“ฮึกอ๊าาาา!”
“ชอบใช่ไหมครับชอบให้ผมเข้าไปลึกๆแบบนี้ใช่ไหม”
ปัก!
“อื้อออชอบค่ะชอบที่สุดเลย”ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตาเอ่ยตอบคนด้านหลังเสียงกระเซ่ามือหนากดเอวของเธอลงเล็กน้อยก่อนจะซอยเข้ามาในตัวของเธอถี่รัว
พั่บ พั่บ พั่บ
“อ๊ะอ๊าอื้อออระเร็วอื้ออช้าลงหน่อยสิคะ”เธอขอร้องเขาแต่มันก็ไม่เป็นผลเพราะเขาเป็นพวกที่ชอบการมีเซ็กส์แบบถึงอกถึงใจมันรุนแรงทุกครั้งจนเธอน้ำตาไหลแต่มันไม่ใช่น้ำตาของความเจ็บปวดแต่เป็นน้ำตาของความสุขแต่บางครั้งมันก็รุนแรงเกินไปจนทำให้น้องสาวของเธอบวมอักเสบ
“ถ้าช้ามันจะก็ไม่สนุกสิครับโรสอื้มมม..ตอดแบบนั้นแหละครับเอาให้ของผมขาดไปเลย”ใบหน้าสวยแดงก่ำเธอไม่เคยชินกับความหยาบโลนตอนมีเซ็กส์กับ แมทธิวได้เลยสักครั้งทั้งๆที่เขาเป็นคนสุภาพมากแต่พอมีเซ็กส์ขึ้นมาเมื่อไหร่เขาจะกลายร่างเป็นคนหยาบและเอาแต่พ่นคำพูดลามกออกมาตลอด
พั่บ พั่บ พั่บ
“อื้ออไม่ไหวแล้วค่ะอ๊าาาาา!!”คนตัวเล็กพูดพร้อมกับเกร็งกระตุกทันทีแมทธิวมองเธอที่ตัวอ่อนยวบลงไปแต่เขาก็จับเธอขึ้นมาใหม่โดยโอบเธอไว้กับตัวสมองมือหนากำหน้าอกของเธอพร้อมกับบีบมันอย่างรุนแรงจนเธอร้องลั่น
“อ๊าาาอื้ออแมทคะอื้อออ..”แมทธิวปล่อยลมหายใจออกมาถี่ๆเขาเองก็ใกล้ถึงจุดสุดยอดแล้วเช่นกันยิ่งมาเจอเสียงครางหวานๆที่กำลังเรียกชื่อเขาตัวเองก็เริ่มทนไม่ไหวจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมา
“ซี๊ดดดเสียงครางของโรสยังกระตุ้นผมได้ดีเหมือนเคยเลยนะครับ”เขาเอ่ยขึ้นอย่างน่าพอใจก่อนจะปล่อยให้เธอนอนลงและไม่ลืมที่จะจูบที่ขมับเป็นการให้ของขวัญกับเธอ
“อื้ออ”ใบหน้าสวยจมไปกับที่นอนเธอสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแมทธิวถอนตัวตนออกไปเสียงหอบเหนื่อยอย่างรุนแรงบ่งบอกว่าเธอไม่ไหวแล้วและต้องการพักโดยด่วน
“ไปอาบน้ำกันครับ”ร่างสูงเอ่ยขึ้นหลังจากเดินไปทิ้งถุงยางเขาช้อนตัวเธอขึ้นอย่างง่ายดาย
“แค่อาบน้ำนะคะโรสทำต่อไม่ไหวแล้ว”เธอเอ่ยบอกเสียงอ่อนแรงใบหน้าหล่อหัวเราะออกมาเบาๆรับรู้ได้ถึงความเหนื่อยล้าของเธอผ่านสีหน้าได้อย่างชัดเจน
“ก็ได้ครับ”เขาเอ่ยรับก่อนจะพาเธอเข้าไปอาบน้ำและพากลับมานอนที่เตียงตามสัญญา
“จะไปไหนหรอคะ?”เธอเอ่ยถามลืมตามองแมทธิวที่กำลังแต่งตัวใหม่เธอคิดว่าเขาจะนอนกับเธอเสียอีก
“ผมจะลงไปหาญดา”เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบแต่คำตอบของเขาทำเอาเธอถึงกับเจ็บหัวใจไม่น้อยญดาคือผู้หญิงที่ทางบ้านของแมทธิววางตัวไว้ให้เป็นภรรยาของเขาในอนาคตดวงตาสวยมองร่างสูงเงียบๆเขาแต่งตัวฉีดน้ำหอมทำทุกอย่างใหม่หมดเพื่อผู้หญิงคนนั้น
“โรสจะนอนที่นี่หรอครับ”เขาหันกลับมาถามเธอรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เธอจ้องมองเขาอยู่
“ค่ะยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องมาทำงานแต่เช้าเพื่อเตรียมประชุมอยู่แล้ว”เธอเอ่ยตอบแมทธิวเพียงพยักหน้ารับเล็กน้อยเท่านั้นก่อนจะเดินมาหาเธอที่นอนอยู่บนเตียง
“ผมไปก่อนนะฝันดีครับ”ว่าจบก็จูบหน้าผากเธอพร้อมกับส่งยิ้มอ่อนให้และเดินจากไปทันทีมือบางของเธอกำผ้าปูที่นอนไว้แน่นเพื่อกลั้นความเสียใจเขาทั้งแสนดีสุภาพและอ่อนโยนกับเธอถึงขนาดนี้แต่สถานะก็เป็นแค่เพียงคู่นอนเท่านั้นเธอรู้ว่าเขาก็คงรู้ว่าเธอมีความรู้สึกยังไงให้กับเขาแน่นอนว่าเธอไม่เคยปกปิดความรู้สึกของตัวเองที่มีให้กับเขาเลยสักนิดแต่ว่า..
เขาก็มักจะทำเป็นหมือนไม่รับรู้แต่ก็ไม่ได้ขีดเส้นอย่างชัดเจนจนทำให้ความรู้สึกของเธอมันมีมากขึ้นเรื่อยๆจนรู้สึกอยากจะเป็นเจ้าของเขาแต่เพียงผู้เดียวแต่สุดท้ายเธอก็รู้ตัวดีกว่าท้ายที่สุดแล้วเธอก็เป็นได้แค่คู่นอนของเขาเท่านั้นเพราะคนอย่างเธอไม่ได้เกิดมาร่ำรวยมีชาติตระกูลที่ดีมันคงดูน่าตลกมากถ้าคนแบบเธอกลายเป็นภรรยาของประธานบริษัทยักษ์ใหญ่แบบนี้แต่เธอมันก็อดน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้จริงๆ
อะไรยังไงมีใจไม่มีใจแต่ทรงนี้มีใจแต่ไม่เห็นค่าค้าาา มันจะโบ้เห่าโฮ่งๆแน่นอนตอนโดนเขาทิ้ง
“พี่แมทธิว!”สายตาคมองไปยังร่างเล็กๆที่กำลังโบกมือทักทายให้เขาอยู่รอยยิ้มของเธอสดใสเป็นอย่างมากซึ่งมันไม่ได้เข้ากับงานพวกนี้เลยสักนิดคนอย่างเธอควรน่าจะอยู่งานที่เต็มวัยรุ่นเสียมากกว่าอีกเขาได้แต่ส่งยิ้มตอบกลับเป็นมารยาทเท่านั้น“สวัสดีครับคุณอา”แมทธิวเอ่ยทักทายบุคคลตรงหน้าอย่างสุภาพก่อนจะหันมองคนตัวเล็กที่ยังคงส่งยิ้มกว้างให้เขามือหนายกขึ้นลูบผมเธออย่างเอ็นดูก่อนจะละสายตาไปคุยกับคนอื่นต่อ“นี่น้องญดาปีนี้ก็25แล้วนะ”“เวลาผ่านไปเร็วขนาดนี้เลยหรอครับเนี่ย”ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อเขาหัวเราะเล็กน้อยจ้องมองคนตัวเล็กที่มองเขาไม่วางตาเธอคือคนที่ทางบ้านวางตัวไว้ให้เป็นภรรยาของเขาในอนาคต“อาว่ามันก็น่าจะถึงเวลาที่จะตบจะแต่งกันได้แล้ว”แมทธิวที่ได้ยินแบบนั้นสีหน้าก็เรียบตึงทันทีเขาหนีมาได้อยู่หลายปีและให้เหตุผลว่าญดายังเด็กแต่ตอนนี้เขาคงจะใช้เหตุผลนั้นไม่ไได้เสียแล้ว“แต่ผมว่า..”“ญดาอยากแต่งงานค่ะญดาอยากอยู่กับพี่แมทธิว^^”แมทธิวมองญดาที่เอ่ยขัดเขาและนี่ทำให้เขาหัวเสียนิดๆที่โดนขัดขึ้นมาแต่ก็ต้องข่มความไม่พอใจเอาไว้ก่อน“ฮ่าๆดูเจ้าลูกสาวคนนี้สิคงจะชอบพี่เขามากเลยสินะ”ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นอย่างเอ็
“ตารางงานมีเพียงเท่านี้ค่ะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงฉะฉานมองร่างสูงที่ผ่อนตัวไปพิงกับเก้าอี้ด้วยความเหนื่อยล้า“ขอบคุณที่เหนื่อยครับโรส”ร่างบางยิ้มอ่อนนี่เป็นคำขอบคุณเล็กๆที่แมทธิวมักพูดขึ้นเสมอหลังจากจบงานอันแสนหนักหน่วงมาทั้งวัน“ไปกินข้าวกันไหม?”ใบหน้าหล่อคมเข้มเอ่ยถามกับอีกฝ่าย“พอดีโรสมีนัดแล้วน่ะค่ะ”เธอเอ่ยตอบแต่คำตอบของเธอกลับทำให้คิ้วเข้มๆของอีกฝ่ายขมวดกันแสดงถึงความไม่พอใจที่เธอปฏิเสธ“นัด?”“ค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ”แมทธิวมองโรสที่พอพูดจบก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาไปทันทีร่างสูงถอนหายใจออกมาเบาๆวันนี้ทั้งวันเลขาของเขานั่นเอาแต่ทำหน้าเรียบเฉยอย่างกับหุ่นยนต์ก็ไม่ปานไม่รู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจอะไรเขาอยู่หรือจะเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานกัน“วันนี้กลับบ้านเร็วจัง”“อ่าวดีค่ะพี่พุด^^”ใบหน้าสวยฉีกยิ้มทักทายให้กับคนตรงหน้าพี่พุทคือผู้ชายวัยกลางคนที่อาศัยอยู่ข้างบ้านของเธอและคอยช่วยเหลือเธอมาตลอดตั้งแต่ย้ายเข้ามาใหม่ๆแถมยังเคยเป็นอดีตเจ้าของบ้านหลังที่เธออยู่อีกด้วย“ดีครับทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วล่ะ?”เขาเอ่ยถามอีกครั้งเพราะปกติกว่าอีกฝ่ายจะกลับมาก็ดึกดื่นหรือไม่ก็ไม่กลับมาเลยเขาเลยมักจะต
“แม้ในเวลาสั้นๆโรสก็ยังทำได้ดีเก่งมากครับ”แมทธิวเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเขารู้สึกโชคดีมากที่ได้โรสมาเป็นเลขาเพราะเธอไม่เคยที่จะหยุดพัฒนาศักยภาพในการทำงานเลยสักครั้งมีแต่ดีขึ้นเรื่อยๆอย่างน่าประหลาดใจ“ขอบคุณค่ะ”ร่างบางยิ้มรับคำขอบคุณก่อนจะบิดขี้เกียจเล็กน้อยหลังจากการพูดคุยเป็นไปอย่างราบรื่นแม้ว่าจะคุยกันนานไปหน่อยก็ตามที“ผมต้องขอโทษด้วยที่ทำนัดของโรสพัง”โรสชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดของอีกฝ่าย“เอ่อที่จริงโรสไม่ได้มีนัดหรอกค่ะแค่อยากรีบกลับบ้านไปหาแมรี่ก็เท่านั้น”ใบหน้าสวยรู้สึกอายเล็กน้อยที่ต้องสารภาพความจริงออกไปตอนแรกคิดว่าอีกฝ่ายจะทำหน้าบึ้งแต่เขากลับระบายยิ้มอย่างโล่งใจเสียมากกว่า“งั้นเรากลับกันเถอะเดี๋ยวผมไปส่ง”“ค่ะ”หลังจากขึ้นรถมาพอเจอแอร์เย็นๆร่างบางก็พลอยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าทันทีแมทธิวเอ่ยเรียกเธออยู่หลายครั้งพอไม่มีการตอบรับก็จริงรู้ว่าเขาพูดคนเดียวมาโดยตลอดใบหน้าหล่อยกยิ้มเล็กน้อยมองโรสที่หลับสนิทก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนเส้นทางไปเป็นบริษัทแทน“อื้ออ”แมทธิวมองคนตัวเล็กที่ขยับตัวอยู่ในอ้อมกอดเขามือหนาตบก้นของเธอเล็กน้อยเป็นการกล่อมมันน่าตลกที่เธอไม่คิดจะตื่นขึ้นมาเลยแม้แต่น้อยร่า
“โรสครับ”“คะ?”“วันนี้ไปกินข้าวกันไหม?”ใบหน้าสวยนิ่งไปเล็กน้อยถ้าหากเธอปฏิเสธอีกจะเป็นการเสียมารยาทเกินไปรึเปล่านะเพราะเธอเห็นเขาชวนมาหลายรอบแล้วแต่เธอก็เอาแต่ปฏิเสธ“โอเคค่ะ”ร่างบางตอบออกไปคำตอบดูท่าจะถูกใจร่างสูงพอควรเพราะเขาระบายยิ้มออกมา“งั้นเลือกร้านไว้เลยนะ”“ค่ะขอบคุณนะคะ”เธอก้มลาเขาก่อนจะเดินกลับไปนั่งประจำที่ของตัวเองพร้อมกับเปิดหาร้านที่ตัวเองอยากกินและนี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้เธอตกหลุมรักเขาเพราะอีกฝ่ายเปิดโอกาสให้เธอได้เลือกกินในสิ่งที่อยากกินในช่วงแรกๆเธอก็เกรงใจแต่พอเขาบอกว่าตัวเองกินอะไรก็ได้ผิดกับเธอที่มักจะแพ้ส่วนผสมที่ทำจากนมจากถั่วเขาเลยยกหน้าที่การเลือกร้านอาหารให้เธอไปเสียก็จบเรื่องและไม่ขัดด้วยว่าร้านนั้นจะถูกหรือจะแพง“สวัสดีค่ะอยากจองโต๊ะหน่อยค่ะ..สองคนค่ะ..ประมาณ1ทุ่ม”หลังจากจองร้านอาหารเสร็จก็ได้เวลาเคีลยร์งานบนโต๊ะต่อร่างบางนั่งทำงานไปเรื่อยๆจนใกล้ถึงเวลาเลิกงาน“จ๊ะเอ๋พี่โรส^^”เธอสะดุ้งเล็กน้อยจากการแกล้งของคนตัวเล็ก“ญดา!พี่ตกใจนะคะ”ร่างบางเอ่ยเสียงดุแต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะชอบใจแม้ว่าญดาจะอายุห่างจากเธอไม่กี่ปีแต่เพราะนิสัยเด็กๆของอีกฝ่ายทำให้เธออดที่จะเอ็น
2สัปดาห์ต่อมา“ชาคาร์โมมายล์ค่ะ”“ขอบคุณครับ”ร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนล้าแต่พอได้กลิ่นชาหอมๆเขาก็พอผ่อนคลายขึ้นมาเล็กน้อยช่วงนี้เขาหัวหมุนมากทั้งงานที่ล้นมือไหนจะต้องมาคอยนั่งฟังเรื่องราวแปลกๆจากญดาที่เล่นมาหาเขาทุกวันอีก“งั้นโรสขอตัวก่อนนะคะ”“เดี๋ยวครับโรส”ร่างบางชะงักฝีเท้าที่กำลงจะก้าวออกจากห้องก่อนจะมองใบหน้าหล่อคมเข้มของอีกฝ่าย“คะ?”“เย็นนี้เราไปทานข้าวกันเถอะ”‘“แต่ว่าตารางตอนเย็น..”“ยกเลิกไม่ก็ย้ายไปวันอื่นให้ทีผมต้องการพักผ่อนสมอง”เขาเอ่ยเสียงอ่อนโรสมองเห็นความเหนื่อยล้าของเขาผ่านสีหน้าอย่างเห็นได้ชัดเธอจึงไม่ได้ค้านอะไรออกไปแม้ว่าการยกเลิกหรือปรับตารางจะยุ่งยากมากก็ตามที“โรสจะจัดการให้ค่ะ”เธอเอ่ยเสียงเรียบก่อนจะขอตัวไปจัดการธุระของตัวเองรวมถึงจองร้านอาหารด้วยเช่นกันและเธอก็หวังว่าครั้งนี้คงจะไม่ล่มอีก“วันนี้เลือกร้านได้ถูกใจผมดีนะครับ”แมทธิวเอ่ยขึ้นอย่างอารมณ์ดีเขามองบรรยากาศภายในร้านที่เป็นแบบเปิดโล่งสามารถรับลมเย็นๆยามค่ำคืนกับวิวสวยๆได้ร่างบางไม่เอ่ยตอบเพียงแต่ยิ้มรับเท่านั้นโชคดีที่อีกฝ่ายชอบเพราะเห็นเขาดูเหนื่อยเธอเลยเลือกร้านที่บรรยากาศเปิดโล่งมากกว่านั่งอยู่ในอาคา
“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะครับ”“เช่นกันครับ”แมทธิวเอ่ยอย่างสุภาพด้วยรอยยิ้มการพูดคุยครั้งนี้ผ่านไปด้วยดีเพราะมีเลขาของเขาคอยเตรียมการให้อย่างรัดกุมคนแบบเธอเรียกได้ว่าเป็นเพชรเม็ดงามเลยก็ว่าได้“กลับกันเถอะ”เขาเอ่ยบอกกับร่างบาง“ค่ะ”เธอตอบสั้นๆก่อนจะเดินตามหลังแมทธิวไป“สวัสดีครับคุณแมทธิว”ใบหน้าสวยเงยหน้ามองผู้มาใหม่ทันทีก่อนที่หันไปหาแมทธิวที่ทำหน้าบุญไม่รับเพราะผู้ชายคนนี้คือคู่แข่งของแมทธิวแถมบริษัทของกรในตอนนี้ยังเติบโตอย่างก้าวกระโดดเพื่อจะมายืนอยู่เคียงข้างบริษัทของแมทธิวและสิ่งสำคัญที่ทำให้กรมีลูกค้าเยอะก็คงเพราะหน้าตาที่หล่อคมคายมีเสน่ห์กับนิสัยสุดเฟรนลี่ของเขาที่มักจะตกลูกค้าผู้หญิงได้เยอะ“ครับ”แมทธิวเอ่ยตอบด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตรทันที“สวัสดีค่ะคุณกร”โรสเอ่ยทักทายคนตรงหน้าอย่างนอบน้อม“อ่าวคุณเลขาคนสวยก็มาด้วยหรอครับ”อีกฝ่ายเอ่ยถามด้วยความหยอกล้อแมทธิวมองกรที่ส่งสายตาบางอย่างกับเลขาของเขานั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมากเพราะรู้ว่ากรเคยให้ข้อเสนอที่ดีมากกับโรสเพื่อต้องการตัวเธอไปเป็นเลขาแม้ว่าเลขาของเขาจะปฏิเสธข้อเสนอไปแต่กรก็ยังไม่ยอมแพ้และเข้าหาร่างบางอยู่ตลอดรวมถึงครั้ง
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”ญดาเอ่ยขึ้นมองร่างสูงที่กำลังลดเข็มขัดของตัวเอง“พี่มีเรื่องจะคุยกับคุณอาพอดี”แมทธิวเอ่ยบอกคนตัวเล็กที่ได้ยินแบบนั้นก็ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจทันทีที่จะได้อยู่กับเขาต่อ“สวัสดีครับคุณอา”ร่างสูงโปร่งเอ่ยทักทายพ่อของญดาอย่างสุภาพใบหน้าดูมีอายุส่งยิ้มให้ทันทีก่อนจะมองลูกสาวคนสวยที่เดินเคียงคู่กันมาคนแก่เห็นแบบนี้แล้วก็ชื่นใจที่ทั้งสองเข้ากันได้ดี“จะมาคุยเรื่องงานแต่งงานรึ”พ่อของญดาเอ่ยถาม“ใช่ครับ”เขาตอบเสียงเรียบส่วนอีกคนข้างๆแน่นอนว่าตอนนี้ดีใจจนหุบยิ้มไม่ได้เลยทีเดียว“ญดาขึ้นไปพักเถอะลูก”คำพูดของผู้เป็นพ่อทำเอาใบหน้าหวานจ๋อยลงทันที“ญดาฟังด้วยไม่ได้หรอคะ”เธอเอ่ยถามเสียงเศร้ามองพ่อของตัวเองที่มองเธอโดยไม่พูดอะไรนั่นหมายความว่าต่อให้เธอจะดื้อดึงยังไงก็ไม่เป็นผลสุดท้ายแล้วก็ต้องเดินขึ้นห้องไปตามระเบียบ“มานั่งสิ”“ขอบคุณครับ”แมทธิวตอบอย่างสุภาพก่อนจะเดินตามไปนั่งทันที“จะมาเลื่อนงานแต่งงานใช่ไหม?”คำพูดของเขาทำเอาใบหน้าหล่อชะงักไปทันทีเพราะมันคือประเด็นที่เขาจะมาพูดในวันนี้“ครับ”“เหตุผล?”“คือผมอยากโฟกัสที่งานก่อนน่ะครับอีกอย่างญดา..”“เธอไม่เด็กแล้วนะแม้ว่านิสัยจะ
2 สัปดาห์ต่อมา“สุขสันต์วันเกิดนะครับโรส”ใบหน้าสวยแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางค์ราคาแพงเบิกตาโตทันทีเธอมองช่อดอกกุหลาบสีแดงสดที่เขามอบให้ด้วยความดีใจก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดเธอนี่เอง“ทำหน้าเหมือนกับว่าลืมวันเกิดตัวเองซะงั้น”เขาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มมองใบหน้าสวยที่คงจะถูกใจช่อดอกไม้ที่เขาให้เป็นอย่างมาก“ที่จริงก็ลืมจริงๆค่ะนึกอยู่ว่าทำไมแมทถึงบอกให้แต่งตัวสวยๆออกมา”เธอเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนแยกย้ายกันแมทธิวเอ่ยชวนเธอไปทานอาหารเย็นแต่ย้ำว่าต้องแต่งตัวสวยๆออกมาด้วยเธอคิดว่าเขาคงจะพาไปออกงานทานข้าวกับลูกค้าที่ไหนเสียอีก“โรสนี่จริงๆเลย..ผมให้งานเยอะไปหรอครับ”เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสุขุมพลันลูบแก้มสีชมพูอ่อนของเธออย่างเอ็นดู“เอิ่ม..ก็เยอะอยู่นะคะฮ่าๆ^^”ร่างบางตอบกลับก่อนจะหัวเราะออกมาทำเอาแมทธิวเองก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะตามไปด้วยเช่นกันเขาขับรถตรงมายังโรงแรมหรูก่อนจะพาเธอเข้าสู่ห้องอาหารของVIPร่างบางมองบรรยากาศอันหรูหราเสียงเพลงบรรเลงเบาๆแถมอาหารก็ยังหน้าตาดูดีเป็นอย่างมากไม่อยากจะนึกถึงราคาเลยเชียว“สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณลูกค้า^^”“ว้าว”ดวงตาโตเบิกโตมองเค้กรูปแมวอ้วนสีขาวที่ถูกวางล
6เดือนต่อมา“ผมกับโรสไปก่อนนะครับ..เรนนี่อย่าดื้อกับคุณปู่คุณย่านะ”“ค๊าาา^^”ใบหน้าหล่อหัวเราะออกมาเล็กน้อยให้กับความสดใสของลูกสาวที่พอได้เริ่มทำความรู้จักกันอย่างจริงๆจังๆเขาก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่าเหนื่อยอย่างแท้จริงเพราะไม่เคยคิดเลยว่าลูกสาวของเขาจะเล่นตั้งแต่เช้าจรดเย็นอย่างไม่เหน็ดเหนื่อยแบบนี้“ไปเที่ยวให้สนุกนะลูกหนูโรส”แม่ของแมทธิวเอ่ยบอกในขณะที่อุ้มเรนนี่อยู่เพราะถ้าปล่อยเด็กตัวน้อยก็จะวิ่งวุ่นไปทั่วบ้านเลยน่ะสิ“ขอบคุณที่ดูแลเรนนี่ให้นะคะโรสเกรงใจมากจริงๆเลยค่ะ”ร่างบางเอ่ยบอกตัวเธออยากพาเรนนี่ไปด้วยมากๆแต่ทุกคนก็บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าให้เธอไปเที่ยวให้มีความสุขดีกว่า“ไม่เป็นไรลูกว่าแต่เมื่อไหร่จะเรียกแม่ว่าแม่ล่ะเนี่ย..”โรสที่ได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อยแค่คนตรงหน้ายอมให้เธอแต่งงานกับลูกชายก็นับว่าเป็นบุญสุดๆแล้ว“นั่นสิโรส”แมทธิวเอ่ยเสริมเขารู้ว่าโรสชอบทำตัวเหมือนตัวเองอยู่ต่ำกว่าทุกคนตลอดแต่ความจริงแล้วไม่มีใครต่ำใครสูงเสียหน่อย“เอ่อ..ขอบคุณนะคะ..คุณแม่”แม่ของแมทธิวที่ได้ฟังก็ฉีกยิ้มร่าทันทีก่อนที่ทั้งสองจะโบกมือลาคนในบ้านเพื่อเตรียมไปฮันนีมูลหลังงานแต่ง“ป่านนี้คุณพ
ร่างสูงเดินเข้ามาในงานแต่งที่จบไปแล้วเพราะเขาดันติดประชุมกระทันหันเลยทำให้ไม่สามารถมาร่วมได้ทันเวลาแต่เขาก็ยังมาเพราะเชนณ์เองก็ถือว่าเป็นบุคคลที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเขาในช่วงที่ลำบากเช่นกันเพราะถ้าไม่มีครอบครัวของเชนณ์มาซื้อหุ้นที่ถูกถอนไปบริษัทเขาในตอนนี้ก็คงจะล้มละลายไปแล้ว“ฮึกแงงงงง”ใบหน้าหล่อหันไปตามเสียงร้องของเด็กทันทีเขามองเด็กตัวน้อยที่ล้มลงบนหาดทรายมันน่าจะไม่เจ็บมากถ้าหัวของเธอไม่ไปโขลกเข้ากับโต๊ะจนมีเลือดไหลออกมาเต็มหน้าแบบนั้นเขาที่เห็นแบบนั้นก็รีบเข้าไปดูทันทีก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าของตัวเองในการกดแผลของเด็กคนนั้นไว้เขายกตัวของเด็กน้อยขึ้นอุ้มพลันสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างบางที่เขาไม่ได้เจอหน้าเธอมากว่า3ปี“โรส..”“แมท..”โรงพยาบาล“เด็กถึงมือหมอแล้วใจเย็นๆนะ”แมทธิวเอ่ยขึ้นอย่างสุขุมมือหนาทาบทับลงกับมือบางที่กำลังสั่นด้วยความประหม่ามองใบหน้าสวยที่ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงสวยสะดุดตาเขาเช่นเดิมในส่วนของโรสเธอได้แต่มองมืออันแสนอบอุ่นของแมทธิวเงียบๆมันน่าแปลกที่ทั้งมือและคำพูดของเขามันช่วยให้เธอหายประหม่าหายกังวลได้จริงๆ“คุณเป็นยังไงบ้างคะ”ริมฝีปากบางเอ่ยถามกับอีกฝ่าย“ทุกอย่างเรีย
“ต่อไปเป็นข่าวชายไร้บ้านถูกรถชนดับ..เมื่อเวลาตี2ของวันนี้พบศพ…”ใบหน้าหล่อจ้องมองข่าวด้วยความสุขุมก่อนที่จะเลือกปิดข่าวไปและกลับมาให้ความสนใจกับกองเอกสารตรงหน้าแทนเขาอุส่าห์ลงทุนสิืบหาจนรู้ที่อยู่แต่สุดท้ายก็ดันมาตายก่อนที่เขาจะได้จัดการเองเสียได้ก๊อก ก๊อก ก๊อก“เข้ามา”“คุณญดามาขอเข้าพบค่ะ”ใบหน้าหล่อพยักหน้ารับก่อนจะลุกขึ้นไม่นานญดาก็เดินเข้ามาหาเขาเธอในตอนนี้ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีก็ยังคงสไตล์ของตัวเองและแน่นอนว่าเขาก็ยังไม่ค่อยชอบอยู่ดี“มีอะไรหรอครับญดา”เขาเอ่ยถามอย่างสุภาพมองคนตัวเล็กที่นั่งลง“วันนี้ญดาจะไปแล้ว”คำว่าจะไปทำให้เอาเขาใจหายเล็กน้อยเพราะตลอด3ปีที่ผ่านมาก็ได้เธอคนนี้คอยช่วยเหลือมากมายและเขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ตอบแทนใดๆเลย“พี่ยินดีกับชีวิตใหม่ด้วยครับ”เขาตอบกลับเสียงเรียบตอนนี้คนตรงหน้าได้แต่งงานและมีสามีเรียบร้อยแล้ว“เห้ออที่จริงญดาก็ไม่อยากไปเลยแต่คุณพ่อเป็นคนแนะนำเอง”ใบหน้าหวานคว่ำปากด้วยความไม่ชอบใจทันทีได้ข่าวว่าลูกเขยคนนี้ผู้เป็นพ่อนั้นถูกใจยิ่งนักและตัวญดาเองก็มีความรู้สึกชอบพอต่ออีกฝ่ายไม่น้อยถึงแม้ว่าจะเป็นการเจอกันในเรื่องธุรกิจก็ตามแต่สุดท้ายก็ได้แต่งงานและใช้ช
“ญดา”“พี่ไปนั่งรอข้างนอกนะ”“ขอบคุณค่ะพี่พุด”ร่างบางเอ่ยบอกกับอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มก่อนจะค่อยๆนั่งลงอย่างยากลำบากแต่สุดท้ายตัวเธอก็นั่งลงอย่างปลอดภัยพร้อมกับมองใบหน้าหวานของญดาที่เอาแต่มองไปนอกร้าน“ญดาคือพี่..”“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะพี่โรสญดารู้เรื่องหมดแล้ว”ใบหน้าหวานเอ่ยขึ้นเสียงเรียบโดยไม่แม้แต่จะมองมาที่โรสเลยสักครั้ง“พี่ขอโทษจริงๆนะญดากับสิ่งที่พี่ทำลับหลังเรา”โรสเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนแสดงถึงความรู้สึกผิดจริงๆ“แต่ตอนนี้พี่กำลังจะย้ายไปต่างประเทศแล้วเพราะฉะนั้น..”“ว่าไงนะคะ!”ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยคญดาก็เอ่ยขึ้นมาด้วยความตกใจทันทีและนี่เป็นครั้งแรกที่ญดามองหน้าเธอ“จะย้ายไปต่างประเทศงั้นหรอคะ!”ญดาเอ่ยถามด้วยความตกใจทันทีไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำถึงขนาดนี้“ใช่จ้ะ..”ใบหน้าสวยยิ้มเล็กน้อยมองญดาที่ยังคงไม่เชื่อในคำพูดของเธอ“พี่จะบินในอีก1อาทิตย์เพราะต้องรอให้แผลหายก่อน…ญดาพี่ขอโทษเราจากใจจริงๆนะ”มือบางเอื้อมไปกอบกุมมือเล็กๆของญดาซึ่งเจ้าตัวก็ไม่ได้ปัดมือเธอออกแต่อย่างใด“ตอนนี้ญดาไม่รู้เลยค่ะว่าจะทำยังไงต่อพ่อญดาก็โกรธทางฝั่งพี่แมทธิวมากหลังจากรู้เรื่องทั้งหมดเพราะคิดว่าสิ่งที่พี่
โรงพยาบาลร่างของแมทธิวถูกส่งตัวเข้ารับการรักษาทันทีโชคดีที่หลังเกิดเหตุไม่นานก็มีผู้มาพบเห็นและรีบแจ้งหน่วยงานเข้าช่วยเหลือทางด้านงานแต่งได้ถูกยกเลิกกระทันหันและไม่นานก็มีข่าวการประสบอุบัติเหตุของแมทธิวออกมาจนเป็นข่าวใหญ่โตตอนนี้ทางโรงพยาบาลที่กำลังรักษาแมทธิวอยู่นั้นก็แออัดไปด้วยฝูงนักข่าวจนล้นเต็มโรงพยาบาลไปหมด“ตาแมทฮื่ออลูกแม่”แม่ของแมทธิวร้องไห้ออกมาอย่างหนักเธอนั่งอยู่บริเวณหน้าประตูของห้องผ่าตัดพร้อมกับหัวใจที่แตกสลายตอนที่ได้ยินข่าวจากลูกน้องของลูกชายตัวเธอก็ช็อกจนเป็นลมล้มพับไปพอฟื้นขึ้นมาลูกชายก็ยังคงอยู่ในห้องผ่าตัดอยู่และตอนนี้เธอใจไม่ดีเหลือเกิน“ไปนั่งพักก่อนเถอะคุณเดี๋ยวก็เป็นลมไปอีก”พ่อของแมทธิวรีบเข้ามาพยุงภรรยาทันทีด้วยความเป็นห่วงซึ่งตัวเขาก็เป็นห่วงลูกชายไม่แพ้กันและได้แต่หวังว่าลูกชายของเขาจะปลอดภัยกลับมา“คนขับรถชนถูกตั้งข้อหาเรียบร้อยแล้วครับ”พ่อของแมทธิวพยักหน้ารับช้าๆจะว่าฝ่ายนั้นผิดเต็มๆก็ไม่ได้เพราะลูกชายเขาดันไปอยู่กลางถนนเองแต่ถ้าคนขับไม่เมาและไม่ขับมาด้วยความเร็วที่เกินกำหนดอุบัติเหตุครั้งนี้ก็คงจะไม่เกิดขึ้น“แล้วทางฝั่งผู้หญิงล่ะ”เขาเอ่ยถามกับลูกน้องขอ
ปึก…“ขอโทษครับพอดีผมรีบ”“เดี๋ยว”“คะคุณแมทธิว!”ร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวขมวดคิ้วทันทีเพราะคนที่วิ่งชนเขาคือคนที่เขาส่งมาให้คุ้มกันร่างบาง“โรสล่ะ”เขาเอ่ยถามมองชายตรงหน้าที่รีบก้มหัวทำท่าทีอึกอักทันที“โรสอยู่ไหน..”เขาเอ่ยถามย้ำความรู้สึกโหว่งๆจู่ๆก็เกิดขึ้นมา“คะคือตอนนี้ผมกำลังตามหาเธออยู่ครับ!”“หมายความว่าไง”“คะคือผมแค่ออกไปเอารถเพื่อจะพาคุณโรสกลับบ้านแต่รอนานแล้วยังไม่เห็นคุณโรสเดินออกมาเลยครับ”คำตอบของชายคนนั้นทำเขาขบกรามแน่นด้วยความโกรธทันทีทั้งๆที่สั่งให้มาคอยตามติดเธอทุกฝีก้าวแต่ก็ดันปล่อยเธอไว้คนเดียวได้แบบนี้ไม่ใช่ว่าเธอจะหนีเขาไปแล้วหรอกหรอ“ที่สุดท้ายที่เห็นเธอคือที่ไหน”“หะห้องน้ำหญิงครับ!”“ตามมา”เขาเอ่ยบอกก่อนจะวิ่งตรงไปยังห้องน้ำหญิงทันทีแต่ยังไม่ถึงหน้าห้องน้ำดีเขาก็สังเกตเห็นหยดเลือดก่อนมือหนาแตะเข้าที่เลือดสีสดด้วยหัวใจที่สั่นระรัวเลือดยังคงไม่แห้งแสดงว่ามันพึ่งจะเกิดเหตุได้ไม่นาน“คะคุณแมทธิวครับนะนี่กระเป๋าของคุณโรส”สายตาคมมองไปยังกระเป๋าเล็กๆที่อีกฝ่ายเอามาให้“แน่ใจนะว่าของเธอ?”“ครับแน่ใจครับ”“ชิบ!”ร่างสูงสถบอย่างหัวเสียตอนนี้เขามืดแปดด้านมากๆไม่รู้เลยว่าตรงนี้เ
1สัปดาห์ต่อมานี่ก็ผ่านมากว่า1สัปดาห์แล้วที่เธอถูกขังอยู่ภายในบ้านหลังนี้โชคดีที่แมทธิวให้เธอออกมาเดินรอบบ้านได้แต่ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้เด็ดขาด“โรส”ใบหน้าสวยหันไปตามเสียงเรียกสายตาของเธอเรียบเฉยมองร่างสูงของแมทธิวที่เดินตามเธอมานั่งอยู่ภายในสวนที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามรวมถึงแปลงดอกกุหลาบที่กำลังค่อยๆโต“ทำไมไม่กินข้าวเช้า”เขาเอ่ยถามมองใบหน้าของเธอที่ไม่มีชีวิตชีวาเลยแม้แต่น้อย“โรสไม่หิวค่ะ”เธอตอบกลับเสียงเบาสายตายังคงจ้องมองแมรี่แมวของเธอที่เขาเป็นคนอุ้มมาให้เมื่อหลายวันก่อนก็ยังดีที่อย่างน้อยในบ้านที่เงียบเหงาและเหมือนคุกแห่งนี้ยังมีแมรี่คอยวิ่งเล่นอย่างร่าเริงนั่นทำให้เธอพอจะยิ้มออกได้บ้าง“ไปเอาข้าวมา”ดวงตาสวยมองอีกฝ่ายที่บอกให้คนรับใช้ไปเอาข้าวมานั่นทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจทันที“โรสบอกว่าไม่หิวไง!”เธอเอ่ยตะคอกจนแมรี่ตกใจกระโดดหนีไปจากเธอยิ่งทำให้เธอรู้สึกเกลียดผู้ชายตรงหน้าเพิ่มมากขึ้นที่บังอาจมาทำลายความสงบสุขของเธอ“อย่ามาขัดคำสั่งผม..อย่าหาว่าผมไม่เตือนโรส”ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับดวงตาที่มองเธออย่างดุดันร่างบางเงียบไปทันทีเพราะเธอรู้ว่าถ้าขัดคำสั่งเขาเธอจะโดนอะไรไม่นาน
1สัปดาห์ก่อน“พี่แมทธิว^^”ใบหน้าสวยหวานเอ่ยทักทายกับว่าที่สามีด้วยรอยยิ้มทันทีก่อนที่ร่างกายเล็กๆของเธอจะเดินมานั่งอย่างมีความสุข“ญดาดีใจมากเลยค่ะที่พี่แมทธิวชวนออกมาทานข้าว”ญดาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มแต่อีกฝ่ายเพียงแค่ทำหน้านิ่งเท่านั้นแต่นั่นมันก็เป็นบุคลิกของแมทธิวอยู่แล้วเธอเลยไม่ได้สนใจอะไรมากนัก“พี่มีเรื่องจะพูด”ใบหน้าหล่อเอ่ยขึ้นเสียงเรียบเขาวางถ้วยชาอย่างเบามือก่อนจะมองญดาผู้ที่กำลังจะกลายเป็นภรรยาของเขาในไม่ช้านี้“อะไรหรอคะ”เธอเอ่ยถามอย่างตื่นเต้นทันที“ญดาก็รู้ใช่ไหมว่าพี่กับโรสเราเป็นมากกว่าเจ้านายและเลขา”คำพูดของแมทธิวทำเอาใบหน้าหวานชะงักไปทันที“อะเอ่อพี่แมทธิวหมายถึงยังไงหรอคะ”เธอตอบกลับอย่างประหม่ามองใบหน้าหล่อที่เค้นหัวเราะออกมาเบาๆ“ไม่ใช่ว่าจ้างคนมาตามพี่หรอกหรอครับ”ญดาชะงักไปทันทีเพราะเธอไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะรู้ตัว“คือ..”“ในเมื่อรู้แบบนี้แล้วก็ยังจะแต่งงานกับพี่อยู่หรอ”เขาเอ่ยถาม“ค่ะ!เพราะสุดท้ายแล้วพี่ก็ต้องเลิกกับพี่โรสอยู่ดี”แมทธิวมองดวงตาของอีกฝ่ายที่จริงจังขึ้นมาหลังจากแอ๊บทำเป็นตาแป๋วมาตลอดทั้งๆที่เขารู้มานานแล้วว่าญดากำลังสืบและให้คนมาตามติดเขาแต่เขาก็ไม่ห้ามเพร
เมี้ยวว~สายตาคมมองไปยังแมวตัวอ้วนสีขาวเขานั่งยองๆก่อนจะเล่นกันกับมันเล็กน้อยก่อนที่จะกวาดสายตามองบ้านที่โล่งผิดหูผิดตาอีกทั้งยังมีของบางส่วนถูกใส่ไว้ในลังใหญ่“คุณกำลังหนีผมหรอโรส”เขาเอ่ยพึมพัมออกมาดูจากสายตาก็พอเดาได้ว่าแบบนี้มันคือการย้ายบ้านอย่างแน่นอนโชคดีที่เขามาทันรู้เรื่องนี้ก่อนร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาใครบางคนพร้อมสั่งการ“อย่าให้แม้แต่มีรอยขีดข่วน”เขาเอ่ยกำชับก่อนจะวางสายไปพร้อมกับถอนหายใจออกมา“กึกกัก”แมทธิวมองไปยังต้นเสียงก่อนจะขมวดคิ้วตอนนี้เขาอยู่กลางบ้านของเธอและกำลังมองดูเงาของใครบางคนที่เดินอยู่รอบบ้านร่างสูงมองซ้ายมองขวาเพ่ือค้นหาอาวุธเพราะถ้าเป็นคนที่เขาคิดไว้จริงๆผู้ชายคนนี้จะไม่ทำท่าทางลับๆล่อๆอย่างแน่นอน“เห้ออมึงคิดจะหนีกูงั้นสินะอินังสารเลว!”เขายืนฟังบุคคลปริศนาสถบออกมาเงียบๆพร้อมกับมองอีกฝ่ายที่เดินเข้ามาเตะของที่ถูกวางใส่ลังเป็นอย่างดีจนกระจัดกระจายผู้ชายคนนั้นมีรูปร่างผอมสูงมีผ้าปิดตาและใบหน้าที่ดูโหดเหี้ยมเขานึกความเกี่ยวข้องของผู้ชายคนนี้กับร่างบางไม่ออกเลยสักนิด“คุณเป็นใครครับ”“เชี่ย!!”ผู้ชายคนนั้นร้องตกใจเสียงดังลั่นทันทีมองร่างสู