Semua Bab สามีชาวสวนของข้าน่ารักยิ่ง: Bab 1 - Bab 10

จวนโหวตระกูลเสิ่น"เป็นถึงคุณหนูใหญ่ของจวนโหวตระกูลเสิ่น แต่กลับลักลอบมีสัมพันธ์กับบ่าวรับใช้ท้ายสวน ช่างหน้าไม่อายยิ่งนัก!!!""ฮือออ ท่านพ่อ ลูก ฮึก""เจ้าไม่ต้องมาแก้ตัว ช่างน่าอับอายยิ่งนัก!!! มีคู่หมั้นคู่หมายอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับทำตัวใฝ่ต่ำเช่นนี้ ลูกชั่ว!!!"ท่านโหวเสิ่นเหยากวงมองเสิ่นเสวี่ยผู้เป็นบุตรสาวด้วยสายตาที่ผิดหวังเขาเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ มีหน้ามีตาในเหล่าขุนนางชนชั้นสูง มีบุตรทั้งหมดสี่คนคือ เสิ่นเฟยเป็นบุตรชายที่เกิดจากภรรยาเอก และมีน้องสาวร่วมมารดาเดียวกันคือเสิ่นเสวี่ย ส่วนภรรยารองนั้นก็มีบุตรชายนามว่า เสิ่นเยี่ย และบุตรสาวนามว่า เสิ่นหนิงเสิ่นเสวี่ยได้หมั้นหมายกับ หลัวเฉินเฟย บุตรชายคนโตของท่านเสนาบดีหลัว แต่ทว่าเขากลับมีใจรักใคร่ต่อเสิ่นหนิงน้องสาวต่างมารดาของนางเสิ่นหนิงลอบยกยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ รู้สึกสมเพชเวทนาเสิ่นเสวี่ยไม่น้อย นางหันไปพยักหน้าให้ฮูหยินรองอวิ๋นผู้เป็นมารดาอย่างสาสมใจ รู้สึกมีความสุขเป็นอย่างยิ่งกับการได้มองเห็นความทุกข์ของเสิ่นเสวี่ย"อาหลี่!!! บ่าวชั่ว เจ้ากล้าล่วงเกินบุตรสาวของข้า!!!""บ่าวขออภัยขอรับ บ่าวยินดีรับผิดชอบชีวิตของคุณหนูใหญ่ขอรับ

เสิ่นเสวี่ยล้วงเงินในแขนเสื้อนางออกมาสามตำลึง ก่อนจะมอบมันให้แก่อาหลี่ เขาส่ายหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เจ้าเก็บไว้เถิด""ท่านทำงานหนัก เงินนี่เป็นของท่านนะเจ้าคะ""ข้าไม่ได้ใช้สิ่งใด เจ้าเก็บเอาไว้ซื้อของสวยๆ งามๆ เถิด""ท่านพี่อาหลี่ใจดีจังเลยเจ้าค่ะ"เสิ่นเสวี่ยโน้มใบหน้าเข้าไปหอมแก้มของเขาฟอดใหญ่ อาหลี่รีบหันมามองนางด้วยสายตาที่ตกตะลึงไม่น้อย เขายกมือขึ้นลูบข้างแก้มแผ่วเบาอย่างเหม่อลอย ก่อนจะรีบตั้งสติและยกมือขึ้นเกาศีรษะแก้อาการเก้อเขิน"ข้าจะไปทำกับข้าวแล้ว"เขารีบเดินหนีนางออกมาทันที เมื่อถึงโรงครัวเขารีบจัดการใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ มาเช็ดตามลำตัวเพื่อดับความเร่าร้อน ลำแท่งแก่นกายขนาดใหญ่ที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าของเขา มันชี้แข็งดุนดันจนรู้สึกปวดหนึบให้ตายสิ!!! ไม่ได้ นางเป็นเจ้านายของเขาแต่เขาเป็นสามีนางนะ!!!อาหลี่รีบส่ายหน้าไปมาไล่ความคิดที่หื่นกระหายนี้ออกไป ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าวให้เสิ่นเสวี่ย เขากลัวนางจะหิวจนโมโหขึ้นมาอีก เขาไม่อยากเห็นนางเป็นสตรีที่ใจร้ายใจดำเหมือนแต่ก่อนอีกแล้วเสิ่นเสวี่ยนั่งมองผัดผักกาดที่มันเยิ้มในจาน กับหัวไชเท้าดองเค็มด้วยสาย

เสิ่นเสวี่ยเอ่ยร่ำลาผู้เป็นมารดา ก่อนจะเดินกลับมาที่เรือน นางเหลียวมองหาอาหลี่แต่ก็ไม่พบเขา สงสัยว่าคงจะยังไม่กลับจากตลาดด้านอาหลี่ที่เพิ่งจะขายมะเขือยาวเสร็จ ก็เดินไปที่ร้านขายขนม เขาซื้อขนมกุ้ยฮวาไปฝากเสิ่นเสวี่ย ขากลับผ่านร้านขายหนังสือจึงได้แวะเข้าไปดูภายในร้านมีหนังสือมากมายนับไม่ถ้วน อาหลี่เดินดูหนังสือเล่มนั้นทีเล่มนี้ทีอย่างเพลิดเพลินใจ เขาชอบอ่านหนังสือตำรามาก มันทำให้เขามีสมาธิและสงบสุขตั้งแต่เล็กพอจะจำความได้ เขาก็จำไม่ได้ว่าตนเองเป็นใครมาจากไหน จำได้เพียงแต่ว่าเขาถูกเลี้ยงดูอยู่ในสถานที่เลี้ยงเด็กยากไร้ พอโตขึ้นมา ก็ถูกท่านโหวซื้อตัวมาอยู่ที่จวน เขาชอบทำสวนปลูกผัก จึงได้ไปอยู่ที่เรือนท้ายสวน คอยปลูกพืชผักสวนครัวขายเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ เขาไม่เคยลืมบุญคุณที่ท่านโหวมอบให้แก่เขาเลยแม้แต่น้อยเขาเดินดูหนังสือไปเรื่อยๆ จนไปสะดุดตากับหนังสือเล่มหนึ่งเสพสมราคะเขาหันมองซ้ายมองขวา เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่จึงได้หยิบหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาอ่านท่าควบม้าบิน สตรีอยู่บน บุรุษอยู่ล่างเมื่อคืนเสิ่นเสวี่ยควบม้าอย่างนั้นหรือ?เขาเป็นม้า?ไม่ใช่สิ!!!อ้าขาให้กว้าง พร้อมพุ่งแทงจนยับเยินชื

หนึ่งเดือนต่อมาเมล็ดส้มที่เสิ่นเสวี่ยและอาหลี่ช่วยกันเพาะปลูกเอาไว้นั้น ออกต้นอ่อนที่แข็งแรงหลายสิบกระถาง มีบางส่วนเท่านั้นที่ไม่มีต้นอ่อนแตกออกมา อาหลี่ดีใจเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลต้นส้มเหล่านี้ จนมันแข็งแรงเป็นที่น่าพอใจ จึงนำมันลงเพาะปลูกที่แปลงดินกลางสวนต่อ เขาขุดร่องระบายน้ำเพื่อไม่ให้น้ำเอ่อขัง เพราะจะทำให้ต้นส้มไม่เจริญเติบโตระหว่างนี้สวนผักของเขาก็ยังคงปลูกพืชผักอื่นๆ ต่อไปเรื่อยๆ อย่างขะมักเขม้น ถึงแม้มันจะได้ราคาไม่สูงนัก แต่เมื่อเก็บหอมรอมริบทีละน้อย มันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆเสิ่นเหยากวงแอบมามองดูความเป็นอยู่ของเสิ่นเสวี่ยกับอาหลี่อยู่บ่อยครั้ง และยังแอบส่งคนให้ไปคอยเป็นเวรยามจับตาดูความปลอดภัยในสวนส้มที่บุตรสาวปลูกเอาไว้อีกด้วยเสิ่นเสวี่ยนำเงินที่ได้จากการขายผัก ไปใช้หนี้เสิ่นเหยากวงผู้เป็นบิดาก่อนห้าสิบตำลึง เขารับมันมาโดยไม่เอ่ยถามสิ่งใดแม้แต่น้อย ก่อนที่เสิ่นเสวี่ยจะกลับเรือน เขาก็ได้มอบเมล็ดแตงกวาให้นางนำไปปลูกอีกด้วยระยะนี้ฮูหยินรองอวิ๋นและเสิ่นหนิงค่อนข้างวุ่นวายไม่น้อย เพราะต้องเตรียมต้อนรับเสิ่นเฟยและเสิ่นเยี่ย ซึ่งกำลังจะกลับมาจากการไปควบคุมการรบที่ชายแดนมานาน

เวลาผ่านล่วงเลยไปถึงหนึ่งเดือน ต้นส้มที่สองสามีภรรยาช่วยกันเพาะปลูกดูแลก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ จนเป็นที่น่าพอใจ อาหลี่ตั้งใจรดน้ำและดูแลมันทุกวัน เขาค่อนข้างตื่นเต้นไม่น้อย ที่ได้เห็นว่ามันเจริญงอกงามมากขึ้นเรื่อยๆเสิ่นเสวี่ยกำลังนั่งอยู่ใต้ต้นพุทรา สายตาทอดมองไปยังสระน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า ก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ชาติที่แล้วก่อนที่นางจะตาย นางวาดฝันเอาไว้ว่าอยากใช้ชีวิตอยู่กับเทือกสวนไร่นา แต่เพราะโง่งมจนถูกคนเลวโกงกินจึงต้องตกตายลงอย่างน่าอนาถใจ"เสิ่นเสวี่ย"เสิ่นเสวี่ยหันไปมองอาหลี่ที่กำลังเดินกลับเข้ามาหานาง สายตาของเสิ่นเสวี่ยจับจ้องไปที่แผงอกบึกบึนล่ำสันของเขาที่ตอนนี้มีเหงื่อเม็ดไหลซึมลงมาทั่วร่างช่วยด้วย น้ำจะเดินอีกแล้ว!!!เสิ่นเสวี่ยพยายามข่มใจตนเอง นางหันไปยกถ้วยชาส่งให้แก่เขา อาหลี่พยักหน้าและรับชาถ้วยนั้นไปดื่มด้วยความหิวกระหาย"เหนื่อยหรือไม่? ข้าทำกับข้าวไม่เป็น จึงย่างเนื้อหมูมาให้ท่าน"อาหลี่จ้องมองเนื้อหมูที่ไหม้กระดำกระด่างก็รู้สึกขบขันนางไม่น้อย เสิ่นเสวี่ยจิ๊ปากทันที จะให้นางทำเช่นไร ก็นางทำอะไรไม่เก่งนี่ มีอย่างเดียวที่เก่งก็คือปล้ำสามีเก่ง คิกคิก"เจ้าย่างเองหรือ?