Semua Bab ท่านประธานขาอย่าดุ: Bab 21 - Bab 30

“ให้ตายสิ คิดมากจัง” “ต้องคิดมากค่ะ ในเวลางานหยาคำนึงถึงความเหมาะสม ไม่ปีนเกลียว เลขาก็คือเลขา ไม่ใช่อย่างอื่น” “เฮ้อ! นี่คือบริษัทผม เรื่องบางเรื่องให้เป็นหน้าที่ของผมเถอะที่จะตัดสินใจและหยาเชื่อเถอะ ใครก็ไม่กล้ามองหยาแบบนั้น ขอแค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอ” “ก็ได้ค่ะ จะพยายาม”“ดีจ้ะ ฉะนั้นผมบอกอะไรก็ทำตามอย่างเคร่งครัด จะได้ลดการโต้เถียงของเรา” “เอ่อ ขอโทษครับ จะไปที่ไหนดีครับท่าน” ก้องการุณถามขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ไม่คุยกันแล้ว “ไปร้านกาแฟ ร้านประจำของเรา ฉันอยากกินสเต็ก”“ได้ครับ” เมื่อรับคำแล้วก้องการุณก็ขับไปยังร้านที่เจ้านายสั่งทันที เป็นร้านกาแฟกึ่งร้านอาหารสไตล์ฝรั่ง มีพาสตาร์และสเต็กชนิดต่างๆ ซึ่งร้านนี้เป็นร้านประจำ เขากับคนสนิทมาบ่าย ไม่ชอบรับประทานอาหารแบบยุ่งยาก และทันทีที่มาถึงพนักงานก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี จึงเข้ามาทักทายสวัสดีอย่างนอบน้อมและกำลังจะเชิญไปนั่งทว่าเขาห้ามเอาไว้ก่อน จะได้ไม่ต้องเสียเวลารับแขกคนอื่น“คุณชอบนั่งตรงไหน” ตฤณหันมาถามปั้นหยา ซึ่งปกติก้องการุณจะเป็นคนถามเจ้านายมากกว่า“เอ่อ ท่านต้องเป็นคนเลือกสิคะ ตามใจท่าน” “แต่ผมตามใจคุณ” โอเค เธอไม่อ

“นายเลิกพูดคำว่า เหมือนคนอื่นซะที หรืออยากจะพูดให้หยาได้ยินเหรอว่าฉันเคยมีแฟนหลายคน” “อ้าว! ก็เรื่องจริง จะคบกันก็รับให้ได้สิครับ” “ฉันว่านายเครียดเรื่องงานที่บริษัทก็พอ ไม่น่าจะเครียดเรื่องคนอื่น” “เฮียว่าผมเสือกเหรอครับ” อาทิตย์ถามด้วยความไม่พอใจ“แล้วนายตีความแบบนั้นจริงเหรอ” ตฤณถามกลับ “ก็ใช่นี่ครับแหม” “แล้วแต่จะคิด”“ที่ว่าจะพูดเรื่องงานน่ะ วันนี้ตอนเย็นผมแวะไปที่บ้านเฮียได้ไหม” “ตอนเย็นไม่ว่าง เอาไว้วันอื่น แล้วก็นัดล่วงหน้าด้วย”“นัดล่วงหน้า นี่ผมน้องเฮียนะ ต้องนัดล่วงหน้าเหรอครับ” “แต่ฉันเป็นประธานบริษัท จะนาย จะแปะ ก็ต้องนัด เพราะไม่ได้มีเวลาว่าสแตนบายรอใคร” “ทำไมครับ มีดินเนอร์กับแฟนเหรอ” “ใช่ คบกันใหม่ๆ ก็ต้องหาเวลาให้กัน ไม่อยากเอาเวลางานไปแทรก”“สักชั่วโมงก็ไม่ได้เหรอครับ” “แล้วนายจะไปพูดเรื่องอะไร พูดตอนนี้ก็ได้นี่” “แต่ไม่เป็นส่วนตัว ตรงนี้มีคนอื่น” “คนอื่นที่ว่าคือก้อง ผู้ช่วยที่ฉันไว้ใจให้ดูแลเรื่องเงินได้ ไม่มีอะไรที่เป็นความลับยกเว้นเรื่องบนเตียงของฉัน” “เอ่อๆๆ เรื่องเงินน่ะครับ คือ สถานการณ์ตอนนี้หุ้นตกไปหมดเลย ทำเอาหุ้นบริษัทผมดิ่งเชียว ไหนจะต้องแบกร

“ครับ” ว่าแล้วก้องการุณก็ออกรถทันที ส่วนปั้นหยาก็ลอบมองเจ้านายหนุ่มเป็นระยะ จับสังเกตว่าเขาอยู่ในอารมณ์ไหน แต่ที่แน่ๆ ญาติคนนั้นที่ชื่ออาทิตย์ น่าจะไม่ใช่ญาติที่รักแน่ๆ แล้วคำพูดคำจาที่เอ่ยออกมา มีความประชด เหน็บแนมอวดภูมิ อยากให้เธอรู้เสียเต็มประดาว่าตฤณมีแฟนเยอะมาก่อน ซึ่งมันไม่เกี่ยวกับเธอ เธอไม่แคร์ ต่อมา ทั้งสามมาถึงบริษัทและกลับเข้าทำงานตามเวลาเป๊ะ แต่ด้วยตฤณค่อนข้างจะหงุดหงิดมาจากข้างนอก ทำให้เขาไม่ยอมพูดจาหยอกเย้าปั้นหยาอีก ตั้งหน้าทำงานแต่โดยดี ซึ่งปั้นหยาก็มองออกเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างทำหน้าที่ให้เสร็จเพื่อจะได้จบๆ ในวันนี้ แต่ให้ตายเถอะมันค้างคาในใจของเธอเสียเหลือเกิน กระทั่งสบโอกาสที่เอาแฟ้มออกมาไว้ด้านนอก เพื่อให้เจ้าหน้าที่มารับไป เธอจึงถามก้องการุณเสียเลย “คุณก้องคะ” ปั้นหยาเรียกชายหนุ่มพลางมองซ้ายขวา ก่อนจะนั่งลงที่หน้าโต๊ะทำงาน“ครับ ท่าทางมีพิรุธนะ”“ก็... หยาว่า ต่อมเผือกหยามันทำงาน ถ้าไม่ถาม...” “ให้เวลาสิบนาทีครับ ไม่งั้นเจ้านายจะเรียกตัวนะ หายออกมานานน่ะ” “เรื่องญาติคนนั้นของท่านประธาน ทำเป็นเข้ามาทักทายแต่ทำไมพูดจากระแนะกระแหนคะ ไม่ถูกกันเหรอ” “ก็ตามประสาครอบค

“เดี๋ยวผมมาครับ ไปไม่นานหรอก เรื่องงานนั่นแหละ”“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนายนะ อื้อ! ส่วนหยาอยากจะกลับก็กลับ” พูดไปพลางเขาก็ทำท่าจุกเสียดไปพลาง แล้วงี้เธอจะไปได้ยังไง ทิ้งเขาไว้กับแม่บ้านก็จะรู้สึกผิดอีก“คุณหยาอยู่เป็นเพื่อนคุณท่านก่อนนะครับ คุณท่านไม่ชอบให้ใครขึ้นมายุ่มย่ามบนห้องนอกจากผม” “ถ้าหยามีธุระกับแฟนก็ไม่ต้องไปรบเร้าน่าก้อง” ตฤณประชดด้วยความน้อยใจ “คุณก้องไปเถอะค่ะ หยาอยู่ได้” “ขอบคุณครับ งั้นเดี๋ยวผมมา” ว่าแล้วก้องการุณก็รีบออกไปทันที เหลือไว้แต่ปั้นหยากับตฤณตามลำพัง มาถึงตอนนี้เขาก็เมินหน้าหนี งอนเง้าเสียอย่างนั้น“ผมบอกว่า ผมดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องห่วง” “หยาก็ไม่ได้เถียงนะคะ กินยาแล้วก็นอนพักเถอะค่ะ”“แฟนคุณจะเข้าใจผิดไหม ทำงานวันแรกก็มาโผล่ที่บ้านเจ้านายก่อน” “เอาเป็นว่าหยาจะนั่งตรงนี้ คุณก็เลิกพูดเถอะค่ะ แล้วยังจุกอยู่ไหมคะ” พูดไปด้วยเธอก็เผลอเอามือลูบไปตามแขนของเขาด้วย “ยาเพิ่งจะลงท้องไป มันไม่ได้หายง่ายขนาดนั้นนะ” “ตอบว่ายังสิคะ ตอบง่ายๆ” “ยังครับ” “ดีค่ะ” เธอบอก แต่ทว่าอยู่ๆ ก็คิดที่จะลุกไปหาผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วชุบน้ำกลับมาเช็ดตัวให้เขา เผื่อจะดีขึ้น“ขออนุญาตค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมจะลงไปพร้อมกับคุณหยา จะได้บอกคนขับรถและการ์ด แล้วจะกลับมานะครับ”“อืม” ตฤณตอบเสียงเรียบ จากนั้นก้องการุณก็พาปั้นหยาลงไปด้านล่าง จัดการเรียกคนขับรถและการ์ดพาไปส่งที่บ้าน ดูแลความปลอดภัยให้เป็นอย่างดี เมื่อเรียบร้อยแล้วก้องการุณจึงขึ้นหาเจ้านายอีกรอบ “สรุปไปไหนมา” ตฤณถามขึ้นทันที “ไปธุระเรื่องผู้รับเหมารับ”“สรุปว่าเขาจะมาไหมล่ะ”“ก็จะมาครับ แต่เห็นคุณท่านเป็นแบบนี้ ผมคิดว่าจะมีแรงคุยหรือเปล่า ยกเลิกได้นะครับ” “ถ้าเรื่องงาน เหนื่อยแค่ไหนฉันก็ทำได้ ฉันอยากคุยแบบเห็นหน้า ไม่อยากโทร ไม่อยากนัดไปที่บริษัท”“อีกเดี๋ยวก็คงมาครับ น่าจะเป็นจังหวะดีที่คุณหยากลับบ้าน ว่าแต่... อาหารเป็นพิษจริงเหรอครับเนี่ย ปกติไม่เป็นแบบนี้” ก้องการุณแสร้งถามพลางหรี่ตามองเหมือนสงสัยเจ้านาย“แกสงสัยอะไร ก็จุกเสียดแน่นท้อง มันนึกอยากจะเป็นมันก็เป็น ร่างกายคนเรา จะให้แข็งแรงตลอดเวลาได้ยังไง” ตฤณแสร้งตอบเฉไฉแถมไม่มองหน้าอีก “เริ่มไม่แข็งแรงตอนคุณหยาอยู่ด้วยหรือเปล่าครับ” “รู้ดี” สิ้นคำ ตฤณก็ลุกพรวดจากที่นอน เดินดุ่มๆ เข้าห้องน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำเสียอย่างนั้น“ท่านประธานเป็นคนเจ้าเล่ห์ตั้งแต่เมื่