Semua Bab ขวัญชีวาซาตาน: Bab 21 - Bab 30

บทที่ 21.“ใช่ครับ คุณอาต้องสัญญามาก่อน สัญญาลูกผู้ชาย” น้องเพลิงก็มองเขาด้วยแววตาจริงจัง ธีโอเกาท้ายทอยของตัวเองมองเด็กแฝดชายหญิงตรงหน้าอย่างทึ่งๆ ดูเหมือนใครๆ ก็รักขวัญชีวาไปเสียหมด...“ครับ อาสัญญาว่าจะดูแลคุณครูชีวาให้ดีที่สุด ยิ่งกว่าแก้วตาดวงใจ”“ทำมือแบบนี้ด้วย” เด็กทั้งสองทำท่าเหมือนลูกเสือปฏิญาณตน และบอกให้เขาทำตาม ธีโอทำตามเด็กๆ อย่างเสียไม่ได้แต่ในใจนั้นเขาก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะดูแลขวัญชีวาเหมือนกับดูแลชีวิตของตน...“ทำอะไรกันครับเด็กๆ” เสี่ยเพชรเดินออกมาพร้อมกับขวัญชีวาเมื่อทั้งสองคุยธุระส่วนตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วซึ่งธีโอเองก็พยายามระงับอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านหรือคิดมากที่ทั้งสองจะคุยกันตามลำพัง เพื่อให้เกียรติคนที่เป็นภรรยาและกับเจ้าของบ้านที่ก็ให้เกียรติเขาเช่นกัน“เราทำสัญญาลูกผู้ชายกันครับคุณพ่อ” น้องเพลิงบอกบิดา“อ้อ เหรอครับแล้วคุณอาว่าไง”“คุณอาธีโอยอมรับทำสัญญาค่า..” เสี่ยเพชรมองชายหนุ่มรุ่นน้องแล้วก็ต้องถอดใจเมื่อเห็นแววตาจริงจังของธีโอ ซึ่งเมื่อเห็นท่าทางของเด็กๆ ที่ดูชื่นชมธีโอด้วยแล้วหนุ่มใหญ่จำต้องเลิกหวังลมๆ แล้งๆ และเขาก็พอจะเดาได้ว่าเด็กๆ ทำสัญญาอะไรกั

บทที่ 23.ทางด้านคุณธัชที่ได้รับข่าวจากลูกชายว่าจะจัดงานฉลองสมรสก็ยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจ ในที่สุดธีโอก็ไปไหนไม่รอด เขาคิดอยู่แล้วว่าหากธีโอได้พบกับขวัญชีวาลูกชายตัวดีของตนจะต้อง หยุด.. สองปีที่ผ่านไปก็ไม่เสียเปล่า ความจริงแล้วตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้ทอดทิ้งขวัญชีวา แต่แอบช่วยเหลือเงียบๆ โดยทุกอย่างนั้นเขาได้ไหว้วานให้นายอำเภอวันชัยเป็นผู้ประสานงาน โดยให้นายอำเภอวันชัยช่วยพูดกับพ่อของชายแดนว่าให้เก็บที่ดินของไร่ดวงใจไว้และสัญญาว่าจะซื้อคืนแต่เหมือนว่าพ่อของชายแดนตั้งใจจะช่วยซื้อไร่ดวงใจไว้อยู่แล้วเขาจึงเบาใจและช่วยเหลือขวัญชีวาในด้านอื่นก็คือช่วยส่งคนไปคอยติดตามดูแลความปลอดภัยให้กับขวัญชีวาซึ่งก็คือคนงานชั่วคราวสองคนที่ขวัญชีวาจ้างไว้นั่นเอง และความเป็นไปทุกอย่างในชีวิตของขวัญชีวาจะถูกรายงานให้เขาได้รับรู้ตลอดและบางครั้งเขาก็ไปเยี่ยมเยียนเธอบ้าง แต่ช่วงหลังมานี้สุขภาพไม่ค่อยดีจึงทำได้แค่โทร.ไปถามไถ่และรับรู้ข่าวจากคนของตนและนายอำเภอวันชัยที่ก็ไปเยี่ยมเยียนขวัญชีวาอยู่เนืองๆ ตอนนี้ธีโอก็ซื้อที่คืนมาจากชายแดนแล้ว และกำลังจะจัดงานแต่งงานด้วย เป็นสิ่งที่คุณธัชปลาบปลื้มใจยิ่งนัก“

บทที่25รักแรกพบไงล่ะ เคยได้ยินไหม... เสียงหนึ่งเอ่ยตอบเขามาในใจ ธีโอคิดขณะค่อยๆ รูปซิปลงช้าๆ ผิวกายนวลเนียนสีน้ำผึ้งลอมทองดูกระจ่างใสผุดผาดน่ามอง นิ้วแกร่งเฉียดผ่านผิวเนื้อสาวโดยไม่ตั้งใจแต่เขาก็รู้สึกได้ถึงกายที่สะดุ้งน้อยๆ ของเธอ เด็กหนอเด็ก.. ชายหนุ่มคิดอย่างขบขันแกมเอ็นดูเจ้าสาวแสนไร้เดียงสาของตน การหลอกเด็กนี่มันไม่ง่ายเลย..“เอาล่ะเรียบร้อยแล้วครับ พี่อาบน้ำก่อนนะ” ธีโอตัดใจจากผิวเนื้อเนียนนุ่มและพยายามระงับความต้องการของตนอย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ไม่เคยต้องระงับความรู้สึกเช่นนี้กับหญิงสาวคนไหนมาก่อน ที่ผ่านมาเขาพบเจอแต่สาวเจนจัดและไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับสาวน้อยไม่ประสาเพราะมันทำให้เสียเวลาและอารมณ์ แม้จะเคยผ่านการหลับนอนกับสาวบริสุทธิ์มาบ้างแต่มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าประทับใจนักเพราะเขาชอบสาวที่เจนสังเวียนสวาทมากกว่าที่จะต้องมาคอยสอนหรือเอาอกเอาใจคู่นอน การนอนกับผู้หญิงสักคนสำหรับเขาคือต้องการความสนุกสุดเหวี่ยงต้องการเซ็กซ์ที่เร่าร้อนรู้ใจซึ่งกันและกัน พูดง่ายๆ ก็คือเจอหน้ากันก็พร้อมจะขึ้นเตียงได้เลยมากกว่าจะมาอ้อยอิ่งเอาใจกันแต่สำหรับขวัญชีวา เขาต้องการทั้งหมดของเธอ ไม่ว่าร่

บทที่ 27.“จะไปได้ยังไงจ๊ะเมียจ๋า เพราะผัวยังมีหนี้พนันบอลอยู่ เมียช่วยผัวหน่อยสิจ๊ะ” โรนัลโด้ติดการพนันแทบทุกชนิด โดยเฉพาะพนันบอลซึ่งเมื่อหากเขามีหนี้ นั่นหมายความว่าเธอจะต้อง ทำงาน.. เพื่อหาเงินใช้หนี้ให้เขาโดยไม่มีทางเลี่ยง เพราะโรนัลโด้ถ่ายคลิปตอนที่เริงสวาทกันไว้และยังมีทุกคลิปที่เธอนอนกับเพื่อนๆ ของเขาด้วย ซึ่งหากเธอไม่ทำตามความต้องการของเขานอกจากจะถูกตบตีแล้ว โรนัลโด้บอกว่าจะเอาคลิปนั้นไปลงในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมทำตามที่โรนัลโด้ต้องการอีกต่อไป แต่เธอจะต้องจัดการเรื่องบางอย่างเสียก่อน...“เมื่อไหร่แกจะเลิกเล่นพนันบอกห่าเหวนี่เสียที ฉันจะไม่ไหวแล้วนะเพื่อนแกแต่ละคนมีแต่คนหื่นๆ”“เอาน่า มันจ่ายงามนะ นอกจากเธอจะได้สนุกแล้วเธอจะได้กระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ด้วย เพื่อนฉันคนนี้รวยมาก เอาใจเขาดีๆ ล่ะ นี่คีย์การ์ดห้องมัน..” โรนัลโด้ยื่นคีย์การ์ดห้องพักเพื่อนของตนให้ดวงชีวันพร้อมกับบอกรายละเอียดต่างๆ ให้ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องนอนของตนดวงชีวันมองคนที่เดินเข้าไปในห้องอย่างชิงชังแล้วมองคีย์การ์ดในมืออย่างชั่งใจ ตอนนี้เธอไม่มีเงินมากพอจะหนีไปได้ เธอต้องหาเงินสักก้อนและต้อง

บทที่ 29.“อุ๊ย..” พอหันหลับมาร่างบางก็ชนเข้ากับร่างใหญ่โตของเขาอย่างจังธีโอรีบตวัดเอวบางไว้เมื่อเธอเซถลาจะล้มขวัญชีวาจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขา ใบหน้าเนียนแดงก่ำชิดอกกว้างเปลือยเปล่าสีแทนงดงามที่รกไปด้วยขนสีน้ำตาลอ่อน...“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ธีโอก้มลงพูดเบาๆ เสียงของเขาแหบพร่าอย่างน่าแปลกใจ...“อะ เอ่อ.. ปละ ปล่อยชีวาได้แล้วค่ะ ชีวาไม่เป็นอะไรแล้ว” หญิงสาวบอกเสียงสั่น ความใกล้ชิดในลักษณะที่เขาแทบไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย“ชีวาจ๋า..” ธีโอเรียกเธอเสียงนุ่มจนคนฟังแทบละลาย ใจสาวหวามไหวกายก็พลอยสั่นสะท้านไปด้วย“ขา..” ขวัญชีวาขานรับแต่ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาแต่มือแกร่งก็ค่อยๆ เชยคางมนขึ้นให้เธอมองสบตาเขา“พี่ขอคำขอบคุณจากชีวาได้ไหม..” ขวัญชีวาหลบตาคมอย่างสะเทิ้นอายเมื่อประกายตาคมพราวพรายแหวานฉ่ำ“ขะ ขอบคุณค่ะ..”“พี่อยากได้จูบหวานๆ แทนการขอบคุณได้ไหม..” ดวงตากลมเบิกกว้างแก้มใสแดงก่ำน่าหอมน่าจูบเป็นที่สุด...“ตะ แต่..”เธออยากจะบอกเขาว่าเธอจูบไม่เป็นแต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาและเรียวปากร้อนผ่าวทาบลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มที่เผยอค้างอย่างเผลอตัว...ขวัญชีวารู้สึกชาวาบไปทั้งกายทั้งย