Home / โรแมนติก / แค้นฝังรัก / ทำไมยังซิง(8) nc++

Share

ทำไมยังซิง(8) nc++

last update Last Updated: 2025-04-21 15:36:44

พรึ่บ!

"โอ๊ย.."พอเข้ามาในห้องฉันก็โดนคุณทอร์ชจับเหวี่ยงล้มลงไปที่โซฟาอย่างแรง

"คันมากใช่ไหม ถึงต้องไปอ่อยพี่ชายกู!"ชายหนุ่มร่างสูงยืนปลดกระดุมเสื้อแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

"เรอาไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะ"ฉันพยายามหยัดตัวลุกขึ้นแล้วบอกกับคนตัวโต แต่เขาก็ผลักฉันกลับนอนลงไป

"กูไม่เชื่อผู้หญิงอย่างมึงหรอก...ถ้าคันมากนักเดี๋ยวกูจะสนองให้มึงเอง"พรึ่บ! ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มโยนเสื้อลงพื้นแล้วเข้ามาคร่อมร่างฉัน แคว่ก..

"ว้ายยย"เขากระชากเสื้อฉันขาดติดมือ ผิวฉันก็โดนเศษผ้าบาดจะรู้สึกแสบไปหมด

"คุณทอร์ชอย่าทำอะไรเรอาเลยนะคะ"ฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกกลัวเอามาก ๆ ทำไมนะทั้ง ๆ ที่เขาบอกว่าฉันมีสามีแล้ว แต่ทำไมรู้สึกกลัวกับการที่จะมีอะไรกับผู้ชายแบบนี้

"ชอบไม่ใช่เหรอที่จะโดนกระแทก?"คนตัวโตพูดพร้อมกับกระชากบราเชียร์ฉันออกแล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ ทำให้ตอนนี้ฉันตกอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าช่วงบน

"สวยใช่ได้หนิ"สายตาคมจ้องมาที่หน้าอกของฉัน แล้วถอดกางเกงของฉันจนหมดรวมถึงกางเกงชั้นใน และแน่นอนฉันนอนเปลือยเปล่าทั้งช่วงบนและล่าง ด้วยน้ำตา

"อย่าทำเรอาเลยนะ ฮืออ"ฉันยังคงยกมือไหว้คุณทอร์ชไปทั้งน้ำตา ขณะที่เขาลงจากตัวฉันแล้วกำลังปลดกางเกงตัวเองออก

"อย่ามาสะดีดสะดิ้งหน่อยเลย...ทำอย่างกับไม่เคยโดนคxxกระแทก"นั้นสิ! ทำไมฉันรู้สึกเหมือนครั้งนี้จะเป็นครั้งแรก ฉันพยายามหยัดกายลุกจากโซฟา

"ถ้ามึงลุก มึงโดนหนักแน่กูจะเยxจนมึงต้องนอนหยอดข้าวต้มเลย"ฉันหยุดชะงักนิ่งจ้องมองเขาด้วยน้ำตา แล้วต้องเบือนหน้าหนีเมื่อชายหนุ่มได้ถอดกางเกงตัวเองออกจนหมด ทำให้แก่นกายของเขาผงาดออกมา

"ทำอย่างกับไม่เคยเห็น..หันมาดู!"เขาตวาดให้ฉันหันไปมองแก่นกายตัวเอง

"...."ฉันยังคงเบือนหน้าหนีแล้วหลับตาปี๋

"กูบอกให้หันมา!"

"...."พรึ่บ! มือหนาจับที่หน้าฉันให้หันไปมองแก่นกายด้วยตัวเอง

"ลืมตามองคxxกูเดี๋ยวนี้!"เขาตวาดสั่งฉันเสียงดังจนฉันรู้สึกกลัวจึงค่อย ๆ ลืมตามอง ก็เห็นท่อนเอ็นขนาดใหญ่มากผงาดแทบจะจิ้มหน้าฉัน

"ของกูใหญ่กว่าบรรดาผัวมึงไหม"คุณทอร์ชเอ่ยถามพร้อมกับรูดแท่นเอ็นตัวเองเข้าออก จนปลายหัวหยักมีน้ำใสไหลออกมา ก่อนที่จะหยิบถุงยางอนามัยมาสวมใส่

"อะ. "ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มจับขาฉันอ้าออกกว้างแล้วจ้องมองเนินอวบอย่างชะงักนิดนึง ก่อนที่จะจับท่อนเอ็นมาจ่อที่ร่องแคบ พรวดดด

"กรั๊ดดดดด"คุณทอร์ชกระแทกเอวสอบดันท่อนเอ็นขนาดใหญ่เข้าไปจนสุดลำ มันทำให้ฉันต้องกรีดร้องด้วยความเจ็บแสบ

"เหี้ย..เลือด!"เขาก้มมองที่จุดเชื่อมต่อแล้วช้อนตามองหน้าฉันด้วยสีหน้าแปลกใจ ก่อนที่จะแสยะยิ้มร้าย แล้วกระแทกเอวสอบ ปึก ปึก

"เรอาเจ็บ เอามันออกไปเถอะ เรอาขอร้อง ฮืออ"

"จะเอาออกทำไม กูกำลังเสียว อา"ปึก ปึก ปึก เอวสอบถาโถมเข้ามาไม่หยุด มันทำให้ฉันเจ็บแสบ และจุกที่หน้าท้องเป็นอย่างมาก น้ำตารินไหลออกมาอยู่ตลอด ปากก็ส่งเสียงอ้อนวอนขอร้องให้เขาหยุด

คุณทอร์ชยังคงกระหน่ำกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้ง ในขณะที่ฉันยังนอนเจ็บปวดตรงช่างล่าง

"แน่นฉิบ..อ่า"ปึก ปึก ปึก เขาลดจังหวะลงและดึงร่างฉันลุกขึ้นแล้วอุ้มฉันเข้าห้องขณะที่ตรงนั้นยังเชื่อมต่อกันอยู่

คุณทอร์ชจับฉันนอนในลักษณะครึ่งตัวส่วนขาทั้งสองของฉันเขาก็เอาเกี่ยวไว้ที่เอวตัวเอง แล้วยืนที่ปลายเตียงโยกสะโพกรัว ๆ ปึก ปึก ปึก

"โคตรเสียว...อื้มม"

"อะ..ฮือออ"

"หยุดร้อง!"ฉันยังคงร้องออกมาด้วยความเจ็บจนคนตัวใหญ่เกิดรำคาญตวาดฉันเสียงดังขณะที่เอวยังคงขยับอยู่

"ซี๊ดดดดด จะแตก.."ปึก! ปึก! ปึก! และแล้วฉันก็รู้สึกว่ามีน้ำอุ่น ๆ พ่นเข้ามาในกาย

ฉันคิดว่าจะจบแค่นั้นแต่ไม่เลย คุณทอร์ชจับฉันนอนคว่ำแล้วยกสะโพกขึ้นระดับเอวหนาแล้วสอดแทรกลำรักเข้าไปในร่องแคบอีก ปึก ปึก ปึก และฉันก็ไม่รู้ว่าจอดับไปจนไหน

.

.

Torch

ผมนั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟากลางห้องสายตาจ้องมองไปที่แฟนเก่าที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยความสงสัย

"ทำไมเธอยังซิง?"มันเป็นคำถามที่อยู่ในหัวของผม ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอได้เลิกกับผมเพื่อไปแต่งงานกับไอ้แก่ที่เมืองนอก แต่มันก็ไม่ใช่เป็นคำพูดของเจ้าตัวหรอก คนที่บอกกับผมก็คือ'อัน'เพื่อนสนิทของเธอ

@หลายปีก่อน

วันนั้นผมได้ขับรถไปบ้านเรอา ซึ่งตอนนั้นเราเป็นแฟนกันอยู่ แต่พอมาถึงหน้าบ้านของเธอผมก็เห็นรถคันหรูจอดอยู่ด้านในบ้าน จึงรีบลงจากรถเดินเข้าไปด้านใน ก็ปะทะกับเรอาและแม่ของเธอ แต่สิ่งที่ผมแปลกใจต้องสะดุดตากับชายวัยสูงอายุที่กำลังเอาแขนโอบไหล่แฟนของผมอยู่

"พี่ทอร์ช"เธอเอ่ยเรียกชื่อผมด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก ในมือกำหูกระเป๋าไว้แน่น

"จะไปไหนกันครับ"ผมยกมือไหว้แม่เรอาก่อนที่จะเอ่ยปากถาม

"เอ่อ..พวกเรากำลังจะไปอยู่เมืองนอก"พอผมได้ฟังแบบนั้นก็ตวัดสายตามองคนรัก เธอได้แต่ก้มหน้างุดเม้มปากทั้งสอง

"หมายความว่ายังไงเร...จะไปอยู่เมืองนอกทำไมพี่ไม่รู้"

"คุณลุงภูมิ แม่ เรขอไปคุยกับพี่ทอร์ชสักครู่นะคะ"

"รีบคุยนะเดี๋ยวจะตกเครื่อง"ชายสูงอายุพูดแล้วผงกหัวให้แม่เรอาก่อนจะพากันเดินไปที่รถ

พอทั้งคู่เดินออกไปผมก็รีบเดินไปหาแฟนสาวใกล้ ๆ

"คิดจะหนีพี่ไปแบบนี้? แล้วไอ้แก่นั้นเป็นใคร"ผมยิงคำถามใส่คนตัวเล็กทันที

"คือ..คุณลุงภูมิจะเป็นคนดูแลพวกเราค่ะ"

"พี่ไม่เข้าใจ ทำไมมันถึงจะต้องมาดูแลเรกับแม่"ผมขมวดคิ้วถาม

"คุณลุงภูมิมีเงินพอที่จะ...."

"เร ได้เวลาแล้วลูก"เรอายังพูดไม่จบแม่ของเธอก็ตะโกนตามเธอไป

"พี่ทอร์ชเรต้องไปแล้ว...ถ้าเรจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเรจะรีบกลับมาอธิบายกับพี่นะ"ว่าจบคนตัวเล็กก็รีบวิ่งไปขึ้นรถ ปล่อยให้ผมยืนตัวแข็งพูดอะไรไม่ออก จุกในอกหัวใจแทบจะสลาย

ผับ KAI

"มึงจะกินให้ตายเลยหรือไง พอ ๆ"นั้นเป็นเสียงไวท์เพื่อนสนิทของผมเอ่ยปรามในขณะที่ผมกระดกแก้วเหล้าไม่หยุด

"ผู้หญิงหน้าเงิน"ผมจำคำพูดสุดท้ายของเรอาได้ 'คุณภูมิเงินพอที่จะ...' จากที่ผมเห็นและได้ยินมันก็บ่งบอกแล้วว่าผู้หญิงอย่างเรอาต้องการผู้ชายที่มีเงิน

"มันอาจจะไม่เป็นแบบที่มึงคิดก็ได้"

"หึ..กูเห็นกับตา มันปล่อยให้ไอ้แก่นั้นโอบไหล่"

"....."ไอ้ไวท์ได้แต่จ้องหน้าผมแล้วลอบหายใจเบา ๆ

"พี่ทอร์ช..."ผมกับไอ้ไวท์หันไปที่เสียง ก็ปรากฎร่างหญิงสาวที่เป็นเพื่อนสนิท อดีตแฟนผม

"พี่ทอร์ชรู้ข่าวหรือยังคะว่า เรอากำลังจะแต่งงานที่เมืองนอก"ปัง ! พออัน เพื่อนสนิทเรอาพูดจบผมก็ตบที่โต๊ะอย่างแรงจนหญิงสาวสะดุ้ง

"กับไอ้แก่นั้นใช่ไหม"ผมกัดฟันพูดด้วยความแค้นใจ

"คุณลุงภูมิ? พี่ทอร์ชรู้แล้วเหรอคะ"

_________________________________

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • แค้นฝังรัก   5 คนพ่อแม่ลูก nc20++(จบ)

    เขาว่ากันว่า...'ฟ้าหลังฝนย่อมสดใสเสมอ'หลังจากที่ผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มาอย่างหนักหน่วง แทบเอาชีวิตไม่รอดแต่สุดท้ายฉันก็ผ่านมามันได้ และตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วฉันมีสามี และลูกที่น่ารักของฉันทั้งสอง นั้นก็คือ รณ และทอยฉันรักน้องทอยราวกับลูกแท้ ๆ ให้ความรักเท่ากับรณ หนึ่งเดือน สองเดือนแรกหลังจากที่อันเสีย น้องทอยร้องไห้หาแม่ของเขาบ่อยมาก และดูเศร้า ไม่สดใสเหมือนก่อน บ่นคิดถึงแต่แม่ แต่ด้วยความรักและความอบอุ่นที่ฉันกับพี่ทอร์ชคอยโอบกอดเขาไว้ในยามที่เขาเศร้า ทำให้เด็กน้อยกลับสดใสได้ไม่นาน รณมักจะชวนพี่คุย ชวนพี่เล่น เวลาเห็นน้องทอยนั่งหงอยเหงา แม้จะเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่รณก็มีความผูกพันธิ์กับพี่ชายต่างมารดาราวกับพี่ชายแท้ ๆ จึงมีความรักและเป็นห่วงน้องทอยมากเป็นพิเศษพอเข้าเดือนสามน้องทอยก็กลับมาสดใสยิ้มแย้ม มีความสุขเหมือนเดิม ยังขอเข้าเฟรมถ่ายรูปกับฉันและพี่ทอร์ชให้วันแต่งงานด้วย ต่างจากรณลูกชายฉันขานั้นไม่ชอบเข้ากล้องจะอุ้มมาถ่ายด้วยกันก็ไม่ยอมงานแต่งของฉันไม่ได้จัดใหญ่โตเหมือนกับงานของอัน ฉันต้องการให้งานแต่งของฉันเป็นไปอย่างเรียบง่าย ตอนนี้ฉันกับพี่ทอร์ชก็ได้จดทะเบีย

  • แค้นฝังรัก   จุดจบ(54)

    ภาพในกล้องวงจรปิด...เวลา 17.20นอันเดินออกมาจากรั้วบ้านแล้วกำลังจะเปิดประตูรถที่จอดไว้หน้าบ้าน จู่ ๆ ก็มีรถยนต์อักคันขับเข้ามาจอดที่ท้ายรถของเธอ เจ้าของรถดังกล่าวลงมาแล้วเดินไปหาอัน วงจรปิดที่หน้าบ้านได้ถ่ายใบหน้าไว้ชัดเจน แน่นอนว่าชายหนุ่มคนนั้นก็คือ'นัน'อดีตแฟนเก่าของอันนั้นเอง ทั้งคู่เหมือนมีปากเสียง จนกระทั่งอันได้ตบเข้าที่ใบหน้านันอย่างจัง ทำให้ชายหนุ่มโกรธ จึงผลักอันจนร่างเซ แล้วชักปืนที่เอวออกมา ราวกับขมขู่ให้อันมอบกระเป๋าที่สะพายอยู่ให้ ระหว่างที่อันกำลังจะส่งกระเป๋าให้กับนัน อยู่ ๆ เธอก็เปลี่ยนใจ เอากระเป๋าฟาดไปที่ใบหน้าอดีตแฟนเก่าแล้วหันหลังวิ่งหนี ปัง! นันที่กำลังโมโหสุดเดือดจึงลั่นไกยิงไปที่แขนอัน แต่อาจจะแค่ถาก ๆ อันก็วิ่งตะโกนขอความช่วยเหลือ กล้องวงจรปิดอีกตัวบันทึกภาพต่อ เห็นอันวิ่งหนีสุดชีวิต ขณะที่นันก็วิ่งตามไปติด ๆ เธอวิ่งอย่างรนรานทำให้พลาดล้มลง แล้วศีรษะฟาดเข้าที่พื้นอย่างแรง จากนั้นเธอก็สลบไป จนนันมาถึงตัวเธอก็ใช้เท้าเขี่ยร่างอันที่นอนแน่นิ่ง ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าอันขึ้นมา แล้วหยิบของมีค่าไปหมด ไม่ว่าจะเป็นเครื่องประดับต่าง ๆ ที่อันสวมใส่ ทั้งหมดที่เห็นทำให้ฉัน

  • แค้นฝังรัก   จับมือไว้ให้แน่น(53)

    สามวันต่อมา...ตอนนี้หมอให้น้องรณกลับบ้านได้แล้วหลังจากที่อาการน้องดีขึ้น หมอกำชับว่าให้น้องรณอยู่ในพื้นที่อบอุ่นสวมใส่เสื้อผ้าหนา ๆ เพราะช่วงนี้อากาศยังเย็นอยู่ พี่ทอร์ชได้บอกกับหมอไปว่า"ผมจะพาลูกกลับไปอยู่กรุงเทพแล้วล่ะครับ"ใช่แล้ว สรุปฉันตัดสินใจที่จะไปกับพี่ทอร์ชด้วยความที่เขาอ้อนวอนทุกวันจนฉันใจอ่อน"ต่อไปนี้พี่จะจับมือเธอไว้ให้แน่น เธอห้ามปล่อยมือเด็ดขาด"แม่ขออยู่ที่นี่เพราะเธอชอบบรรยากาศท่านอ้างว่าอยู่กรุงเทพรู้สึกอึดอัด ไม่ค่อยชอบสักเท่าไหร่ ฉันก็ตามใจท่านและสัญญาว่าจะมาเยี่ยมท่านบ่อย ๆกรุงเทพมหานคร...พี่ทอร์ชพาฉันกับลูกมายังตึก4ชั้นซึ่งมีพ่อ แม่ รออยู่ ฉันรู้สึกเกร็ง ๆ อยู่เหมือนกันนะเนี่ย ขณะที่มือหนาจับมือฉันไว้ตลอดติ๊ด...พอประตูลิฟต์เปิดพี่ทอร์ชที่อุ้มลูกมืออีกข้างจับมือฉันเดินเข้ามาในห้องรับแขก"สวัสดีดีค่ะ น้าโดส น้าเทียน"ฉันสลัดมือออกจากมือพี่ทอร์ชแล้วยกมือไหว้พ่อแม่พี่ทอร์ช"สวัสดีจ๊ะหนูเร"แม่พี่ทอร์ชเอ่ยแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ ส่วนพ่อของเขาก็ผงกหัวรับ แล้วให้ฉันนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่พี่ทอร์ชจะเดินไปยืนตรงหน้าพ่อกับแม่ แล้วพูดกับลูกให้ไหว้ปู่กับย่า แต่รณนิ่งแต่หันมามอ

  • แค้นฝังรัก   รักลูกเท่ากัน(52)

    "พรุ่งนี้พี่จะเข้ามาแต่เช้า เรอยากกินอะไรพิเศษไหม"พี่ปอนด์เอ่ยถามขณะที่ฉันเดินออกมาส่งเขากับผอ.ดริฟที่นอกห้องพักฟื้นของเด็กเล็ก โดยมีพี่ทอร์ชเฝ้าดูลูกอยู่ในห้อง"ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะ"ฉันตอบปฏิเสธไปเพราะตอนนี้ไม่อยากกินอะไรเลย เป็นห่วงแต่ลูกและยังกังวลเรื่องที่พี่ทอร์ชบอกว่าจะหย่ากับอัน"คุณเร..จริง ๆ แล้วพ่อของดริฟท่านบอกให้พี่ทอร์ชพาคุณและลูกไปหาท่าน"ผอ.ดริฟพูดขึ้น"...."ฉันก้มหน้างุดเพราะไม่อยากไปเลยจริง ๆ"ดริฟเข้าใจคุณเรนะคะ ดริฟเคารพการตัดสินใจของคุณเรค่ะ"ฉันเงยแล้วยิ้มหวานให้อย่างจริงใจและดีใจที่มีคนเข้าใจฉัน"พี่ไปก่อนนะ"พี่ปอนด์พูดขึ้นแล้วจับมือแฟนสาวหันหลังเดินไป ฉันลอบมองแผ่นหลังทั้งคู่แล้วถอนลมหายใจเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้ามาในห้อง พอเปิดประตูเข้าไปก็พบว่าพ่อลูกกำลังนั่งหยอกล้อกันอยู่บนเตียง รณยิ้มให้พี่ทอร์ชด้วย น้อยคนมากที่จะเห็นรอยยิ้มเด็กคนนี้"เร พี่คิดว่าลูกจะยิ้มไม่เป็นซะอีก"พอฉันเดินมาที่ข้างเตียงพี่ทอร์ชก็หันมาบอกฉันแล้วยกยิ้มพอใจแววตามีแต่ความสุข"รณ เป็นคนยิ้มยากน่ะ"ฉันยกมือกอดอกแล้วพูดขึ้นสายตามองไปยังลูกชายที่กำลังหันมาทำหน้านิ่งใส่ฉันเฉย"อ้าว ไม่ยิ้มให้แม่บ้างล่ะครับ

  • แค้นฝังรัก   สารภาพ(51)

    Part อัน"ฮือออ อันมีเรื่องจะบอกกับทุกคน ฮึก"แม่พี่ทอร์ชวางช้อนแล้วเดินมาประคองฉันไปนั่ง"มีเรื่องอะไรหรือหนูอัน"พอฉันนั่งลงน้าเทียนแม่พี่ทอร์ชก็เดินไปนั่งที่ตัวเองในขณะที่คนที่นั่งอยู่หันมาที่ฉันเป็นตาเดียวยกเว้นพี่ทอร์ช ที่ไม่สนใจอะไรฉันเลย"หยุดร้องไห้ แล้วพูดมาหนูมีเรื่องอะไร"ฉันพยายามหยุดร้องไห้ตามคำสั่งแม่พี่ทอร์ช แล้วหันไปที่พี่ทอร์ช"พี่ทอร์ช...เรมีลูกกับพี่อีกคน"แล้วพูดขึ้น แต่สิ้นเสียงช้อนส้อมที่พี่ทอร์ชถือก็ร่วงหล่นลงมาแล้วหันขวับมาที่ฉัน"เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ"ไม่ใช่แค่พี่ทอร์ชคนเดียวที่ตกใจพ่อแม่เขารวมถึงพี่เหนือก็ตกใจเช่นเดียวกัน"เรมีลูกกับพี่อีกคน..และตอนนี้ลูกของเรก็ป่วยหนัก ฮึก.."พรึ่บ พี่ทอร์ชลุกขึ้นทันที"เร...เรกับลูกของฉันอยู่ที่ไหน"คำพูดของเขาทำให้หัวใจฉันเหมือนโดนกรีด ลูกของฉัน? ฉันก้มหน้าลงแล้วส่ายหัว ซึ่งฉันไม่รู้จริง ๆ"ดริฟรู้ค่ะ"เสียงหวานน้องสาวสามีดังเข้ามาพร้อมเสียงลากกระเป๋า"ยัยดริฟ?"แม่พี่ทอร์ชพูดด้วยความสงสัย"แกรู้ได้ยังไง แล้วเรมีลูกกับพี่จริง ๆ หรือเปล่า ตอบพี่มา"พี่ทอร์ชเอ่ยถามน้องสาวอย่างใจร้อน"จริง คุณเรให้กำเนิดลูกของพี่อีกคน และตอนนี้เขากำ

  • แค้นฝังรัก   ไม่น่าเชื่อ(50)

    ตอนนี้ฉันเดินวนเวียนอยู่หน้าห้องตรวจด้วยหัวใจที่สั่นหวิว น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความเป็นห่วงและสงสารลูก ที่ตอนนี้เขาป่วยหนักมากเพราะหลายวันมานี้ ที่นี่อากาศเย็นมาก ยิ่งบริเวณพื้นที่ ที่ฉันอยู่มีหมอกลงตลอด จึงทำให้รณหนาวมีอาการชักขึ้นมา ฉันจึงให้ผึ้งรีบขับรถพาฉันกับลูกมาที่โรงพยาบาลทันที ตลอดทางฉันกอดลูกแล้วห่มหนาให้เพื่อให้อบอุ่น เพราะอาการค่อนข้าวหนาวมาก"พี่เรใจเย็น ๆ น้องรณถึงมือหมอแล้ว"ผึ้งเดินเข้ามาลูบแขนฉันแล้วพูดปลอบใจ"พะ พี่เป็นห่วง ฮืออ"ฉันร้องไห้ซบลงที่ไหล่ผึ้งอย่างกั้นไว้ไม่อยู่"น้องรณต้องไม่เป็นไร"สาวทอมพูดพร้อมเอามือมาลูบที่หลังฉัน"ผึ้งโทรบอกคุณปอนด์แล้วนะ"พอผละออกจากไหล่ ผึ้งก็พูดขึ้น"อืม"ฉันตอบกลับสั้น ๆ แต่สายตายังคงจดจ้องไปที่ห้องตรวจที่หมอกำลังรักษาลูกชาย"คุณปอนด์บอกว่าจะรีบมา"ผึ้งพูดต่อฉันก็ได้แต่ผงกหัว ไม่ได้ใส่ใจเพราะตอนนี้ฉันห่วงลูกน้อยอยู่เวลาผ่านไป..พอหมอเดินออกมาจากห้องตรวจ ฉันก็รีบวิ่งไปดักหน้าแล้วถามอาการลูกชายทันที"หมอคะ ลูกฉันเป็นยังไงบ้าง""พ้นขีดปลอดภัยแล้วครับ น้องน่าจะไม่ถูกกับอากาศเย็น ๆ...."พอพูดจบหมอก็คลี่ยิ้มบาง ๆ"...หมอจะให้พักฟื้นที่นี้ก่อน

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status