Semua Bab Start Up เล่ห์ร้ายเดิมพันรัก: Bab 1 - Bab 10

Intro - Time & Lalin“พี่ลลิน ทางนี้ค่ะ”ท่ามกลางแสงสีเสียงที่ดังกระหึ่มของสถานบันเทิงชื่อดัง สายตาหวานสาดส่องเพ่งมองหาที่มาของเสียงใบหน้าหวานด้วยเครื่องหน้าที่สมบูรณ์ จมูกเรียวรั้นเชิดรับกับริมฝีปากอวบอิ่ม ดวงตาคู่สวยพลันโค้งเป็นรูปสระอิ เมื่อพบกับมือเล็กของเลขาสาวที่กำลังโบกเรียก ท่ามกลางแสงไฟที่คอยเปลี่ยนสีชวนให้มึนหัว ขาเรียวยาวบนรองเท้าส้นสูงสามนิ้วก็รีบมุ่งเดินไปยังโต๊ะซึ่งเป็นจุดหมายหญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปอวดทรวดทรงบั้นท้ายงามงอน เชื้อเชิญสายตาหนุ่ม ๆ ในผับให้จ้องมองตามร่างอรชรที่เดินผ่านอย่างโดนสะกด ผิวขาวผ่องตัดกับชุดสีดำช่วยขับผิวได้เป็นอย่างดี แม้จะตัวเล็กด้วยความสูงมาตรฐานหญิงไทยเพียงร้อยหกสิบต้น ๆ แต่ในขณะเดียวกันก็แฝงความเซ็กซี่ด้วยชุดเปิดหลังโชว์ผิวเนื้อเนียน ผมดำยาวตรงสลวยพลิ้วไสวไปตามจังหวะก้าวเดิน ไม่ว่าใครได้มองถึงกับต้องมนตร์สะกดไปตาม ๆ กัน“มาช้าแป๊บเดียว นี่สั่งกันเต็มโต๊ะแล้วเหรอเนี่ย” เสียงหวานเอ่ยแซวเมื่อเห็นลูกน้องสี่คนนั่งดื่มกันไปก่อนแล้ว แถมเครื่องดื่มยังวางเรียงอย่างจัดเต็ม“ฉลองให้กับบริษัทเราทั้งทีก็ต้องยิ่งใหญ่สิคะ” เลขาสาวเอ่ยขึ้นด้วยยิ้มหวานหยดกว่า

Time & Lalin 2 - มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ“ครั้งแรกเลยนะคะที่เราได้มาดื่มกันแบบนี้” เสียงหวานสดใสในคราแรกของหมิวหมิวกลับกลายเป็นยานยืดด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เธอตะโกนพูดคุยแข่งกับเสียงเพลง พร้อมกับโยกย้ายร่างกายไปมาตามจังหวะคึกคัก“แก้มพี่ลลินแดงมากเลยค่ะ” ลลินรีบแตะหน้าตัวเองเมื่อโดนน้อง ๆ ชี้และหัวเราะให้กับเธอ“พี่ไม่เคยดื่มเลยเมาง่ายน่ะ” ลลินที่นั่งอยู่บนเก้าอี้บอกกับน้อง ๆ ที่กำลังส่ายสะโพกโยกกันไปมาอย่างสนุกสนานและสุดเหวี่ยงอย่าว่าแต่เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เลย แม้แต่สถานที่แบบนี้เธอก็ไม่เคยมาเลยสักครั้งนี่เป็นครั้งแรกของเธอที่มาที่แบบนี้“คนแรกเลยนะคะ ที่คนเมาแล้วจะยอมรับว่าตัวเองเมา...” สายป่านพูดขึ้นด้วยเสียงยานคางเช่นกัน“…ไม่เหมือน” ก่อนจะหันไปจ้องอีกสองหนุ่มกำลังคล้องคอกอดกันเต้นอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย“อะไร มองมาทางนี้ทำไม” รุกที่เห็นสายตาของสายป่านหันไปมองยังพวกเขา ก็โพล่งอย่างกับจะเอาเรื่องกัน“ใช่ พวกฉันยังโอเค” สกายก็พูดเสริม“สภาพ นี่เรียกโอเคแล้วเหรอ แน่ใจนะ” สายป่านยืนเท้าสะเอวชี้หน้าทั้งสองหนุ่มอย่างเอาเรื่อง“นั่นสิ ยืนยังไม่ตรงเลย” ตามด้วยประโยคสำทับจากหมิวหมิว“พวกเ

Time & Lalin 4 - คุณสวยมาก Nc18+“หนูเห็นโต๊ะนั้นมองพี่นานแล้วนะคะ” “หล่อมากเลยด้วยค่ะ” “แน่ใจเหรอว่าเขามองมาทางพี่” “แน่ใจสิคะ มองตาไม่กะพริบเลยด้วย” “เขาชอบพี่แน่ ๆ เลยค่ะ” ……..เธอจำได้แล้วเขาคือคนที่สายป่านให้หันไปมองเมื่อนึกขึ้นได้ใจดวงน้อยพลันเต้นระรัวนี่เธอ โดนเขาจ้องมองตั้งแต่แรกแล้วสินะแล้วที่เขา...เข้ามาเจอเธอ ก็คงไม่ใช่เรื่องบังเอิญอึก! ยิ่งคิด มือเรียวก็ยิ่งยกกระดกเหล้าขม ๆ ที่บาดแสบคอดื่มครั้งแล้วครั้งเล่า“คุณจะมอมตัวเองใช่ไหม” การกระทำของเธออยู่ในสายตาคมตลอดเวลา ไทม์ถามเย้าพร้อมยกยิ้มอย่างเอ็นดูใบหน้าสวยออกไปทางหมวยน่ารัก ผิวกายขาวเนียนหากแต่กำลังแดงเรื่อเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาจ้องมองได้โดยไม่รู้สึกเบื่อไทม์ยกแก้วกระดกดื่มรวดเดียวหมดบ้าง“เอ่อ ค่ะ” ลลินที่เห็นการกระทำของเขาก็ยิ่งใจเต้นแรงเขาเท่และหล่อขนาดนี้ ทำอะไรก็ดูดีไปหมด ลลินก็ไม่อยากจะพลาดโอกาสในค่ำคืนนี้ไปดวงตาหวานจ้องมองใบหน้าหล่อตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลายวิ่งตีกันไปมาเธออยากจะมีความกล้ามากขึ้น จึงมอมตัวเองอย่างที่เห็นแต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังรู้สึกมีสติดีอย่างครบถ้วนอาจเพราะสถานการณ์ตอนนี้มันน่า

Time & Lalin 6 - เจอกันอีกแล้วนะครับฉันมองหน้าสายป่าน ยังไม่ได้รับมันมาในทันที เพราะกำลังคิดสงสัยว่าทำไมฉันต้องออกไปเมื่อเห็นนามบัตรนี้“เฮ้อ” ฉันถอนหายใจให้กับคนตรงหน้า และเพื่อคลายความสงสัยก็รีบหยิบนามบัตรนั้นมาดูเมื่อนามบัตรมาอยู่ในมือแล้ว ฉันก็กวาดสายตาอ่านทุกตัวอักษร“บริษัทใหญ่นี่เอง” ฉันพึมพำออกมา นึกว่าจะเป็นคนรู้จักเสียอีก ที่แท้ก็เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่นี่เองคิดว่าฉันรู้แล้วจะยอมขายให้หรือไง เอาอะไรมามั่นใจขนาดนั้นพรึบฉันโยนนามบัตรนั่นลงบนโต๊ะอย่างไม่ไยดี“หือ” แต่แล้วบางอย่างก็ทำให้หยิบมันขึ้นมาใหม่ พอเพ่งดูชื่อผู้บริหารอีกทีแล้วก็ชวนให้เอะใจไทม์ งั้นหรือชื่อนี้ทำให้ฉันนึกถึงใครบางคนขึ้นมา“เขาบอกว่าไงนะ คนที่ให้นามบัตรนี้มา” ฉันชูนามบัตรขึ้นถามสายป่านถึงรายละเอียดอีกครั้ง“บอกว่าถ้าพี่ได้เห็นนามบัตรนี้ พี่ต้องออกไปหาเขาแน่นอนค่ะ” สายป่านยกยิ้ม พร้อมกับมองอย่างต้องการแซวฉันผ่านสายตา“รู้จักเหรอคะ” อีกฝ่ายยื่นหน้าเข้ามากระซิบถามใกล้ ๆ“ไม่รู้จัก” ฉันพูดออกไปนิ่ง ๆ เพื่อตัดบทไม่ใช่ว่าไม่รู้จัก แต่ยังไม่แน่ใจ...ว่าใช่เขาคนนั้นหรือเปล่า“หรือว่าเขากำลังตามจีบพี่อยู่” สายป่

Time & Lalin 8 - ไปคุยรายละเอียดที่ห้องผมไหม NC18+ “ไปทำอะไรมาหน้าแดง” เกลเอ่ยถามเมื่อฉันกลับมานั่งที่เดิม“แดงเหรอ” ฉันยกมือประกบสองแก้มของตัวเองเพื่อเช็กดู“อืม” เกลตอบออกมาเพียงเท่านั้น ก่อนจะไปทำหน้าที่ชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าคนอื่น ๆและเมื่อชงเสร็จก็กลับมายืนอยู่ตรงหน้าฉันอีกครั้ง“เขาเจ้าชู้ใช่ไหม” เมื่อได้จังหวะที่เกลว่าง ฉันก็โพล่งถามออกไปในสิ่งที่อยากรู้“ใคร” แต่เพื่อนสาวนี่สิ“แกนี่ เราคุยถึงเรื่องใครค้างไว้ล่ะ”“อ้อ...” พอดุไปทีก็จำได้ขึ้นมาเชียว“...โอเค ๆ ก็ตามประสาคนโสดที่เป็นที่หมายปองของสาว ๆ นั่นแหละ” แสดงว่าเจ้าชู้หรือเปล่าแต่ถ้าโสดเอ๊ะ โสดสินะ“ทำไม ติดใจงั้นสิ” คำพูดของเพื่อนทำให้ฉันคิดหนักปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันติดใจเขาอย่างที่เกลพูดออกมา“ไม่ได้หรอก เขาคือหนึ่งในคนที่มาขอเทกโอเวอร์บริษัทฉัน แกก็รู้ว่าฉันเกลียดพวกฉวยโอกาสมากแค่ไหน” และสุดท้ายฉันก็ตีกับตัวเอง“เรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวควรแยกกันสิ” เกลคงเห็นฉันคิดหนักจึงเอ่ยฉันแบบนั้น“แยกไม่ได้หรอก” เรื่องแบบนี้มันคงจะแยกกันได้หรอกเพราะงานคือทั้งชีวิตของฉันฉันเป็นเจ้าของบริษัทนี่นา“แน่ใจนะว่าจะไม่เสียดาย”“ก็ไม