All Chapters of บำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์: Chapter 21 - Chapter 30

พยัคฆ์จับคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกเธอให้สูงขึ้นมากพอจะรับท่อนเนื้อลำใหญ่ของเขาแล้วกระแทกใส่สุดแรงจนได้ยินเสียงครางกระเส่าออกมาจากทางด้านหลังตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! เสื้อกระแทกกระทั้นจากทางด้านหลังดังขึ้นไม่หยุดเมื่อพยัคฆ์ตั้งหน้าตั้งตายัดแท่งร้อนเข้าใส่โพรงสวาทหวานอย่างเอาเป็นเอาตาย ความวาบหวามที่ได้รับมันไม่สามารถทำให้เขาหยุดยั้งได้ และที่กล้าจะทำแรงๆแบบนี้เพราะรู้ว่าเธอเองก็มีรสนิยมแบบเดียวกับเขา เห็นหวานๆแบบนี้แต่เธอชอบความรุนแรงเรื่องแบบนี้นัก“ เสือขา....อย่ากระแทกแรงขนาดนั้น มะ...ไม่ไหว ขาสั่นหมดแล้ว ” เพราะคนตัวโตเอาแต่ใจนานกินไปทำให้อัญชันแทบไม่มีแรงคุกเข่า พยัคฆ์จับเธอนอนหงายอีกครั้งพร้อมกับยกขาเธอขึ้นพาดอกกว้าง อัญชันตัวเล็กขาสั้นเท้าเธอจึงอยู่แค่ระดับหน้าอกเท่านั้นตอนนี้เท้าเธอทับหน้าเสือร้ายที่คำรามอยู่บนอกเขาแล้ว(รอยสัก) พยัคฆ์ก้มลงจูบเท้าเธออย่างไม่รังเกียจ ไม่รู้เพราะอะไรเขาทำแบบนี้โดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ การทำแบบนี้มันสร้างความเสียวอย่างบอกไม่ถูก มือหนาทั้งสองข้างเลื่อนมากอบกุมเต้างามที่เขาชอบแล้วบีบบี้มันจนเธอสะท้านไปทั้งร่าง

คุณหมอเฟิร์นที่วันนี้ตั้งใจจะมาทานข้าวเช้ากับเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อของตัวเอง แต่ก็ต้องตกใจดวงตาเบิกค้างเหมือนกำลังเผชิญกับความสูญเสียที่ไม่อาจยอมรับได้นั่นก็คือผู้หญิงคนนั้นที่ติดอยู่ในกระท่อมวันนั้น เพียงแค่เวลาไม่กี่วันเธอได้เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วหรอ เธอประเมินผู้หญิงคนนี้ต่ำไปจริงๆ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ก็คงได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแล้วแสดงว่าตัวเองเป็นคนสำคัญสำหรับเสือมากแค่ไหนสินะ สบโอกาสเมื่อไหร่แกไม่รอดแน่เห็นหน้าซื่อๆร้ายสิ้นดี" อ้าวเฟิร์น มาหาเราแต่เช้ามีอะไรหรือเปล่า มากินข้าวด้วยกันก่อนสิ " พยัคฆ์เอ่ยชวนทีแรกกะจะแค่แกล้งให้อลินรู้สึกไม่ดีเท่านั้น แต่ในตอนนี้เหมือนตัวเขาเองจะเริ่มปวดหัวแล้วล่ะ เพราะรู้ดีว่าเพื่อนรู้สึกกับตัวเองแบบไหนและไหนจะยังมิตราอีก สองคนนี้เจอกันทีไรได้เรื่องตลอด เป็นเขาที่ต้องเดินหนีอยู่ร่ำไป" วันนี้เฟิร์นกะจะมากินข้าวเช้ากับเสือซะหน่อยน่ะค่ะ แล้วก็คุณพ่อให้มาชวนเสือไปทานข้าวที่บ้านด้วยกัน " หมอเฟิร์นเลือกที่จะไม่พูดว่าที่พ่อของเธอชวนเสือไปทานข้าวด้วยเป็นเพราะเรื่องธุรกิจ แต่เธอเลือกที่จะพูดเพียงแค่ว่าให้เสือไปทานข้าวที่บ้านเธอ ส่วนค

แก๊งค์แบล็คฟีนิกส์เข้ามาในคฤหาสน์พิษณุกรพร้อมกันทั้ง 4 คน ได้เกือบเย็นของวันนั้นซึ่งมาพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนเหตุการณ์แบบนี้มีไม่บ่อยนักเพราะรวมตัวกันทีไรก็ได้เรื่องทุกที คราวนี้ต้องไปช่วยไอ้เสือมันส่งอาวุธแต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามคาดเพราะดันมีหนอนบ่อนไส้แฝงตัวเข้ามาในทีมของพวกเขากว่าจะจัดการมันได้เล่นเอาเหงื่อซึมไปเหมือนกันบวกกับตำรวจที่กว่าจะเคลียร์กันได้ลงตัวพวกเขาเกือบโดนรวบเขาให้แล้ว ดีที่ไหวตัวทันส่งของเสร็จแล้วหนีกลับมาได้ จึงพากันมาเลี้ยงฉลองแก้เหนื่อยกันที่คฤหาสน์ของไอ้เสือ แม้ว่ามันจะไม่เต็มใจให้มาก็ตามทีแต่มีหรือจะห้ามพวกเขาได้ พวกเขามันพวกยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ" วันนี้กะจะเมาให้เต็มที่เลย พวกเราเกือบหลับแต่กลับมาได้ของจริง มึงมันแน่ไอ้เสือเล่นเอาซะพวกนั้นหงอยไปเลย " คิมหันต์คนที่อารมณ์ร้อนที่สุดภายในกลุ่มพูดขึ้นมา หลังจากที่นึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าเขากะจะประจันหน้ากับตำรวจแล้วเชียวแต่โดนไอ้เสือมันห้ามไว้ก็ไม่อยากมีปัญหาตามมาทีหลัง มันเลือกจะเดินไปเคลียร์ในแบบของมันแทน ถ้านองเลือดเรื่องคงได้ยาวไปอีกหลายวัน" ถ้ากูไม่ห้ามพวกเราได้หลับกันจริงๆแน่ มึงก็รู้ว่าไอ้ตำรวจ

อริสามองตัวเองที่เนื้อตัวมอมแมม ด้วยที่ว่าทำงานหนักมาทั้งวัน และมองคนตรงหน้า เวลานี้เธอไม่ควรคุยกับใครทั้งนั้นคุยไปก็ไม่มีประโยชน์ จะมาขอโทษเธอตอนนี้มันก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว" ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณค่ะ " อลิสาไม่แม้แต่จะมองหน้าเขาและกำลังจะปลีกตัวออกไปอีกครั้งแต่คณินก็รั้งแขนไว้อีกจนอลิสาถอนหายใจจะคุยกับเธอให้ได้เลยสินะ" ปล่อยค่ะ " อลิสามองแขนที่โดนจับและคณินก็ยอมปล่อยแต่โดยดี สายตาของคณินเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดจนอลิสาสัมผัสได้ แต่แล้วยังไงในเมื่อเธอไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้วทั้งร่างกายและจิตใจ ต่อให้ขอโทษอะไรๆก็กลับคืนมาไม่ได้แล้ว" คุณอลิน คุณเป็นยังไงบ้าง " คณินถามด้วยความรู้สึกผิด จริงๆดูจากสภาพเธอเขาแทบไม่ต้องถามเลยก็ได้" ตามสภาพค่ะเท่าที่เห็น แค่นี้ใช่ไหมคะจะได้ไปทำงาน ถ้าเกิดคุณพยัคฆ์มาเห็นฉันจะลำบากนะคะ เห็นใจฉันด้วยค่ะ " อริสาเดินผ่านหน้าเขาไป เธอไม่อยากแม้แต่จะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ ความเป็นเพื่อนเธอก็ไม่อยากมอบให้เขาแล้ว" ผมขอโทษ " เท้าทั้งสองข้างหยุดชะงักพร้อมกับหันหน้ามาเผชิญหน้ากับคนตัวโตอีกครั้งด้วยความโมโหสุดขีด" ขอโทษ...ขอโทษอย่างนั้นหร

พยัคฆ์ลากตัวอัญชันมาจนถึงห้องนอนที่เขาและเธอใช้มันเป็นสนามรบพึ่งผ่านมา ตอนนี้คงต้องใช้มันอีกแล้ว เขากระชากจนเธอล้มลงที่เตียงกว้างอย่างแรงแทบหงายหลังตุ๊บ!“ โอ้ย! เจ็บนะ หัดเบาๆ บ้างไม่ได้หรือไง ” อัญชันที่โดนโยนลงมาถึงกับจุกท้องน้อยจนได้เอามือน้อยๆ มากุมไว้ เขาโยนลงมาแรงก็จริงแต่ปกติเธอก็ไม่ได้จุกขนาดนี้“ เจ็บสิดี จะได้ไม่ไปอ่อยเพื่อนฉันอีก ไอ้คณินมันไม่จริงจังกับเธอหรอก ถ้าอยากเป็นของมันก็คงเป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราวของมันเท่านั้นแหละ ภูมิใจหรอ ” พยัคฆ์พูดเพื่อให้เธอล้มเลิกความตั้งใจจ่ะอ่อยเพื่อนเขา เธอเป็นคนยังไงกันนะชอบปั่นหัวให้ผู้ชายทะเลาะกันมากนักหรือไง“ ฉันไม่ได้อ่อย เขาแค่เข้ามาทัก นายมันไม่มีเหตุผล หัดมองรอบๆซะบ้างสิ มองแบบไม่อคติกับฉันน่ะ ทำได้ไหม ” อลิสาในตอนนี้ก็เริ่มเดือดแล้วเหมือนกัน เขาเอาแต่โทษเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็ผิดทั้งนั้น ช่วงนี้ยิ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรด้วยเห็นอะไรก็ขัดใจไปเสียหมด“ เหตุผลกูมีไว้ใช้กับคนที่เขาสมควรได้รับมัน แต่กับมึงไม่มี ” เขาก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ไร้เหตุผลกับเธอนัก รู้แต่ว่าไม่ชอบใจทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้กับไอ้คณินหรือแม้แ