All Chapters of บำเรอหัวใจจอมโจรพยัคฆ์: Chapter 31 - Chapter 40

อลิสารีบออกมาจากห้องนอนของเขาตั้งแต่เช้าตรู่ นึกอายที่ตนเองทำอะไรลงไปบ้างก็ไม่รู้ ขาเจ้ากรรมตอนนี้ขนาดเดินเบาๆยังสั่นสะท้าน“ ใจกล้านักนะยัยอัญ แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ” ตอนนี้พยัคฆ์ยังนอนหลับเป็นตายอยู่เลย เธอสูบแรงจากเขาไปเยอะเหมือนกันจึงรีบอาศัยจังหวะที่เขาเผลอออกมาทันทีและวันนี้ก็จะเป็นวันที่เธอจะไปจากที่นี่จริงๆสักที เหตุการณ์ที่ผ่านมามันทำให้เธอแน่ใจเสียยิ่งกว่าแน่ใจว่าเธอไม่อาจทนอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไปแล้ว ระหว่างทางที่จะลงมาจากตึกใหญ่เธอบังเอิญเห็นห้องๆหนึ่งซึ่งอยู่ตรงมุมสุด ปกติคฤหาสน์หลังนี้พยัคฆ์อยู่กับมินตราไม่ใช่หรอแล้วห้องนั้นของใครอยู่กันทำไมถึงได้เปิดไฟทิ้งไว้ ด้วยความสงสัยอลิสาจึงเดินไปจนถึงหน้าห้อง" ไหนๆก็จะไปจากที่นี่แล้ว ขอดูหน่อยแล้วกันไม่ว่ากันนะคุณเสือ " ร่างเล็กถือวิสาสะเปิดประตูบานใหญ่เข้าไปแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเจอเข้ากับบางคนที่นั่งอยู่หัวเตียงคล้ายจะเป็นคนป่วย แต่จะป่วยยังไงทำไมถึงนั่งคนเดียวล่ะ คนดูแลไม่มีสักคน สิงหราชที่เอาแต่เก็บตัวอยู่ในห้องไม่ยอมไปไหน ไม่พูดจากับใครมาร่วมปี ต้องหันไปมองที่หน้าประตู เมื่อมีคนเปิดเข้ามาโดยที่เขาไม่ได้อนุญาต

สิงหราชห่มผ้าห่มผืนเดียวกันกับอลินพร้อมกับกอดเธอเอาไว้แน่น นอนดูหนังไปด้วยกันจนถึงฉากรักสำคัญของเรื่อง มือหนาเริ่มซุกซนเมื่อหนังรักเริ่มมีฉากชวนโรแมนติก เขาเอามื้อล้วงเข้าไปในเสื้อสายเดี่ยวตัวสวยของเธอและก็พบว่ามันไม่มีแม้แต่บราเซียมากางกั้น อลินตั้งใจจะยั่วยวนให้เขาหลงไหล“ โนบราหรอที่รัก ” สิงหราชชอบใจ เธอพึ่งถอดแน่ๆเพราะตอนที่เขากินข้าวยังเห็นเธอใส่อยู่เลย รู้ใจเขาแบบนี้สงสัยคืนนี้ต้องจัดหนักๆเสียแล้ว“ ก็อลินอยากเอาใจสิงห์นี่คะ เป็นไงคะ แบบนี้ชอบไหม ไม่ต้องเสียเวลาถอดเลยด้วยนะ หว้า...ถ้ารู้ว่าคุณชอบคงใส่คอสเพลย์มายั่วให้สิงห์น้ำลายไหลเล่นๆดีกว่า ”“ ขี้ยั่วจริงๆเลยนะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ” สิงหราชคาดโทษคนตัวเล็ก มีอย่างที่ไหนมายั่วกันขนาดนี้ ตบะที่มีจะยังคงอยู่ไหมนะ คำตอบก็ไม่ต้องเดา คงไม่แล้วล่ะ...“ แบบนี้สิคะ สิงห์จะได้รักอลินมากๆ ”“ แค่นี้ก็หลงรักจะตายแล้วครับ สิงห์รักอลินมากนะ ”อลินยิ้มหวานตอบกลับไป มันชั่งชุ่มชื่นหัวใจเสียจริงๆ“ อลินก็รักสิงห์มากๆเหมือนกันค่ะ ” สิงหราชก้มลงไปบดจูบกับอลินผู้เป็นที่รักอย่างอ่อนโยน สัมผัสที่เขาพอใจมาโดยตลอด เขารักเธอมากและคิ

อลินนั่งคิดทบทวนกับสิ่งที่ตัวเองกำลังจะลงมือทำอยู่หลายวันพร้อมกันนั้นความสัมพันธ์ของเธอและเขาที่เหมือนจะมีแค่สิงหาราชที่ยังไม่รู้อะไรเลย แต่เธอเริ่มเย็นชากับเขาไปทุกวันนับตั้งแต่วันนั้น ไม่ใช่ว่าไม่รักแต่เพราะรักมากถึงยอมถอยให้เขาได้ไปมีอนาคตที่ดี และวันนี้ก็มาถึงวันที่เธอตัดสินใจ...จะไป " อลินวันนี้เราเรียนจบกันแล้วนะ เราไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารกันสักมื้อไหม ไม่ต้องกลัวว่าจะแพงนะเดี๋ยวสิงห์เลี้ยงเอง " สิงหราชวันนี้เขากะจะขอเธอแต่งงานเพราะเห็นว่ามันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมแล้ว เราทั้งคู่เรียนจบโทพร้อมกัน และหลังจากจบจากที่นี่ก็คงกลับบ้านไปด้วยกันถึงตอนนั้นคงไม่มีเหตุผลต้องปกปิดฐานะของตัวเองอีกแล้ว สิ่งที่เขาคิดไว้กับสิ่งที่อลินคิดไว้ตอนนี้มันช่างแตกต่างกันเหลือกิน" เอาสิ " อลินตอบออกไปด้วยสายตาเฉยชาเพียงแค่นั้น ใบหน้าที่ไม่แม้แต่จะแสดงออกถึงอาการใดๆไม่สุขไม่เศร้า พักหลังๆมานี้สิงหราชใจหายกับสิ่งที่เธอเป็นอยู่มาก ได้แต่ถามตัวเองว่าทำอะไรผิดพลาดไปหรือไม่ " อลินคุณเป็นอะไรหรือเปล่า พักหลังๆมานี้ทำไมผมเห็นคุณทำหน้าเศร้าบ่อยๆ " สิงหราชตัดสินใจถามเพราะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันสุ

สิงหราชรู้สึกชาไปทั้งท่อนล่าง ทำไมมันถึงขยับไม่ได้ล่ะเขาถึงกับกระชากผ้าห่มออกเพื่อมองดูขาของตัวเองก็พบว่ามันถูกพันเอาไว้ทั้งสองข้าง " เกิดอะไรขึ้นพี่เสือ " พยัคฆ์ถึงกับถอนหายใจเพราะไม่รู้จะบอกอะไร ทำไมเรื่องราวมันมาถึงขนาดนี้ได้นะ " แกทำใจดีๆไว้ก่อนนะสิงห์ หมอบอกว่าแกจะยังเดินไม่ได้แต่มันก็แค่ชั่วคราวเท่านั้น ถ้าแกทำกายภาพบ่อยๆแกจะกลับมาเดินได้เหมือนเดิม " พยัคฆ์เดินเข้ามาหาน้องชายพร้อมกับเอามือจับไหล่อย่างเป็นกำลังใจ " เดินไม่ได้....ผม....ผมพิการหรอ " สิงหราชถึงกับช็อค เมื่อวานยังดีใจสุดขีดที่เรียนจบและกำลังจะขอแฟนสาวแต่งงานอยู่เลย แต่ชีวิตทำไมมันถึงพลิกพลันจากหน้ามาเป็นหลังมือได้ถึงขนาดนี้ จนเขาเองก็ตั้งตัวรับแทบไม่ทัน " แกอย่าพูดแบบนั้นสิ แกแค่เดินไม่ได้ชั่วคราวและสุดท้ายแกจะกลับมาเดินได้อีกครั้ง หมอบอกว่าแค่แกหมั่นทำกายภาพ แล้วก็ฟื้นฟูสภาพจิตใจ ยังไงแกก็ต้องกลับมาเดินได้เชื่อพี่ พี่จะช่วยแกทุกอย่างเอง " สิงหราชน้ำตาร่วงเผาะไม่ใช่ว่าเสียใจที่เดินไม่ได้อย่างเดียวแต่เขาเสียใจที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นหญิงผู้เป็นที่รักมาเฝ้าไข้เขาเลย " พี่ช่วยไปตามอลินมาให้ผมหน่

ในตอนนี้หมอเฟิร์นแทบจะควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่แล้ว ในเมื่อนังอลินมันจะตายอยู่แล้วก็ช่วยสงเคราะห์ให้มันรู้ความจริงหน่อยแล้วกันว่าพยัคฆ์แท้จริงแล้วไม่เคยเกลียดมันเลยด้วยซ้ำ คนเกลียดกันที่ไหนจะอยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลาขนาดนั้น " คุณใจเย็นๆก่อนนะหมอเฟิร์น คุณบ้าไปแล้วหรอ คุณจะฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาแบบนี้ไม่ได้นะ คุกเลยนะคุณ " " ฉันก็ไม่ได้ฆ่าแกหนิ แค่โยนแกลงทะเลไปให้ฉลามกินก็เท่ากับว่าแกตายด้วยตัวเองแล้ว จะยกความผิดให้ฉลามไหมล่ะ ได้นะ... " อลิสาเริ่มกลัวจนตัวสั่น ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆแค่นี้จะจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตได้ขนาดนี้ ในขณะที่อลิสากำลังกลัวหมอเฟิร์นก็ชักปืนออกมาจากในกระเป๋า มาจ่อที่ศีรษะเธอระยะไกลพอสมควร" แกสมควรตายแล้ว ฉันไม่สนใจการแก้แค้นของพวกแกหรอกนะเพราะฉันมองว่ายิ่งแก้แค้นเสือก็ยิ่งรักแก ถ้าฉันปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆแกได้ท้องเพื่อจับเสือแน่ " หมอเฟิร์นพูดออกมาตั้งแต่วันที่เธอให้ยาคุมกำเนิดกับพยัคฆ์ไปเขาก็ไม่รับ เธอจึงกลัวกลัวว่าจะมีคนมาแย่งตำแหน่งนายหญิงใหญ่ของพิษณุกรไป จึงจ้างนักสืบให้ไปสืบทุกอย่างได้รู้ว่าที่เสือทำไปทั้งหมดเพียงเพราะต้องการแก้แค้น