All Chapters of ไขหัวใจ คุณอาที่รัก: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่ 1 กลับบ้านณ.สนามบินสุวรรณภูมิ“ในที่สุดก็ถึงสักทีนั่งเครื่องบินนานๆ ก็เมื่อยเหมือนกันนะเนี่ย” เสียงหญิงสาวร่างบางบ่นพึมพำก่อนจะบิดขี้เกียจเพื่อคลายเมื่อยล้าจากการนั่งเครื่องบินข้ามซีกโลกด้วยท่าทางสบายๆ แต่กลับเรียกสายตาของคนบริเวณนั้นให้มองเธอเป็นตาเดียว เพราะด้วยหน้าตาที่สวยคมมีเสน่ห์น่าหลงใหลบวกกับใบหน้ารูปไข่ที่รับกับ ตา ปาก จมูก ที่ถูกจัดวางตามธรรมชาติได้อย่างลงตัวเพิ่มเติมเสน่ห์ชวนมองด้วยการแต่งแต้มสีสันบางๆ อย่างเป็นธรรมชาติยิ่งส่งให้หญิงสาวดูน่าหลงใหลมากยิ่งขึ้น รวมกับรูปร่างที่แสนเซ็กซี่ถึงแม้ชุดที่เธอใส่จะเป็นเพียงแค่กางเกงยีนเดฟสีเข้มกับเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวคลุมทับด้วยเสื้อแขนยาวหนังธรรมดาสีดำอีกตัว ก็ดูเป็นชุดที่ดูธรรมดาสำหรับคนทั่วไปแต่พอได้มาอยู่บนตัวเธอคนนี้มันกับดูดีขึ้นและช่วยส่งให้คนสวมใส่ดูมีเสน่ห์มากขึ้นหลายเท่าตัว“คุณลูกหนูค่ะ คุณลูกหนู ทางนี้ค่ะ” เสียงเรียกของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นส่งผลให้หญิงสาวที่บิดขี้เกียจอยู่หันไปมอง ก่อนจะส่งยิ้มหวานที่ใครได้เห็นเป็นต้องบอกได้คำเดียวว่า สวยที่สุดให้กับหญิงวัยกลางคน“ป้าจันทร์” หญิงสาวเรียกชื่อคนมารอรับเธอเสียงหวานก่อนจ

ตอนที่ 3 มาพักผ่อน“กลับมาแล้วเหรอค่ะ อาธัน” ธันวาหันไปมองตามเสียงเรียกก่อนจะตกใจกับคนที่ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของตนเองในขณะนี้ เขาจำได้ทันทีว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาเป็นใครถึงแม้จะไม่ได้เจอกันเกือบ 7 ปีก็ตาม“ลูกหนู” ธันวาเอ่ยออกมาหลังจากที่ตั้งสติได้จากการปรากฏตัวของคนที่ไม่คาดคิดว่าจะมายืนอยู่ตรงหน้าเขา“แหม่ น่าดีใจนะคะ ที่อาธันยังจำลูกหนูได้ นึกว่าจะลืมลูกหนูเหมือนใครบางคนแถวนี้ไปแล้วซ่ะอีก” ลูกหนูพูดก่อนจะแหล่ตามองใครบางคนที่เธอพูดถึงที่ตอนนี้มีสีหน้าตกใจอย่างอดขำไม่ได้ก่อนจะพูดกับธันวาต่อ “คุณพ่อบอกให้อาธันโทรหาด้วยค่ะ”“ป้านิด ผมฝากดูแลลูกหนูด้วยเดียวผมมา ผมขอไปโทรหาคุณกนกก่อน” ธันวาสั่งป้านิดที่ยังตกใจกับชื่อที่เธอได้ยินเมื่อสักครู่อยู่ ก่อนตัวเองจะเดินเลี่ยงออกไปอีกทางเพื่อคุยโทรศัพท์“คุณลูกหนู ใช่คุณลูกหนูจริงๆ เหรอคะเนี่ย ป้าจำไม่ได้เลย แล้วทำไมไม่บอกป้าล่ะคะ ป้าจะได้ไม่เข้าใจผิด ป้าก็นึกว่าเป็นผู้หญิงที่จะมาจีบคุณธันของป้าซ่ะอีก ดีนะป้าเกือบจะด่าแล้วนะเนี่ยตอนแรก” ป้านิดต่อว่าที่ลูกหนูไม่ยอมบอกว่าตนเองเป็นใคร ปล่อยให้เธอเข้าใจผิดนึกว่าเป็นผู้หญิงที่เข้ามาจีบเจ้านายข

ตอนที่ 5 เข้าเมือง“คุณธันคิดว่ายังไงครับ ถ้าผมอยากจะให้เกษตรกรจากที่อื่นเข้ามาศึกษาการทำเกษตรอินทรีย์ที่ไร่ธารา มันจะเป็นการรบกวนคุณธันเกินไปหรือเปล่าครับ” หลังจากทานข้าวเสร็จอาธันก็พาเธอมาดูการทำงานของเขาต่อ แต่จะว่าเขาพามาก็ไมถูก เพราะอาธันก็เสนอว่าจะให้คนไปส่งเธอที่บ้าน แต่เป็นเธอเองที่ขอตามมาด้วยพร้อมทั้งสัญญาว่าจะไม่ดื้อจะไม่ซน ไม่ทำให้ธันวาต้องปวดหัว เธอจึงได้ถูกอนุญาตให้ตามมาได้“ไร่ธารายินดีต้อนรับครับ แต่ผมขอให้คนที่เข้ามาเป็นคนที่สนใจอยากเรียนรู้จริงๆ นะครับ แล้วผมจะจัดวิทยากรและเตรียมสถานที่ไว้ให้” ธันวาตอบ ตอนนี้เขากำลังคุยกับคนที่มาจากอำเภอที่มาเสนอให้ไร่ของธันวาเป็นแหล่งเรียนรู้“ได้เลยครับ ผมจะรีบเสนอเรื่องนี้เข้าที่ประชุมเลยครับ ถ้างั้นผมตัวกลับก่อนนะครับ”“ครับ” ธันวาส่งแขกขึ้นรถ ก่อนที่จะเดินกลับมาหาลูกหนูที่นั่งวาดรูปอยู่โดยที่เอาสมุดจดงานกับปากกาของเขาไปทำสมุดวาดเขียน“เสร็จแล้วเหรอคะ” ลูกหนูถามหลังจากเห็นธันวาเดินมาหาเธอ“อืมเสร็จแล้ว” ธันวาตอบก่อนจะมองดูรูปวาดในสมุดจดงานของเขา นี่ลูกหนูวาดเขาเหรอ“แล้ววันนี้อาธันยังเหลืองานอะไรอีกหรือเปล่าคะ หรือว่าหมดแค่นี้” ลู

ตอนที่ 7 ทะเลาะ“ป้านิดคะ ทำไมอาธันถึงยังไม่กลับบ้านอีกล่ะคะ นี้ก็ดึกมากแล้วนะคะ ป้ารู้หรือเปล่าคะว่าอาธันไปไหน” ลูกหนูถามขึ้นเป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้“ไม่ทราบค่ะ” เธอเองก็ตอบคำตอบคำนี้ออกไปไม่รู้กี่รอบแล้วเหมือนกัน“อาธันนะอาธันไปอยู่ที่ไหน” ลูกหนูบ่นสามสี่วันมานี้นอกจากเวลาอาหารเช้าแล้วเธอแทบจะไม่ได้เจออาธันเลย เพราะอาธันเหมือนกำลังพยายามหลบหน้าเธอ เวลาเธอไปหาที่ไร่อาธันก็มักจะหาทางเลี่ยงเธอตลอด ตอนเย็นก็ไม่ยอมกลับบ้านบอกแค่ว่าไปทำธุระข้างนอก เธอขอตามไปด้วยก็ไม่ยอมให้ไป กว่าจะกลับบ้านก็ดึกดื่น หรือบางคืนไม่กลับมาก็มีเหมือนกัน อาธันเป็นอะไรไป หรือเธอไปทำอะไรให้อาธันโกรธโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า แต่เธอก็จำได้ว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนี่ โอ๊ย แล้วอาธันเป็นอะไรกันแน่ แล้วนี่ก็มืดค่ำแล้วด้วยทำไมถึงยังไม่กลับมาอีกนะ มัวแต่ไปทำอะไรที่ใหนอยู่เนี่ย เธอโทรหาก็ไม่ยอมรับ หรือว่าอาธันไปหาผู้หญิงคนนั้น“ป้านิดค่ะ แล้วมีใครรู้หรือเปล่าคะว่าตอนนี้อาธันไปอยู่ที่ไหน” ลูกหนูหันไปถามป้านิด“ถ้าจะมีก็คงเป็น ไอ้ชิดนั่นแหละค่ะคุณลูกหนูเพราะคุณธันมักจะบอกมันเสมอว่าเธอจะไปไหน เผื่อมีอะไรเกิดขึ้นที่ไร่ ก็จะได้ไปตา

ตอนที่ 9 น้ำตา“ฮ่าๆ จริงเหรอจ๊ะน้อยฉันไม่อยากจะเชื่อเลย” “จริงๆ ค่ะ คุณลูกหนูน้อยกับเพื่อนนี่พากันวิ่งหนีแทบไม่ทันเลยค่ะ” ทันทีที่ธันวากำลังจะเดินเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงหัวเราะพูดคุยของลูกหนูกับน้อยดังออกมาจากตัวบ้าน “น้อย คุณหนูของเธอหายดีแล้วหรือยังไง ถึงได้พากันมานั่งตากลมอยู่ข้างล่าง” ธันวาส่งเสียถามไป ทำให้สองสาวที่นั่งคุยกันอยู่หันกลับมามองผู้มาใหม่ด้วยสายตาตกใจ แต่คนล่ะความหมายน้อยตกใจเพราะกลัวถูกดุที่พาลูกหนูมานั่งข้างล่าง ส่วนลูกหนูตกใจเพราะนึกถึงเหตุการณ์ตอนป้อนยาเมื่อเช้า“แล้วนี่กินยาตอนเที่ยงหรือยังลูกหนู” ธันวาถามพร้อมกลับมองหน้าของเธอแบบมีความหมาย“เอ่อ ทานแล้วค่ะ” ลูกหนูตอบอ้อมแอ้ม“เหรอ นึกว่ายังจะได้ช่วยป้อนให้เหมือนตอนเช้า” ธันวาแกล้งแหย่คนป่วย ที่ตอนนี้กำลังหน้าแดง ไม่รู้ว่าเพราะพิษไข้หรือเพราะนึกถึงเรื่องป้อนยาเมื่อเช้า“เอ่อ น้อยพาฉันขึ้นห้องหน่อย จู่ๆ ก็ปวดหัวขึ้นมานะ” ลูกหนูหาทางเลี่ยง“ไม่ต้องหรอกน้อย เดี๋ยวฉันพาลูกหนูขึ้นไปเอง เธอตัวนิดเดี๋ยวจะประคองลูกหนูได้ยังไง เดี๋ยวก็ได้พากันตกบันไดกันพอดี” ธันวาห้าม“ลูกหนู ไม่ได้พิการนะคะ แค่นี้เดินเองได้ค่ะ ไปกันเถอ