Semua Bab ย้อนเวลามาเปลี่ยนผู้ชายไม่เอาไหนให้กลายเป็นยอดสามีในยุค80: Bab 11 - Bab 20

ท้ายที่สุดเซียวหยี่ก็กลับมาอยู่ที่บ้านเซียว กว่าเธอจะทำใจยอมรับและลืมภาพที่เฉินซิงตายไปในวันนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เซียวหยี่หวาดกลัวเป็นอย่างมาก เธอนอนฝันร้ายแทบทุกคืน ถึงขนาดที่ป้าเซียวต้องมานอนเป็นเพื่อนลูกสาวตนเองเพื่อให้เซียวหยี่หายกลัว เจียงจวินสงสารเซียวหยี่เป็นอย่างมาก แต่ก็นับว่าโชคดีที่คนอย่างเฉินซิงตายไปจากโลกใบนี้ได้ ไม่อย่างนั้นชีวิตของเซียวหยี่คงจะลำบากกว่าที่เป็นอยู่แน่นอนเมื่อมรสุมครั้งนี้ผ่านพ้นไป บ้านเซียวก็จัดงานแต่งงานให้กับเซียวซาและเจียงจวิน ด้านเจียงเป่าที่ยังเด็กและไม่เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิง ก็เอ่ยถามพี่สาวของตนเองด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา"พี่คะ ทำไมพี่ต้องแต่งงานกับพี่ชายด้วยล่ะคะ"เจียงจวินที่ได้ยินเจียงเป่าเอ่ยถามก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะอุ้มเจียงเป่าขึ้นมา และเอ่ยกับน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่รักใคร่เอ็นดู"เป่าเปา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนูต้องเชื่อฟังพี่เซียวซาด้วยนะ เราจะอยู่ที่บ้านเซียวไม่ไปไหนอีกแล้ว คนบ้านเซียวดีกับเรา พี่เซียวซาก็ดีกับเราสองคนมาก เจียงเป่าต้องดีกับคนบ้านเซียวนะคะ รู้ไหม"เจียงเป่าพยักหน้าทั้งที่ไม่เข้าใจ แต่เด็กหญิงก็ไม่เอ่ยถา

เช้านี้อาการค่อนข้างดีไม่น้อยเลย เจียงจวินตื่นนอนแต่เช้า เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าสามีกำลังนอนหลับอยู่ เธอไม่อยากจะปลุกเขา จึงให้เขานอนต่อ เมื่อจัดการล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินมาที่ด้านหลังบ้าน ที่ตรงนี้แม่สามีใช้มันปลูกผักสวนครัวเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้กินในบ้าน จะได้ไม่ต้องเดินไปเก็บที่สวนให้เหนื่อย เจียงจวินมองไปโดยรอบ คิดว่าจะหาผักมาทำอาหารเสียหน่อย เมื่อวานนี้พ่อสามีเข้าเมือง จึงซื้อสาลี่หิมะมาฝากคนในบ้าน เธอคิดว่าจะทำสาลี่หิมะตุ๋นยาจีนเสียหน่อย เมี้ยว!!เจียงจวินที่กำลังนั่งเก็บผักก็พลันชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามอง และพบกับแมวสีขาวราวกับหิมะตัวหนึ่งที่กำลังจ้องมองเธออยู่ มันยืนอยู่บนขอบบ่อตรงหน้าที่อยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก พร้อมกับจ้องมองเจียงจวินอย่างไม่ลดละเธอก็อยู่ที่นี่มาตั้งระยะหนึ่งแล้ว แต่ทำไมไม่เคยเห็นแมวตัวนี้เลยนะ"เจ้าแมว"เจียงจวินเอ่ยเรียกเจ้าแมวสีขาวตัวนั้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เจ้าแมวขาวเอียงคอมองเจียงจวิน ก่อนจะเอ่ยขึ้นมา"เจ้าเห็นข้าด้วยหรือ"เจียงจวินตัวแข็งทื่อ เธอขยี้ตาก่อนจะเงี่ยหูฟังอีกรอบ แมวพูดได้เหรอ?เจ้าแมวหิมะตัวนั้นทำหน้าราวกับเ

เช้าของวันต่อมา เป็นวันที่เจียงจวินกำลังจะเปิดร้านบะหมี่อย่างเป็นทางการแล้ว ตอนนี้ยังไม่รู้ว่ากิจการจะเป็นยังไง แต่เธอกับเซียวหยี่ก็จะตั้งใจทำอย่างสุดความสามารถ"บะหมี่หมูสองเหมาจ้ะ บะหมี่เนื้อสามเหมาจ้ะ"เจียงจวินเอ่ยกับผู้คนที่ผ่านไปมา หมู่บ้านชิงหลงแม้จะไม่ใหญ่มาก แต่ผู้คนก็มีไม่น้อย เพียงวันเดียวร้านบะหมี่ของเจียงจวินก็ถูกพูดถึงกันปากต่อปาก ทำให้ขายหมดในเวลาไม่กี่ชั่วโมง เจียงจวินยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก ก่อนจะหันไปพูดกับเซียวหยี่"พี่เซียวหยี่ วันนี้เราได้กำไรไม่น้อยเลย"เซียวหยี่ยิ้มออกมาอย่างดีใจพร้อมกับพยักหน้า"หากได้ไปขายในเมืองจะดีแค่ไหนกันนะ แต่ตอนนี้หนทางยังคงลำบากอยู่ บ้านเราแม้จะไม่ห่างจากตัวเมืองมาก ต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะไปกลับได้ คงเหนื่อยไม่น้อยเลย"เจียงจวินครุ่นคิดตามคำพูดของเซียวหยี่ หากได้ไปขายในเมืองก็คงจะดีสินะด้านเซียวซานั้น เขารู้ว่าตัวเองทำผิดจึงไม่กล้ามาเข้าใกล้เจียงจวิน ทำได้เพียงมองเธออยู่ห่างๆ ก่อนจะหันไปมองเจียงเป่าที่กำลังใช้ตะเกียบคีบบะหมี่ขึ้นมากิน เพราะยังเด็กนัก จึงทำให้คีบๆ หลุดๆ อยู่แบบนั้น เซียวซายื่นมือไปหยิบตะเกียบมาจากเด็กหญิงตัวน้

ท้ายที่สุดเซียวตั๋วและเย่ซวงก็หย่าขาดจากกัน สิ้นสุดความเป็นสามีภรรยาต่อกันเพียงเท่านี้ เขารู้สึกเจ็บใจเหลือเกินที่ภรรยาซึ่งตนแต่งงานมาด้วยหลายปีจะทรยศหักหลังเขาแบบนี้ หักหลังเขาว่าร้ายแรงแล้ว แต่เย่ซวงยังโกหกคนที่บ้านของเขา หลอกเอาเงินของพ่อแม่ไปอีกหลายพันหยวน บอกว่าจะไปรักษาแม่ แต่ที่จริงแม่ของเธอตายร่วมหกเดือนแล้ว ที่ผ่านมาที่เย่ซวงกลับบ้านตลอด เป็นเพราะว่าเธอแอบไปนอนกกกอดกับไอ้เฮงซวยนั่น โดยที่เอาแม่มาแอบอ้าง หล่อนคิดว่าคนบ้านเซียวโง่เง่าถึงขนาดนี้เลยเหรอ ยิ่งคิดเซียวตั๋วก็ยิ่งแค้นใจ เขาอยากจะฆ่าหญิงโฉดชายชั่วทั้งสองคนนั้นให้ตายคามือ แต่เมื่อคิดถึงพ่อกับแม่ที่แก่ชรามากแล้ว เขาก็ต้องทนกลืนความอัปยศนั้นลงท้องไปเสียสองสามีชราบ้านเซียวเป็นห่วงลูกชายเหลือเกิน เงินที่เย่ซวงหลอกเอาไปก็ช่างเถอะ ถือว่าเสียโง่ เก็บเอาไว้เป็นบทเรียน โชคดีที่เย่ซวงยอมรามือ ไม่ได้ขู่เข็ญขอเงินเพิ่ม เพราะได้ยินว่าตำรวจที่ชื่อหลัวจื่อชิวยื่นมือเข้ามาช่วย คนโลภมากอย่างเย่ซวงกลัวว่าบ้านเซียวจะแจ้งความกลับโทษฐานที่โกงเงินไป จึงยอมหย่าขาดแต่โดยดีเซียวตั๋วกลับมาพักที่บ้าน เดิมทีเขาคิดว่าจะได้มีความสุข อย่างไรเสียเข

เจียงจวินสะดุ้งตื่นขึ้น ก่อนจะดีดกายลุกขึ้นจากเตียง เมื่อหันไปมองก็พบว่าเซียวซาก็กำลังตื่นขึ้นมาเหมือนกัน"เกิดอะไรขึ้น""ไม่รู้ค่ะ เรารีบไปดูกันเถอะ"เจียงจวินรีบอุ้มเจียงเป่าที่งัวเงียตื่นขึ้นมาออกมาจากห้อง ก่อนจะวิ่งไปที่ห้องของพ่อแม่สามี เมื่อมาถึงก็พบกับเซียวหยี่ที่กำลังกอดแม่ของตัวเองร้องไห้อยู่ ส่วนบนเตียงก็มีพ่อสามีที่นอนไม่ได้สติ อีกทั้งยังกระอักเลือดออกมาเต็มหมอน"แม่ เกิดอะไรขึ้นครับ"เซียวซารีบเอ่ยถามทันที ตอนนี้ดูเหมือนทุกคนจะไม่ได้สติเอาแต่ตกใจกันหมด เจียงจวินเห็นว่าเหตุการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว จึงรีบพูดขึ้นมาทันที"ไปโรงพยาบาลใหญ่ก่อนเถอะค่ะ!!!"เมื่อได้ยินเจียงจวินพูดแบบนั้นทุกคนจึงรีบพาพ่อสามีไปที่โรงพยาบาลในทันทีโรงพยาบาลใหญ่สถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างไม่ดีเท่าไรนัก ทุกคนต่างกำลังเคร่งเครียด เจียงจวินอุ้มเจียงเป่าพาดบ่า เด็กน้อยนอนหลับไปอีกครั้ง เซียวซาเห็นว่าเจียงจวินอุ้มเจียงเป่านานแล้ว จึงเข้ามาช่วยเธออุ้มต่อไม่นานนักคุณหมอก็ออกมา บอกว่าเพราะพ่อสามีไอหนักติดต่อกันหลายวันจนเส้นเลือดฝอยในคอแตกและไอออกมาเป็นเลือด อีกทั้งร่างกายยังไม่ดี เพราะทำงานหนักมานาน คงต้องพักรักษาตัว