All Chapters of เลขา..คู่นอน [Matthew X Rose]: Chapter 11 - Chapter 20

“จะนอนค้างที่นี้ไหมคะ?”ร่างบางเอ่ยถามขณะอยู่ในอ้อมกอดแกร่งด้วยตัวเปลื่อยเปล่า“ไม่ล่ะผมมีธุระต่อ”ร่างสูงเอ่ยบอกเสียงเรียบพร้อมกับมือหนาที่วนเล่นผมสวยของเธออย่างสบายอารมณ์หลังจากที่เครียดทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวมานานพอได้มาปลดปล่อยก็รู้สึกหายใจหายคอได้สะดวกขึ้นแต่มันก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้น“งั้นเดี๋ยวโรสไปเตรียมตัวให้นะ”ร่างบางบอกพร้อมกับจะขยับตัวลุกแต่ก็โดนอีกฝ่ายกอดรัดเอาไว้แน่นจนใบหน้าของเธอจมเข้ากับอกผิวแทนของเขา“แมท?”“ไม่เป็นไรผมอยากนอนต่ออีกหน่อย”เขาเอ่ยบอกก่อนจะคลายอ้อมกอดเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ปล่อยให้เธอเป็นอิสระจากอ้อมกอดของเขาโรสได้แต่เงยหน้ามองอีกฝ่ายนิ่งๆใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าของเขาทำเธอรู้สึกกังวลใจเพราะช่วงนี้แมทธิวมักจะมีตารางงานนอกตลอดและไม่ค่อยได้มากินข้าวหรือมาหาเธอบ่อยนักเสียงลมหายใจที่ดังขึ้นสม่ำเสมอบ่งบอกว่าร่างสูงเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้วเธอค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาเพื่อที่จะให้เขาได้นอนอย่างสบายส่วนตัวเธอก็ออกไปนั่งเล่นกับแมรี่อยู่นานสองนานจนกระทั่งร่างสูงตื่นและเตรียมพร้อมที่จะออกจากบ้านของเธอ“เจอกันที่ทำงานนะคะ^^”ใบหน้าสวยกล่า

“โรส”สายตาคมจ้องมองเลขาสาวที่ดูจะตกใจมากเมื่อเห็นเขา“เอ่อคุณแมทธิวญดามาทานอาหารกันหรอคะ”ร่างบางเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเจื่อนๆในขณะที่เชนณ์นั้นกำลังเดินไปทักทายทั้งสองอย่างสบายใจ“ไงญดา..สวัสดีครับคุณแมทธิวได้ยินชื่อคุณมาตั้งนานวันนี้ได้เจอตัวจริงไม่คิดว่าจะหล่อเหลาขนาดนี้เลยนะครับฮ่าๆ”เชนณ์เอ่ยทักทายด้วยรอยยิ้มผิดกับ แมทธิวที่เอาแต่จ้องหน้าอีกฝ่าย“พี่เชนณ์มาทานอาหารกับพี่โรสหรอคะ”ญดาเอ่ยถามเสียงใสส่วนแมทธิวได้แต่มองนิ่งๆพอรู้จักคนตรงหน้าอยู่บ้างและรู้ว่าสนิทกับญดาพอควรแต่ก็ไม่เคยคุยกัน“ครับวันนี้สนุกมากเลยพี่ไม่คิดเลยว่าคุณโรสจะเข้ากันกับพี่ได้ดีขนาดนี้”เชนณ์เอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปทางโรสและส่งยิ้มให้ส่วนโรสก็เพียงส่งยิ้มกลับเจื่อนๆให้เท่านั้นเพราะตอนนี้เธอกำลังได้รับสายตาพิฆาตจากแมทธิวอยู่จนขนลุกซู่ไปทั้งตัวแล้ว“จริงหรอคะญดาดีใจนะคะที่ทั้งสองเข้ากันได้แบบนี้จะติดต่อหากันอีกใช่ไหมคะ!”ญดาถามด้วยความตื่นเต้นทันที“แน่นอนสัปดาห์หน้าเราก็นัดเจอกันอีก^^”ร่างบางได้แต่กลืนน้ำลายอึกใหญ่มองแมทธิวที่ขมวดคิ้วด้วยอยู่แบบนั้นจนเธอต้องรีบเข้าไปเบรคทันที“เอ่อเชิญน้องญดากับคุณแมทธิวเข้าไปทานอาหารเถอะค่ะ.

ร่างบางเดินออกจากห้องมาด้วยความโกรธเธอไม่ได้โต้กลับเพราะกลัวจะโวยวายจนเป็นเรื่องราวใหญ่โตและเธอก็ไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่เธอชอบจะมีความคิดสกปรกได้ถึงเพียงนี้จะนอกใจภรรยาตัวเองยังไม่พอยังมากดเธอให้ต่ำตมไปด้วยอีกทั้งยังพูดดูถูกนั่นอีกให้ตายยังไงเธอก็ไม่มีวันรับข้อเสนอบ้าๆแบบนั้นเด็ดขาด“พี่โรสคะมีคนมาขอพบน่ะค่ะเขารออยู่ด้านล่าง”ใบหน้าสวยขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นและลงไปด้านล่างเพราะคิดว่าคนที่มาหาคงเป็นเชนณ์แต่พอลงมาเธอก็ไม่เห็นเขาเลยลองไปถามกับพนักงานต้อนรับดู“อ่าวพี่โรสมีอะไรให้ช่วยหรอคะ?”พนักงานต้อนรับเอ่ยทักทายโรสด้วยรอยยิ้มทันที“เมื่อกี้เห็นบอกว่ามีคนมาพี่เขาอยู่ไหนหรอ”ร่างบางเอ่ยถามมองพนักงานต้อนรับที่หันไปคุยๆถามๆกัน“เหมือนจะออกไปแล้วนะคะ”ร่างบางที่ได้คำตอบก็ยิ่งมึนงงเข้าไปใหญ่แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ได้อะไรต่อและในตอนที่เธอกำลังจะเดินกลับขึ้นไปทำงานสายตาของเธอก็หันไปเห็นใครบางคนที่ยืนจ้องเธออยู่ฝั่งตรงข้ามถนนดวงตาสวยเบิกกว้างทันทีพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงข้ามถนนไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพ่อของเธอที่กำลังจ้องเธอเหมือนจะฆ่าให้ตายจู่ๆร่างกายของเธอก็ทนรับความช็อ

เมี้ยวว~สายตาคมมองไปยังแมวตัวอ้วนสีขาวเขานั่งยองๆก่อนจะเล่นกันกับมันเล็กน้อยก่อนที่จะกวาดสายตามองบ้านที่โล่งผิดหูผิดตาอีกทั้งยังมีของบางส่วนถูกใส่ไว้ในลังใหญ่“คุณกำลังหนีผมหรอโรส”เขาเอ่ยพึมพัมออกมาดูจากสายตาก็พอเดาได้ว่าแบบนี้มันคือการย้ายบ้านอย่างแน่นอนโชคดีที่เขามาทันรู้เรื่องนี้ก่อนร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาใครบางคนพร้อมสั่งการ“อย่าให้แม้แต่มีรอยขีดข่วน”เขาเอ่ยกำชับก่อนจะวางสายไปพร้อมกับถอนหายใจออกมา“กึกกัก”แมทธิวมองไปยังต้นเสียงก่อนจะขมวดคิ้วตอนนี้เขาอยู่กลางบ้านของเธอและกำลังมองดูเงาของใครบางคนที่เดินอยู่รอบบ้านร่างสูงมองซ้ายมองขวาเพ่ือค้นหาอาวุธเพราะถ้าเป็นคนที่เขาคิดไว้จริงๆผู้ชายคนนี้จะไม่ทำท่าทางลับๆล่อๆอย่างแน่นอน“เห้ออมึงคิดจะหนีกูงั้นสินะอินังสารเลว!”เขายืนฟังบุคคลปริศนาสถบออกมาเงียบๆพร้อมกับมองอีกฝ่ายที่เดินเข้ามาเตะของที่ถูกวางใส่ลังเป็นอย่างดีจนกระจัดกระจายผู้ชายคนนั้นมีรูปร่างผอมสูงมีผ้าปิดตาและใบหน้าที่ดูโหดเหี้ยมเขานึกความเกี่ยวข้องของผู้ชายคนนี้กับร่างบางไม่ออกเลยสักนิด“คุณเป็นใครครับ”“เชี่ย!!”ผู้ชายคนนั้นร้องตกใจเสียงดังลั่นทันทีมองร่างสู

1สัปดาห์ต่อมานี่ก็ผ่านมากว่า1สัปดาห์แล้วที่เธอถูกขังอยู่ภายในบ้านหลังนี้โชคดีที่แมทธิวให้เธอออกมาเดินรอบบ้านได้แต่ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้เด็ดขาด“โรส”ใบหน้าสวยหันไปตามเสียงเรียกสายตาของเธอเรียบเฉยมองร่างสูงของแมทธิวที่เดินตามเธอมานั่งอยู่ภายในสวนที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามรวมถึงแปลงดอกกุหลาบที่กำลังค่อยๆโต“ทำไมไม่กินข้าวเช้า”เขาเอ่ยถามมองใบหน้าของเธอที่ไม่มีชีวิตชีวาเลยแม้แต่น้อย“โรสไม่หิวค่ะ”เธอตอบกลับเสียงเบาสายตายังคงจ้องมองแมรี่แมวของเธอที่เขาเป็นคนอุ้มมาให้เมื่อหลายวันก่อนก็ยังดีที่อย่างน้อยในบ้านที่เงียบเหงาและเหมือนคุกแห่งนี้ยังมีแมรี่คอยวิ่งเล่นอย่างร่าเริงนั่นทำให้เธอพอจะยิ้มออกได้บ้าง“ไปเอาข้าวมา”ดวงตาสวยมองอีกฝ่ายที่บอกให้คนรับใช้ไปเอาข้าวมานั่นทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจทันที“โรสบอกว่าไม่หิวไง!”เธอเอ่ยตะคอกจนแมรี่ตกใจกระโดดหนีไปจากเธอยิ่งทำให้เธอรู้สึกเกลียดผู้ชายตรงหน้าเพิ่มมากขึ้นที่บังอาจมาทำลายความสงบสุขของเธอ“อย่ามาขัดคำสั่งผม..อย่าหาว่าผมไม่เตือนโรส”ร่างสูงเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับดวงตาที่มองเธออย่างดุดันร่างบางเงียบไปทันทีเพราะเธอรู้ว่าถ้าขัดคำสั่งเขาเธอจะโดนอะไรไม่นาน