Lahat ng Kabanata ng ย้อนเวลามาเปลี่ยนผู้ชายไม่เอาไหนให้กลายเป็นยอดสามีในยุค80: Kabanata 1 - Kabanata 10

หมู่บ้านชิงหลง มณฑลกวางตุ้ง"แม่ อย่าทิ้งหนูกับพี่สาวไปนะคะ"เสียงร้องไห้จนแทบจะขาดใจดังออกมาจากบ้านหลังเล็กสภาพทรุดโทรมหลังหนึ่งที่ตั้งอยู่ท้ายหมู่บ้าน ตอนนี้มีหญิงสาวอายุสิบแปดปีและเด็กหญิงตัวน้อยวัยเพียงหกขวบกำลังนั่งกอดพี่สาวอยู่ไม่ยอมห่างไปไหน เบื้องหน้าของคนทั้งสองมีร่างไร้วิญญาณของคนเป็นแม่ที่นอนอยู่ ภาพนี้ช่างดูเศร้าหมองและน่าเวทนาไม่น้อยเลยหญิงสาวมีชื่อว่าเจียงจวิน ส่วนเด็กหญิงวัยหกขวบซึ่งเป็นน้องสาวของเธอชื่อว่า เจียงเป่าก่อนหน้านี้เจียงจวินก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาโดยตลอด พ่อของเธอเป็นทหารอยู่ในเมืองหลวง มีเวลาเมื่อใดก็มักจะกลับมาเยี่ยมเยือนครอบครัวเสมอ แต่ทว่าไม่นานคุณพ่อก็ไม่ติดต่อมาที่บ้านเลย จนเธอและแม่ได้ทราบข่าวว่าพ่อของเธอล้มป่วยจนตาย คนในกองทัพนำศพของคุณพ่อมาส่งที่บ้าน แม่ของเธอเสียใจจนล้มป่วย เมื่อสิ้นคุณพ่อ แล้วญาติของพ่อก็ไล่เธอกับแม่ออกจากบ้าน เดิมทีญาติฝั่งพ่อก็ไม่ชอบเธอกับแม่และน้องสาวอยู่แล้ว แม่พาเธอมาอาศัยอยู่กับญาตินามว่ากู้ชิน เขาเป็นพี่ชายของแม่ แต่ทว่าคุณลุงกู้ชินกลับมีนิสัยชอบดื่มสุรา ติดการพนัน เมื่อไหร่ที่ได้เงินมาก็มักแอบนำเงินไปเล่นพนันอยู่บ่อยครั

“อยู่ได้หรือไม่ ทำความสะอาดนิดหน่อยก็ดีกว่าเดิมแล้วแหละ”แม่ของเซียวซาเอ่ยกับเจียงจวินด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เจียงจวินยิ้มให้แม่ของเซียวซาคราหนึ่ง ก่อนจะเอ่ย“ได้ค่ะ ป้าเซียวไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”“อืม เช่นนั้นวันนี้ก็พักก่อน พรุ่งนี้ป้าจะพาเธอไปดูงานในบ้าน”“ค่ะป้า”เจียงจวินเอ่ยเรียกแม่ของเซียวซาว่าป้าเซียวนับแต่นั้นป้าเซียวเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินจากไป เจียงจวินวางเจียงเป่าลงบนพื้นพร้อมกับกำชับให้น้องสาวนั่งอยู่เฉยๆ ก่อนที่เธอจะตั้งใจทำความสะอาดภายในห้อง ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อยดี เจียงจวินรู้สึกเหนื่อยล้าไม่น้อยเลยเธอจึงพาตนเองและเจียงเป่าไปอาบน้ำ วันนี้ลุงป้าบ้านเซียวซื้ออาหารมาจากด้านนอกเข้ามากินกัน อีกทั้งยังแบ่งอาหารให้เธอและน้องสาวอย่างใจกว้างส่วนเซียวซาได้ยินว่าเขาสลบเหมือดเพราะดื่มสุราไปมากตั้งแต่กลับมาแล้วค่ำคืนนี้อากาศค่อนข้างเย็นสบายเพราะเข้าสู่ช่วงกลางฤดูใบไม้ผลิแล้ว หลังจากที่พาเจียงเป่าเข้านอนแล้ว เจียงจวินก็เดินออกมารับลมที่ด้านนอกห้องนอน พลางมองดูดวงจันทร์บนท้องฟ้า ในใจหวนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาอย่างครุ่นคิดชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริงๆ ก่อนหน้านี้เธอย

หลังจากวันนั้นเจียงจวินก็พยายามหลีกเลี่ยงเซียวซามาโดยตลอด แต่คนอยู่บ้านเดียวกันต่อให้หลบหน้าแล้วจะหลบไปได้ถึงเมื่อไหร่กัน เธอจึงเปลี่ยนความคิดใหม่ เธอจะไม่หลบหน้าเขาอีกวันนี้ป้าเซียวบ่นว่าไม่ค่อยสบาย เจียงจวินจึงอาสาไปซื้อของที่ตลาดให้ด้วยตนเอง อีกทั้งยังให้เจียงเป่าคอยอยู่เป็นเพื่อนป้าเซียวอีกด้วยตลาดที่นี่ค่อนข้างเล็ก มีของขายไม่มากเท่าไร เนื้อหมูก็ไม่ได้สดเท่าในเมือง ตั้งแต่มาอยู่ที่บ้านเซียวเธอและน้องก็ได้กินอิ่มมากขึ้น ไม่ต้องอดอยากเช่นตอนที่อยู่บ้านตระกูลกู้หลายวันก่อนได้ยินว่ากู้ชินถูกตำรวจมาลากคอไปแล้ว พราะเขาแอบไปเล่นการพนัน เจียงจวินที่รู้เรื่องก็สะใจไม่น้อยในขณะที่เธอกำลังจะเดินกลับนั้น ก็พลันมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินมาดักหน้าเธอ และจ้องมองเธอด้วยสายตาที่แทะโลมคนผู้นี้เธอรู้จัก เขาก็คือ หลี่ต้ง บุตรชายของจวนตระกูลหลี่ ที่มีเรื่องกับเซียวซาไปวันนั้น ได้ยินว่าตระกูลหลี่เรียกเงินจากคนตระกูลเซียวไปไม่น้อยเลย ทั้งที่บ้านตนเองก็ไม่ได้ยากจนถึงขนาดขัดสนเงินทองเลยด้วยซ้ำ บ้านหลี่เองก็มีอาชีพรับเหมาก่อสร้าง งานงานหนึ่งได้เงินมาหลายร้อยหยวนด้วย“เจียงจวิน ได้ยินว่าเธอขายตัวให้ไอ้สวะเ

จากนั้นสองวันเจียงเป่าก็หายป่วยกลับมาวิ่งเล่นได้ตามปกติได้ เจียงจวินจึงเบาใจลง สองวันมานี้เธอแทบไม่ได้นอนเต็มตื่นเท่าใดนัก เมื่อจัดการทุกอย่างรวมถึงอาหารเช้าของเจียงเป่าเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินมาที่ห้องครัวอีกรอบ ระหว่างนั้นก็ได้ยินเสียงป้าเซียวบ่นขึ้นมา“กลับบ้านอีกแล้ว ยังเอาเงินเดือนของเซียวตั๋วไปจนหมด ฉันเป็นแม่แท้ๆ กลับไม่ได้ใช้เงินเดือนลูกชายเลยสักหยวน ช่างน่าโมโหนัก”ได้ยินเพียงเท่านั้นเจียงจวินก็รู้ได้ในทันทีว่าเย่ซวงคงกลับบ้านเดิมของเธออีกแล้ว เจียงจวินไม่อยากใส่ใจเพราะไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอรีบทำอาหารเช้าให้เสร็จ ก่อนจะยกอาหารไปวางบนโต๊ะ และแบ่งส่วนหนึ่งเอาไว้กินเองด้วยเมื่อกลับเข้ามาในห้องก็พบว่าเจียงเป่าหลับไปอีกรอบหนึ่ง คงเพราะเพิ่งหายไข้จึงง่วงนอนกว่าปกติ เธอทิ้งกายนั่งลงที่หน้าประตูห้อง และมองดูน้องสาวตนด้วยความเอ็นดู“เจียงเป่าดีขึ้นหรือยัง”เจียงจวินเงยหน้าไปมองก่อนจะพบกับเซียวซาที่กำลังเดินเข้ามาหาเธอ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ เจียงจวินย่นจมูกเล็กน้อย กลิ่นสุราจากตัวของเขามันทำให้เธอรู้สึกมึนหัวขึ้นมาเสียดื้อๆ เธอจึงเอ่ยกับเขา“ถอยออกไปไกลๆ หน่อย เหม็นกลิ่นเหล้ามากเ

เซียวซามองดูเจียงจวินอีกครั้ง เดิมทีเขาคิดจะนั่งเล่นอยู่กับเจียงเป่า แต่ไม่นานนักพ่อก็เดินมาบอกว่าให้เขาช่วยแบกปุ๋ยกลับไปเก็บที่ห้องเก็บของ เขาจึงต้องกลับบ้านไป เมื่อกลับมาถึงก็พบกับเซียวหยี่ พี่สาวที่เพิ่งแต่งงานออกไปสองเดือนกำลังนั่งร้องไห้อยู่ในบ้านเซียวซามองดูเซียวหยี่ที่ตอนนี้ใบหน้าบวมช้ำคล้ายเพิ่งถูกคนทุบตีมา ก็พอจะคาดเดาเรื่องราวต่างๆ ได้เป็นอย่างดีสองเดือนก่อนเซียวหยี่แต่งงานออกไปกับสามีต่างหมู่บ้านถัดไป ผู้ชายคนนั้นมีชื่อว่าเฉินซิง มีอาชีพทำสวนผักเช่นเดียวกับบ้านของเขา ค่อนข้างมีฐานะในระดับหนึ่ง แต่ทว่าชอบดื่มสุราเหมือนเขา เพียงได้เห็นหน้าเฉินซิงครั้งแรกเขาก็พอมองนิสัยออกแล้ว เพราะเขาเองก็ชอบดื่มเหล้า แต่เขาเองไม่เคยทำร้ายใครหากใครไม่มาหาเรื่องเขาก่อนแต่กับเฉินซิงไม่ใช่ เขาเป็นพ่อม่ายได้ยินว่าทุบตีภรรยาคนเก่าจนพิการและเลิกกันไป ส่วนภรรยาคนที่สองทนเฉินซิงไม่ไหวต้องจ้างเขาเลิกด้วยเงินถึงสามร้อยหยวน จนมาถึงภรรยาคนที่สามก็คือเซียวหยี่พี่สาวของเขาเซียวหยี่ดื้อรั้นไม่สนใจคำพ่อแม่ที่เตือน จึงถูกเฉินซิงใช้อุบายหลอกล่อจนตกเป็นภรรยา เมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุกไปแล้วก็ย่อมไม่อาจทำสิ