araw kung kailan nangyari ang aksidente sa yate. Pero sa pagkakataong ito, napagdesisyunan ko na bigyan ng tiyansang mabuhay ang taong pinakamamahal niya.

Si Ayumi ay isang mabuting anak, na gusto lang ng simpleng buhay, kasama ang kaniyang pamilya. Kaya mas lalo niya itong itaguyod sa pamamaraan ng mabuting hangarin, dahil para sa kaniya ang pamilya niya lang ang nagpapalakas ng kaniyang loob para mas lalo siyang maging matapang. Hanggang sa makilala niya si Chester Perez, na makakapagbago ng kaniyang buhay. Si Chester, na gagawin ang lahat upang siya'y 'di mapahamak, sa masasamang hangarin lamang ang alam. Para kay Ayumi ay ipaglalaban niya ang kaniyang mahahalaga sa kaniya, ay wala ng iba do'n kundi ang taong nagpapatibok sa kaniyang puso. Dahil wala na itong mahihiling pa. Ginawa nila ang tama upang wala silang matapakang tao, subalit hindi mawala sa buhay nila ang isang babaeng walang Ibang ginawa kundi guluhin ang kanilang buhay walang iba kundi ang ex-girlfriend ni Chester na si Chloe, para sa kaniya ay babawiin niya ang dapat kaniya. Bilang si Chloe ay kukunin niya ang lahat kay Ayumi at pahirapan siya hanggat 'di niya hinihiwalayan si Chester. Kahit masama ang kaniyang hangarin, alam naman niya sa kaniyang sarili ay makuha lang ito. Ginawa ni Chester ang mas makakabuti, upang hindi madamay ang taong mahal niya. Kahit masakit para sa kaniya ang pakikipag-sundo para sa kinamumuhian niya, malayo lang si Ayumi sa masasamang balak nila. Ipinaglaban nila ang isat-isa, at 'di sila bumitaw sa lahat ng pagsubok sa kanilang hinarap. At naging challenge para sa kanilang lahat ang mga nangyari, lalo na para kay Ayumi at kasabay ng pagtaguyod ng kaniyang pamilya.