All Chapters of กลรักซาตานร้าย: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่ 22ลูคัสซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยนักบินตั้งแต่เครื่องออกมาจากภูเก็ต เนื่องจากชายหนุ่มได้ร่ำเรียนมาด้านนี้เพราะความชื่นชอบ เมื่อหมดหน้าที่เพราะเครื่องบินของเขาไต่ระดับได้แล้วนั้น จึงปล่อยให้นักบินที่หนึ่งและผู้ช่วยนักบินอีกคนที่นั่งประจำการอยู่ด้วยจัดการควบคุมเครื่องบินต่อ ส่วนเขานั้นกลับมานั่งสบายๆ บนเก้าอี้สุดหรู หยิบงานขึ้นมาอ่าน เพราะกลับไปครั้งนี้เขามีเรื่องต้องจัดการอีกมากนัก ชายหนุ่มแทบไม่ได้ขยับไปไหนเลย จึงไม่รู้ว่าตอนนี้มีแขกที่ไม่ได้รับเชิญอยู่ในเครื่องบินเขาด้วย ลูคัสนั้นนั่งหันหน้าเข้าหาห้องนอนเล็กๆ บนเครื่องบิน ก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นประตูค่อยๆ เปิดออก ไม่นานความสงสัยของเขาก็กระจ่าง เพราะตอนนี้มีหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมาจากห้อง เธอก้มหน้าก้มตาทำให้ผมยาวสีดำขลับสยาย ก่อนจะเงยหน้ายกแขนทั้งสองข้างขึ้นสูงบิดขี้เกียจพร้อมสูดอากาศเข้าปอด คงเพิ่งตื่นซึ่งเป็นอย่างที่ลูคัสคิดจริงๆ เพราะนาตาเซียเผลอหลับไปนานเลยทีเดียว พอรู้สึกตัวตื่นก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาเป็นกอง “ดีจังเลย” นาตาเซียยังคงไม่ทันสังเกตเห็นชายหนุ่ม เพราะเอาแต่ยืนหลับตาบิดขี้เกียจอย่างสบายใจอยู่ “นาเดียร์” พอได้

บทที่ 24“ซาอุ ทะ...ทำไมต้องเป็นที่นั่น” พอได้ยินชื่อว่าซาอุฯ นาตาเซียก็หน้าซีด เป้าหมายคืออิตาลีแต่สุดท้ายกลับต้องไปซาอุฯ มีแต่ตายกับตายเท่านั้นงานนี้ “เพราะฉันทำงานที่นั่น” “แล้วนายจะแวะเติมน้ำมันที่ไหน ฉันขอลง” “ไม่แวะ...ยิงยาวจากเมืองไทยถึงซาอุรวดเดียวสิบชั่วโมงนิดๆ” คำตอบของลูคัสเหมือนฟ้าผ่าลงมาใส่ตัวนาตาเซียอีกครั้ง ตกลงนี่เธอต้องนั่งเครื่องกับเขาไปจนถึงซาอุฯ เลยอย่างนั้นนะเหรอ “ฮะ!...ยิงยาว” “ใช่ สมรรถนะเครื่องบินลำนี้ทำได้ ไม่ต้องแวะเติมน้ำมันอย่างที่เธอเข้าใจ” ลูคัสยิ้มออกมา เพราะเขาทุ่มเงินซื้อเครื่องบินส่วนตัวลำนี้มามูลค่ามากกว่าพันล้านบาท เรื่องอะไรต้องเสียเวลาแวะเติมน้ำมัน “แล้วฉันจะกลับบ้านยังไง” “พอถึงซาอุแล้วเธอก็ค่อยซื้อตั๋วเครื่องบินบินต่อไปเองสิ ยายสมองทื่อ”“เอ๊ะ! นายปากเสียนี่” ทั้งสองคนสบตากัน เพียงแค่ได้มอง ลูคัสกลับอยากคว้าเธอเข้ามากอดให้แน่นอีกสักครั้ง แต่ก็อดใจไว้ไม่ทำแบบนั้น “ช่วยคิดให้ ไม่ขอบคุณแต่ปากดี ระวังจะเจอจูบ”“นายก็ระวังให้ดีจะเจอตบ คราวนี้จะเอาแบบเลือดกบปาก” “กล้าทำแบบนั้นเหรอ อย่าลืมว่าตอนนี้เธออยู่บนเครื่องบินของใคร ในนี้มีผู้ชายถึงสามค

บทที่ 26“ที่ไหนคะ” นาเดียร์เลิกคิ้วสงสัย เพราะทุกครั้งที่มาพักผ่อนยังบ้านของครอบครัวชายหนุ่ม เธอมักจะได้มาปีนเขาที่นี่เสมอ จึงนึกไม่ออกว่ามีภูเขาที่ไหนที่เธอพอจะปีนได้บ้าง “ความลับ” ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร ก่อนจะขับรถไปยังสถานที่ที่บอกว่าเป็นความลับ ไม่นานก็มาถึง แม้จะเป็นภูเขาไม่สูงมากกะคร่าวๆ ด้วยสายตาน่าจะสูงประมาณเท่าตึกหกหรือเจ็ดชั้น ลูคัสเปิดประตูก้าวลงไป ก่อนจะเดินอ้อมมาเปิดประตูให้นาเดียร์บ้าง “เคยมาที่นี่เหรอคะ” หญิงสาวก้าวลงจากรถ ก่อนจะหันมองซ้ายมองขวามองไปรอบๆ พื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่ แต่ข้างหน้าคือเนินผา “ครับ...เมื่อก่อนมาบ่อย แต่หลังๆ ไม่ค่อยได้มา” เหตุผลที่มาบ่อยเพราะใกล้ๆ เป็นพื้นที่สำหรับตั้งแคมป์นั่นเอง เมื่อก่อนถ้าอยากอยู่คนเดียว คิดอะไรเงียบๆ เขาก็จะมาพักที่นี่แทนที่จะเป็นบ้านของครอบครัว “ว้าว...ที่นี่สงบและสวยมากเลยนะ” นาเดียร์เกาะแขนชายหนุ่มแน่น แววตาเป็นประกายเพราะชอบนั่นเอง เธอสูดอากาศสดชื่นๆ ของที่นี่เข้าไปจนเต็มปอด“ชอบไหม?”

บทที่ 28 “ไม่...ผมไม่มีทางทำแบบนั้น” ลูคัสปฏิเสธคำของนาเดียร์ทันที “แต่เราจะตายทั้งคู่นะ เชือกจะรับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว”“ตายก็ช่าง แต่ผมไม่ยอมให้คุณทำแบบนั้น เก็บคัตเตอร์กลับไป” น้ำเสียงของความหวาดกลัวว่าเธอจะทำอะไรบ้าๆ เอ่ยบอก “ไม่...” นาเดียร์ปฏิเสธทันทีเหมือนกัน “นาเดียร์!” ลูคัสตะคอกด้วยหัวใจที่เจ็บปวด แต่นาเดียร์ก็ยังไม่ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกแต่อย่างใด หญิงสาวตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะเลือกช่วยชีวิตชายอันเป็นที่รัก เธอใช้คัตเตอร์ในมือตัดเชือกที่ยึดร่างเธอและเขาให้ขาดออกจากกันทันทีโดยมีสายตาของลูคัสมองอยู่ ชายหนุ่มแทบกลั้นหายใจ คราวนี้ก็เหลือเพียงมือของลูคัสเท่านั้นที่จับมือของนาเดียร์แน่นไม่ยอมปล่อย “ไม่...นาเดียร์ ไม่...” หัวใจของชายหนุ่มแทบแตกสลาย ความเจ็บปวดกลัวว่าจะเสียเธอเข้ามากุมในหัวใจ เขาทำอะไรไม่ได้เลยอย่างนั้นเหรอ ทำไมเรื่องเลวร้ายแบบนี้ต้องเกิดกับเขาและเธอ ทำไม?“ปล่อยมือฉันลูคัส” “ไม่มีทาง” ลูคัสส่า

บทที่ 30 นาตาเซียเริ่มขยับตัว เพราะรู้สึกว่าอะไรหนักๆ กอดรัดตัวเองอยู่จนรู้สึกหายใจไม่ออก หญิงสาวกะพริบตาปริบๆ ภายในห้องนอนตอนนี้มีแสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาทางหน้าต่างบานเล็ก พอตั้งสติลดอาการมึนๆ ของตัวเองได้เท่านั้น นาตาเซียก็แทบกรี๊ด เพราะตอนนี้เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดใคร หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะอ้าปากค้าง“นาย...” ใบหน้าของลูคัสอยู่ห่างจากเธอไปนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ ชายหนุ่มกำลังหลับ นาตาเซียจึงพยายามออกจากอ้อมกอดนี้ให้เร็วที่สุด หน้าตาแดงก่ำยามมองริมฝีปากของเขา ไม่รู้อีตาผู้ชายลามกนี่เข้ามานอนกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ ถือว่าเป็นเครื่องบินของตัวเองจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นน่ะเหรอ หญิงสาวค่อยๆ จับมือของลูคัสที่พาดวางบนเอวกับขาหนักๆ ที่ก่ายเธออยู่ออก กอดซะแน่นทำเหมือนเธอเป็นหมอนข้างไปได้แต่เหมือนความพยายามของเธอจะไม่เป็นผล เพราะออกแรงเท่าไหร่ ขากับแขนของชายหนุ่มก็ไม่ออกไปจากตัวเธอสักที แถมยังเพิ่มแรงกอดจนเธอแทบจะแทรกเข้าไปอยู่ในตัวเขาอยู่แล้ว นาตาเซียพยายามยกแขนกันความแนบชิดนี้ ควันออกหู กัดฟันกรอดๆ อย่างเหลืออด“นี่...ตื่นสักที ไอ้ผู้ชายลามก” นาตาเซียแหวใส่เสียงดังฟังชัดจนลูคัสสะดุ้งตื่น ชายห