Time & Lalin 14 - คุณเป็นคนขอผมให้อยู่เองนะ“คุณหน้าแดงหมดแล้ว แพ้ไวน์เหรอครับ” มือหนายกขึ้นหมายจะแตะที่ใบหน้าของเธอคนตัวเล็กเห็นดังนั้นก็ถอยออกทันทีตามสัญชาตญาณ“ฉันหน้าแดงจนเห็นชัดขนาดนั้นเลยเหรอคะ” ลลินเริ่มกลัวคนตรงหน้า พร้อมกันกับความรู้สึกร้อนรุ่มแปลก ๆ ปะทุภายในร่างกาย“ครับ ไปเข้าห้องน้ำไหมครับ...” ไม่พูดเปล่าขายาวยังค่อย ๆ ก้าวเข้ามาใกล้ทีละนิดลลินก็พยายามถอยไปด้านหลังทีละนิดเช่นกัน“...ผมพาไป” แต่การหนีของเธอกลับช้ากว่า เมื่อมือหนาของเขาจับเข้าที่ข้อมือเรียวได้เสียก่อน“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ ลลินไปเองได้” ลลินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนที่มาจากมือหนา เธอค่อย ๆ สะบัดมืออีกฝ่ายออก“แต่ผมว่า…” คนตรงหน้ายิ่งกำข้อมือเธอแน่นกว่าเดิม พร้อมกับพยายามเข้ามาหาใกล้เธอยิ่งขึ้น แววตาของเขาก็เปลี่ยนไปลลินมองคนตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว เธอรู้สึกใจเต้นแรงที่แปลว่าเธอกลัวเขาเอามาก ๆ ทั้งที่ภายในงานก็มีคนอยู่เยอะแยะ แต่ทำไมกลับไม่รู้สึกปลอดภัยเอาเสียเลยและในตอนนั้นเอง“คุณภีม สวัสดีค่ะ” เสียงสดใสที่เอ่ยทักทายจากทางด้านหลัง ทำให้คนตรงหน้ายอมปล่อยมือเธอออกในทันที“คุณแพรไหม” ภีมยิ้มร่
“ถ้ามีอะไรโทรมานะคะ” สายป่านพูดทิ้งท้าย เมื่อลลินยืนกรานจะกลับด้วยตัวเองเธอก็ไม่ขัด“จ้ะ” สิ้นเสียงลลิน สายป่านก็เดินออกไปเมื่อแผ่นหลังของสายป่านลับสายตา ลลินก็ปิดประตูก่อนจะสตาร์ตรถไว้เพื่อเปิดแอร์ เอนตัวพิงเบาะพร้อมหลับตาลงเพื่อตั้งสติ พยายามจับอาการแปลก ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นภายในร่างกายทว่าในตอนนั้นเอง“อ๊ะ”เมื่อแผ่นหลังของสายป่านลับสายตาไป ลลินก็เอื้อมมือปิดประตูก่อนจะสตาร์ตรถไว้เพื่อเปิดแอร์ เอนตัวพิงเบาะพร้อมหลับตาลงเพื่อตั้งสติ พยายามจับอาการแปลก ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นภายในร่างกายทว่าในตอนนั้นเองร่างบางสะดุ้งตกใจหน้าตาตื่น เมื่อมีคนเปิดประตูรถเธอออกแต่เมื่อรู้ว่าเป็นใครมือเล็กก็ยกขึ้นทาบอกอย่างโล่งใจ“คุณ ฉันตกใจหมดเลย” ร่างบางแหวใส่คนที่อยู่ตรงหน้า ซึ่งเขาก็คือ...ไทม์เป็นเขาอีกเช่นเคย“ยิ้มทำไมคะ” ในขณะที่เธอตกใจจนใจดวงน้อยหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไทม์กลับยิ้มกริ่มที่มุมปาก“คุณโล่งใจที่เป็นผม” แขนแกร่งทั้งสองข้างค้ำขอบประตูรถ ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเข้าใกล้เธอ“ก็ฉันรู้จักคุณนี่นา” ลลินเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก จึงหันหน้าหลบไปยังด้านในรถ“ผมขับไปส่ง” จู่ ๆ ไทม์ก็เอ่ยอาสา“ฉันขับเองได้”
Time & Lalin 16 - พอจะมีวิธีอื่นอีกไหม NC 20+ @คอนโดลลิน“ไหวไหมคุณ” เสียงไทม์ปลุกลลินให้มีสติขึ้นมาอีกครั้ง เขาเดินมายังฝั่งเธอพร้อมถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นกรอบหน้าสวยเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ“ฉันอยากถึงห้องเร็ว ๆ” ดวงตาหวานปรือเงยมองคนตรงหน้า ตอนนี้ร่างกายเธอร้อนรุ่มเหมือนต้องการอะไรบางอย่างไทม์ที่เห็นดังนั้นก็ไม่รอช้า รีบช้อนอุ้มร่างบางในท่าเจ้าสาวขึ้นทันที ก่อนจะพาเธอเดินเข้าไปยังลิฟต์เพื่อขึ้นไปบนห้อง“ชั้นสิบห้า” เสียงหวานแผ่วเบาบอกชั้นที่อยู่ มือหนาก็เอื้อมกดปุ่มตัวเลขตามที่คนในอ้อมแขนบอกใบหน้าสวยที่ซบอยู่บนแผงอกของชายหนุ่ม เมื่อได้กลิ่นน้ำหอมประจำกายของเธอก็รู้สึกร้อนรุ่มภายในกายมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมติ๊ง“ทางซ้าย ห้องสุดท้าย” เมื่อลิฟต์ถึงชั้นที่ต้องการ ร่างบางยังพอมีสติบอกยังตำแหน่งห้องเมื่อเดินมายังห้องที่คนบนอกบอก ไทม์ก็ปล่อยเธอลง“ผมส่งคุณตรงนี้ เปิดน้ำเย็นให้ไหลผ่านตัว คุณน่าจะดีขึ้น” ใบหน้าหล่อเอ่ยเสียงเรียบ และเมื่อเอ่ยเสร็จเขาก็กำลังจะหันหลังกลับ“เดี๋ยวก่อน คุณอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนได้ไหม” ลลินพูดขึ้นในทันที เท้าหนาชะงักแต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่หันกลับมาง่าย ๆ เขายังลัง
Time & Lalin 17 - ครั้งนี้คุณเป็นคนเริ่มก่อนนะ NC+“อื้ม” เสียงหวานครางออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อได้สูดดมกลิ่นหอมที่ซอกคอแกร่ง“ครั้งนี้คุณเป็นคนเริ่มก่อนนะ” ไทม์เอ่ยเตือนหญิงสาวเมื่อเธอผละใบหน้าออกมาจ้องมองตากับเขาพร้อมกับอาการหอบลลินชะงักไปความรู้สึกต้องการกับความที่เธอไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกได้ฉุกคิดขึ้นมาอีกครั้งแต่เมื่อทุกอย่างถึงขั้นนี้แล้วเธอจะปล่อยให้มันล่มกลางคันแบบนี้ก็ดูจะไม่ได้แล้ว“ใช่ว่าเราไม่เคยได้กัน อีกสักครั้งจะเป็นอะไรไป...” คิดอะไรก็พูดออกมาในทันที“...หรือว่าคุณหวงตัว” ใจดวงน้อยเต้นระส่ำ เธอรู้ตัวดีว่าพูดอะไรออกมาความอยากทำให้เธอใจกล้ากว่าปกติ“หึ หวงสิ คุณกำลังจะข่มขืนผมอยู่นะ” ไทม์หัวเราะในลำคอเล็กน้อย เขาทำท่าราวกับตนเป็นผู้ถูกกระทำ แต่สายตากลับพราวไปด้วยความมากเล่ห์“ไม่ใช่ว่าคุณสมยอมอยู่หรอกเหรอ” ใบหน้าหวานบึ้งตึงจริงจัง“คุณขอให้ผมช่วยอยู่นะ คุณลลิน” ไทม์เชิดหน้าจ้องมองดวงตาหวานไม่ลดละ“แล้วฉันต้องทำยังไง” ฟันขาวขบลงที่ริมฝีปากล่างอย่างลืมตัว ชักเริ่มประหม่าเมื่อตัวเองตกเป็นรอง“ทำให้ผมพอใจสิ” สายตาอ้อนที่คนบนตักส่งมาทำให้เขากลายเป็นต่อในทันที“ไม่มีเว
Time & Lalin 18 - ยังไม่พอสินะ NC 20+เมื่อเอวสอบเริ่มขยับทำงานจากจังหวะเนิบช้ากลายเป็นเริ่มแรงขึ้นแรงขึ้นตับ ตับ ตับเพราะน้ำรักของเธอไหลเยิ้มมาก ทำให้ทุกการกระแทกใส่เกิดเสียงอันลามกดังกึกก้องไปทั่วห้อง“อ่า” มือหนาจับขาเรียวทั้งสองยกขึ้นด้วยมือเดียว ยิ่งทำอย่างนี้ช่องทางรักก็ยิ่งแน่นจนเขาเสียวแทบอยากจะแตกในทันทีคนใต้ร่างที่เพิ่งเสร็จสมก็ถูกกระตุ้นขึ้นอีกครั้ง มือเล็กปัดป่ายไปทั่วโซฟา ก่อนจะคว้าหมอนเล็กมากำแน่นเพื่อระบายความเสียวตับ ตับ ตับ“อ่า สุดยอด” เสียงทุ้มต่ำครางทุกการกระแทก เขามองกลีบอูมที่เยิ้มไปด้วยน้ำรักไม่ละสายตาตับ ตับ ตับเอวสอบเร่งกระแทกถี่ ๆ“อื้อ จะเสร็จอีกแล้ว” ร่างบางที่นอนรองรับความเสียวซ่านก็ร้องออกมา“อ่า จะแตก” ยิ่งเธอร้อง ยิ่งเธอเสียว ภายในร่องรักก็ตอดเหมือนกับเร่งให้เขารีบถึงปลายทางปึก ปึก ปึกเอวสอบกระแทกเน้น ๆ อย่างรุนแรงเขามองกลีบอูมปลิ้นเข้าออก และในที่สุดในห้วงสุดท้าย เขาดึงท่อนร้อนออกจากร่องรัก“อ่า” ก่อนจะจับมาพ่นน้ำขาวข้นลงบนหน้าท้องของคนที่กำลังนอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนสายตาคมไล่มองน้ำสีขาวขุ่นเลอะเต็มท้องขาวเนียนอย่างพึงพอใจ และไล่สายตาข
Time & Lalin 19 - เวรกรรมตามทันหลายวันต่อมา“ที่บริษัทเราคนเยอะขึ้นมากเลย ทำงานสะดวกกันไหม” ลลินถามสายป่านที่เดินเข้ามาเอาเอกสารให้เธอเซ็น“คนเยอะสนุกดีค่ะ” เลขาสาวเอ่ยตอบตามความจริงคนเยอะที่ลลินหมายถึง คือพนักงานใหม่ที่เธอรับเข้ามาเพิ่ม เพราะมีร้านค้าที่สนใจอยากเข้าร่วมมากขึ้น เธอจึงต้องเพิ่มพนักงานตำแหน่งแอดมินคอยดูแลลูกค้าที่มาใช้บริการที่บริษัท และมีทีมหลังบ้านคอยดูแลร้านค้า“ก็ดี เที่ยงนี้พี่ต้องไปประชุมข้างนอกนะ” ลลินพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะบอกกับเลขาสาวถึงตารางงานที่เพิ่มมากะทันหัน“ค่ะ” สายป่านตอบก่อนจะเดินออกนอกห้องไปไม่นานประตูห้องก็ถูกเคาะดังขึ้นก๊อก ก๊อก“คุณภีม” ลลินลุกขึ้นจากเก้าอี้เมื่อเจออีกคนเคาะประตู ก่อนจะเปิดแล้วเดินเข้ามา“ผมเข้ามารบกวนคุณหรือเปล่าครับ” เขาเดินเข้ามาพร้อมกับถามด้วยรอยยิ้ม“ไม่เลยค่ะ ลินกำลังจะออกไปประชุมพอดี” ขณะตอบก็หยิบเอกสารเพื่อนำออกไปใช้ในการประชุมตามนัดหมาย“ผมผ่านมาทางนี้เลยถือโอกาสมารับคุณลลินไปพร้อมกันเลย ถ้าคุณไม่ว่าอะไร เลิกประชุมแล้วผมอยากจะขอเลี้ยงข้าวเย็นคุณลลินสักมื้อ” เพราะวันนี้มีประชุมที่เขาและเธอต้องเข้าร่วมด้วยกัน เขาจึงผ่าน
Time & Lalin 19 - มีเรื่องให้ช่วยคนอย่างเขาเนี่ยนะจะไม่รู้ เสืออย่างเขารู้ดีว่าผู้หญิงต้องการอะไร“ทำไม” ไทม์เอ่ยถามอย่างสงสัย“ก็เนี่ย ถามอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง พี่ลลินโกรธอะไรพี่ พี่ยังไม่รู้เลย”“เรื่องปกติ” เป็นเรื่องปกติที่เขาแทบจะเดาใจอะไรเธอไม่ได้เลย“หา? หรือว่าพี่ลลินจะเกลียดพี่ไปแล้ว โกรธกับคนที่เข้าไปช่วย แต่ดีกับคนที่วางยาเนี่ยนะ” ยิ่งคิดแพรไหมก็ยิ่งไม่เข้าใจ หาเหตุผลอะไรกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ไม่ได้เลย“ต้องเข้าใจอะไรผิดไปแน่ ๆ เลย” มีอย่างเดียวที่เธอนึกขึ้นได้ คือลลินต้องเข้าใจอะไรผิดไปหรือไม่ก็...“หรือว่าพี่ทำเกินหน้าที่...” พี่ชายของเธอคนนี้จะทำอะไรที่ไม่น่าให้อภัยแพรไหมจ้องหน้าพี่ชายอย่างคาดโทษและต้องการคำตอบเมื่อเห็นสายตาของน้องสาว ไทม์ก็กำลังจะหันหลังเดินหนีไปอีกครั้งในทันที“นี่พี่ไทม์ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ” แต่ก็ไม่พ้นมือเรียวที่รั้งเขาไว้ได้ทันเสียก่อน“พี่เองต่างหากที่เป็นคนโดนกระทำ” เขาพูดออกมาตามความจริง“ไม่อยากจะเชื่อ นี่รู้ซึ้งถึงการถูกฟันแล้วทิ้งแล้วใช่ไหม” แม้สิ่งที่ได้ยินจะฟังดูเหลือเชื่อเกินไปแต่มาคิดดูแล้วเมื่ออีกคนโดนวางยา สิ่งที่พี่ชายพู
Time & Lalin - 21 ผู้ต้องสงสัย @ร้านอาหาร“เป็นไงบ้างคะ อาหารและบรรยากาศดีอย่างที่โม้เอาไว้ไหม” เราได้นั่งทานอาหารกันมาสักพักแล้วอาหารทุกจานที่อยู่ตรงหน้า คุณแพรไหมเป็นคนจัดการสั่งให้ทุกอย่างด้วยเหตุผลที่ว่าเธออยากแนะนำเมนูที่คิดว่าอร่อยที่สุดในร้านให้พวกเราทาน“อาหารทุกจานอร่อยอย่างที่คุณแพรไหมเคลมไว้เลยค่ะ” ฉันพูดออกไปตามความจริงเพราะทุกเมนูรสชาติอร่อยมากอย่างที่เธอว่าจริง ๆโดยปกติมื้อเย็นฉันจะกินน้อย แต่วันนี้ขอละเว้นไว้หนึ่งมื้อแล้วกัน“เจ้าของร้านมาได้ยินต้องดีใจมากแน่ ๆ ค่ะ” คุณแพรไหมที่ได้ยินฉันเอ่ยชมก็ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม“คุณแพรไหมรู้จักกับเจ้าของร้านเหรอคะ” ฉันถามออกไปอย่างตื่นเต้น เพราะร้านนี้หรูหราและดูราคาสูงฉันรู้สึกทึ่งแต่ไม่ได้แปลกใจเท่าไรที่เธอรู้จักกับเจ้าของร้าน เพราะคุณแพรไหมอยู่ในระดับสังคมไฮโซ แถมยังเป็นคนที่น่ารักเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จะรู้จักคนหลากหลายวงการจึงไม่ใช่เรื่องแปลก“ค่ะ รู้จักและสนิทมากเลยด้วยค่ะ” คุณแพรไหมตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นสายตาเธอจ้องมองไปยังด้านหลัง“นั่นไงคะ พูดถึงก็มาพอดีเลย” ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังส่งสายตาเชื
Time & Lalin 38จากศัตรูทางธุรกิจสู่การเป็นลูกเขย (จบ) ไทม์ตักเข้าปาก โดยทุกคนก็ลุ้นไปกับเขาด้วย“เป็นไง ไข่เจียวไหม” ถ้าเขาทานไม่ได้ฉันก็ต้องไปเจียวไข่มาให้เขา“ไม่ต้อง อร่อยมากเลยครับ ที่จริงผมก็เคยกินตามร้านอาหารอีสานในห้างมาบ้าง แต่ไม่อร่อยเท่านี้เลยครับ” ประโยคแรกเขาเอ่ยกับฉันก่อนจะหันไปพูดกับพ่อและแม่ฉันรัว ๆฉันเข้าใจแล้ว ลืมไปว่าบ้านเขาเป็นถึงเจ้าของแบรนด์ไทม์ กรุ๊ป ที่มีร้านอาหารในเครือหลายร้าน ไม่แปลกที่เขาจะเคยกินอาหารอีสานมาบ้าง“ก็แน่อยู่แล้ว นี่มันรสมือคนอีสานแท้ ๆ” แม่ฉันก็ชอบใจใหญ่ที่เขาชม“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะ” และแล้วเราก็นั่งทานข้าวกันไป โดยที่พ่อและแม่ฉันก็เอาแต่นั่งตักอาหารให้ไทม์ปล่อยให้ฉันและน้องเป็นหมาหัวเน่าที่กำลังนั่งร่วมวงทานข้าวกับพวกเขาตกดึก“จะบอกให้ว่านายนอนกับฉันไม่ได้นะ” ฉันยืนขวางประตูห้องนอนตัวเอง เพราะไทม์ดูบอลกับน้องจนดึก พ่อและแม่ก็เข้านอนกันหมดแล้วด้วยเหลือเพียงเขาที่จะตีเนียนเข้ามานอนกับฉันในห้อง“ทำไม”“เพราะต่างจังหวัดเขาถือ นอนห้องเดียวกันมันจะดูไม่งาม”“แล้วให้ไทม์นอนไหนอะเธอ”“นอนกับลัน ไม่ก็...นอนที่กลางบ้าน” เพราะฉันเตรียมที่นอนให้แล้
Time & Lalin - 37 ลูกเขยสายเปย์ สามวันต่อมา...“แน่ใจนะว่าอยู่ได้ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน” ฉันหันไปเอ่ยถามคนข้างกายที่กำลังทำหน้าที่ขับรถพาฉันกลับบ้านใช่ค่ะ ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสาน ซึ่งเป็นบ้านเกิดฉันเองตอนแรกฉันตั้งใจจะมาคนเดียว แต่สุดท้ายก็มีไทม์ที่ตื๊ออยากมาด้วย“แน่ใจสิ มีโอกาสมาเจอพ่อแม่แฟนทั้งที” ความแน่วแน่ของเขา ฉันจะไปขัดได้อย่างไรมันก็เป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่ง แสดงว่าเขาคิดกับฉันจริงจังพอประมาณ ถึงขนาดอยากมาเจอพ่อแม่ฉัน“ใครแฟน เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ลินยังไม่ได้ตอบตกลงคุณเลย” ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เคยขอฉันคบขอฉันเป็นแฟนอีกเลยไม่รู้ว่าจะน้อยใจดีไหม หรือเราสองคนเลยการขอคบเป็นแฟนมาแล้วแล้วอย่างนี้จะนับวันครบรอบอย่างไร“เราเลยขั้นนั้นกันมานานแล้ว” คำตอบที่ได้ก็อย่างที่คาดแอบน้อยใจอยู่นิด ๆ ที่ความสัมพันธ์ของเรามันดูไม่เป็นจริงเป็นจังเท่าไรแล้วฉันจะเอาวันไหนเป็นวันครบรอบดีล่ะ....ฉันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะถึงบ้านแล้วเหรอเนี่ยเพราะฉันตั้งจีพีเอสไว้ ไทม์เลยขับมาถูกไม่นานรถก็ขับเข้ามาในหมู่บ้านฉัน“เลี้ยวซ้ายข้างหน้า
Time & Lalin - 36 เดี๋ยวก็ชินไม่ไหว วันนี้ไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยมาสู้กับมันใหม่ วันนี้ขอกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วกันคิดได้ดังนั้นฉันจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋า และยื่นบัตรเครดิตให้สกาย“นี่บัตร ใช้รูดได้เลย”“ขอบคุณครับ” สกายก็รับไปทันที“พี่ไปก่อน ฝากส่งสาว ๆ ถึงห้องด้วย”“รับทราบครับ”หมดธุระของฉันแล้วก็รีบเดินออกมาอย่างไว เพราะเริ่มจะปวดหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ กับแสงสีและเสียงที่ดังเกินพอดี“อายุก็ไม่ได้เยอะเท่าไร ทำไมถึงไม่ชอบที่แบบนี้เลย” ฉันเดินออกมาตรงโซนร้านอาหารที่เดิม ก่อนจะบ่นกับตัวเองรู้สึกไม่ชอบที่คนพลุกพล่านเลย ชอบที่สงบ ๆ มากกว่าก่อนจะก้มหน้าหาโทรศัพท์เพื่อโทรบอกไทม์ว่าขอตัวกลับก่อน ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว รู้สึกปวดหัวเอามาก ๆแต่แล้ว...“ออกมาเร็วจัง” เสียงไทม์ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเสียก่อน“อ๋อ ลินรู้สึกปวดหัวน่ะ ก็เลยจะกลับก่อน” ฉันหันหลังไปหาไทม์ พร้อมกับเงยหน้าคุยกับเขาพอฉันบอกออกไปแบบนั้น ไทม์ก็ยกมือขึ้นสัมผัสหน้าผากฉันเบา ๆ“เป็นอะไรมากหรือเปล่า” และเอ่ยถามออกมาพร้อมสายตาและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วง“วันนี้น่าจะเครียดเกินไป ไมเกรนเลยขึ้น”“ไทม์ไปส่งที่คอนโด”“ลินยังไปเองไ
Time & Lalin 35 – ควรทำตัวให้ชินงั้นเหรอก๊อก ก๊อก“คุยอะไรกับน้อง ๆ หน้าตาตื่นเต้นดีใจกันใหญ่เลย” ไทม์เปิดประตูเข้าพร้อมกับเอ่ยถามนึกว่าเขาไปแล้วเสียอีก“หึ จะอะไรอีกคะ นอกเสียจากได้ไปเที่ยวได้ออกไปฉลองกัน” ฉันมองผ่านไทม์ไปยังด้านหลังของเขาห้องฉันเป็นห้องกระจก ซึ่งเห็นเด็ก ๆ กำลังมองเข้ามาด้านในอย่างอยากรู้อยากเห็นคงจะปิดเรื่องของเราสองคนไม่ได้แล้วสินะ ไม่รู้ว่าน้อง ๆ จะคิดอย่างไรที่เห็นไทม์เข้ามาแบบนี้“ที่ไหนครับ” ไทม์ถามขึ้น ทำให้ฉันกลับมาโฟกัสที่เขาซึ่งตอนนี้แขนทั้งสองของเขากำลังค้ำยันที่โต๊ะ พร้อมใบหน้าหล่อเหลากำลังโน้มเข้ามาใกล้กับใบหน้าฉันที่กำลังเห่อร้อนขึ้น“ที่ที่เราเจอกันครั้งแรกค่ะ” ฉันตอบคำนี้ออกไปโดยไม่ได้คิดอะไรแต่พอพูดออกไปแล้วกลับเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้นไทม์ได้ยินดังนั้นก็ส่งยิ้มกว้าง คงจะชอบใจน่าดูฉันที่เขินจนทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่กัดปากตัวเองแก้เขิน พร้อมกับหลบสายตาจากเขา“อย่ากัดปากสิคะ เดี๋ยวก็เป็นแผล” และเป็นอีกครั้งที่เสียงของไทม์เรียกสติฉันกลับมาน้ำเสียงน่ะดูเป็นห่วงนะ แต่สายตาที่จ้องมานั้น...“ไทม์ไปทำงานก่อนนะ คืนนี้เจอกัน” ไทม์กล่าวพลางละแขนที่ค้ำโต๊ะอ
Time & Lalin - 34 รอยยิ้ม“มีท่านอื่นอีกไหมคะ” ฉันละสายตาจากเสียงค้านเพียงหนึ่งเสียง มองไปรอบ ๆ ห้องแต่ก็ไม่มีใครค้านอีก“มติเป็นเอกฉันท์นะคะว่าบริษัทจะเข้าไปอยู่ในเครือไทม์ กรุ๊ป” ฉันจึงด่วนสรุปทันทีและในตอนนั้นเอง“ไม่ได้นะ” ภีมลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้เพื่อค้านฉันมองหน้าเขานิ่ง เช่นเดียวกับเขาที่กำลังจ้องมองฉันด้วยแววตาแข็งกร้าว ดูไม่สบอารมณ์อย่างมากก่อนที่สายตานั้นจะเลื่อนไปสบตากับไทม์“ประชุมวันนี้จบเพียงเท่านี้ค่ะ ท่านที่ต้องการค้านขอให้อยู่ต่อก่อนนะคะ” ฉันหันไปเอ่ยกับผู้ถือหุ้นที่เห็นด้วย ส่วนประโยคหลังฉันหันไปมองยังภีมและพ่อของเขาทุกคนเดินออกไปโดยมีสายป่านและหมิวหมิวเดินนำไปส่งเหลือแค่เพียง ฉัน ไทม์ รุก สกาย และทนาย ที่รอคิดบัญชีกับพวกเขาสองคนพ่อลูก“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ” พ่อของภีมเอ่ยขึ้นทันทีด้วยแววตาคัดค้าน“เพราะอะไรคะ” ฉันเอ่ยถามถึงเหตุผล ทั้งที่รู้อยู่แล้วก็ตามว่าเพราะอะไรก็เพราะต้องการอยากจะได้บริษัทนี้เป็นของตัวเอง หากเข้าไปอยู่ในไทม์ กรุ๊ปแล้ว พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป“ก็เพราะ…” พ่อของภีมอ้ำอึ้ง“ทำอย่างนี้มันไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ ไหนคุณค้านการเทกโอเวอร์บริษัท ทำ
Time & Lalin - 33 ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว“งั้นพวกเราขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”“อืม” เมื่อจบธุระเด็ก ๆ ก็เดินออกไป แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงซุบซิบนินทา“แกคิดอย่างฉันไหม”“ต้องมีอะไรแน่ ๆ”ลลินยิ้มแก้มแดงอย่างเขินอาย พร้อมกับส่ายหน้าให้กับความรู้ดีของพวกเขา“พี่ได้ยินนะ” ก่อนจะตะโกนออกไปนอกห้อง“ค่า”เธอส่ายหัวไม่หยุด ได้แต่คิดในใจว่าเธอจะปิดบังอะไรพวกนั้นได้บ้างสักเรื่องก็คงไม่ได้สินะตกเย็น“กลับบ้านกันดี ๆ นะเด็ก ๆ”“ค่า/ครับ” ลลินยืนส่งรุ่นน้องที่หน้าตึก ทุกคนขึ้นรถพากันกลับบ้านเพราะถึงเวลาเลิกงานแล้วโดยปกติเธอไม่ได้ออกมาส่งน้อง ๆ อย่างนี้หรอก เพียงแต่ครั้งนี้เธอมายืนรอไทม์และเจอเด็ก ๆ เข้าพอดีเมื่อรถน้อง ๆ ขับออกไปได้ไม่นาน รถไทม์ก็ขับเข้ามารับเธอ“มาตรงเวลาดีนะคะ” มือเรียวเปิดประตูรถหรู ก้าวขาขึ้นรถพร้อมกับเอ่ยแซวคนด้านในที่ใส่สูทมาอย่างเต็มยศเขาก็คงไปทำงานมา แต่กลับมารับเธอได้ตรงเวลาตามที่นัดเป๊ะ ๆ“ต้องตรงเวลาสิคะ คิดถึงเธอแทบแย่” มือหนาคว้ามือเรียวของลลินไปกอบกุม พร้อมบอกกับเธอด้วยแววตาซึ่งเผยความคิดถึงออกมาชัดเจนลลินเห็นดังนั้นก็ยิ้มหน้าแดง รู้อยู่หรอกว่าเขาเป็นคนที่คิดอะไรก็พูดออก
Time & Lalin 32 - ลูกแมวขี้อ้อน@บริษัทลลินเดินเข้ามายังบริษัทด้วยอาการปวดเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เพราะเธอโดนเล่นงานจากเขาไปตั้งสามรอบ“คนอะไรเซ็กซ์จัดสุดๆ” ร่างบางเอ่ยพึมพำออกมาระหว่างที่เดินขึ้นบริษัทไทม์เป็นคนมาส่งเธอและจะมารับเธอกลับ ซึ่งเธอเห็นด้วยกับเขาเพราะวันนี้รู้สึกเพลียมาก ขืนขับรถมาเองมีหวังได้ไปคุยกับรากต้นมะม่วงแน่“พี่ลลินมาแล้ว” เมื่อน้อง ๆ เห็นเธอก็ดีใจกันใหญ่ เพราะทุกคนรอฟังข่าวดีจากเธอ อยากรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนทำ“ทุกคนเข้ามาหาพี่ที่ห้อง” ลลินเดินผ่านทุกคนพร้อมกับเรียกให้ตามเข้าไปในห้องทำงาน“ค่ะ/ครับ” เด็ก ๆ รู้งานก็เดินตามกันเข้ามาเมื่อทุกคนนั่งประจำที่ลลินก็เอ่ยขึ้นในทันที“พี่ได้หลักฐานมาแล้ว และรู้แล้วด้วยว่าใครเป็นคนทำ สายป่าน เรียกประชุมผู้ถือหุ้นด่วนในวันพรุ่งนี้ให้พี่ด้วยนะ”“ค่ะพี่ลลิน” สายป่านรับคำอย่างกระตือรือร้นสีหน้าทุกคนตั้งใจฟังอย่างที่สุด“แล้วใครเป็นคนทำเหรอคะ” หมิวหมิวเอ่ยถามเพราะอยากรู้ใจจะขาด ดูจากที่ลลินเรียกประชุมผู้ถือหุ้นแล้วก็คงต้องเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นแน่ ๆ“คุณภีม” ลลินตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น ได้ยินชัดเต็มสองหูกันทุกคน“หา? ทำไมพี่
Time & Lalin 31 - หรือคุณไม่ไว้ใจผม “...ไทม์ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะ ถ้าลินมาอยู่ในเครือของไทม์ เราก็จะเปิดโปงมันได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องกลัวว่าบริษัทลินจะเสียหายจนไม่มีใครกล้ามาลงทุนด้วย เพราะอยู่กับไทม์บริษัทลินไปได้ไกลแน่นอน ไม่ต้องคอยง้อไอ้พวกหุ้นส่วนหัวงูพวกนั้นด้วย” ไทม์บอกความคิดของเขาออกไปตามตรง“หึ อย่าเอาอารมณ์มาตัดสินสิ” คำพูดของไทม์ทำเอาลลินรีบหันมามองหน้าเขาในทันที“ไม่ใช่อารมณ์นะ แต่เป็นทั้งตาสองตานี้ต่างหาก...” สองนิ้วชี้ไปยังตาของเขา เพื่ออธิบายภาพให้เธอได้เห็นชัด“...วันงานเลี้ยงลงนามหุ้นส่วน ไทม์เห็นหมด ไทม์แอบดูเธอตลอด และยิ่งเป็นตอนที่ไอ้ภีมนั่นใส่ยาลงไปในแก้วลิน ไทม์ก็เห็นทั้งสองตาของไทม์”ลลินได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ข้าง ๆ เธอมาตลอด คอยช่วยเหลือเธอมาตลอดขนาดนี้“ลินว่าไง...” เมื่อเห็นลลินนิ่งไปเขาก็เอ่ยถามขึ้น“...หรือลินไม่ไว้ใจไทม์”“ไม่ใช่อย่างนั้น” ลลินหลุดออกจากภวังค์ เมื่ออีกคนเริ่มงอแง“แล้วยังไง” เขาเอ่ยเสียงนิ่ง ลุ้นกับคำตอบที่จะได้รับจากเธอ“ลินแค่ดีใจที่ไทม์ช่วยลินขนาดนี้...” นี่คือสิ่งที่เธอคิดกับเขาในตอนนี้“ขอบคุณไทม์นะ” ร่างบางแนบช
Time & Lalin 30 - ทวงคำตอบ NC++เขาทวงคำตอบอีกแล้ว“เราต้องศึกษานิสัยใจคอกันก่อนสิคะ” แต่ฉันไม่ตอบตกลงไปง่าย ๆ หรอกนะ ของอย่างนี้ต้องดูกันนาน ๆ ถึงแม้ว่าเราจะเห็นอะไรต่ออะไรของกันจนหมดแล้วก็ตามพอฉันพูดออกไปแบบนั้นเขานิ่งไปครู่ ก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ฉันยิ่งขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับก้มลงมากระซิบที่ข้างกกหู“ถ้าลินต้องการอย่างนั้น ผมรอได้เสมอ” เสียงทุ้มแหบพร่าพ่นลมร้อนกระซิบทำฉันขนลุกซู่“อื้อ” และไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งตัว ท่อนร้อนของเขาก็ค่อย ๆ เข้ามาในตัวฉัน“อ่า” เขาเองก็ร้องครางกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเราสองคนจ้องตากันอย่างลึกซึ้งไม่ละกันไปไหน“เสียวไหม” เมื่อเข้าสุดไทม์ก็ก้มมองจุดที่เชื่อมกันพร้อมกับเอ่ยถาม“เสียวที่สุดเลย” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ท่านี้มันเสียวยิ่งกว่าเมื่อคืน หรือเพราะแสงสว่างทำให้เห็นอะไรได้ชัดเจนกว่าเดิมฉันอ้าขารับเขาเข้ามากอด ยกแขนคล้องคอแกร่งเมื่อเขาเริ่มขยับสะโพก“ลินทำไทม์คลั่งเธอมากเลย รู้ตัวบ้างไหม” แขนแกร่งก็โอบกอดฉันด้วยเช่นกัน แต่ออกแรงโอบแน่นยิ่งกว่าฉัน“จริงเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามพร้อมกับอ้าขากว้างรับเอวสอบยิ่งขึ้นกว่าเดิม“จริงสิ อ่า” เอวสอบตอกอัดเข้าตัวฉั