All Chapters of แค้นฝังรัก: Chapter 1 - Chapter 10

Rhea"พอจำอะไรได้บ้างหรือยัง"ขณะที่ฉันกำลังนั่งเหม่อ พยายามรวบรวมความจำของตัวเองอยู่หน้าบ้านหลังไม่เล็กไม่ใหญ่ อยู่ ๆ ก็มีเสียงจากด้านหลังดังขึ้น ฉันจึงหันไปที่เสียงแล้วคลี่ยิ้มบาง ๆ พร้อมกับส่ายหัว หญิงสาวสูงอายุเดินเข้ามาแล้วนั่งลงที่ข้างกายฉัน เธอยกมือลูบหัวฉันสัมผัสได้ถึงความเอ็นดูที่เธอส่งมา "เอกสารสำคัญก็ดันไหม้ไปพร้อมกับรถ"ฉันก้มหน้างุดรู้สึกแย่มาก ที่ฉันได้เกิดอุบัติเหตุและไม่สามารถจำอะไรได้เลยแม้แต่ชื่อตัวเอง. ฉันร้อนใจมาก พยายามคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกจนบางครั้งมันทำให้ฉันปวดหัวอย่างรุนแรง จนป้าภากับลุงเล็กที่ช่วยชีวิตฉันไว้ ต้องพาไปหาหมออยู่บ่อยครั้ง"ยังไงก็ค่อย ๆนึกไป สักวันก็คงจะจำอะไรขึ้นมาได้""ขอบคุณนะคะป้าภาที่ช่วยดูแล..."ฉันหยุดพูดแล้วก้มหน้างุดเม้มปากทั้งสองข้างเข้ากัน ฉันชื่ออะไรกันนะ ทำไมถึงจำไม่ได้ "หนูชอบภูเขาหรือทะเล"ฉันเอ่ยหน้าจ้องหน้าหญิงสาวสูงอายุที่ใจดีด้วยความสงสัย "เอ่อ...หนูชอบทะเลค่ะ"ฉันจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าตัวเองชอบอะไร แต่ที่บอกไปแบบนั้นเพราะคิดว่าทะเลมันน่าจะสวยงาม สดชื่นและดูแล้วสบายตา สบายใจกว่า "งั้นป้าขอหนูว่าแมร์ เป็นภาษาฝรั่งเศษที่แปลว่า ทะเ

ฉันวิ่งไปหลบที่หลังลุงเล็กทันทีที่เขาเดินเข้ามาด้วยความตกใจกลัวชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเข้ม "แมร์?"ฉันได้ยินเขาพึมพำชื่อใหม่ของฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ "คุณทอร์ชมีอะไรหรือเปล่าครับ..ทำไม..""มึงรู้จักผู้หญิงคนนี้"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มแทรกถามลุงเล็กอย่างไม่สุภาพ เขาแก่กว่านายนะ ทำไมเรียกท่านไม่ให้เกียรติแบบนี้ "เอ่อ...แมร์เป็นหลานผมเองครับ"ลุงเล็กหันมามองฉันที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาก่อนที่จะหันไปตอบชายหนุ่ม "หลาน?"เขาเอียงตัวมาจ้องฉันแล้วขมวดคิ้วเข้ม"ครับแมร์เป็นหลานผม"ลุงเล็กยังยืนยันคำเดิมแม้ว่ามันจะเป็นการโกหกซึ่งฉันก็ไม่ได้ท้วงติงอะไรเพราะคิดว่าท่านคงมีเหตุผล."คุณทอร์ชเรียกผมมา...""อืม..ตามกูมา"เขาพูดจบก็ก้าวขายาวเดินนำเข้าไปด้านใน "ลุงเล็กทำไมผู้ชายคนนั้นดูเถื่อน ๆจัง พูดจาก็ไม่ดี"พอชายหนุ่มเดินเข้าไปแล้วฉันจึงพูดกับลุงเล็กอย่างไม่พอใจ "ช่างเขาเถอะ เขาเป็นเจ้าหนี้ลุง""เจ้าหนี้ ทำอะไรพูดยังไงก็ได้งั้นเหรอ"พอลุงเล็กตอบกลับฉันก็สวนขึ้นทันที "แมร์รอลุงอยู่ที่นี้นะ เดี๋ยวลุงไปคุยธุระกับคุณทอร์ชก่อน""ค่ะ"ฉันตอบรับสั้น ๆ จากนั้นลุงเล็กก็เดินเข้าไปด้านใน Torchผมมีความสงสัยเป็นอย่างมาก

พอได้สติฉันก็รีบเปิดประตูเดินตามชายหนุ่มออกมา "ตกลงคุณจะให้แมร์ทำอะไรคะ"ฉันตะโกนถามชายหนุ่มหน้าเข้มที่เดินก้าวขายาวในระยะที่ค่อนข้างไกล เขาหยุดเดินแล้วหันมาที่ฉันพร้อมกับสีหน้าเหยียดยิ้ม "รอกูอยู่ในห้อง"เจ้าของบ่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มเข้ม "...."ฉันขมวดคิ้วจ้องหน้าชายหนุ่มหน้าเข้มด้วยความสงสัย."กูบอกให้เข้าไปรอในห้อง!"คนร่างสูงตวาดใส่เสียงดังทำเอาฉันต้องตกใจสะดุ้งอีกครั้ง."ค่ะ ๆ"แล้วรีบพาตัวเองกลับเข้ามาในห้อง.ฉันได้แต่นั่งโง่ ๆ กวาดสายตามองรอบ ๆ ห้องอย่างเบื่อหน่าย ผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วคุณทอร์ชก็ยังไม่กลับมา ก็อก ก็อก ก็อก จู่ ๆ ก็มีคนเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้อง ฉันรีบลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปเปิดประตู ก็พบกับหญิงสาวที่แต่งตัวเครื่องแบบพนักงาน มือทั้งสองถือถาดอาหารไว้ "คุณทอร์ชสั่งให้ฉันเอาอาหารมาให้"ว่าจบหญิงสาวก็ยื่นถาดอาหารมาให้ฉัน "ขอบคุณนะคะ"ฉันรับมาพร้อมกับคลี่ยิ้มหวานให้ "..."เธอไม่พูดอะไรได้แต่ส่งสายตามองฉันหัวจรดเท้า "มีอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันจึงเอ่ยถามเธอด้วยความสงสัย "พ่อเธอเอาตัวเธอมาขายเพื่อปลดหนี้?"หญิงสาวพูดในเชิงถาม"เอ่อ..."ฉันก้มหน้างุดไม่รู้จะบอกกับเธอยังไง."ปก

พรึ่บ!"โอ๊ย.."พอเข้ามาในห้องฉันก็โดนคุณทอร์ชจับเหวี่ยงล้มลงไปที่โซฟาอย่างแรง "คันมากใช่ไหม ถึงต้องไปอ่อยพี่ชายกู!"ชายหนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน"เรอาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ"ฉันพยายามหยัดตัวลุกขึ้นแล้วบอกกับคนตัวโต แต่เขาก็ผลักฉันกลับนอนลงไป "กูไม่เชื่อผู้หญิงอย่างมึงหรอก...ถ้าคันมากนักเดี๋ยวกูจะสนองให้มึงเอง"พรึ่บ! ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มโยนเสื้อลงพื้นแล้วเข้ามาคร่อมร่างฉัน แคว่ก.."ว้ายยย"เขากระชากเสื้อฉันขาดติดมือ ผิวฉันก็โดนเศษผ้าบาดจะรู้สึกแสบไปหมด "คุณทอร์ชอย่าทำอะไรเรอาเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกกลัวเอามาก ๆ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่าฉันมีสามีแล้ว แต่ทำไมรู้สึกกลัวกับการที่จะมีอะไรกับผู้ชายแบบนี้"ชอบไม่ใช่เหรอที่จะโดนกระแทก?"คนตัวโตพูดพร้อมกับกระชากบราเชียร์ฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ตอนนี้ฉันตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าช่วงบน "สวยใช่ได้หนิ"สายตาคมจ้องมาที่หน้าอกของฉัน แล้วถอดกางเกงของฉันจนหมดรวมถึงกางเกงชั้นใน และแน่นอนฉันนอนเปลือยเปล่าทั้งช่วงบนและล่าง ด้วยน้ำตา "อย่าทำเรอาเลยนะ ฮืออ"ฉันยังคงยกมือไหว้คุณทอร์ชไปทั้ง

Trochพอส่งเรอาที่เนอสเซอรี่เสร็จผมก็ขับรถมาที่บ้านลุงชัยคนที่ช่วยเหลือเรอาหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียความทรงจำ เพราะผมอยากรู้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นสายของ'อัน'เพื่อนเรอา เมื่อวานเธอก็โทรมานัดผมที่ผับ แต่เมื่อคืนผมไม่ได้เข้าผับเลยเพราะอดีตแฟนทำผมหงุดหงิด และผมก็ได้จัดการกระแทกเธอไป จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย ผมคือคนแรก นั้นเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้ ว่าทำไมเรอาที่เคยมีสามีแล้วแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่"ฮาโหล"ผมตัดสินใจกดรับสายแล้วพูดทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ (เมื่อวานทำไมพี่ทอร์ชไม่เข้าผับล่ะคะเรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ)อันพูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงงอแงเล็กน้อย "มีธุระนิดหน่อยน่ะ"ผมตอบปัด ๆ ไป เพราะยังไม่อยากบอกว่าผมพาเรอาเข้ามาอยู่ในคอนโดด้วย (เอ่อ..ธุระอะไรคะ แล้วพี่อยู่ไหน)"อัน!"ผมทำเสียงดุเธอด้วยความหงุดหงิดเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากและที่สำคัญผมก็บอกกับเธอแล้ว (อันขอโทษค่ะ อันแค่คิดถึงพี่)"อืม..ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปหาแค่นี้ก่อนนะ"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที เพราะใกล