All Chapters of Start Up เล่ห์ร้ายเดิมพันรัก: Chapter 11 - Chapter 20

Time & Lalin 11 - มันเสียวมากเลยคุณตับ ตับ ตับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องแข่งกับเสียงหอบหายใจและเสียงริมฝีปากของเราสองจูบดูดดื่มยิ่งเนิ่นนานรสยิ่งหวานล้ำ ทำให้ฉันรู้สึกเสพติดและต้องการมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า“อื้อออ” วันนี้เข้าใจแล้วว่าเสียวจนแทบขาดใจมันเป็นอย่างนี้นี่เองฉันอยู่ใต้อาณัติร่างแกร่งโดยที่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรอรับความเสียวซ่านที่เขามอบให้ยิ่งนานเอวสอบก็ยิ่งเร่งถี่ระรัว“อ่าาา/อ๊าาา” เราสองผละริมฝีปากออกจากกัน เมื่อเป็นอิสระกันทั้งคู่เราต่างก็ร้องครางออกมาอย่างอดกลั้นใบหน้าหล่อเหลายามโดนห้วงอารมณ์วาบหวามเล่นงานยิ่งดูเปี่ยมเสน่ห์น่ามองยิ่งตอนที่เขาเสยผม ฉันก็เผลอขมิบช่วงล่างอย่างลืมตัว“อ่า คุณ ผมจะเสร็จ อย่าตอดแรง”ฉันกัดปากแน่น หัวใจเต้นแรงและยิ่งเสียวกว่าเก่าเมื่อได้ยินคำนั้นพูดออกมาจากปากเขาตับ ตับ ตับคนตัวโตหยัดกายขึ้นเล็กน้อย ใช้มือหนาจับเข้าที่เอวคอดแล้วยึดให้มั่นปึก ปึก ปึกจากนั้นเอวสอบก็กระแทกเข้ามาอย่างไม่ยั้งแรง“อื้อ คุณ…” ฉันเอื้อมไปจับที่ข้อมือแกร่ง“จุก สะ…เสียว” แม้จะจุกจนอยากให้เขาหยุดโจนจ้วงเข้ามา แต่ในขณะเดียวกันก็เสียวซ่านจนใจแทบขาด ภายในหัวตีกันวุ่น

Time & Lalin 13 - อาการแปลก ๆ “อะไรของมัน” มาคัสมองเพื่อนชายที่กลับมาหยิบแก้วและเดินออกไปอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ“กูรู้สาเหตุแล้ว” เจย์ที่สังเกตเห็นแต่แรกก็รู้ได้ในทันทีเพราะเขาจำลลินได้ จึงสามารถปะติดปะต่อเรื่องราวได้ทั้งหมด“สงสัยเหยื่อจะไม่เล่นด้วย” เจย์สันนิษฐานในระหว่างที่สายตาก็จ้องเพื่อนด้วยความสงสาร“ไทม์คะ” เสียงหวานหยดเอ่ยเรียก ทำให้เขาหยุดเดินในตอนที่เหลือเพียงไม่กี่ก้าวจะได้เข้าไปประชิดกับลลิน“ไอวี่คิดถึงไทม์จังเลยค่ะ” เธอคนนั้นบอกพร้อมกับพุ่งเข้ามาหาเขา สองแขนจัดการกอดร่างแกร่งอย่างถือวิสาสะ“หาที่นั่งคุยกันก่อนไหม” ไทม์แกะมือปลาหมึกที่เอาแต่ลูบอกแกร่งของเขาไม่หยุด พร้อมทั้งส่งสายตาหยาดเยิ้มมองเขาอย่างเปิดเผย“ไอวี่แล้วแต่ไทม์ หรือว่าเราจะไปคุยกันต่อที่อื่นดีคะ” หญิงสาวถามหยั่งเชิง“ฉันกลับก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ทำงานแต่เช้า” ลลินที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ โพล่งบอกเพื่อน การกระทำทั้งหมดของหญิงชายคู่นี้เธอได้ยินและเห็นหมดแล้วร่างบางลงจากเก้าอี้และเดินออกไป แม้กระทั่งตอนที่เธอเดินผ่านทั้งสอง สายตาก็ไม่แม้แต่จะเหลือบมองเขาด้วยซ้ำเมื่อลลินเดินผ่านไป ไทม์ก็รีบแกะมือหญิงสาวที่กำลังเกาะเ

“ถ้ามีอะไรโทรมานะคะ” สายป่านพูดทิ้งท้าย เมื่อลลินยืนกรานจะกลับด้วยตัวเองเธอก็ไม่ขัด“จ้ะ” สิ้นเสียงลลิน สายป่านก็เดินออกไปเมื่อแผ่นหลังของสายป่านลับสายตา ลลินก็ปิดประตูก่อนจะสตาร์ตรถไว้เพื่อเปิดแอร์ เอนตัวพิงเบาะพร้อมหลับตาลงเพื่อตั้งสติ พยายามจับอาการแปลก ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นภายในร่างกายทว่าในตอนนั้นเอง“อ๊ะ”เมื่อแผ่นหลังของสายป่านลับสายตาไป ลลินก็เอื้อมมือปิดประตูก่อนจะสตาร์ตรถไว้เพื่อเปิดแอร์ เอนตัวพิงเบาะพร้อมหลับตาลงเพื่อตั้งสติ พยายามจับอาการแปลก ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นภายในร่างกายทว่าในตอนนั้นเองร่างบางสะดุ้งตกใจหน้าตาตื่น เมื่อมีคนเปิดประตูรถเธอออกแต่เมื่อรู้ว่าเป็นใครมือเล็กก็ยกขึ้นทาบอกอย่างโล่งใจ“คุณ ฉันตกใจหมดเลย” ร่างบางแหวใส่คนที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเขาก็คือ...ไทม์เป็นเขาอีกเช่นเคย“ยิ้มทำไมคะ” ในขณะที่เธอตกใจจนใจดวงน้อยหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไทม์กลับยิ้มกริ่มที่มุมปาก“คุณโล่งใจที่เป็นผม” แขนแกร่งทั้งสองข้างค้ำขอบประตูรถ ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเข้าใกล้เธอ“ก็ฉันรู้จักคุณนี่นา” ลลินเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก จึงหันหน้าหลบไปยังด้านในรถ“ผมขับไปส่ง” จู่ ๆ ไทม์ก็เอ่ยอาสา“ฉันขับเองได้”

Time & Lalin 17 - ครั้งนี้คุณเป็นคนเริ่มก่อนนะ NC+“อื้ม” เสียงหวานครางออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อได้สูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอแกร่ง“ครั้งนี้คุณเป็นคนเริ่มก่อนนะ” ไทม์เอ่ยเตือนหญิงสาวเมื่อเธอผละใบหน้าออกมาจ้องมองตากับเขาพร้อมกับอาการหอบลลินชะงักไปความรู้สึกต้องการกับความที่เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกได้ฉุกคิดขึ้นมาอีกครั้งแต่เมื่อทุกอย่างถึงขั้นนี้แล้วเธอจะปล่อยให้มันล่มกลางคันแบบนี้ก็ดูจะไม่ได้แล้ว“ใช่ว่าเราไม่เคยได้กัน อีกสักครั้งจะเป็นอะไรไป...” คิดอะไรก็พูดออกมาในทันที“...หรือว่าคุณหวงตัว” ใจดวงน้อยเต้นระส่ำ เธอรู้ตัวดีว่าพูดอะไรออกมาความอยากทำให้เธอใจกล้ากว่าปกติ“หึ หวงสิ คุณกำลังจะข่มขืนผมอยู่นะ” ไทม์หัวเราะในลำคอเล็กน้อย เขาทำท่าราวกับตนเป็นผู้ถูกกระทำ แต่สายตากลับพราวไปด้วยความมากเล่ห์“ไม่ใช่ว่าคุณสมยอมอยู่หรอกเหรอ” ใบหน้าหวานบึ้งตึงจริงจัง“คุณขอให้ผมช่วยอยู่นะ คุณลลิน” ไทม์เชิดหน้าจ้องมองดวงตาหวานไม่ลดละ“แล้วฉันต้องทำยังไง” ฟันขาวขบลงที่ริมฝีปากล่างอย่างลืมตัว ชักเริ่มประหม่าเมื่อตัวเองตกเป็นรอง“ทำให้ผมพอใจสิ” สายตาอ้อนที่คนบนตักส่งมาทำให้เขากลายเป็นต่อในทันที“ไม่มีเว

Time & Lalin 19 - เวรกรรมตามทันหลายวันต่อมา“ที่บริษัทเราคนเยอะขึ้นมากเลย ทำงานสะดวกกันไหม” ลลินถามสายป่านที่เดินเข้ามาเอาเอกสารให้เธอเซ็น“คนเยอะสนุกดีค่ะ” เลขาสาวเอ่ยตอบตามความจริงคนเยอะที่ลลินหมายถึง คือพนักงานใหม่ที่เธอรับเข้ามาเพิ่ม เพราะมีร้านค้าที่สนใจอยากเข้าร่วมมากขึ้น เธอจึงต้องเพิ่มพนักงานตำแหน่งแอดมินคอยดูแลลูกค้าที่มาใช้บริการที่บริษัท และมีทีมหลังบ้านคอยดูแลร้านค้า“ก็ดี เที่ยงนี้พี่ต้องไปประชุมข้างนอกนะ” ลลินพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะบอกกับเลขาสาวถึงตารางงานที่เพิ่มมากะทันหัน“ค่ะ” สายป่านตอบก่อนจะเดินออกนอกห้องไปไม่นานประตูห้องก็ถูกเคาะดังขึ้นก๊อก ก๊อก“คุณภีม” ลลินลุกขึ้นจากเก้าอี้เมื่อเจออีกคนเคาะประตู ก่อนจะเปิดแล้วเดินเข้ามา“ผมเข้ามารบกวนคุณหรือเปล่าครับ” เขาเดินเข้ามาพร้อมกับถามด้วยรอยยิ้ม“ไม่เลยค่ะ ลินกำลังจะออกไปประชุมพอดี” ขณะตอบก็หยิบเอกสารเพื่อนำออกไปใช้ในการประชุมตามนัดหมาย“ผมผ่านมาทางนี้เลยถือโอกาสมารับคุณลลินไปพร้อมกันเลย ถ้าคุณไม่ว่าอะไร เลิกประชุมแล้วผมอยากจะขอเลี้ยงข้าวเย็นคุณลลินสักมื้อ” เพราะวันนี้มีประชุมที่เขาและเธอต้องเข้าร่วมด้วยกัน เขาจึงผ่าน