All Chapters of วิวาห์เปลี่ยนรัก: Chapter 31 - Chapter 40

ขึ้นมาบนห้องแล้วเหมันต์ก็เห็นน้ำค้างอยู่ในชุดนอนซีทรูสุดแสนจะเซ็กซี่ยั่วยวนใจอยู่บนเตียง แต่ทว่าเขากลับไม่ได้มีอารมณ์เลยสักนิด ตอนนี้คนที่เป็นภรรยาตัวจริงของเขานั่นคือน้ำฟ้าคนเดียวเท่านั้น เธอคนนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป ตั้งแต่รู้ความจริงจากเพื่อนว่าเธอหนีไปเสวยสุขกับชายชู้ที่เมืองนอกด้วยเงินที่สูบเลือดสูบเนื้อไปจากเขานั่นเอง“พ่อเลี้ยงขามานอนข้างๆ ตรงนี้สิคะ” น้ำค้างทำท่าทางยั่วยวนอีกฝ่ายก่อนจะตบปุลงที่ว่างข้างตัว“เธอนอนเถอะฉันจะไปนอนที่ห้องกับลูกชาย”“ทำไมล่ะคะพ่อเลี้ยง หรือว่าพ่อเลี้ยงไม่สนใจไยดีเมียคนนี้แล้ว”“จากวันนี้ไปฉันจะยกห้องนี้ให้เธอก็แล้วกันนะ”เหมันต์เดินออกไปจากห้องก่อนจะปิดประตูเสียงดัง ทำเอาเจ้าหล่อนที่นั่งอยู่บนเตียงถึงกับทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดด้วยความไม่พอใจ ขว้างปาหมอนตามไปที่ประตูอย่างหัวร้อน“กรี๊ดด!! ทำไมพ่อเลี้ยงทำกับฉันอย่างนี้ ทำไมพ่อเลี้ยงไม่เหมือนเดิม” เธออยากจะรู้จังว่าพี่สาวทำอะไรไว้ถึงทำให้พ่อเลี้ยงเหมันต์เมินเฉยเธอได้ถึงเพียงนี้ พอนึกถึงพี่สาวขึ้นมาก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง หรือจะเป็นอย่างที่คำปองพูด ไม่จริง

“ขอบใจว่ะมึง ถ้าอย่างนั้นกูจะจับพวกมันให้ได้คาหนังคาเขา ถ้ามึงมั่นใจว่ามันต้องมาเล่นงานน้ำค้างแน่นอน กูจะจับตาดูพวกมันไม่ให้คลาดสายตา แต่ตอนนี้กูยังไม่แน่ใจว่าใครเป็นพวกของไอ้ฉัตรชัยบ้าง”“ถ้ามีอะไรให้กูช่วยก็บอกนะเว้ย”“มึงช่วยดูแลน้ำฟ้าแทนกูด้วยละกัน จบงานนี้แล้วกูจะไปรับเธอด้วยตัวเอง”“เออกูจะแลคุณน้ำฟ้าแทนมึงเองไม่ต้องห่วง”“แต่ห้ามคิดอะไรกับเมียกูเด็ดขาดเลยนะเว้ย ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่” เหมันต์ชี้หน้าขู่เพื่อน“เออ...กูไม่ทำหรอกไอ้ขี้หวงขึ้นสมองเอ๊ย” ภูวดลแค่นยิ้ม“กูรักน้ำฟ้าจริงๆ กูอยากให้เธอมาเป็นแม่ของน้องคิมไปตลอดชีวิต เธอคือคนที่กูคิดว่าใช่ที่สุดแล้ว” เหมันต์ยอมรับกับเพื่อนตรงๆ อย่างไม่มีกั๊ก“กูรู้ว่ามึงจริงจังกับคนนี้มาก เอาเป็นว่าไม่ต้องเป็นห่วงกูจะดูแลเธอให้เอง รีบสะสางเรื่องทั้งหมดให้จบแล้วไปรับเธอ”“กูจะไม่มีวันลืมบุญคุณมึงครั้งนี้เลยว่ะ ถ้าไม่ได้มึงป่านนี้น้ำฟ้าคงจะโดนไอ้พวกนั้นย่ำยีแล้ว” เหมันต์ซึ้งน้ำใจเพื่อนรัก“อย่ามาทำเป็นซึ้งโว้ย กูมาบอกมึงแค่นี้ล่ะ กูต้องกลับไปเคลียร์งานต่อแล้ว”“เออๆ ฝากน้ำฟ้าด้วยละกัน”“ไปล่ะ”ภูวดลเดินไปบอกกล่าวกับน้ำค้างและหยอกล้อเล่นกับคิมหัน

หลังจากคุยโทรศัพท์กับเพื่อนรักแล้ว เหมันต์ก็ขึ้นไปเอาปืนในห้องนอน นั่นทำให้น้ำค้างที่กำลังจะหลับต้องรู้สึกตัวตื่นขึ้นจากแสงไฟที่สว่างจ้าขึ้นในห้อง“พ่อเลี้ยง” เจ้าหล่อนงัวเงียลุกขึ้นนั่งบนเตียง จ้องมองเหมันต์ที่กำลังค้นหาอะไรบางอย่างในตู้อย่างเร่งรีบ“ไปนอนเป็นเพื่อนน้องคิมในห้องก่อนเร็ว ล็อกประตูเอาไว้อย่าออกมานอกห้องเด็ดขาด”“เกิดอะไรขึ้นคะ”“ไม่ต้องถามรีบทำตามที่ฉันบอกเร็ว”“ค่ะๆ”เหมันต์ยังไม่มีเวลาอธิบายอะไรให้เธอฟัง เพราะตอนนี้เขาต้องทำเวลาก่อนที่ฉัตรชัยจะเริ่มต้นทำสงครามในอีกไม่ช้านี้น้ำค้างรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะเข้าไปในห้องนอนของคิมหันต์ ล็อกประตูเอาไว้ แล้วเดินไปที่หน้าต่างทันที“ไฟไหม้! เกิดอะไรขึ้นกันแน่” เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นกลุ่มควันไฟลอยคลุ้งไปทั่วท้องฟ้าตรงบริเวณกลางไร่ เจ้าหล่อนได้แต่ยืนมองอย่างกระวนกระวายใจอยู่ในห้องตามคำสั่งของเหมันต์เมื่อเหมันต์เดินลงมาด้านล่างแล้วเพื่อนรักก็มาถึงพอดี“ไอ้เหมมันเล่นมึงแล้วว่ะ ไฟเริ่มลามไปทั่วไร่แล้ว” ภูวดลวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาบอกกับเพื่อนป้าบัวคลี่และคำปองยังคงนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ได้ไปไหน“กูกำลังจะออกไป

ทุกคนถูกนำตัวมานั่งรวมกันที่หน้าบ้าน ฉัตรชัยรอให้เหมันต์กลับมาที่นี่ หลังจากนั้นเขาจะจัดการฆ่าทุกคนให้ตายอย่างทรมาน“คุณแม่ครับน้องคิมกลัวฮือๆ ๆ”“ไม่ต้องกลัวนะลูกเดี๋ยวคุณพ่อก็มาช่วยเราแล้ว” น้ำฟ้ากอดปลอบใจคิมหันต์“ใช่! เดี๋ยวพ่อมึงก็จะมาช่วย กูจะได้จัดการพวกมึงไปพร้อมๆ กันยังไงล่ะฮ่าๆ ๆ” ฉัตรชัยเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะดึงตัวคิมหันต์ออกจากอ้อมกอดของน้ำฟ้า“ไม่เอาน้องคิมไม่ไปด้วย น้องคิมเกลียดคนใจร้ายฮือๆ ๆ”“ปล่อยลูกฉันเดี๋ยวนี้นะไอ้สารเลว”“ปล่อยแน่แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้โว้ย!”“คุณแม่ช่วยน้องคิมด้วยฮือๆ ๆ” ตอนนี้ฉัตรชัยล็อกตัวคิมหันต์เอาไว้ ก่อนจะยิงปืนขึ้นบนฟ้าหนึ่งนัดเพื่อประกาศชัยชนะที่มีต่อเหมันต์“คุณฉัตรชัยปล่อยคุณหนูเถอะนะคะ” คำปองเอ่ยขอร้องด้วยน้ำตา“หุบปาก! เธอไม่มีสิทธิ์มาขอร้องอะไรทั้งนั้น สิทธิ์ของเธอหมดตั้งแต่ไม่ไปตามนัดฉันแล้ว” ฉัตรชัยหันมาตวาดใส่หน้าทันที คำปองกำลังจะเอ่ยปากบอกความจริงว่าเธอกำลังท้อง แต่ทว่าเหมันต์กลับเข้ามาถึงเสียก่อน“ปล่อยลูกกูเดี๋ยวนี้” เหมันต์เดินเข้ามาเพียงลำพัง ส่วนภูวดลและลูกน้องแอบซุ่มอยู่บริเวณรอบบ้านไม่ให้คนของฉัตรชัยเห็น เพื่อรอเข้าโจมตีเมื่อถึงเ

“ขอบคุณจ้ะป้า”เมื่อสาวใช้ทั้งสองเดินออกไปแล้ว ประจวบเหมาะว่าภูวดลก็เดินเข้ามาในบ้านพอดี“อ้าว! นึกว่าขึ้นข้างบนกันหมดแล้วซะอีก” ภูวดลเลิกคิ้วมองทุกคนก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้างคิมหันต์ พร้อมทั้งกอดคอเอาไว้“รอมึงนั่นล่ะไปไหนมาวะ”“กู...ไปเดินเล่นในสวนมา” จริงๆ แล้วเขาคุยสายกับน้ำฟ้าต่างหาก รายงานให้เธอรู้ว่าตอนนี้เหมันต์ปลอดภัยดีและกลับมาที่บ้านเรียบร้อยแล้ว เธอจะได้สบายใจ“ยังมีอารมณ์สุนทรีย์อีกนะมึงอะ”“นิดหน่อยว่ะ” ภูวดลแค่นยิ้มออกมาเล็กน้อย“เอ่อ...เดี๋ยวฉันขึ้นไปข้างบนก่อนนะคะ คุยกันตามสบายค่ะ” น้ำค้างรู้สึกว่าทั้งสองคงอยากมีอะไรคุยกันเป็นการส่วนตัว“ไว้ค่อยคุยกันนะครับ” ภูวดลเอ่ยกับหญิงสาว“ค่ะ” น้ำค้างส่งยิ้มให้ ก่อนจะหันไปเอ่ยกับเด็กชายที่นั่งอยู่ข้างภูวดล “น้องคิมขึ้นไปดูการ์ตูนข้างบนกันดีกว่าครับ”“ครับคุณแม่” คิมหันต์ตอบรับแล้วก็หันไปเอ่ยกับคนที่นั่งอยู่ข้างกัน “น้องคิมขึ้นไปข้างบนก่อนนะครับอาภู”“ครับผม” ภูวดลเอื้อมมือไปจับแก้มลูกชายเพื่อนอย่างเอ็นดูหลังจากทั้งสองคนเดินไปแล้วภูวดลก็หันไปสนใจเพื่อนต่อทันที เขาอยากให้เพื่อนถามไถ่เรื่องน้ำฟ้าซะเหลือเกิน แต่ทว่าเหมันต์กลับนิ่งเ