Time & Lalin 19 - มีเรื่องให้ช่วยคนอย่างเขาเนี่ยนะจะไม่รู้ เสืออย่างเขารู้ดีว่าผู้หญิงต้องการอะไร“ทำไม” ไทม์เอ่ยถามอย่างสงสัย“ก็เนี่ย ถามอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง พี่ลลินโกรธอะไรพี่ พี่ยังไม่รู้เลย”“เรื่องปกติ” เป็นเรื่องปกติที่เขาแทบจะเดาใจอะไรเธอไม่ได้เลย“หา? หรือว่าพี่ลลินจะเกลียดพี่ไปแล้ว โกรธกับคนที่เข้าไปช่วย แต่ดีกับคนที่วางยาเนี่ยนะ” ยิ่งคิดแพรไหมก็ยิ่งไม่เข้าใจ หาเหตุผลอะไรกับเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ไม่ได้เลย“ต้องเข้าใจอะไรผิดไปแน่ ๆ เลย” มีอย่างเดียวที่เธอนึกขึ้นได้ คือลลินต้องเข้าใจอะไรผิดไปหรือไม่ก็...“หรือว่าพี่ทำเกินหน้าที่...” พี่ชายของเธอคนนี้จะทำอะไรที่ไม่น่าให้อภัยแพรไหมจ้องหน้าพี่ชายอย่างคาดโทษและต้องการคำตอบเมื่อเห็นสายตาของน้องสาว ไทม์ก็กำลังจะหันหลังเดินหนีไปอีกครั้งในทันที“นี่พี่ไทม์ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ” แต่ก็ไม่พ้นมือเรียวที่รั้งเขาไว้ได้ทันเสียก่อน“พี่เองต่างหากที่เป็นคนโดนกระทำ” เขาพูดออกมาตามความจริง“ไม่อยากจะเชื่อ นี่รู้ซึ้งถึงการถูกฟันแล้วทิ้งแล้วใช่ไหม” แม้สิ่งที่ได้ยินจะฟังดูเหลือเชื่อเกินไปแต่มาคิดดูแล้วเมื่ออีกคนโดนวางยา สิ่งที่พี่ชายพู
Time & Lalin - 21 ผู้ต้องสงสัย @ร้านอาหาร“เป็นไงบ้างคะ อาหารและบรรยากาศดีอย่างที่โม้เอาไว้ไหม” เราได้นั่งทานอาหารกันมาสักพักแล้วอาหารทุกจานที่อยู่ตรงหน้า คุณแพรไหมเป็นคนจัดการสั่งให้ทุกอย่างด้วยเหตุผลที่ว่าเธออยากแนะนำเมนูที่คิดว่าอร่อยที่สุดในร้านให้พวกเราทาน“อาหารทุกจานอร่อยอย่างที่คุณแพรไหมเคลมไว้เลยค่ะ” ฉันพูดออกไปตามความจริงเพราะทุกเมนูรสชาติอร่อยมากอย่างที่เธอว่าจริง ๆโดยปกติมื้อเย็นฉันจะกินน้อย แต่วันนี้ขอละเว้นไว้หนึ่งมื้อแล้วกัน“เจ้าของร้านมาได้ยินต้องดีใจมากแน่ ๆ ค่ะ” คุณแพรไหมที่ได้ยินฉันเอ่ยชมก็ยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม“คุณแพรไหมรู้จักกับเจ้าของร้านเหรอคะ” ฉันถามออกไปอย่างตื่นเต้น เพราะร้านนี้หรูหราและดูราคาสูงฉันรู้สึกทึ่งแต่ไม่ได้แปลกใจเท่าไรที่เธอรู้จักกับเจ้าของร้าน เพราะคุณแพรไหมอยู่ในระดับสังคมไฮโซ แถมยังเป็นคนที่น่ารักเข้ากับคนอื่นได้ง่าย จะรู้จักคนหลากหลายวงการจึงไม่ใช่เรื่องแปลก“ค่ะ รู้จักและสนิทมากเลยด้วยค่ะ” คุณแพรไหมตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นสายตาเธอจ้องมองไปยังด้านหลัง“นั่นไงคะ พูดถึงก็มาพอดีเลย” ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังส่งสายตาเชื
Time & Lalin - 22 หาหลักฐานเช้าวันต่อมา…ทางด้านลลินร่างบางกำลังนั่งทำงานที่โต๊ะทำงานในห้องส่วนตัวอย่างเคร่งเครียด เพราะตอนนี้บริษัทกำลังเติบโตไปไกล ปัญหาก็มีมาให้แก้มากมายเฃ่นกันทว่าในตอนนั้นเอง“พี่ลลินคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ” สายป่านพรวดเข้าห้องมาทันทีโดยที่เธอเองก็ลืมเคาะประตูไปเสียสนิท เพราะสิ่งที่กำลังเกิดกับบริษัทเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าในตอนนี้“มีอะไร” ลลินเอ่ยถามคนตรงหน้าที่เข้ามาอย่างหน้าตาตื่น“เกิดอะไรขึ้น” สายป่านกำลังยืนหอบหายใจเหมือนคนเพิ่งวิ่งทางไกลมายิ่งเห็นคนตรงหน้าแสดงอาการออกมาอย่างนั้น ลางสังหรณ์ก็ร้องเตือนว่ามีสิ่งไม่ดีเกิดขึ้น และก็เป็นอย่างที่เธอคิดจริง ๆ“เหมือนว่าแอปของเราจะโดนแฮกค่ะ ระบบรวนทำอะไรไม่ได้เลยค่ะ”สายป่านรีบโพล่งออกไปเมื่อได้ยินดังนั้นลลินก็รีบพุ่งตัวออกไปนอกห้อง เพื่อเดินไปที่ห้องควบคุมระบบในทันทีเมื่อมาถึงภายในห้องทำงานควบคุมระบบหลังบ้าน ก็พบกับความชุลมุนวุ่นวายเสียงโทรศัพท์ดังติดต่อกันหลายสาย“ทำยังไงดีคะ” น้องที่ควบคุมระบบเอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล“ปิดการใช้งานแอปไปก่อน” ในตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ได้แล้ว นอกเสียจากต้องปิดการใช้งานลงชั่วคราวเ
Time & Lalin - 23 บุคคลต้องสงสัย เช้าวันต่อมาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นสร้างความเสียหายเป็นจำนวนมาก บริษัทเพิ่งเปิดตัวมาได้ไม่นาน ผลกำไรก็ยังไม่เห็น แต่สิ่งที่เห็นชัดเจนในตอนนี้คือการขาดทุนหลังเกิดปัญหาการใช้งาน ร้านค้าหลายร้านต่างร้องเรียนและต้องการให้ทางบริษัทรับผิดชอบต่อผลกระทบที่เกิดขึ้นลลินได้รับแรงกดดันจากที่ประชุม เธอรู้สึกหมดหนทางและรู้สึกว่าตนเองนั้นไม่เหมาะกับการนั่งในตำแหน่งบริหาร“หรือว่าฉันจะต้องทิ้งสิ่งที่สร้างมาเองกับมือไปจริง ๆ” ร่างบางนั่งพึมพำจมอยู่ความเครียดในห้องทำงานเพียงลำพังเธอจะไม่อะไรเลย ถ้าวันนี้หนึ่งในผู้ถือหุ้น หรือก็คือพ่อของภีมได้พูดใส่หน้ากลางที่ประชุมว่า เธอไม่มีความสามารถพอที่จะดูแลบริษัทให้รอดต่อไปได้ คำพูดนี้ไม่ไว้หน้าเธอเลยแม้แต่นิดก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองครั้ง และทันใดนั้นบานประตูก็เปิดออกปรากฏว่าเป็นภีมที่เปิดประตูเข้ามา“ผมขอเข้าไปนะครับ”“ค่ะ” เขาเข้ามาทั้งตัวแบบนั้นแล้วถึงเธอจะไม่อนุญาตก็ดูจะไม่ทันแล้ว“ผมต้องขอโทษแทนคุณพ่อด้วยนะครับ ที่พูดจารุนแรงใส่คุณไปแบบนั้น ช่วงนี้ท่านมีเรื่องให้คิดหลายอย่าง บวกกับเรื่องนี้ที่ทำให้เครียดเพิ่มเ
Time & Lalin - 24 ผมรู้ทุกเรื่องที่เกี่ยวกับคุณสามสิบนาทีต่อมา...ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูจากด้านนอกดังขึ้นอีกครั้ง“พี่ลลินคะ รู้ตัวคนทำแล้วค่ะ” คราวนี้เป็นน้อง ๆ ในทีมที่พากันเดินเข้ามาอย่างหน้าตาตื่นและดูมีความหวัง“ใคร”ไม่ใช่แค่คนที่เดินเข้ามา แต่ก็เป็นเธอด้วยเช่นกันเมื่อได้ยินสายป่านบอกว่ารู้ตัวคนทำแล้วลลินก็รีบลุกจากเก้าอี้เดินไปหาพวกน้อง ๆ อย่างนั่งไม่ติด“คนที่ทำออกไปแล้วครับ เข้ามาทำงานได้เพียงอาทิตย์เดียว วันเกิดเรื่องเป็นวันสุดท้ายที่มาทำงานครับ” นทีบอกพร้อมกับนำประวัติที่ใช้สมัครงานมาให้เธอดูลลินรับมา เธอดูรูปก่อนเป็นอันดับแรก เธอจำเด็กผู้หญิงคนนี้ได้อีกฝ่ายเข้ามาในตอนที่บริษัทกำลังต้องการพนักงานตำแหน่งแอดมินเป็นจำนวนมาก“แสดงว่าเป็นจุดประสงค์ที่เข้ามาทำงานตั้งแต่แรก” ใบหน้าสวยราบเรียบพูดสิ่งที่คิดออกมาเด็ก ๆ ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย เพราะพวกเขาก็คิดเหมือนกันกับเธอ“เอายังไงดีครับ” สกายถามเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี“ที่อยู่กับเบอร์โทรติดต่อได้ไหม” ขณะที่ถามสายตาของลลินยังคงจับจ้องไปที่เอกสารในมือ เพื่อหาข้อมูลต่าง ๆ ที่น่าจะใช้ได้“พวกเราไปดูมาแล้วค่ะ เขาลงที่อย
Time & Lalin 25 - เคลียร์PART LALIN“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง” ไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันเดินเข้าไปหาเขา และถามถึงสิ่งที่สงสัยในทันทีการที่เขาอยู่ที่นี่ตอนนี้ มันจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า หรือไม่ก็...“คุณ…” ทันทีที่เขาหันมาเจอกับฉัน เขาแสดงท่าทางตกใจออกมาอย่างกับโดนจับได้อย่างนั้นแหละ“คุณตกใจที่เห็นฉันงั้นสิ” การที่ได้เจอเขาที่นี่ นอกจากจะทำให้ฉันสงสัยเขาแล้วท่าทางที่แสดงออกมาก็ยิ่งชวนให้ปักใจฉันจ้องมองเขาอย่างจับผิดและเอาเรื่อง เมื่อปะติดปะต่อเรื่องทุกอย่าง“คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ” เขารีบก้าวเข้ามาหาฉันด้วยสีหน้ากังวล“คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่…” ฉันถอยห่างออกจากเขา“อ๋อ…ต้องรู้สินะ เพราะคุณกำลังร้อนตัว คุณทำแบบนี้ไปทำไม” ฉันโพล่งถามอย่างไม่อ้อมค้อมพร้อมกับจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง ในใจฉันกำลังบีบรัดด้วยความรู้สึกผิดหวังทำไมฉันถึงต้องรู้สึกแบบนี้ด้วย ทั้งผิดหวังและรู้สึกเจ็บปวดอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเขาถอนหายใจและทำหน้าคล้ายระอา“อยากรู้ก็มานี่” พูดจบร่างสูงก็คว้าข้อมือฉัน แล้วออกแรงดึงให้เดินตามเขาไป“ปล่อย ฉันเดินเองได้” จบคำที่ฉันบอกเขาก็หันกลับมามอง แต่ไม่ยอมปล่อยมือออกจ
Time & Lalin 26 - เรามาคบกันไหม NC++ “คุณรู้ได้ยังไง อุ๊บ” ฉันเผลอพูดออกมา ก่อนจะเอามือปิดปากตัวเองไว้เขารู้ได้ยังไง รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอเนี่ย จะเก่งเกินไปแล้ว“หึ จริงสินะ” ท่าทางแค่นหัวเราะทำฉันรู้สึกผิดขึ้นอีกเป็นหลายเท่าตัว“ฉันขอโทษ” และได้แต่พูดขอโทษออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า“ในสายตาคุณ ผมเลวขนาดนั้นเลยหรือไงกัน” เขาเอ่ยออกมาแต่สายตาเสมองไปทางอื่นอย่างน้อยใจ“ก็คุณดูเจ้าเล่ห์ขนาดนี้”“ยังไง” คนตรงหน้าถามหน้าตาเฉยเขาไม่รู้ตัวเลยหรืออย่างไรว่าใคร ๆ ก็มองเขาเป็นเสือผู้หญิงทั้งนั้นและด้วยเหตุผลนี้ไง ที่ทำให้เขาดูไม่น่าไว้ใจสำหรับเธอ“คุณ...ไม่รู้ตัวเองเลยหรือไง” เขาก็น่าจะรู้ว่าตัวเองแพรวพราวและอันตรายต่อหัวใจสาว ๆ แค่ไหน“ผมรู้ว่าผมเป็นยังไงในสายตาคนอื่น แต่กับคุณ...ผมอยากรู้แค่กับคุณ” เขาเอ่ยถามอย่างคาดหวังในคำตอบสายตาที่เขาใช้มองมาส่งผลให้ฉันกัดริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว เพราะกำลังกังวลหากพูดสิ่งที่รู้สึกกับเขาจริง ๆ ออกไป“เอาเป็นว่าฉันขอโทษ ต่อไปนี้ฉันจะมองคุณใหม่” ฉันเลี่ยงที่จะพูดสิ่งความรู้สึกในส่วนลึกของหัวใจ“คุณมองผมเป็นคนอย่างนั้นจริง ๆ สินะ” น้ำเสียงและแววตาจากเขา ยังบ่ง
Time & Lalin - 27 ผมใจร้อนไปสินะ NC+ฉันจ้องตาสู้พร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างไม่ลังเลในตอนนี้ฉันแน่ใจถึงความรู้สึกที่มีต่อเขาแล้วว่าฉันชอบเขา และอาจจะชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันเสียด้วยซ้ำ“ตั้งแต่เมื่อไร”“เราจะคุยกันในนี้จริง ๆ เหรอคะ มันออกจะอึดอัดนะ” ....ปังเท้าหนาถีบประตูปิดลงอย่างแรง ตามด้วยมือแกร่งที่คว้าข้อมือฉันเข้าไปในห้อง ก่อนจะผลักแผ่นหลังฉันติดกำแพงอย่างแรง แต่แปลกที่ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด แต่กลับชอบและตื่นเต้นเสียด้วยซ้ำ“อื้อ” ใบหน้าหล่อคมซุกเข้าที่ซอกในทันทีอย่างไม่ตั้งตัว ทำให้ฉันไม่อาจกลั้นเสียงไว้ได้ทัน ลิ้นร้อนโลมเลียไปทั่วซอกคอขาว พร้อมกับฟันคมที่กำลังครูดผิวสร้างความเสียวซ่าน“อื้อ ไทม์” ฉันยกแขนทั้งสองข้างโอบกอดรอบลำคอแกร่ง พร้อมยินยอมเอียงคอรับสัมผัสที่เขามอบให้ มือหนาก็ลูบไล้ไปทั่วเอวคอด ไม่นานฉันก็รู้สึกหวิว ๆ สัมผัสได้ถึงอากาศเย็น เขาปลดกระดุมเสื้อฉันตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ รู้ตัวอีกที่เสื้อเชิ้ตที่ใส่ก็หล่นไปกองอยู่ที่พื้นแล้ว“สวยมากเลยลลิน” เขาผละใบหน้าจากซอกคอ หลุบมองยังอกอวบของฉันพร้อมกับเอ่ยชมกันซึ่งหน้า โหนกแก้มฉันแดงเรื่อด้วยความขวยเขินยิ่งกว่าเดิม
Time & Lalin 38จากศัตรูทางธุรกิจสู่การเป็นลูกเขย (จบ) ไทม์ตักเข้าปาก โดยทุกคนก็ลุ้นไปกับเขาด้วย“เป็นไง ไข่เจียวไหม” ถ้าเขาทานไม่ได้ฉันก็ต้องไปเจียวไข่มาให้เขา“ไม่ต้อง อร่อยมากเลยครับ ที่จริงผมก็เคยกินตามร้านอาหารอีสานในห้างมาบ้าง แต่ไม่อร่อยเท่านี้เลยครับ” ประโยคแรกเขาเอ่ยกับฉันก่อนจะหันไปพูดกับพ่อและแม่ฉันรัว ๆฉันเข้าใจแล้ว ลืมไปว่าบ้านเขาเป็นถึงเจ้าของแบรนด์ไทม์ กรุ๊ป ที่มีร้านอาหารในเครือหลายร้าน ไม่แปลกที่เขาจะเคยกินอาหารอีสานมาบ้าง“ก็แน่อยู่แล้ว นี่มันรสมือคนอีสานแท้ ๆ” แม่ฉันก็ชอบใจใหญ่ที่เขาชม“อร่อยก็กินเยอะ ๆ นะ” และแล้วเราก็นั่งทานข้าวกันไป โดยที่พ่อและแม่ฉันก็เอาแต่นั่งตักอาหารให้ไทม์ปล่อยให้ฉันและน้องเป็นหมาหัวเน่าที่กำลังนั่งร่วมวงทานข้าวกับพวกเขาตกดึก“จะบอกให้ว่านายนอนกับฉันไม่ได้นะ” ฉันยืนขวางประตูห้องนอนตัวเอง เพราะไทม์ดูบอลกับน้องจนดึก พ่อและแม่ก็เข้านอนกันหมดแล้วด้วยเหลือเพียงเขาที่จะตีเนียนเข้ามานอนกับฉันในห้อง“ทำไม”“เพราะต่างจังหวัดเขาถือ นอนห้องเดียวกันมันจะดูไม่งาม”“แล้วให้ไทม์นอนไหนอะเธอ”“นอนกับลัน ไม่ก็...นอนที่กลางบ้าน” เพราะฉันเตรียมที่นอนให้แล้
Time & Lalin - 37 ลูกเขยสายเปย์ สามวันต่อมา...“แน่ใจนะว่าอยู่ได้ เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน” ฉันหันไปเอ่ยถามคนข้างกายที่กำลังทำหน้าที่ขับรถพาฉันกลับบ้านใช่ค่ะ ตอนนี้เรากำลังมุ่งหน้าไปทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภาคอีสาน ซึ่งเป็นบ้านเกิดฉันเองตอนแรกฉันตั้งใจจะมาคนเดียว แต่สุดท้ายก็มีไทม์ที่ตื๊ออยากมาด้วย“แน่ใจสิ มีโอกาสมาเจอพ่อแม่แฟนทั้งที” ความแน่วแน่ของเขา ฉันจะไปขัดได้อย่างไรมันก็เป็นเรื่องที่ดีอย่างหนึ่ง แสดงว่าเขาคิดกับฉันจริงจังพอประมาณ ถึงขนาดอยากมาเจอพ่อแม่ฉัน“ใครแฟน เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ลินยังไม่ได้ตอบตกลงคุณเลย” ตั้งแต่วันนั้นเขาก็ไม่เคยขอฉันคบขอฉันเป็นแฟนอีกเลยไม่รู้ว่าจะน้อยใจดีไหม หรือเราสองคนเลยการขอคบเป็นแฟนมาแล้วแล้วอย่างนี้จะนับวันครบรอบอย่างไร“เราเลยขั้นนั้นกันมานานแล้ว” คำตอบที่ได้ก็อย่างที่คาดแอบน้อยใจอยู่นิด ๆ ที่ความสัมพันธ์ของเรามันดูไม่เป็นจริงเป็นจังเท่าไรแล้วฉันจะเอาวันไหนเป็นวันครบรอบดีล่ะ....ฉันเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เกือบจะถึงบ้านแล้วเหรอเนี่ยเพราะฉันตั้งจีพีเอสไว้ ไทม์เลยขับมาถูกไม่นานรถก็ขับเข้ามาในหมู่บ้านฉัน“เลี้ยวซ้ายข้างหน้า
Time & Lalin - 36 เดี๋ยวก็ชินไม่ไหว วันนี้ไม่ไหว พรุ่งนี้ค่อยมาสู้กับมันใหม่ วันนี้ขอกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วกันคิดได้ดังนั้นฉันจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋า และยื่นบัตรเครดิตให้สกาย“นี่บัตร ใช้รูดได้เลย”“ขอบคุณครับ” สกายก็รับไปทันที“พี่ไปก่อน ฝากส่งสาว ๆ ถึงห้องด้วย”“รับทราบครับ”หมดธุระของฉันแล้วก็รีบเดินออกมาอย่างไว เพราะเริ่มจะปวดหัวมากขึ้นเรื่อย ๆ กับแสงสีและเสียงที่ดังเกินพอดี“อายุก็ไม่ได้เยอะเท่าไร ทำไมถึงไม่ชอบที่แบบนี้เลย” ฉันเดินออกมาตรงโซนร้านอาหารที่เดิม ก่อนจะบ่นกับตัวเองรู้สึกไม่ชอบที่คนพลุกพล่านเลย ชอบที่สงบ ๆ มากกว่าก่อนจะก้มหน้าหาโทรศัพท์เพื่อโทรบอกไทม์ว่าขอตัวกลับก่อน ตอนนี้เธอไม่ไหวแล้ว รู้สึกปวดหัวเอามาก ๆแต่แล้ว...“ออกมาเร็วจัง” เสียงไทม์ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังเสียก่อน“อ๋อ ลินรู้สึกปวดหัวน่ะ ก็เลยจะกลับก่อน” ฉันหันหลังไปหาไทม์ พร้อมกับเงยหน้าคุยกับเขาพอฉันบอกออกไปแบบนั้น ไทม์ก็ยกมือขึ้นสัมผัสหน้าผากฉันเบา ๆ“เป็นอะไรมากหรือเปล่า” และเอ่ยถามออกมาพร้อมสายตาและน้ำเสียงที่แสดงถึงความเป็นห่วง“วันนี้น่าจะเครียดเกินไป ไมเกรนเลยขึ้น”“ไทม์ไปส่งที่คอนโด”“ลินยังไปเองไ
Time & Lalin 35 – ควรทำตัวให้ชินงั้นเหรอก๊อก ก๊อก“คุยอะไรกับน้อง ๆ หน้าตาตื่นเต้นดีใจกันใหญ่เลย” ไทม์เปิดประตูเข้าพร้อมกับเอ่ยถามนึกว่าเขาไปแล้วเสียอีก“หึ จะอะไรอีกคะ นอกเสียจากได้ไปเที่ยวได้ออกไปฉลองกัน” ฉันมองผ่านไทม์ไปยังด้านหลังของเขาห้องฉันเป็นห้องกระจก ซึ่งเห็นเด็ก ๆ กำลังมองเข้ามาด้านในอย่างอยากรู้อยากเห็นคงจะปิดเรื่องของเราสองคนไม่ได้แล้วสินะ ไม่รู้ว่าน้อง ๆ จะคิดอย่างไรที่เห็นไทม์เข้ามาแบบนี้“ที่ไหนครับ” ไทม์ถามขึ้น ทำให้ฉันกลับมาโฟกัสที่เขาซึ่งตอนนี้แขนทั้งสองของเขากำลังค้ำยันที่โต๊ะ พร้อมใบหน้าหล่อเหลากำลังโน้มเข้ามาใกล้กับใบหน้าฉันที่กำลังเห่อร้อนขึ้น“ที่ที่เราเจอกันครั้งแรกค่ะ” ฉันตอบคำนี้ออกไปโดยไม่ได้คิดอะไรแต่พอพูดออกไปแล้วกลับเขินขึ้นมาเสียอย่างนั้นไทม์ได้ยินดังนั้นก็ส่งยิ้มกว้าง คงจะชอบใจน่าดูฉันที่เขินจนทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่กัดปากตัวเองแก้เขิน พร้อมกับหลบสายตาจากเขา“อย่ากัดปากสิคะ เดี๋ยวก็เป็นแผล” และเป็นอีกครั้งที่เสียงของไทม์เรียกสติฉันกลับมาน้ำเสียงน่ะดูเป็นห่วงนะ แต่สายตาที่จ้องมานั้น...“ไทม์ไปทำงานก่อนนะ คืนนี้เจอกัน” ไทม์กล่าวพลางละแขนที่ค้ำโต๊ะอ
Time & Lalin - 34 รอยยิ้ม“มีท่านอื่นอีกไหมคะ” ฉันละสายตาจากเสียงค้านเพียงหนึ่งเสียง มองไปรอบ ๆ ห้องแต่ก็ไม่มีใครค้านอีก“มติเป็นเอกฉันท์นะคะว่าบริษัทจะเข้าไปอยู่ในเครือไทม์ กรุ๊ป” ฉันจึงด่วนสรุปทันทีและในตอนนั้นเอง“ไม่ได้นะ” ภีมลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้เพื่อค้านฉันมองหน้าเขานิ่ง เช่นเดียวกับเขาที่กำลังจ้องมองฉันด้วยแววตาแข็งกร้าว ดูไม่สบอารมณ์อย่างมากก่อนที่สายตานั้นจะเลื่อนไปสบตากับไทม์“ประชุมวันนี้จบเพียงเท่านี้ค่ะ ท่านที่ต้องการค้านขอให้อยู่ต่อก่อนนะคะ” ฉันหันไปเอ่ยกับผู้ถือหุ้นที่เห็นด้วย ส่วนประโยคหลังฉันหันไปมองยังภีมและพ่อของเขาทุกคนเดินออกไปโดยมีสายป่านและหมิวหมิวเดินนำไปส่งเหลือแค่เพียง ฉัน ไทม์ รุก สกาย และทนาย ที่รอคิดบัญชีกับพวกเขาสองคนพ่อลูก“ทำแบบนี้ไม่ได้นะ” พ่อของภีมเอ่ยขึ้นทันทีด้วยแววตาคัดค้าน“เพราะอะไรคะ” ฉันเอ่ยถามถึงเหตุผล ทั้งที่รู้อยู่แล้วก็ตามว่าเพราะอะไรก็เพราะต้องการอยากจะได้บริษัทนี้เป็นของตัวเอง หากเข้าไปอยู่ในไทม์ กรุ๊ปแล้ว พวกเขาก็จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป“ก็เพราะ…” พ่อของภีมอ้ำอึ้ง“ทำอย่างนี้มันไม่เหมาะสมหรือเปล่าครับ ไหนคุณค้านการเทกโอเวอร์บริษัท ทำ
Time & Lalin - 33 ไม่กลัวอะไรอีกแล้ว“งั้นพวกเราขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”“อืม” เมื่อจบธุระเด็ก ๆ ก็เดินออกไป แต่ก็ไม่วายได้ยินเสียงซุบซิบนินทา“แกคิดอย่างฉันไหม”“ต้องมีอะไรแน่ ๆ”ลลินยิ้มแก้มแดงอย่างเขินอาย พร้อมกับส่ายหน้าให้กับความรู้ดีของพวกเขา“พี่ได้ยินนะ” ก่อนจะตะโกนออกไปนอกห้อง“ค่า”เธอส่ายหัวไม่หยุด ได้แต่คิดในใจว่าเธอจะปิดบังอะไรพวกนั้นได้บ้างสักเรื่องก็คงไม่ได้สินะตกเย็น“กลับบ้านกันดี ๆ นะเด็ก ๆ”“ค่า/ครับ” ลลินยืนส่งรุ่นน้องที่หน้าตึก ทุกคนขึ้นรถพากันกลับบ้านเพราะถึงเวลาเลิกงานแล้วโดยปกติเธอไม่ได้ออกมาส่งน้อง ๆ อย่างนี้หรอก เพียงแต่ครั้งนี้เธอมายืนรอไทม์และเจอเด็ก ๆ เข้าพอดีเมื่อรถน้อง ๆ ขับออกไปได้ไม่นาน รถไทม์ก็ขับเข้ามารับเธอ“มาตรงเวลาดีนะคะ” มือเรียวเปิดประตูรถหรู ก้าวขาขึ้นรถพร้อมกับเอ่ยแซวคนด้านในที่ใส่สูทมาอย่างเต็มยศเขาก็คงไปทำงานมา แต่กลับมารับเธอได้ตรงเวลาตามที่นัดเป๊ะ ๆ“ต้องตรงเวลาสิคะ คิดถึงเธอแทบแย่” มือหนาคว้ามือเรียวของลลินไปกอบกุม พร้อมบอกกับเธอด้วยแววตาซึ่งเผยความคิดถึงออกมาชัดเจนลลินเห็นดังนั้นก็ยิ้มหน้าแดง รู้อยู่หรอกว่าเขาเป็นคนที่คิดอะไรก็พูดออก
Time & Lalin 32 - ลูกแมวขี้อ้อน@บริษัทลลินเดินเข้ามายังบริษัทด้วยอาการปวดเนื้อเมื่อยตัวไปหมด เพราะเธอโดนเล่นงานจากเขาไปตั้งสามรอบ“คนอะไรเซ็กซ์จัดสุดๆ” ร่างบางเอ่ยพึมพำออกมาระหว่างที่เดินขึ้นบริษัทไทม์เป็นคนมาส่งเธอและจะมารับเธอกลับ ซึ่งเธอเห็นด้วยกับเขาเพราะวันนี้รู้สึกเพลียมาก ขืนขับรถมาเองมีหวังได้ไปคุยกับรากต้นมะม่วงแน่“พี่ลลินมาแล้ว” เมื่อน้อง ๆ เห็นเธอก็ดีใจกันใหญ่ เพราะทุกคนรอฟังข่าวดีจากเธอ อยากรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนทำ“ทุกคนเข้ามาหาพี่ที่ห้อง” ลลินเดินผ่านทุกคนพร้อมกับเรียกให้ตามเข้าไปในห้องทำงาน“ค่ะ/ครับ” เด็ก ๆ รู้งานก็เดินตามกันเข้ามาเมื่อทุกคนนั่งประจำที่ลลินก็เอ่ยขึ้นในทันที“พี่ได้หลักฐานมาแล้ว และรู้แล้วด้วยว่าใครเป็นคนทำ สายป่าน เรียกประชุมผู้ถือหุ้นด่วนในวันพรุ่งนี้ให้พี่ด้วยนะ”“ค่ะพี่ลลิน” สายป่านรับคำอย่างกระตือรือร้นสีหน้าทุกคนตั้งใจฟังอย่างที่สุด“แล้วใครเป็นคนทำเหรอคะ” หมิวหมิวเอ่ยถามเพราะอยากรู้ใจจะขาด ดูจากที่ลลินเรียกประชุมผู้ถือหุ้นแล้วก็คงต้องเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นแน่ ๆ“คุณภีม” ลลินตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น ได้ยินชัดเต็มสองหูกันทุกคน“หา? ทำไมพี่
Time & Lalin 31 - หรือคุณไม่ไว้ใจผม “...ไทม์ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีนะ ถ้าลินมาอยู่ในเครือของไทม์ เราก็จะเปิดโปงมันได้อย่างสบายใจ ไม่ต้องกลัวว่าบริษัทลินจะเสียหายจนไม่มีใครกล้ามาลงทุนด้วย เพราะอยู่กับไทม์บริษัทลินไปได้ไกลแน่นอน ไม่ต้องคอยง้อไอ้พวกหุ้นส่วนหัวงูพวกนั้นด้วย” ไทม์บอกความคิดของเขาออกไปตามตรง“หึ อย่าเอาอารมณ์มาตัดสินสิ” คำพูดของไทม์ทำเอาลลินรีบหันมามองหน้าเขาในทันที“ไม่ใช่อารมณ์นะ แต่เป็นทั้งตาสองตานี้ต่างหาก...” สองนิ้วชี้ไปยังตาของเขา เพื่ออธิบายภาพให้เธอได้เห็นชัด“...วันงานเลี้ยงลงนามหุ้นส่วน ไทม์เห็นหมด ไทม์แอบดูเธอตลอด และยิ่งเป็นตอนที่ไอ้ภีมนั่นใส่ยาลงไปในแก้วลิน ไทม์ก็เห็นทั้งสองตาของไทม์”ลลินได้ยินดังนั้นก็อึ้งไป เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะอยู่ข้าง ๆ เธอมาตลอด คอยช่วยเหลือเธอมาตลอดขนาดนี้“ลินว่าไง...” เมื่อเห็นลลินนิ่งไปเขาก็เอ่ยถามขึ้น“...หรือลินไม่ไว้ใจไทม์”“ไม่ใช่อย่างนั้น” ลลินหลุดออกจากภวังค์ เมื่ออีกคนเริ่มงอแง“แล้วยังไง” เขาเอ่ยเสียงนิ่ง ลุ้นกับคำตอบที่จะได้รับจากเธอ“ลินแค่ดีใจที่ไทม์ช่วยลินขนาดนี้...” นี่คือสิ่งที่เธอคิดกับเขาในตอนนี้“ขอบคุณไทม์นะ” ร่างบางแนบช
Time & Lalin 30 - ทวงคำตอบ NC++เขาทวงคำตอบอีกแล้ว“เราต้องศึกษานิสัยใจคอกันก่อนสิคะ” แต่ฉันไม่ตอบตกลงไปง่าย ๆ หรอกนะ ของอย่างนี้ต้องดูกันนาน ๆ ถึงแม้ว่าเราจะเห็นอะไรต่ออะไรของกันจนหมดแล้วก็ตามพอฉันพูดออกไปแบบนั้นเขานิ่งไปครู่ ก่อนจะเขยิบตัวเข้ามาใกล้ฉันยิ่งขึ้นกว่าเดิมพร้อมกับก้มลงมากระซิบที่ข้างกกหู“ถ้าลินต้องการอย่างนั้น ผมรอได้เสมอ” เสียงทุ้มแหบพร่าพ่นลมร้อนกระซิบทำฉันขนลุกซู่“อื้อ” และไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งตัว ท่อนร้อนของเขาก็ค่อย ๆ เข้ามาในตัวฉัน“อ่า” เขาเองก็ร้องครางกัดริมฝีปากตัวเองแน่นเราสองคนจ้องตากันอย่างลึกซึ้งไม่ละกันไปไหน“เสียวไหม” เมื่อเข้าสุดไทม์ก็ก้มมองจุดที่เชื่อมกันพร้อมกับเอ่ยถาม“เสียวที่สุดเลย” ฉันกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ท่านี้มันเสียวยิ่งกว่าเมื่อคืน หรือเพราะแสงสว่างทำให้เห็นอะไรได้ชัดเจนกว่าเดิมฉันอ้าขารับเขาเข้ามากอด ยกแขนคล้องคอแกร่งเมื่อเขาเริ่มขยับสะโพก“ลินทำไทม์คลั่งเธอมากเลย รู้ตัวบ้างไหม” แขนแกร่งก็โอบกอดฉันด้วยเช่นกัน แต่ออกแรงโอบแน่นยิ่งกว่าฉัน“จริงเหรอคะ” ฉันเอ่ยถามพร้อมกับอ้าขากว้างรับเอวสอบยิ่งขึ้นกว่าเดิม“จริงสิ อ่า” เอวสอบตอกอัดเข้าตัวฉั