All Chapters of เลขา..คู่นอน [Matthew X Rose]: Chapter 1 - Chapter 10

5ปีที่แล้ว“ผมขอเลือกคุณโรสครับ”ดวงตาสวยเบิกโตทันทีด้วยความตกใจเธอมองรอบข้างที่ทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นผู้ฝึกงานในครั้งนี้ทุกคนมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยินเหมือนกับตัวเธอเองก่อนจะมองไปยังด้านหน้าผู้ชายที่เรียกชื่อเธอเมื่อกี้คือประธานบริษัทและกำลังจะเป็นเจ้านายของเธอในอีกไม่ช้า“เชิญคุณโรสออกมาด้านหน้าด้วยครับ”เขากล่าวอย่างสุภาพแม้ว่าตัวเธอจะมีอายุเพียงแค่20ปีเท่านั้นแต่ในขณะที่เขาโตกว่าเธอมากและยังอยู่ในตำแหน่งที่สูงที่สุดแต่เขาก็ยังพูดอย่างให้เกียรติและอ่อนโยนเท้าบางก้าวออกมาจากกลุ่มผู้ฝึกงานอย่างประหม่าในมือกอดสมุดโน้ตไว้แน่นพร้อมกับใบหน้าที่ยังคงช็อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่“ยินดีต้อนรับสู่MTนะครับ”ว่าจบก็ยื่นมือมาตรงหน้าเธอพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอมองมือคู่นั่นก่อนจะรีบตะขุบไปจับด้วยความดีใจทันที“ขะขอบคุณนะคะ..ขอบคุณที่เลือกหนู!”เธอเอ่ยขึ้นอย่างดีใจใบหน้าหวานฉีกยิ้มกว้างอย่างไม่เคยทำมาก่อนเพราะชีวิตของเธอตลอด20ปีมานี้ไม่ค่อยจะได้มีความสุขนักแต่เขาคนนี้กลายเป็นผู้ยื่นความสุขแรกให้กับเธอ“ฮ่าๆครับ..งั้นก็เชิญที่เหลือกลับบ้านได้เลยนครับขอบคุณที่สนใจในMTของเราครับ”เขาหัวเราะให้กับร

“พี่แมทธิว!”สายตาคมองไปยังร่างเล็กๆที่กำลังโบกมือทักทายให้เขาอยู่รอยยิ้มของเธอสดใสเป็นอย่างมากซึ่งมันไม่ได้เข้ากับงานพวกนี้เลยสักนิดคนอย่างเธอควรน่าจะอยู่งานที่เต็มวัยรุ่นเสียมากกว่าอีกเขาได้แต่ส่งยิ้มตอบกลับเป็นมารยาทเท่านั้น“สวัสดีครับคุณอา”แมทธิวเอ่ยทักทายบุคคลตรงหน้าอย่างสุภาพก่อนจะหันมองคนตัวเล็กที่ยังคงส่งยิ้มกว้างให้เขามือหนายกขึ้นลูบผมเธออย่างเอ็นดูก่อนจะละสายตาไปคุยกับคนอื่นต่อ“นี่น้องญดาปีนี้ก็25แล้วนะ”“เวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยหรอครับเนี่ย”ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อเขาหัวเราะเล็กน้อยจ้องมองคนตัวเล็กที่มองเขาไม่วางตาเธอคือคนที่ทางบ้านวางตัวไว้ให้เป็นภรรยาของเขาในอนาคต“อาว่ามันก็น่าจะถึงเวลาที่จะตบจะแต่งกันได้แล้ว”แมทธิวที่ได้ยินแบบนั้นสีหน้าก็เรียบตึงทันทีเขาหนีมาได้อยู่หลายปีและให้เหตุผลว่าญดายังเด็กแต่ตอนนี้เขาคงจะใช้เหตุผลนั้นไม่ไได้เสียแล้ว“แต่ผมว่า..”“ญดาอยากแต่งงานค่ะญดาอยากอยู่กับพี่แมทธิว^^”แมทธิวมองญดาที่เอ่ยขัดเขาและนี่ทำให้เขาหัวเสียนิดๆที่โดนขัดขึ้นมาแต่ก็ต้องข่มความไม่พอใจเอาไว้ก่อน“ฮ่าๆดูเจ้าลูกสาวคนนี้สิคงจะชอบพี่เขามากเลยสินะ”ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างเอ็

“แม้ในเวลาสั้นๆโรสก็ยังทำได้ดีเก่งมากครับ”แมทธิวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเขารู้สึกโชคดีมากที่ได้โรสมาเป็นเลขาเพราะเธอไม่เคยที่จะหยุดพัฒนาศักยภาพในการทำงานเลยสักครั้งมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าประหลาดใจ“ขอบคุณค่ะ”ร่างบางยิ้มรับคำขอบคุณก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อยหลังจากการพูดคุยเป็นไปอย่างราบรื่นแม้ว่าจะคุยกันนานไปหน่อยก็ตามที“ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำนัดของโรสพัง”โรสชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดของอีกฝ่าย“เอ่อที่จริงโรสไม่ได้มีนัดหรอกค่ะแค่อยากรีบกลับบ้านไปหาแมรี่ก็เท่านั้น”ใบหน้าสวยรู้สึกอายเล็กน้อยที่ต้องสารภาพความจริงออกไปตอนแรกคิดว่าอีกฝ่ายจะทำหน้าบึ้งแต่เขากลับระบายยิ้มอย่างโล่งใจเสียมากกว่า“งั้นเรากลับกันเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง”“ค่ะ”หลังจากขึ้นรถมาพอเจอแอร์เย็นๆร่างบางก็พลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าทันทีแมทธิวเอ่ยเรียกเธออยู่หลายครั้งพอไม่มีการตอบรับก็จริงรู้ว่าเขาพูดคนเดียวมาโดยตลอดใบหน้าหล่อยกยิ้มเล็กน้อยมองโรสที่หลับสนิทก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางไปเป็นบริษัทแทน“อื้ออ”แมทธิวมองคนตัวเล็กที่ขยับตัวอยู่ในอ้อมกอดเขามือหนาตบก้นของเธอเล็กน้อยเป็นการกล่อมมันน่าตลกที่เธอไม่คิดจะตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อยร่า

2สัปดาห์ต่อมา“ชาคาร์โมมายล์ค่ะ”“ขอบคุณครับ”ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนล้าแต่พอได้กลิ่นชาหอมๆเขาก็พอผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อยช่วงนี้เขาหัวหมุนมากทั้งงานที่ล้นมือไหนจะต้องมาคอยนั่งฟังเรื่องราวแปลกๆจากญดาที่เล่นมาหาเขาทุกวันอีก“งั้นโรสขอตัวก่อนนะคะ”“เดี๋ยวครับโรส”ร่างบางชะงักฝีเท้าที่กำลงจะก้าวออกจากห้องก่อนจะมองใบหน้าหล่อคมเข้มของอีกฝ่าย“คะ?”“เย็นนี้เราไปทานข้าวกันเถอะ”‘“แต่ว่าตารางตอนเย็น..”“ยกเลิกไม่ก็ย้ายไปวันอื่นให้ทีผมต้องการพักผ่อนสมอง”เขาเอ่ยเสียงอ่อนโรสมองเห็นความเหนื่อยล้าของเขาผ่านสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดเธอจึงไม่ได้ค้านอะไรออกไปแม้ว่าการยกเลิกหรือปรับตารางจะยุ่งยากมากก็ตามที“โรสจะจัดการให้ค่ะ”เธอเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะขอตัวไปจัดการธุระของตัวเองรวมถึงจองร้านอาหารด้วยเช่นกันและเธอก็หวังว่าครั้งนี้คงจะไม่ล่มอีก“วันนี้เลือกร้านได้ถูกใจผมดีนะครับ”แมทธิวเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีเขามองบรรยากาศภายในร้านที่เป็นแบบเปิดโล่งสามารถรับลมเย็นๆยามค่ำคืนกับวิวสวยๆได้ร่างบางไม่เอ่ยตอบเพียงแต่ยิ้มรับเท่านั้นโชคดีที่อีกฝ่ายชอบเพราะเห็นเขาดูเหนื่อยเธอเลยเลือกร้านที่บรรยากาศเปิดโล่งมากกว่านั่งอยู่ในอาคา

“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”ญดาเอ่ยขึ้นมองร่างสูงที่กำลังลดเข็มขัดของตัวเอง“พี่มีเรื่องจะคุยกับคุณอาพอดี”แมทธิวเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่ได้ยินแบบนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจทันทีที่จะได้อยู่กับเขาต่อ“สวัสดีครับคุณอา”ร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายพ่อของญดาอย่างสุภาพใบหน้าดูมีอายุส่งยิ้มให้ทันทีก่อนจะมองลูกสาวคนสวยที่เดินเคียงคู่กันมาคนแก่เห็นแบบนี้แล้วก็ชื่นใจที่ทั้งสองเข้ากันได้ดี“จะมาคุยเรื่องงานแต่งงานรึ”พ่อของญดาเอ่ยถาม“ใช่ครับ”เขาตอบเสียงเรียบส่วนอีกคนข้างๆแน่นอนว่าตอนนี้ดีใจจนหุบยิ้มไม่ได้เลยทีเดียว“ญดาขึ้นไปพักเถอะลูก”คำพูดของผู้เป็นพ่อทำเอาใบหน้าหวานจ๋อยลงทันที“ญดาฟังด้วยไม่ได้หรอคะ”เธอเอ่ยถามเสียงเศร้ามองพ่อของตัวเองที่มองเธอโดยไม่พูดอะไรนั่นหมายความว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงยังไงก็ไม่เป็นผลสุดท้ายแล้วก็ต้องเดินขึ้นห้องไปตามระเบียบ“มานั่งสิ”“ขอบคุณครับ”แมทธิวตอบอย่างสุภาพก่อนจะเดินตามไปนั่งทันที“จะมาเลื่อนงานแต่งงานใช่ไหม?”คำพูดของเขาทำเอาใบหน้าหล่อชะงักไปทันทีเพราะมันคือประเด็นที่เขาจะมาพูดในวันนี้“ครับ”“เหตุผล?”“คือผมอยากโฟกัสที่งานก่อนน่ะครับอีกอย่างญดา..”“เธอไม่เด็กแล้วนะแม้ว่านิสัยจะ