บทที่ 27.“จะไปได้ยังไงจ๊ะเมียจ๋า เพราะผัวยังมีหนี้พนันบอลอยู่ เมียช่วยผัวหน่อยสิจ๊ะ” โรนัลโด้ติดการพนันแทบทุกชนิด โดยเฉพาะพนันบอลซึ่งเมื่อหากเขามีหนี้ นั่นหมายความว่าเธอจะต้อง ทำงาน.. เพื่อหาเงินใช้หนี้ให้เขาโดยไม่มีทางเลี่ยง เพราะโรนัลโด้ถ่ายคลิปตอนที่เริงสวาทกันไว้และยังมีทุกคลิปที่เธอนอนกับเพื่อนๆ ของเขาด้วย ซึ่งหากเธอไม่ทำตามความต้องการของเขานอกจากจะถูกตบตีแล้ว โรนัลโด้บอกว่าจะเอาคลิปนั้นไปลงในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมทำตามที่โรนัลโด้ต้องการอีกต่อไป แต่เธอจะต้องจัดการเรื่องบางอย่างเสียก่อน...“เมื่อไหร่แกจะเลิกเล่นพนันบอกห่าเหวนี่เสียที ฉันจะไม่ไหวแล้วนะเพื่อนแกแต่ละคนมีแต่คนหื่นๆ”“เอาน่า มันจ่ายงามนะ นอกจากเธอจะได้สนุกแล้วเธอจะได้กระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ด้วย เพื่อนฉันคนนี้รวยมาก เอาใจเขาดีๆ ล่ะ นี่คีย์การ์ดห้องมัน..” โรนัลโด้ยื่นคีย์การ์ดห้องพักเพื่อนของตนให้ดวงชีวันพร้อมกับบอกรายละเอียดต่างๆ ให้ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องนอนของตนดวงชีวันมองคนที่เดินเข้าไปในห้องอย่างชิงชังแล้วมองคีย์การ์ดในมืออย่างชั่งใจ ตอนนี้เธอไม่มีเงินมากพอจะหนีไปได้ เธอต้องหาเงินสักก้อนและต้อง
บทที่28.“แหม.. เจ้านายเนี่ยอารมณ์เหมือนคนวัยทองนะฮะ สงสัยไม่ได้แอ้ม..”“ยัง ยังไม่ไปไกลๆ”“เชอะ แล้วอย่ามาขอความช่วยเจมมี่เชียวนะ” ว่าแล้วเจมส์ก็สะบัดหน้าพรืดแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางแสนงอน ธีโอส่ายหน้าช้าๆ แล้วยิ้มบางๆ กับท่าทางของเจมส์ซึ่งพอทำให้เขาผ่อนคลายลงไปได้บ้าง หากอยู่ต่อหน้าคนอื่นเจมส์จะมาดขรึมพูดน้อยและเป็นมืออาชีพ แต่เมื่ออยู่กันลำพังเมื่อไหร่สาวแตกเมื่อนั้น และท่าทางจริตจะก้านก็จะยิ่งกว่าสาวๆ เสียอีก แต่เจมส์คือคนที่รู้ใจและทำงานได้ถูกใจเขาที่สุดในเรื่องการสืบหาข้อมูลต่างๆ รู้สึกรู้จริง และได้ทันใจด้วย“นั่นสินะ พ่อเลี้ยงดำเกิง เกี่ยวอะไรกับคุณดวงพรแล้ว” คำพูดของเจมส์ทำให้ธีโอต้องมองภาพของพ่อเลี้ยงดำเกิง ชายวัยห้าสิบเศษที่ยังคงดูภูมิฐานหล่อเหลาอยู่ไม่น้อยอย่างครุ่นคิด ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเจมส์เยี่ยมหน้าเข้ามาอีกครั้งด้วยท่าทางลองหน้าลอยตาจนธีโอถลึงตามอง...“มีอะไรอีกล่ะ..”“ได้ข่าวว่าเจ้านายยังไม่ได้ จุดๆๆ เจ้าสาวเลยก็เลยเอาอะไรมาให้เป็นใบเบิกทางฮ่ะ” ว่าแล้วเจมส์ก็ถือกระถางดอกไม้เข้ามา มันเป็นดอกอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จัก“นี่อะไร..”“แถ่น แทนแท้นนนน... มัน
บทที่ 29.“อุ๊ย..” พอหันหลับมาร่างบางก็ชนเข้ากับร่างใหญ่โตของเขาอย่างจังธีโอรีบตวัดเอวบางไว้เมื่อเธอเซถลาจะล้มขวัญชีวาจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขา ใบหน้าเนียนแดงก่ำชิดอกกว้างเปลือยเปล่าสีแทนงดงามที่รกไปด้วยขนสีน้ำตาลอ่อน...“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ธีโอก้มลงพูดเบาๆ เสียงของเขาแหบพร่าอย่างน่าแปลกใจ...“อะ เอ่อ.. ปละ ปล่อยชีวาได้แล้วค่ะ ชีวาไม่เป็นอะไรแล้ว” หญิงสาวบอกเสียงสั่น ความใกล้ชิดในลักษณะที่เขาแทบไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย“ชีวาจ๋า..” ธีโอเรียกเธอเสียงนุ่มจนคนฟังแทบละลาย ใจสาวหวามไหวกายก็พลอยสั่นสะท้านไปด้วย“ขา..” ขวัญชีวาขานรับแต่ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาแต่มือแกร่งก็ค่อยๆ เชยคางมนขึ้นให้เธอมองสบตาเขา“พี่ขอคำขอบคุณจากชีวาได้ไหม..” ขวัญชีวาหลบตาคมอย่างสะเทิ้นอายเมื่อประกายตาคมพราวพรายแหวานฉ่ำ“ขะ ขอบคุณค่ะ..”“พี่อยากได้จูบหวานๆ แทนการขอบคุณได้ไหม..” ดวงตากลมเบิกกว้างแก้มใสแดงก่ำน่าหอมน่าจูบเป็นที่สุด...“ตะ แต่..”เธออยากจะบอกเขาว่าเธอจูบไม่เป็นแต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาและเรียวปากร้อนผ่าวทาบลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มที่เผยอค้างอย่างเผลอตัว...ขวัญชีวารู้สึกชาวาบไปทั้งกายทั้งย
บทที่30.เรียวปากร้อนผ่าวเชยชิมอย่างถ้วนทั่วทั้งร่างงามโดยเฉพาะกลีบกายสาวอ่อนไหวหวานฉ่ำนั้นทำให้เขาหลงใหลจนไม่อยากจะถอนเรียวลิ้นออกมาเลยทีเดียว หากไม่เพราะความปวดร้าวร้อนระอุที่อัดแน่นในแก่นกายแกร่งมันเรียกร้องหาความหวานจากร่านี้เช่นกัน ธีโอค่อยๆ กดแทรกกายแกร่งเข้าสู่ร่างสาวชุ่มฉ่ำช้าๆ ความคับแคบของร่างสาวทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นทั้งยังต้องคอยหลอกล่อปลอบโยนให้หญิงสาวหลงลืมความเจ็บปวดที่กำลังพบเจออยู่ให้คลายความหวาดหวั่น... เขาไม่อยากให้เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีในครั้งแรก...“อ๊ะ อะ.. พี่ธีโอ ไม่นะ ออกไป ชีวาเจ็บ พี่ธีโอ...” ขวัญชีวาอุทานออกมาเสียงสั่นพร่าใบหน้างามแดงก่ำดวงตาหลับพริ้มมีหยาดน้ำตาซึมออกมาจนแพขนตางามงอนเปียกชุ่ม ความหวามไหวรัญจวนก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปสิ้นมีเพียงความเจ็บปวดแปลบปลาบเสมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกัน มือน้อยยันอกกว้างเปลือยเปล่าไว้ทั้งส่ายหน้าไปมามองเขาอย่างตื่นตระหนก“พี่ธีโอขา ชีวาเจ็บ..” หญิงสาวเว้าวอนอย่างน่าสงสาร“ชีวาจ๋า...เจ็บนิดเดียวคนดี ต่อไปมันจะไม่เจ็บ เชื่อพี่นะครับ..” ธีโอลูบเรือนผมยุ่งเหยิงเบาๆ แล้วเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสก่อนจะก้มลงจุมพิตเรียวปากเห่อบวมฉ
บทที่1.“คุณแม่ขาชีวันอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นแล้วก็ชุดเจ้าหญิงนั่นด้วยค่ะ” เสียงแจ๋วๆ สดใสของเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบในชุดสวยฟูฟ่องราวเจ้าหญิงร้องเรียกมารดาให้ซื้อสิ่งที่ตนต้องการให้ด้วยรอยยิ้มหวาน“ได้สิจ๊ะลูกรัก ไหนอยากได้อะไรอีกคะลูก” ดวงพร ผู้เป็นมารดายิ้มกับ ดวงชีวัน ลูกสาวแสนน่ารักของตน“ชีวันอยากได้ของเล่นเยอะๆ”“แต่ของเล่นหนูมีเยอะแล้วนะลูก”“แต่ชีวันอยากได้อีกนี่คะ ของพวกนั้นมันเก่าและน่าเบื่อแล้ว” เด็กหญิงเบ้หน้าอย่างเอาแต่ใจ“โอเคจ้ะ งั้นเราไปเลือกซื้อของเล่นใหม่กันเลย” แล้วสองแม่ลูกก็เดินเข้าไปเลือกซื้อของเล่นกันอย่างเพลิดเพลินโดยไม่สนใจเด็กหญิงอีกคนที่มาด้วยซึ่งได้แต่กอดตุ๊กตาผ้าเก่าๆ ยืนมองคนทั้งสองด้วยความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ..“คุณหนูชีวาคะ เราไปรอคุณแม่ที่รถเถอะค่ะ” นวลตอง แม่นมของเด็กหญิงพูดขึ้นเบาๆ เมื่อเห็นแววตาที่หม่นหมองของ ขวัญชีวา แฝดผู้น้องของดวงชีวันที่กำลังเพลิดเพลินอยู่กับการเลือกซื้อตุ๊กตาแสนสวยและของเล่นหลากหลายตามใจปรารถนา ในขณะที่ขวัญชีวาซึ่งอยู่ในชุดเก่าที่ดวงชีวันทิ้งแล้วยืนมองอยู่ภายนอกร้าน“ทำไมชีวาไม่ได้ของเล่นไม่ได้ชุดสวยใหม่ๆ เหมือนชีวันบ้างล่ะคะนมนวล..”
บทที่ 2“ผมไม่แต่งหรอกนะครับคุณพ่อ ผมยังใช้เวลาหนุ่มโสดไม่คุ้มเลยผมเพิ่งจะยี่สิบเก้าเท่านั้นเองนะครับ แล้วจะให้แต่งงานกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เอาไม่แต่ง..” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่แสนสมาร์ตใบหน้าหล่อเหลาชนิดที่ดารานายแบบบางคนยังต้องหลบให้บึ้งตึง ดวงตาคมใหญ่สีเทาเข้มขุ่นมัวด้วยความไม่พอใจ แล้วเมินหน้าหนีผู้เป็นพ่อซึ่งมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของลูกชายคนเดียว จมูกโด่งสวยเป็นสันงดงามรับกับเรียวปากหยักได้รูปสีแดงฉ่ำราวเรียวปากหญิงสาวเม้มสนิทไรเคราเขียวจางๆ ล้อมรอบใบหน้าเรียวของ ธีโอ ธราดล แอนเดอร์สัน นั้นทำให้ใบหน้าคมวาวหวานทรงเสน่ห์มากขึ้น และนี่ล่ะที่ทำให้คุณ ธัช ธีรเดช แอนเดอร์สัน รู้สึกกลุ้มใจที่มีหญิงสาวมากมายมาเกี่ยวพันลูกชายของตนและหญิงสาวบางคนก็เหลือรับจนเขาคิดอยากจะจับลูกชายมัดไว้กับพันธะทางใดทางหนึ่ง“ก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าสมบัติของฉันเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ฉันจะยกให้ว่าที่เมียของแกไป.. เอาล่ะหมดธุระแล้วก็ออกไปได้ฉันจะพักผ่อน” คุณธัชบอกลูกชายพลางผายมือไปที่ประตูห้องทำงานของตน“คุณพ่อ..” ผู้เป็นลูกเสียงสูงหน้าตึงทันที“ฉันไม่ยอมยกสมบัติของฉันให้พวกผู้หญิงของแกผลาญหรอกนะ รวมถึงแกด้วย ถึงแกจะ
บทที่3.ธีโอไม่เคยโทรศัพท์หาหญิงสาวคนไหนที่เขาควงด้วยตัวเองและไม่เคยให้เบอร์ส่วนตัวกับใคร ดังนั้นเจมส์จึงเป็นทนายต้นหอหรือไม่ก็เลขาส่วนตัวของเจ้านายหนุ่มไปด้วย เพราะไม่ว่าหญิงสาวคนไหนอยากจะโทร. หาธีโอ ทุกนางจะต้องโทรศัพท์เข้ามาที่เครื่องของเขาซึ่งธีโอมีไว้เฉพาะสาวๆ แต่ไม่เคยได้รับหรือโทร. เองเลยสักครั้ง ธีโอจะรับสายต่อจากเจมส์ก็เมื่อเขาให้ความสนใจเจ้าหล่อนคนนั้นจริงๆ เท่านั้น ซึ่งหากเจมส์พยักหน้าว่าคนนี้ใช้ได้ธีโอจึงจะรับ เจมส์เปรียบเสมือนเครื่องแสกนหญิงสาวให้เจ้านายชั้นดีเลยทีเดียว แต่เจมส์ไม่นิยมชมชอบหญิงสาวแต่พิสมัยชายหนุ่มมากกว่า“งานเข้าเจมส์ตลอดเลยนะฮะ เห้อ... เกิดเป็นเกย์คอยสแกนชะนีเนี่ย มันลำบากเหมือนกันนะฮะ..” เมื่ออยู่คนเดียวเจมส์ก็ออกอาการท่าทาง ค้อนลมค้อนฟ้าอยู่คนเดียวก่อนจะเดินไปยังลิฟต์ผู้บริหารเพื่อออกรับหน้าแทนเจ้านาย...“ทำไมต้องเป็นชีวันด้วยล่ะคะ คุณแม่ก็รู้ว่าชีวันมีคนรักอยู่แล้วและเขาก็รวยไม่แพ้อีตาธัชเสี่ยแก่อะไรนั่นด้วย” หญิงสาวซึ่งมีใบหน้าสวยจัดชนิดหาตัวจับยากเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจเมื่อคุณดวงพรมารดาบอกเธอเกี่ยวกับการแต่งงานที่จะมีขึ้นในสัปดาห์หน้า...“โธ่.. ลูกขา
บทที่4.“เดือนนี้ชีวาคงไม่มีเงินจ้างคนงานเกินกว่าสิบคน ไหนจะคุณแม่กับคุณพี่อีก” ขวัญชีวาถอนหายใจเบาๆคุณดวงพรสั่งให้ขวัญชีวาเรียกพี่สาวฝาแฝดของตนว่า คุณพี่ เสมอและห้ามเรียกชื่อเล่นของดวงชีวันอีกด้วยขวัญชีวาจะต้องเทิดทูนราวกับว่าดวงชีวันเป็นเจ้าหญิงส่วนตัวเธอคือสาวใช้ผู้ต่ำต้อย แต่ขวัญชีวาก็ไม่เคยโต้แย้งหรือคัดค้านคำสั่งของคุณดวงพรเลยไม่ว่าผู้เป็นแม่จะให้ทำอะไรขวัญชีวาก็เต็มใจทำให้ด้วยอยากเอาใจผู้เป็นแม่และลึกๆ แล้วหญิงสาวคิดว่าหากตนตามใจแม่แล้ว แม่ก็อาจจะรักเธอเหมือนกับที่รักพี่สาวนั่นเอง“คุณหนูขาดอีกเท่าไหร่คะ เดี๋ยวนมจะช่วยอีกแรง”“อย่าเลยค่ะ แค่นมนวลเลี้ยงดู ดูแลเอาใจใส่ชีวามาตั้งแต่จำความได้ชีวาก็ทดแทนพระคุณไม่หวาดไม่ไหวแล้วค่ะ” หญิงสาวยิ้มกว้างให้ผู้เป็นแม่นม ร่างบอบบางที่บางจนแทบจะปลิวลมเข้ามาสวมกอดนวลตองไว้ใบหน้าเรียวเล็กที่ประกอบด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มซบลงกับอกนุ่มที่เต็มไปด้วยไออุ่นของแม่นมตนอย่างออดอ้อนและเพื่อแสวงหาความอบอุ่นอิ่มเอมใจที่ขวัญชีวาไม่เคยได้รับจากแม่ที่แท้จริงเลยสักครั้ง“คุณหนูไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ค่ะ ให้พวกเขาลำบากเสียบ้างจะได้รู้ว่าเงินมันหายากแค่ไหน”
บทที่30.เรียวปากร้อนผ่าวเชยชิมอย่างถ้วนทั่วทั้งร่างงามโดยเฉพาะกลีบกายสาวอ่อนไหวหวานฉ่ำนั้นทำให้เขาหลงใหลจนไม่อยากจะถอนเรียวลิ้นออกมาเลยทีเดียว หากไม่เพราะความปวดร้าวร้อนระอุที่อัดแน่นในแก่นกายแกร่งมันเรียกร้องหาความหวานจากร่านี้เช่นกัน ธีโอค่อยๆ กดแทรกกายแกร่งเข้าสู่ร่างสาวชุ่มฉ่ำช้าๆ ความคับแคบของร่างสาวทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นทั้งยังต้องคอยหลอกล่อปลอบโยนให้หญิงสาวหลงลืมความเจ็บปวดที่กำลังพบเจออยู่ให้คลายความหวาดหวั่น... เขาไม่อยากให้เธอมีความทรงจำที่ไม่ดีในครั้งแรก...“อ๊ะ อะ.. พี่ธีโอ ไม่นะ ออกไป ชีวาเจ็บ พี่ธีโอ...” ขวัญชีวาอุทานออกมาเสียงสั่นพร่าใบหน้างามแดงก่ำดวงตาหลับพริ้มมีหยาดน้ำตาซึมออกมาจนแพขนตางามงอนเปียกชุ่ม ความหวามไหวรัญจวนก่อนหน้านี้อันตรธานหายไปสิ้นมีเพียงความเจ็บปวดแปลบปลาบเสมือนร่างจะฉีกขาดออกจากกัน มือน้อยยันอกกว้างเปลือยเปล่าไว้ทั้งส่ายหน้าไปมามองเขาอย่างตื่นตระหนก“พี่ธีโอขา ชีวาเจ็บ..” หญิงสาวเว้าวอนอย่างน่าสงสาร“ชีวาจ๋า...เจ็บนิดเดียวคนดี ต่อไปมันจะไม่เจ็บ เชื่อพี่นะครับ..” ธีโอลูบเรือนผมยุ่งเหยิงเบาๆ แล้วเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสก่อนจะก้มลงจุมพิตเรียวปากเห่อบวมฉ
บทที่ 29.“อุ๊ย..” พอหันหลับมาร่างบางก็ชนเข้ากับร่างใหญ่โตของเขาอย่างจังธีโอรีบตวัดเอวบางไว้เมื่อเธอเซถลาจะล้มขวัญชีวาจึงตกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของเขา ใบหน้าเนียนแดงก่ำชิดอกกว้างเปลือยเปล่าสีแทนงดงามที่รกไปด้วยขนสีน้ำตาลอ่อน...“เกือบไปแล้วไหมล่ะ” ธีโอก้มลงพูดเบาๆ เสียงของเขาแหบพร่าอย่างน่าแปลกใจ...“อะ เอ่อ.. ปละ ปล่อยชีวาได้แล้วค่ะ ชีวาไม่เป็นอะไรแล้ว” หญิงสาวบอกเสียงสั่น ความใกล้ชิดในลักษณะที่เขาแทบไม่มีอะไรปกปิดร่างกาย“ชีวาจ๋า..” ธีโอเรียกเธอเสียงนุ่มจนคนฟังแทบละลาย ใจสาวหวามไหวกายก็พลอยสั่นสะท้านไปด้วย“ขา..” ขวัญชีวาขานรับแต่ไม่กล้าเงยหน้ามองสบตาแต่มือแกร่งก็ค่อยๆ เชยคางมนขึ้นให้เธอมองสบตาเขา“พี่ขอคำขอบคุณจากชีวาได้ไหม..” ขวัญชีวาหลบตาคมอย่างสะเทิ้นอายเมื่อประกายตาคมพราวพรายแหวานฉ่ำ“ขะ ขอบคุณค่ะ..”“พี่อยากได้จูบหวานๆ แทนการขอบคุณได้ไหม..” ดวงตากลมเบิกกว้างแก้มใสแดงก่ำน่าหอมน่าจูบเป็นที่สุด...“ตะ แต่..”เธออยากจะบอกเขาว่าเธอจูบไม่เป็นแต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาและเรียวปากร้อนผ่าวทาบลงบนกลีบปากนุ่มนิ่มที่เผยอค้างอย่างเผลอตัว...ขวัญชีวารู้สึกชาวาบไปทั้งกายทั้งย
บทที่28.“แหม.. เจ้านายเนี่ยอารมณ์เหมือนคนวัยทองนะฮะ สงสัยไม่ได้แอ้ม..”“ยัง ยังไม่ไปไกลๆ”“เชอะ แล้วอย่ามาขอความช่วยเจมมี่เชียวนะ” ว่าแล้วเจมส์ก็สะบัดหน้าพรืดแล้วเดินออกไปด้วยท่าทางแสนงอน ธีโอส่ายหน้าช้าๆ แล้วยิ้มบางๆ กับท่าทางของเจมส์ซึ่งพอทำให้เขาผ่อนคลายลงไปได้บ้าง หากอยู่ต่อหน้าคนอื่นเจมส์จะมาดขรึมพูดน้อยและเป็นมืออาชีพ แต่เมื่ออยู่กันลำพังเมื่อไหร่สาวแตกเมื่อนั้น และท่าทางจริตจะก้านก็จะยิ่งกว่าสาวๆ เสียอีก แต่เจมส์คือคนที่รู้ใจและทำงานได้ถูกใจเขาที่สุดในเรื่องการสืบหาข้อมูลต่างๆ รู้สึกรู้จริง และได้ทันใจด้วย“นั่นสินะ พ่อเลี้ยงดำเกิง เกี่ยวอะไรกับคุณดวงพรแล้ว” คำพูดของเจมส์ทำให้ธีโอต้องมองภาพของพ่อเลี้ยงดำเกิง ชายวัยห้าสิบเศษที่ยังคงดูภูมิฐานหล่อเหลาอยู่ไม่น้อยอย่างครุ่นคิด ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูเบาๆ พร้อมกับเจมส์เยี่ยมหน้าเข้ามาอีกครั้งด้วยท่าทางลองหน้าลอยตาจนธีโอถลึงตามอง...“มีอะไรอีกล่ะ..”“ได้ข่าวว่าเจ้านายยังไม่ได้ จุดๆๆ เจ้าสาวเลยก็เลยเอาอะไรมาให้เป็นใบเบิกทางฮ่ะ” ว่าแล้วเจมส์ก็ถือกระถางดอกไม้เข้ามา มันเป็นดอกอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จัก“นี่อะไร..”“แถ่น แทนแท้นนนน... มัน
บทที่ 27.“จะไปได้ยังไงจ๊ะเมียจ๋า เพราะผัวยังมีหนี้พนันบอลอยู่ เมียช่วยผัวหน่อยสิจ๊ะ” โรนัลโด้ติดการพนันแทบทุกชนิด โดยเฉพาะพนันบอลซึ่งเมื่อหากเขามีหนี้ นั่นหมายความว่าเธอจะต้อง ทำงาน.. เพื่อหาเงินใช้หนี้ให้เขาโดยไม่มีทางเลี่ยง เพราะโรนัลโด้ถ่ายคลิปตอนที่เริงสวาทกันไว้และยังมีทุกคลิปที่เธอนอนกับเพื่อนๆ ของเขาด้วย ซึ่งหากเธอไม่ทำตามความต้องการของเขานอกจากจะถูกตบตีแล้ว โรนัลโด้บอกว่าจะเอาคลิปนั้นไปลงในอินเทอร์เน็ตอีกด้วย แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมทำตามที่โรนัลโด้ต้องการอีกต่อไป แต่เธอจะต้องจัดการเรื่องบางอย่างเสียก่อน...“เมื่อไหร่แกจะเลิกเล่นพนันบอกห่าเหวนี่เสียที ฉันจะไม่ไหวแล้วนะเพื่อนแกแต่ละคนมีแต่คนหื่นๆ”“เอาน่า มันจ่ายงามนะ นอกจากเธอจะได้สนุกแล้วเธอจะได้กระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ด้วย เพื่อนฉันคนนี้รวยมาก เอาใจเขาดีๆ ล่ะ นี่คีย์การ์ดห้องมัน..” โรนัลโด้ยื่นคีย์การ์ดห้องพักเพื่อนของตนให้ดวงชีวันพร้อมกับบอกรายละเอียดต่างๆ ให้ก่อนจะเดินโซเซเข้าไปในห้องนอนของตนดวงชีวันมองคนที่เดินเข้าไปในห้องอย่างชิงชังแล้วมองคีย์การ์ดในมืออย่างชั่งใจ ตอนนี้เธอไม่มีเงินมากพอจะหนีไปได้ เธอต้องหาเงินสักก้อนและต้อง
บทที่ 26.“ไอ้บ้าเอ๊ย ไม่เคยแอบหอมแก้มสาวคนไหนเลยนะเนี่ย...” ชายหนุ่มยิ้มกับตัวเองอย่างขบขันแต่หัวใจหนุ่มพองโตเต็มไปด้วยความสุขก่อนจะค่อยๆ ขยับมานอนซ้อนแผ่นหลังบางและโอบกอดเธอหลวมๆ แล้วหลับไปในที่สุด...ทางด้านคนที่ทิ้งภาระทุกอย่างให้ขวัญชีวาแบกรับมาเสวยสุขกันสองคนถึงสองปี แต่บัดนี้ดวงชีวันกับคุณดวงพรกำลังจนตรอกและกำลังฉุนเฉียวเมื่อเห็นข่าวการแต่งงานของน้องสาวฝาแฝดของตนและที่ทำให้เธอต้องกราดเกรี้ยวหนักก็คือ เจ้าบ่าว..“มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงคะคุณแม่” ดวงชีวันยื่นสมาร์ตโฟนเครื่องหรูให้มารดาดูรูปภาพบ่าวสาวที่ยิ้มให้กล้องอย่างชื่นมื่น ใบหน้าสวยซีดเซียวเต็มไปด้วยความฉุนเฉียว“ไหนอะไรหรือชีวัน”“นี่ไงคะ นังชีวามันได้แต่งงานกับผู้ชายคนนี้ได้ยังไง ไหนคุณแม่บอกว่าเป็นเพื่อนคุณพ่อ ทำไมคุณแม่ไม่บอกว่าเป็นคุณลุงธัช ชีวาก็นึกว่าเพื่อนคนอื่นของคุณพ่อ” แน่นอนว่าเธอเคยเห็นคุณธัชและเพื่อนของบิดาคนอื่นๆ แต่ไม่ได้สนใจอะไรมากนักประสาเด็ก และบางครั้งที่คุณธัชมาที่ไร่เธอก็ไม่ค่อยได้สนใจเพราะมารดามักพาเธอเข้าเมืองไปเที่ยวซื้อของมากกว่า และเพื่อนของบิดาสวนใหญ่ที่เธอเคยเห็นก็คือนักธุรกิจแก่ๆ อ้วนๆ บางคนก็หน้า
บทที่25รักแรกพบไงล่ะ เคยได้ยินไหม... เสียงหนึ่งเอ่ยตอบเขามาในใจ ธีโอคิดขณะค่อยๆ รูปซิปลงช้าๆ ผิวกายนวลเนียนสีน้ำผึ้งลอมทองดูกระจ่างใสผุดผาดน่ามอง นิ้วแกร่งเฉียดผ่านผิวเนื้อสาวโดยไม่ตั้งใจแต่เขาก็รู้สึกได้ถึงกายที่สะดุ้งน้อยๆ ของเธอ เด็กหนอเด็ก.. ชายหนุ่มคิดอย่างขบขันแกมเอ็นดูเจ้าสาวแสนไร้เดียงสาของตน การหลอกเด็กนี่มันไม่ง่ายเลย..“เอาล่ะเรียบร้อยแล้วครับ พี่อาบน้ำก่อนนะ” ธีโอตัดใจจากผิวเนื้อเนียนนุ่มและพยายามระงับความต้องการของตนอย่างสุดความสามารถ ทั้งที่ไม่เคยต้องระงับความรู้สึกเช่นนี้กับหญิงสาวคนไหนมาก่อน ที่ผ่านมาเขาพบเจอแต่สาวเจนจัดและไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวกับสาวน้อยไม่ประสาเพราะมันทำให้เสียเวลาและอารมณ์ แม้จะเคยผ่านการหลับนอนกับสาวบริสุทธิ์มาบ้างแต่มันไม่ใช่ประสบการณ์ที่น่าประทับใจนักเพราะเขาชอบสาวที่เจนสังเวียนสวาทมากกว่าที่จะต้องมาคอยสอนหรือเอาอกเอาใจคู่นอน การนอนกับผู้หญิงสักคนสำหรับเขาคือต้องการความสนุกสุดเหวี่ยงต้องการเซ็กซ์ที่เร่าร้อนรู้ใจซึ่งกันและกัน พูดง่ายๆ ก็คือเจอหน้ากันก็พร้อมจะขึ้นเตียงได้เลยมากกว่าจะมาอ้อยอิ่งเอาใจกันแต่สำหรับขวัญชีวา เขาต้องการทั้งหมดของเธอ ไม่ว่าร่
บทที่24. “ไอ้พี่แดนคนร้ายกาจ ฮึ่มมม คิดว่าจะเอาชนะริสาได้เหรอ ไม่มีทางงงงงง...” นริสาอยากจะกรีดร้องออกมาเสียนักแต่กลัวคนในงานจะแตกตื่นจึงได้แต่จ้องมองไปยังคนที่หันมามองสบตากับเธอพร้อมชูโทรศัพท์โบกไปมาทั้งยิ้มยียวนอย่างเป็นต่อ หากวันนั้นไม่ได้รู้สึกเพลียมากจนเหมือนจะไม่สบายเธอก็คงไม่ได้กินยาพาราและยาแก้แพ้ไปก่อนที่ธีโอจะมาที่บ้านซึ่งเธอก็อาสาจะพาเขามาพบชายแดน และระหว่างที่รอธีโอกับชายแดนคุยกันก็นานมากเธอจึงหลับสนิทเพราะฤทธิ์ยา จึงเปิดโอกาสให้ชายแดนกลั่นแกล้งได้ซ้ำยังมีรูปหลุดเด็ดๆ ของเธอไว้ข่มเธออีกด้วย แต่เธอจะไม่มีวันยอมแพ้ชายแดนแน่ๆ เรื่องนี้เธอจะต้องเอาคืนให้ชายแดนไปไม่เป็นเลยทีเดียว... นริสาคิดในใจอย่างขุ่นเคืองได้แต่ทำปากขมุบขมิบต่อว่าชายหนุ่มที่ยิ้มยียวนมาให้ตนอยู่ในใจ“ขอให้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะลูกนะ มีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน เอ็นดูน้องดูแลน้องให้ดีเท่าชีวิตของแกนะธีโอเพราะผู้หญิงอย่างหนูชีวาไม่มีอีกแล้ว ส่วนหนูชีวาก็พยายามอดทนกับนิสัยแย่ๆ ของพี่เขาหน่อย แม้มันจะนิสัยแย่บ้างแต่พี่เขาก็จะเป็นสามีที่ของชีวาและพ่อที่ดีของลูกๆ ได้ หมดทุกข์หมดโศกเสียทีนะลูกนะ..” คุณธัชให้พรบ่
บทที่ 23.ทางด้านคุณธัชที่ได้รับข่าวจากลูกชายว่าจะจัดงานฉลองสมรสก็ยิ้มกว้างด้วยความภาคภูมิใจ ในที่สุดธีโอก็ไปไหนไม่รอด เขาคิดอยู่แล้วว่าหากธีโอได้พบกับขวัญชีวาลูกชายตัวดีของตนจะต้อง หยุด.. สองปีที่ผ่านไปก็ไม่เสียเปล่า ความจริงแล้วตลอดสองปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้ทอดทิ้งขวัญชีวา แต่แอบช่วยเหลือเงียบๆ โดยทุกอย่างนั้นเขาได้ไหว้วานให้นายอำเภอวันชัยเป็นผู้ประสานงาน โดยให้นายอำเภอวันชัยช่วยพูดกับพ่อของชายแดนว่าให้เก็บที่ดินของไร่ดวงใจไว้และสัญญาว่าจะซื้อคืนแต่เหมือนว่าพ่อของชายแดนตั้งใจจะช่วยซื้อไร่ดวงใจไว้อยู่แล้วเขาจึงเบาใจและช่วยเหลือขวัญชีวาในด้านอื่นก็คือช่วยส่งคนไปคอยติดตามดูแลความปลอดภัยให้กับขวัญชีวาซึ่งก็คือคนงานชั่วคราวสองคนที่ขวัญชีวาจ้างไว้นั่นเอง และความเป็นไปทุกอย่างในชีวิตของขวัญชีวาจะถูกรายงานให้เขาได้รับรู้ตลอดและบางครั้งเขาก็ไปเยี่ยมเยียนเธอบ้าง แต่ช่วงหลังมานี้สุขภาพไม่ค่อยดีจึงทำได้แค่โทร.ไปถามไถ่และรับรู้ข่าวจากคนของตนและนายอำเภอวันชัยที่ก็ไปเยี่ยมเยียนขวัญชีวาอยู่เนืองๆ ตอนนี้ธีโอก็ซื้อที่คืนมาจากชายแดนแล้ว และกำลังจะจัดงานแต่งงานด้วย เป็นสิ่งที่คุณธัชปลาบปลื้มใจยิ่งนัก“
บทที่ 22.ทุกอย่างในชีวิตของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วจนขวัญชีวาแทบตั้งตัวไม่ติดเพราะหลังจากที่สามีตัวจริงเสียงจริงเข้ามาในชีวิต ในไร่ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย มีคนงานเพิ่มขึ้นนับสิบคนในระยะเวลาเพียงสามวันที่ธีโอมา ซ้ำเมื่อกลับมาถึงบ้านเธอก็ได้พบกับเจมส์ซึ่งเป็นเลขาของเขา แล้วเจมส์กับพี่ต้อยพี่ติ่งและนมนวลก็เข้าขากันได้เป็นอย่างดีซ้ำยังพากันจัดแจงเปลี่ยนตกแต่งพื้นที่ในบ้านของเธออย่างงดงามสวยหรูเหมือนจะมีงานอะไรสักอย่างเกิดขึ้น ยังไม่เพียงเท่านั้น มีชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งเดินมาหาเธอแล้วแนะนำตัวว่ามาจากร้านเสื้อชื่อดังจากกรุงเทพฯ พร้อมทั้งนำชุดแต่งงานมาให้เธอเลือก ช่างแต่งหน้าทำผมก็มาพร้อม...“นี่มันอะไรกันคะ” ขวัญชีวาหันมามองคนที่ยืนทำทองไม่รู้ร้อนข้างๆ“ก็พี่จะจัดงานฉลองสมรสของเราไงล่ะ ทุกๆ คนจะได้รู้ว่าเราเป็นอะไรกัน”“แต่ชีวาไม่ต้องการ เรา.. ไม่ควรทำให้มันเอิกเกริก เราควรจะอยู่แบบเดิม” ขวัญชีวาแย้งเพราะไม่ต้องการจะประกาศให้ใครรู้หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ การแต่งงานที่มีระยะเวลาเพียงห้าปีหากสิ้นสุดสัญญาแล้วเธอก็ไม่อยากจะให้ใครๆ รู้ว่าตนเป็นม่ายหรือเป็นขี้ปากใคร อยู่แบบเดิมเมื่อหย่ากัน