Share

แปลกใจ(9)

last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-21 15:37:13

"คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"อันเอ่ยแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม.

"...."ผมนั่งนิ่งได้แต่ขมกรามแน่นด้วยความแค้น

"ไม่คิดเลยว่าเรจะเลือกคนแก่คราวพ่อมาเป็นสามี"ผมหันขวับไปที่คนพูด

"อันขอโทษค่ะ"

"เธอรู้อะไรมาอีก เล่าให้พี่ฟังทั้งหมด"ผมพูดด้วยน้ำเสียงขรึมก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก

"พี่พอรู้มาบ้างใช่ไหมคะว่าการเงินทางบ้านเรมึปัญหาตั้งแต่พ่อเรเสีย"

"อืม"ผมรู้เรื่องนี้ และผมก็เสนอตัวที่จะช่วยอดีตแฟนแต่เธอกลับปฏิเสธผมทุกอย่าง อ้างว่าเกรงใจผม

"คุณลุงภูมิเป็นเพื่อนพ่อเร เขามีธุรกิจอยู่ที่เมืองนอก ฐานะไม่ต้องพูดถึงเขารวยมาก.."

"...ถ้าเรได้แต่งงานกับคุณลุงภูมิก็คงจะสบายไปทั้งชาติ"อันพูดน้ำเสียงเบา ๆ สีหน้าเกร็ง ๆ พอพูดจบเธอก็ก้มหน้างุด

"หึ"ผมแค่นหัวเราะในลำคอแล้วกำแก้วเหล้าแน่น

"ลุงอะไรนั้นอยากให้เรเป็นเมีย?"อันนี้เป็นไอ้ไวท์เพื่อนสนิทพูดกับอัน

"ใช่ค่ะ"

"แก่ปูนนั้นยังอยากได้เมียเด็ก..."

"...นกเขายังขันอยู่เหรอวะ เหอะ"พอไอ้ไวท์พูดจบก็กลั้วหัวเราะออกมา

ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่นั่งกระดกเหล้า ตอนนี้ผมรู้สึกแค้นใจมาก ทำไมคนที่ผมรักถึงหักหลังกันได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลย ผมสามารถทำให้เธออยู่สบาย ๆ ทั้งชาติก็ยังได้ แต่เธอกลับเลือกที่จะไปอยู่กับคนอื่น เธอย่ำยีหัวใจผม!

คืนนั้นผมเมามาก จึงทำให้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอันเพื่อนเรอา เธอยินยอมถวายตัวให้โดยที่ผมไม่ได้ขัดขืนฝืนใจเธอแม้แต่น้อย

"จริง ๆ อันรักพี่ทอร์ชมาตั้งนานแล้วนะคะ"คนตัวเล็กพูดขณะที่นอนกอดผมหลังจากเสร็จกิจ

"..."ผมนอนนิ่งเอาแขนขึ้นก่ายหน้าผาก ในหัวคิดแต่เรื่องเรอา

"ให้อันได้ดูแลพี่นะคะ"ฟอด ว่าจบอันก็ผงกหัวขึ้นหอมแก้มผม

"อยากโดนอีก?"ผมจึงหันไปแสยะยิ้มให้คนตัวเล็ก เธอก็ยิ้มหวานตอบกลับมา จากนั้นผมก็จัดการกระแทกเธอ เพื่อระบายอารมณ์จนเช้า

ช่วงนั้นผมก็มีอันที่คอยดูแล ห่วงใยและอยู่เคียงข้างผมมาโดยตลอด ทุก ๆ คืนผมแทบจะสิงอยู่ที่คอนโดอันเลย เรามีอะไรกันมาตลอดจนกระทั่งผ่านไป 1 ปี ซึ่งผมก็ยังไม่เปิดตัวเธอกับใคร ผมกับอันมีอะไรกันแบบเงียบ ๆ มาโดยตลอด

"พี่ทอร์ช...อันได้ข่าวมาว่าคุณลุงภูมิสามีเรเสียล้มละลาย"ผมชะงักเมื่ออันบอกเรื่องของแฟนเก่าให้ผมฟัง

"หึ"แล้วแค่นหัวเราะออกมา 1 ปีที่ผ่านมาผมยอมรับว่าไม่เคยลืมผู้หญิงคนนี้เลย

"แต่ไม่นานก็มีคนส่งข่าวมาบอกว่าเรมีสามีใหม่แล้วย้ายไปอยู่ที่สิงคโปร์"ผมกัดกรามแน่นด้วยความรังเกียจ พอผัวเก่าล้มละลายก็หาผัวใหม่ทันที

"คงจะรวยไม่เบาเรถึงได้ยอมแต่งงานใหม่"อันพึมพำเบา ๆ แต่ผมได้ยิน

"หยุดพูดสักทีพี่ไม่อยากฟังเรื่องของมัน ..ผู้หญิงหิวเงิน"ประโยคสุดท้ายผมแค่นเสียงออกมาด้วยความโกรธแค้น

"อันขอโทษ"เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างสำนึกผิด ผมจึงยกมือลูบที่หัว

"เรามาสนุกกันต่อดีกว่า"จากนั้นก็ผลักคนตัวเล็กนอนหงายแล้วอ้าขาเธอออกก่อนที่จะท่อนเอ็นร้อนสอดใส่เข้าไปจนสุดลำ

สามปีต่อมาผมได้รู้ข่าวมาจากไอ้ไวท์ว่าเรอากลับมา

.

.

.

ปัจจุบัน

ผมยังคงนั่งอัดบุหรี่มองร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความแปลกใจ เธอมีสามีถึงสองคนทำไมเธอยังซิง หรือว่าไอ้แก่นั้นนกเขาไม่ขันจริง ๆ ..แล้วสามีคนสองล่ะจะไม่ทำอะไรเมียตัวเองเลยเหรอ?

"อื้อออ."เรอาเอ่ยเสียงออกมาเบา ๆ พร้อมกับขยับกายเล็กน้อย

"โอ๊ยยย เจ็บ"เธอทำหน้าเหยเกแล้วพยายามหยัดกายลุกขึ้น ขณะที่ผมยังนั่งจ้องมองเธอตลอด

"คุณทอร์ช"เรอาหยัดกายลุกขึ้นนั่งเอาหลังพิงหัวเตียงสายตาเธอก็หันมาเห็นผมแล้วอุทานเสียงสั่น ๆ

"รีบไปอาบน้ำแต่งตัว!"ผมตวาดใส่คนตัวเล็กก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูดัง ปัง!

Rhea

ฉันตกใจเสียงประตูที่ถูกปิดลงเสียงดังจนสะดุ้ง ก่อนที่จะค่อย ๆ พาร่างที่เจ็บปวดไปทั้งตัวลงจากเตียงหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ

"งื้อออ เจ็บจังเลย"ฉันพึมพำออกมาขณะที่อาบน้ำแล้วก้มลงมองช่วงล่างตัวเองที่แสนจะบวมซ้ำ

"ทำไมต้องรุนแรงกันด้วยนะ"พอพูดจบ ในหัวก็ฉุดคิดถึงคำพูดชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มที่บอกว่าฉันมีสามีแล้ว

"แล้วสามีฉันคือใครกันนะ เฮ้อ"ฉันพยายามนึกถึงเรื่องราวของตัวเองทำไมยังนึกไม่ออกสักที ทำไมคุณทอร์ชถึงต่อว่าฉันด้วยคำพูดดูถูกเหยียดหยามฉันตลอด ฉันไปทำอะไรให้เขาโกรธแค้นกันนะ

.

ตอนนี้ฉันนั่งรถมากับคุณทอร์ชที่มีสีหน้าเคร่งขรึมราวกับคิดอะไรอยู่ในใจ เขาไม่เอ่ยปากพูดหรือขอโทษฉันเลยสักคำที่เมื่อคืนเขาได้ข่มเหงฉันที่ยังคงเจ็บช่วงล่างอยู่เลย หรืออาจจะเป็นเพราะทีเขาเคยบอกกับฉันว่า.

'ชีวิตฉันเป็นของเขา'

'ฉันจะต้องเป็นนางบำเรอให้เขาด้วย'

เขาจึงไม่สะทกสะท้านในสิ่งที่เขาทำไว้กับฉัน

พอมาถึงที่เนอสเซอรี่เขาก็ปล่อยให้ฉันลง ใช่แล้วเขามาส่งฉันทำงาน และก่อนที่ฉันจะลงจากรถ

"ห้ามไปอ่อยใครอีก..ไม่งั้นมึงจะโดนหนักกว่านี้แน่"ว่าแล้วก็หลุบตาลงมองที่กลางกายฉัน

พอฉันลงจากรถปิดประตูให้เขาแล้ว ชายหนุ่มใบหน้าเข้มก็ขับออกไป

"มาแล้วเหรอคะคุณเร"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยทักทาย ฉันผงกหัวรับแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงาน

"พี่ทอร์ชมาส่ง?"

"ใช่ค่ะ"ฉันหันไปตอบอย่างสุภาพ

"วันนี้คุณเรเดินแปลก ๆ นะ เป็นอะไรหรือเปล่า"

"เอ่อ...เมื่อเช้าเรลื่นล้มนะคะ"ฉันเลิกที่จะโกหกดีกว่าต้องบอกเรื่องที่พี่ชายคนของทำอะไรกับฉันไว้

"เมื่อวานดริฟก็ลืมถามเลยว่าคุณเรพักอยู่ที่ไหน..ทำไมพี่ทอร์ชถึงมารับมาส่งได้..หรือว่าคุณเรเป็นแฟนพี่ทอร์ช"

"ไม่ใช่ค่ะ..เรไม่ได้เป็นแฟนคุณทอร์ช"ฉันรีบปฏิเสธทันที

"งั้นเหรอคะ...จะว่าไปชื่อคุณเรเหมือนกับคนที่เคยทิ้งพี่ทอร์ชไปเลย"ผอ.ดริฟพูดพร้อมจ้องหน้าฉัน

"หมายความว่าอะไรเหรอคะ..มีคนทิ้งคุณทอร์ช?"ผอ.ดริฟลุกขึ้นจากเก้าอี้แดินมาที่โต๊ะทำงานฉันท่าทางของเธอเหมือนกับอยากเมาท์มอยมาก

"ยังงี้ค่ะ เมื่อสามสี่ปีก่อนพี่ทอร์ชมีอาการเฮิร์ทหนักมากวัน ๆ เอาแต่กินเหล้า"

"ดริฟได้ยินพี่ทอร์ชบ่นกับพี่เหนือว่าถูกผู้หญิงที่ชื่อเรอาทิ้งเขาไปแต่งงานใหม่กับคนมีอายุที่เมืองนอกแต่ดริฟไม่เคยเห็นหน้าเรอาคนนั้นหรอกนะคะ"

"เรอา..ชื่อเหมือนฉันเลย"ฉันพึมพำออกมาเบา ๆ แล้วจู่ ๆ ภาพบางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัว

'พี่ทอร์ชเรต้องไปแล้ว..ถ้าเรจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเรจะรีบกลับมาอธิบายพี่นะ'

"โอ๊ยยยย"

"คุณเรเป็นอะไรคะ"ฉันเกิดรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที แล้วภาพนั้นก็เลื่อนหายไป

"คุณเร คุณเร"

"ฉันปวดหัวค่ะ ปวดหัวมากเลย"ฉันบอกผอ.ดริฟแล้วเอามือกุมศีรษะไว้

"ใครอยู่ข้างนอกมาช่วยหน่อยค่ะ"

.

.

อีกด้าน

"ห๊ะ พี่ทอร์ชพานังเรไปอยู่ที่คอนโด"

"อืม"

"ทำไมพี่ทอร์ชต้องพามันไปอยู่ด้วย ไหนบอกโกรธเกลียด แค้นมันนักหนา"

"แล้วจะเอายังไงต่อไป"

"ตอนนี้มันสูญเสียความทรงจำคงจะทำอะไรพวกเราไม่ได้..."

"...ฉันจะทำให้พี่ทอร์ชไล่มันออกจากคอนโดเองแล้วจากนั้นนายก็จัดการมันซะ!"

____________________________________

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • แค้นฝังรัก   TR(10)

    Trochพอส่งเรอาที่เนอสเซอรี่เสร็จผมก็ขับรถมาที่บ้านลุงชัยคนที่ช่วยเหลือเรอาหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียความทรงจำ เพราะผมอยากรู้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นสายของ'อัน'เพื่อนเรอา เมื่อวานเธอก็โทรมานัดผมที่ผับ แต่เมื่อคืนผมไม่ได้เข้าผับเลยเพราะอดีตแฟนทำผมหงุดหงิด และผมก็ได้จัดการกระแทกเธอไป จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย ผมคือคนแรก นั้นเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้ ว่าทำไมเรอาที่เคยมีสามีแล้วแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่"ฮาโหล"ผมตัดสินใจกดรับสายแล้วพูดทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ (เมื่อวานทำไมพี่ทอร์ชไม่เข้าผับล่ะคะเรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ)อันพูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงงอแงเล็กน้อย "มีธุระนิดหน่อยน่ะ"ผมตอบปัด ๆ ไป เพราะยังไม่อยากบอกว่าผมพาเรอาเข้ามาอยู่ในคอนโดด้วย (เอ่อ..ธุระอะไรคะ แล้วพี่อยู่ไหน)"อัน!"ผมทำเสียงดุเธอด้วยความหงุดหงิดเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากและที่สำคัญผมก็บอกกับเธอแล้ว (อันขอโทษค่ะ อันแค่คิดถึงพี่)"อืม..ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปหาแค่นี้ก่อนนะ"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที เพราะใกล

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   แหกก่อน(11)

    Rhea"เป็นยังไงบ้างคะคุณเร"พอฉันลืมตาผอ.ดริฟก็เดินเข้ามาถามอาการทันที "ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ"ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง โดยมีผอ.ดริฟคอยประคอง "คุณปวดหัวแบบนี้บ่อย ๆ เหรอคะ"ฉันหันไปที่ร่างบางแล้วผงกหัวช้า ๆ "คุณเป็นอะไรเหรอคะ"ผอ.ดริฟยังคงถามต้อแล้วประคองฉันไปนั่งที่โซฟา "เรสูญเสียความทรงจำ..ถ้านึกอะไรขึ้นมาทีไรจะปวดหัวทุกที"คนฟังเบิกตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงสูญเสียความทรงจำล่ะคะ"ผอ.ดริฟเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้"เมื่อสามเดือนที่แล้วเรประสบอุบัติเหตุ..จึงทำให้ศีรษะเกิดความกระทบกระเทือนอย่างหนักจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ"ฉันบอกตามความจริง ในขณะที่ผอ.ดริฟนั่งฟังอึ้ง ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เรจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วเอกสารสำคัญก็หายไปหมดตอนที่เกิดอุบัติเหตุ"ฉันบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้า"...."ผอ.ดริฟนั่งฟังอย่างเงียบ "โชคดีที่คุณทอร์ชรู้ว่าฉันมีชื่อจริง ๆ ว่าเรอา"ว่าจบผอ.ดริฟก็จ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว"พี่ทอร์ชรู้จักคุณเร?"ฉันผงกหัวรับแล้วก้มหน้าเม้มปากทั้งสอง."คุณเรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นไหมนะ"คนตรงหน้าพึมพำเบา ๆ แต่ฉันพอได้ยิน "ไม่ใช่หรอกค่ะ...เพ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   หวงตัว(12)nc++

    "ฮึก.."ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่จ้องหน้าคนบนร่าง ก่อนที่จะได้ยินเสียง แคว่กก เสื้อฉันถูกกระชากจนขาดติดคามือหนา เศษผ้าได้บาดผิวเนียนบางของฉันจนเป็นรอยแดง "หึ"คนตัวโตแค่นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจก่อนที่จะสอดมือเข้าไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราฉันออกด้วยมือเดียวก่อนจะดึงมันออกมาอย่างง่ายดาย และตอนนี้ช่วงบนฉันก็เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งปกปิด คุณทอร์ชเพ่งมองที่เต้าอกฉันแล้วกระตุกยกยิ้ม "สวย..กูยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมมึงถึงพ้นมือผัวแก่กับผัวอีกคนมาได้"ฉันมองหน้าคนตัวโตด้วยน้ำตาคลอด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรเรเลยนะ"แล้วบอกกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มด้วยเสียงสั่นเคลือ "คิดว่ากูจะทำตามสิ่งที่มึงขอ?"ไม่พูดเปล่ามือขาก็ดึงกางเกงฉันลงต่ำ แล้วใช้เท้าถีบมันลงจนหลุดออกจากขาทั้งสองชิ้น ก่อนที่จะก้มลงตะโบมดูดเลียที่ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนทั้งสองฝั่ง เขากระดกลิ้นตวัดดุนสลับไปมา มือหนาก็คอยบีบเค้นเต็มแรงจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ "อะ อื้อออ"ตอนนี้เต้าอกฉันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของคนบนร่างคุณทอร์ชเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วยกยิ้มมุมปากก่อนที่ถอยลงมาที่ช่วงล่างแล้วอ้าขาฉันออกกว้าง นิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบทันที

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   มันตัองใช้เวลา(13)

    พอฉันลืมตาขึ้นมาก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ก็เห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งจ้องฉันอยู่ที่โซฟากลางห้องนอน เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาที่เตียง ฉันจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพกายที่มีผ้าขนหนูพันตัว "ไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว"คุณทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มสายตาคมจดจ้องมาที่ฉัน "ค่ะ"ฉันก้มหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบลงจากเตียง 'อะ' ระหว่างก้าวขาฉันรู้สึกเจ็บช่วงล่างมากจึงร้องออกมา "หึ"เสียงแค่นหัวเราะดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันอาบน้ำอย่างทุลักทุเลเนื่องจากเจ็บแสบที่ช่วงล่างมาก มันบวมแดมซ้ำไปหมด หลังจากอาบน้ำเสร็จพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไร้ร่างคนตัวโต แต่ที่ปลายเตียงมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ และกางเกงยีนส์ของฉันที่ไม่เสียหายวางอยู่ ส่วนเสื้อไม่ต้องพูดถึงมันขาดไปแล้วล่ะ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจสวมใส่มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว คุณทอร์ชนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวขนาดเล็ก ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มพร้อมกับถุงยาอะไรสักอย่าง "กินข้าวซะจะได้กินยา"พอเขาพูดจบฉันก็ขยับเก้าอี้นั่งลงอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตอนนี้ฉันกลัวชายตรงหน้ามาก เขาต้องการจะให้ฉันทำอะไรฉันจะต้อ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   ใส่ไว้ตลอด(14)

    พอเลิกงานฉันกับผอ.ดริฟต่างพากันเดินผ่านประตูไปที่หน้าตึก4ชั้น ก็เป็นจังหวะที่คุณทอร์ชขับรถมาถึงพอดิบพอดี เราสองคนยืนมองเขาจนลงมาจากรถ "วันนี้มารับแฟน..เฮ้ยคุณเรไวจังเลยนะคะพี่ชาย"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยและเหมือนกับกำลังจะแซวแต่คงจะคิดได้จึงเปลี่ยนสรรพนาม "ที่บ่อนไม่มีปัญหาอะไร..แล้วพ่อกับแม่?"ผู้เป็นพี่ล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถามน้องสาว"อยู่ข้างบนพี่จะขึ้นไปหาไหม""ไม่อ่ะ เอาไว้วันหลัง"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มปฏิเสธน้องสาวแล้วหันมาที่ฉัน "ไป!"เขามักชอบตวาดใส่ฉันอยู่ตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปมาผอ.ดริฟ "เรกลับก่อนนะคะ""อืม"ผอ.ดริฟตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้จากนั้นฉันก็เดินตามคุณทอร์ชมาขึ้นรถ ระหว่างทาง"หิวไหม"จู่ ๆ ชายหนุ่มที่ชอบตวาดใส่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องไปที่ถนน"หื้อ?"ฉันรู้สึกหลาดใจไม่คิดว่าเขาจะถาม"กูถามว่าหิว..."ครืนนนน ครืนนนน ยังพูดไม่จบประโยคโทรศัพท์คุณทอร์ชก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักแล้วหยิบมาขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงอัน"ฉันไม่สนใจเบือนหน้าหันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ (เดี๋ยวนี้พี่ทอร์ชไม่มาหาอันเลยนะคะ)"เอ่อ...ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ"(ยุ่งเหรอค

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   คำพูดไม่ตรงกัน(15)

    "เรใส่สร้อยเส้นนี้ตลอด..ไม่เคยถอดมันสักครั้ง"สิ้นเสียงหวานชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็หยุดชะงักทุกการกระทำสายตาคมจ้องมองหญิงสาวนิ่ง ๆ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกดี "เรจำได้ว่าสร้อยเส้นนี้คุณทอร์ชเป็นคนซื้อให้...เรชอบมันมากเลยค่ะ"เรอาบอกพลางก้มมองเส้นที่อยู่ในมือตัวเอง..ท่ามกลางสายตาคมกริบที่จ้องมองอยู่ราวกับติดอยู่ในภวังค์ ภาพวันสุดท้ายที่เขาจะได้เจอกับเธอก็ผุดขึ้นมาในหัว ถึงแม้ว่าเรอาจะยืนอยู่เคียงข้างชายสูงวัยแต่ที่คอของเธอก็ยังสวมเส้นที่เขาซื้อให้อยู่"ขอโทษค่ะ"คนตัวโตหลุดจากภวังค์เมื่อพนักงานเสิร์ฟเข้ามายื่นบิลค่าอาหารให้ชายหนุ่ม "กลับ!"หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเรียบร้อยคุณทอร์ชก็หยัดกายลุกขึ้นแล้วบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงทุ้มดุสไตล์เขา ก่อนที่จะเดินล้วงกระเป๋านำหน้าฉันออกมาจากร้าน คุณทอร์ชเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับโดยที่ฉันก็ตามเข้าไปติด ๆ เขาหันมามองที่ฉันแล้วพูดขึ้น"ทำไมไม่ใส่มันล่ะ"แล้วหลุบสายตามองลงมาที่กล่องสร้อยในมือฉัน "ค่ะ"ฉันยิ้มหวานแล้วเปิดกล่องแกะสร้อยขึ้นมาใส่ หมั่บ! จู่ ๆ ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็ดึงร่างบางหันหลังแล้วใส่ตะขอสร้อยให้อย่างรวดเร็ว. ทำให้ฉันตกใจเล็กน

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   กูเป็นคนแรกของมึง(16)

    ฉันนั่งฟังอันที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเล่าเรื่องของฉันกับคุณทอร์ชสมัยตอนที่ยังคบกันเงียบ ๆ ตอนนี้ในหัวฉันปั่นป่วนไปหมดไม่รู้ว่าอันหรือคุณทอร์ชพูดเรื่องจริง เพราะจากที่ฟัง ๆ ดูทั้งคู่ต่างพูดไม่ตรงกัน พออันพูดจบฉันจึงเอ่ยถามเธอขึ้นทันที "ตอนที่แกหนีพี่ทอร์ชไปแต่งงานที่เมืองนอกเขาโกรธแค้นแกมากเลยนะ...""ทำไมเขาต้องโกรธแค้นฉันทั้ง ๆ ที่เขาทำร้ายฉันก่อน"ฉันแย้งขึ้นทันทึเพราะถ้าที่อันพูดเป็นเรื่องจริง คุณทอร์ชก็ไม่สมควรจะโกรธแค้นอะไรฉัน เขาควรจะปล่อยฉันไปมีความสุขไม่ใช่เหรอ"แกจำไม่ได้เหรอว่าก่อนที่แกจะไป..แกหลอกเงินเขามาห้าล้าน"พออันพูดจบฉันก็เบิกตากลม จริงเหรอเนี่ยที่ฉันหลอกเงินเขา"ฉันหลอกเงินเขาไปทำอะไร?..เธอพอจะรู้ไหม"ฉันจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยและเนื่องจากฉันจำมันไม่ได้ด้วย"แกบอกจะเอาเงินไปรักษาแม่"อันตอบกลับฉันทันที"แม่?..เธอรู้ไหมว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน"ฉันพูดขึ้นทันที และรู้สึกเริ่มมีความหวังที่จะได้พบกับครอบครัวของตัวเอง "ตอนนี้คงจะอยู่กับสามีคนใหม่ของแกที่สิงคโปร์""ฉันจะติดต่อท่านได้ยังไงกัน"ฉันพึมพำแล้วก้มหน้างุด"ฉันพอจะช่วยเธอได้นะ"ฉันเงยหน้ามองหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นเพื่

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21
  • แค้นฝังรัก   ไม่เคยนอกใจ(17)nc++

    "แต่กูคือคนแรก!...กูได้เยxก่อนผัวมึงจำไว้"ด้วยตากลมเบิกกว้างหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาหลังจากชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มพูดจบ "คะ คุณหมายความว่า...""กูแม่งโคตรดีใจเลยที่มึงยังไม่เคยโดนเอาทั้งที่มีผัวถึงสองคน...""...เก็บความซิงไว้ให้กู?"ฉันจ้องหน้าคุณทอร์ชค้าง ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ ในหัวรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ฉันมีสามีถึงสองคนแต่ทำไมฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ? หรือว่า..ฉันไม่เคยมีสามีคุณทอร์ชหันมากระตุกยกยิ้มร้ายใส่ฉันแล้วหันกลับไปมองที่ถนน ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง เร่งความเร็ว "คะ คุณทอร์ชขับช้า ๆ หน่อยได้ไหมคะ"มือบาง ๆ ของฉันจับเบาะไว้แน่นด้วยความกลัว"กูเงี่xน!"เขาหันมาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มแล้วแสยะยิ้มร้าย ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแทบจะทะลุออกมาจากอก คำพูดของเขารวมถึงสายตามันรู้สึกน่ากลัวจัง.ปลั่ก!ร่างฉันถูกผลักลงไปที่เตียงนอนอย่างแรง.ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มใช้มือหนากระชากเสื้อที่ฉันใส่จนขาดวิ่นทำให้เศษผ้าบาดเนื้อเนียนฉันจนเป็นรอย"อะ.."ฉันร้องออกมาด้วยความแสบที่ผิว"หึ"คุณทอร์ชไม่สนใจเขายังคงจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันจนตอนนี้ฉันเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นคุณทอร์ชก็คว้าบุหรี่มาจุดสูบแล้วปล

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-21

Bab terbaru

  • แค้นฝังรัก   ไม่เคยนอกใจ(17)nc++

    "แต่กูคือคนแรก!...กูได้เยxก่อนผัวมึงจำไว้"ด้วยตากลมเบิกกว้างหัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมาหลังจากชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มพูดจบ "คะ คุณหมายความว่า...""กูแม่งโคตรดีใจเลยที่มึงยังไม่เคยโดนเอาทั้งที่มีผัวถึงสองคน...""...เก็บความซิงไว้ให้กู?"ฉันจ้องหน้าคุณทอร์ชค้าง ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัว ๆ ในหัวรู้สึกปั่นป่วนไปหมด ฉันมีสามีถึงสองคนแต่ทำไมฉันยังบริสุทธิ์อยู่นะ? หรือว่า..ฉันไม่เคยมีสามีคุณทอร์ชหันมากระตุกยกยิ้มร้ายใส่ฉันแล้วหันกลับไปมองที่ถนน ก่อนที่จะเหยียบคันเร่ง เร่งความเร็ว "คะ คุณทอร์ชขับช้า ๆ หน่อยได้ไหมคะ"มือบาง ๆ ของฉันจับเบาะไว้แน่นด้วยความกลัว"กูเงี่xน!"เขาหันมาบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มแล้วแสยะยิ้มร้าย ตอนนี้หัวใจฉันเต้นแทบจะทะลุออกมาจากอก คำพูดของเขารวมถึงสายตามันรู้สึกน่ากลัวจัง.ปลั่ก!ร่างฉันถูกผลักลงไปที่เตียงนอนอย่างแรง.ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มใช้มือหนากระชากเสื้อที่ฉันใส่จนขาดวิ่นทำให้เศษผ้าบาดเนื้อเนียนฉันจนเป็นรอย"อะ.."ฉันร้องออกมาด้วยความแสบที่ผิว"หึ"คุณทอร์ชไม่สนใจเขายังคงจัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันจนตอนนี้ฉันเปลือยเปล่าไปเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นคุณทอร์ชก็คว้าบุหรี่มาจุดสูบแล้วปล

  • แค้นฝังรัก   กูเป็นคนแรกของมึง(16)

    ฉันนั่งฟังอันที่อ้างว่าเป็นเพื่อนสนิทของฉันเล่าเรื่องของฉันกับคุณทอร์ชสมัยตอนที่ยังคบกันเงียบ ๆ ตอนนี้ในหัวฉันปั่นป่วนไปหมดไม่รู้ว่าอันหรือคุณทอร์ชพูดเรื่องจริง เพราะจากที่ฟัง ๆ ดูทั้งคู่ต่างพูดไม่ตรงกัน พออันพูดจบฉันจึงเอ่ยถามเธอขึ้นทันที "ตอนที่แกหนีพี่ทอร์ชไปแต่งงานที่เมืองนอกเขาโกรธแค้นแกมากเลยนะ...""ทำไมเขาต้องโกรธแค้นฉันทั้ง ๆ ที่เขาทำร้ายฉันก่อน"ฉันแย้งขึ้นทันทึเพราะถ้าที่อันพูดเป็นเรื่องจริง คุณทอร์ชก็ไม่สมควรจะโกรธแค้นอะไรฉัน เขาควรจะปล่อยฉันไปมีความสุขไม่ใช่เหรอ"แกจำไม่ได้เหรอว่าก่อนที่แกจะไป..แกหลอกเงินเขามาห้าล้าน"พออันพูดจบฉันก็เบิกตากลม จริงเหรอเนี่ยที่ฉันหลอกเงินเขา"ฉันหลอกเงินเขาไปทำอะไร?..เธอพอจะรู้ไหม"ฉันจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัยและเนื่องจากฉันจำมันไม่ได้ด้วย"แกบอกจะเอาเงินไปรักษาแม่"อันตอบกลับฉันทันที"แม่?..เธอรู้ไหมว่าแม่ฉันอยู่ที่ไหน"ฉันพูดขึ้นทันที และรู้สึกเริ่มมีความหวังที่จะได้พบกับครอบครัวของตัวเอง "ตอนนี้คงจะอยู่กับสามีคนใหม่ของแกที่สิงคโปร์""ฉันจะติดต่อท่านได้ยังไงกัน"ฉันพึมพำแล้วก้มหน้างุด"ฉันพอจะช่วยเธอได้นะ"ฉันเงยหน้ามองหญิงสาวที่อ้างว่าเป็นเพื่

  • แค้นฝังรัก   คำพูดไม่ตรงกัน(15)

    "เรใส่สร้อยเส้นนี้ตลอด..ไม่เคยถอดมันสักครั้ง"สิ้นเสียงหวานชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็หยุดชะงักทุกการกระทำสายตาคมจ้องมองหญิงสาวนิ่ง ๆ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกดี "เรจำได้ว่าสร้อยเส้นนี้คุณทอร์ชเป็นคนซื้อให้...เรชอบมันมากเลยค่ะ"เรอาบอกพลางก้มมองเส้นที่อยู่ในมือตัวเอง..ท่ามกลางสายตาคมกริบที่จ้องมองอยู่ราวกับติดอยู่ในภวังค์ ภาพวันสุดท้ายที่เขาจะได้เจอกับเธอก็ผุดขึ้นมาในหัว ถึงแม้ว่าเรอาจะยืนอยู่เคียงข้างชายสูงวัยแต่ที่คอของเธอก็ยังสวมเส้นที่เขาซื้อให้อยู่"ขอโทษค่ะ"คนตัวโตหลุดจากภวังค์เมื่อพนักงานเสิร์ฟเข้ามายื่นบิลค่าอาหารให้ชายหนุ่ม "กลับ!"หลังจากเคลียร์บิลค่าอาหารเรียบร้อยคุณทอร์ชก็หยัดกายลุกขึ้นแล้วบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงทุ้มดุสไตล์เขา ก่อนที่จะเดินล้วงกระเป๋านำหน้าฉันออกมาจากร้าน คุณทอร์ชเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับโดยที่ฉันก็ตามเข้าไปติด ๆ เขาหันมามองที่ฉันแล้วพูดขึ้น"ทำไมไม่ใส่มันล่ะ"แล้วหลุบสายตามองลงมาที่กล่องสร้อยในมือฉัน "ค่ะ"ฉันยิ้มหวานแล้วเปิดกล่องแกะสร้อยขึ้นมาใส่ หมั่บ! จู่ ๆ ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มก็ดึงร่างบางหันหลังแล้วใส่ตะขอสร้อยให้อย่างรวดเร็ว. ทำให้ฉันตกใจเล็กน

  • แค้นฝังรัก   ใส่ไว้ตลอด(14)

    พอเลิกงานฉันกับผอ.ดริฟต่างพากันเดินผ่านประตูไปที่หน้าตึก4ชั้น ก็เป็นจังหวะที่คุณทอร์ชขับรถมาถึงพอดิบพอดี เราสองคนยืนมองเขาจนลงมาจากรถ "วันนี้มารับแฟน..เฮ้ยคุณเรไวจังเลยนะคะพี่ชาย"เป็นผอ.ดริฟที่เอ่ยและเหมือนกับกำลังจะแซวแต่คงจะคิดได้จึงเปลี่ยนสรรพนาม "ที่บ่อนไม่มีปัญหาอะไร..แล้วพ่อกับแม่?"ผู้เป็นพี่ล้วงกระเป๋ากางเกงเอ่ยถามน้องสาว"อยู่ข้างบนพี่จะขึ้นไปหาไหม""ไม่อ่ะ เอาไว้วันหลัง"ชายหนุ่มหน้าหล่อเข้มปฏิเสธน้องสาวแล้วหันมาที่ฉัน "ไป!"เขามักชอบตวาดใส่ฉันอยู่ตลอดจนตอนนี้ฉันเริ่มชินแล้วล่ะ ฉันผงกหัวรับก่อนที่จะหันไปมาผอ.ดริฟ "เรกลับก่อนนะคะ""อืม"ผอ.ดริฟตอบกลับแล้วยิ้มหวานให้จากนั้นฉันก็เดินตามคุณทอร์ชมาขึ้นรถ ระหว่างทาง"หิวไหม"จู่ ๆ ชายหนุ่มที่ชอบตวาดใส่ก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่ตายังจ้องไปที่ถนน"หื้อ?"ฉันรู้สึกหลาดใจไม่คิดว่าเขาจะถาม"กูถามว่าหิว..."ครืนนนน ครืนนนน ยังพูดไม่จบประโยคโทรศัพท์คุณทอร์ชก็ดังขึ้น เขาจึงชะงักแล้วหยิบมาขึ้นมาก่อนจะกดรับสาย"ว่าไงอัน"ฉันไม่สนใจเบือนหน้าหันมองไปที่นอกหน้าต่างรถ (เดี๋ยวนี้พี่ทอร์ชไม่มาหาอันเลยนะคะ)"เอ่อ...ช่วงนี้พี่ยุ่ง ๆ"(ยุ่งเหรอค

  • แค้นฝังรัก   มันตัองใช้เวลา(13)

    พอฉันลืมตาขึ้นมาก็กวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้อง ก็เห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มนั่งจ้องฉันอยู่ที่โซฟากลางห้องนอน เขาหยัดกายลุกขึ้นเดินล้วงกระเป๋ากางเกงมาที่เตียง ฉันจึงรีบหยัดกายลุกขึ้นในสภาพกายที่มีผ้าขนหนูพันตัว "ไปอาบน้ำแล้วออกมากินข้าว"คุณทอร์ชพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มสายตาคมจดจ้องมาที่ฉัน "ค่ะ"ฉันก้มหน้าตอบรับสั้น ๆ แล้วรีบลงจากเตียง 'อะ' ระหว่างก้าวขาฉันรู้สึกเจ็บช่วงล่างมากจึงร้องออกมา "หึ"เสียงแค่นหัวเราะดังมาจากด้านหลังขณะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ ฉันอาบน้ำอย่างทุลักทุเลเนื่องจากเจ็บแสบที่ช่วงล่างมาก มันบวมแดมซ้ำไปหมด หลังจากอาบน้ำเสร็จพอเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไร้ร่างคนตัวโต แต่ที่ปลายเตียงมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ และกางเกงยีนส์ของฉันที่ไม่เสียหายวางอยู่ ส่วนเสื้อไม่ต้องพูดถึงมันขาดไปแล้วล่ะ ฉันหยิบมันขึ้นมาแล้วตัดสินใจสวมใส่มันก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องแต่งตัว คุณทอร์ชนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในครัวขนาดเล็ก ตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มพร้อมกับถุงยาอะไรสักอย่าง "กินข้าวซะจะได้กินยา"พอเขาพูดจบฉันก็ขยับเก้าอี้นั่งลงอย่างว่าง่าย ความรู้สึกตอนนี้ฉันกลัวชายตรงหน้ามาก เขาต้องการจะให้ฉันทำอะไรฉันจะต้อ

  • แค้นฝังรัก   หวงตัว(12)nc++

    "ฮึก.."ฉันกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่จ้องหน้าคนบนร่าง ก่อนที่จะได้ยินเสียง แคว่กก เสื้อฉันถูกกระชากจนขาดติดคามือหนา เศษผ้าได้บาดผิวเนียนบางของฉันจนเป็นรอยแดง "หึ"คนตัวโตแค่นเสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจก่อนที่จะสอดมือเข้าไปด้านหลังแล้วปลดตะขอบราฉันออกด้วยมือเดียวก่อนจะดึงมันออกมาอย่างง่ายดาย และตอนนี้ช่วงบนฉันก็เปลือยเปล่าปราศจากสิ่งปกปิด คุณทอร์ชเพ่งมองที่เต้าอกฉันแล้วกระตุกยกยิ้ม "สวย..กูยังแปลกใจอยู่เลยว่าทำไมมึงถึงพ้นมือผัวแก่กับผัวอีกคนมาได้"ฉันมองหน้าคนตัวโตด้วยน้ำตาคลอด้วยความกลัว "อย่าทำอะไรเรเลยนะ"แล้วบอกกับชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มด้วยเสียงสั่นเคลือ "คิดว่ากูจะทำตามสิ่งที่มึงขอ?"ไม่พูดเปล่ามือขาก็ดึงกางเกงฉันลงต่ำ แล้วใช้เท้าถีบมันลงจนหลุดออกจากขาทั้งสองชิ้น ก่อนที่จะก้มลงตะโบมดูดเลียที่ยอดปทุมถันสีชมพูอ่อนทั้งสองฝั่ง เขากระดกลิ้นตวัดดุนสลับไปมา มือหนาก็คอยบีบเค้นเต็มแรงจนทำให้ฉันรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ "อะ อื้อออ"ตอนนี้เต้าอกฉันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของคนบนร่างคุณทอร์ชเงยหน้าขึ้นมองฉันแล้วยกยิ้มมุมปากก่อนที่ถอยลงมาที่ช่วงล่างแล้วอ้าขาฉันออกกว้าง นิ้วร้ายได้สอดแทรกเข้าไปในร่องคับแคบทันที

  • แค้นฝังรัก   แหกก่อน(11)

    Rhea"เป็นยังไงบ้างคะคุณเร"พอฉันลืมตาผอ.ดริฟก็เดินเข้ามาถามอาการทันที "ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ"ฉันหยัดกายลุกขึ้นแล้วลงจากเตียง โดยมีผอ.ดริฟคอยประคอง "คุณปวดหัวแบบนี้บ่อย ๆ เหรอคะ"ฉันหันไปที่ร่างบางแล้วผงกหัวช้า ๆ "คุณเป็นอะไรเหรอคะ"ผอ.ดริฟยังคงถามต้อแล้วประคองฉันไปนั่งที่โซฟา "เรสูญเสียความทรงจำ..ถ้านึกอะไรขึ้นมาทีไรจะปวดหัวทุกที"คนฟังเบิกตาโตด้วยความตกใจเล็กน้อย "ทำไมถึงสูญเสียความทรงจำล่ะคะ"ผอ.ดริฟเอ่ยถามด้วยสีหน้าอยากรู้"เมื่อสามเดือนที่แล้วเรประสบอุบัติเหตุ..จึงทำให้ศีรษะเกิดความกระทบกระเทือนอย่างหนักจึงทำให้สูญเสียความทรงจำ"ฉันบอกตามความจริง ในขณะที่ผอ.ดริฟนั่งฟังอึ้ง ๆ สีหน้าราวกับคิดอะไรบางอย่างในใจ "เรจำอะไรไม่ได้เลยแม้กระทั่งชื่อตัวเอง แล้วเอกสารสำคัญก็หายไปหมดตอนที่เกิดอุบัติเหตุ"ฉันบอกกับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าเศร้า"...."ผอ.ดริฟนั่งฟังอย่างเงียบ "โชคดีที่คุณทอร์ชรู้ว่าฉันมีชื่อจริง ๆ ว่าเรอา"ว่าจบผอ.ดริฟก็จ้องหน้าฉันแล้วขมวดคิ้ว"พี่ทอร์ชรู้จักคุณเร?"ฉันผงกหัวรับแล้วก้มหน้าเม้มปากทั้งสอง."คุณเรจะเป็นผู้หญิงคนนั้นไหมนะ"คนตรงหน้าพึมพำเบา ๆ แต่ฉันพอได้ยิน "ไม่ใช่หรอกค่ะ...เพ

  • แค้นฝังรัก   TR(10)

    Trochพอส่งเรอาที่เนอสเซอรี่เสร็จผมก็ขับรถมาที่บ้านลุงชัยคนที่ช่วยเหลือเรอาหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุจนทำให้สูญเสียความทรงจำ เพราะผมอยากรู้ข้อมูลอะไรบางอย่าง ระหว่างที่กำลังขับรถอยู่นั้น ครืนนน ครืนนน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดูจึงรู้ว่าเป็นสายของ'อัน'เพื่อนเรอา เมื่อวานเธอก็โทรมานัดผมที่ผับ แต่เมื่อคืนผมไม่ได้เข้าผับเลยเพราะอดีตแฟนทำผมหงุดหงิด และผมก็ได้จัดการกระแทกเธอไป จึงทำให้รู้ว่าเธอไม่ได้ผ่านผู้ชายคนไหนมาเลย ผมคือคนแรก นั้นเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้ ว่าทำไมเรอาที่เคยมีสามีแล้วแต่เธอยังบริสุทธิ์อยู่"ฮาโหล"ผมตัดสินใจกดรับสายแล้วพูดทักทายด้วยน้ำเสียงปกติ (เมื่อวานทำไมพี่ทอร์ชไม่เข้าผับล่ะคะเรานัดกันไว้ไม่ใช่เหรอ)อันพูดเข้ามาด้วยน้ำเสียงงอแงเล็กน้อย "มีธุระนิดหน่อยน่ะ"ผมตอบปัด ๆ ไป เพราะยังไม่อยากบอกว่าผมพาเรอาเข้ามาอยู่ในคอนโดด้วย (เอ่อ..ธุระอะไรคะ แล้วพี่อยู่ไหน)"อัน!"ผมทำเสียงดุเธอด้วยความหงุดหงิดเพราะผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวมากและที่สำคัญผมก็บอกกับเธอแล้ว (อันขอโทษค่ะ อันแค่คิดถึงพี่)"อืม..ว่าง ๆ พี่จะเข้าไปหาแค่นี้ก่อนนะ"ว่าจบผมก็กดวางสายทันที เพราะใกล

  • แค้นฝังรัก   แปลกใจ(9)

    "คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"อันเอ่ยแล้วขมวดคิ้วจ้องหน้าผม."...."ผมนั่งนิ่งได้แต่ขมกรามแน่นด้วยความแค้น "ไม่คิดเลยว่าเรจะเลือกคนแก่คราวพ่อมาเป็นสามี"ผมหันขวับไปที่คนพูด "อันขอโทษค่ะ""เธอรู้อะไรมาอีก เล่าให้พี่ฟังทั้งหมด"ผมพูดด้วยน้ำเสียงขรึมก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก "พี่พอรู้มาบ้างใช่ไหมคะว่าการเงินทางบ้านเรมึปัญหาตั้งแต่พ่อเรเสีย""อืม"ผมรู้เรื่องนี้ และผมก็เสนอตัวที่จะช่วยอดีตแฟนแต่เธอกลับปฏิเสธผมทุกอย่าง อ้างว่าเกรงใจผม "คุณลุงภูมิเป็นเพื่อนพ่อเร เขามีธุรกิจอยู่ที่เมืองนอก ฐานะไม่ต้องพูดถึงเขารวยมาก..""...ถ้าเรได้แต่งงานกับคุณลุงภูมิก็คงจะสบายไปทั้งชาติ"อันพูดน้ำเสียงเบา ๆ สีหน้าเกร็ง ๆ พอพูดจบเธอก็ก้มหน้างุด "หึ"ผมแค่นหัวเราะในลำคอแล้วกำแก้วเหล้าแน่น "ลุงอะไรนั้นอยากให้เรเป็นเมีย?"อันนี้เป็นไอ้ไวท์เพื่อนสนิทพูดกับอัน "ใช่ค่ะ""แก่ปูนนั้นยังอยากได้เมียเด็ก...""...นกเขายังขันอยู่เหรอวะ เหอะ"พอไอ้ไวท์พูดจบก็กลั้วหัวเราะออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรได้แต่นั่งกระดกเหล้า ตอนนี้ผมรู้สึกแค้นใจมาก ทำไมคนที่ผมรักถึงหักหลังกันได้ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผมเลย ผมสามารถทำให้เ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status