All Chapters of แค่ FWB ทำไมต้องรัก: Chapter 31 - Chapter 40

มือของไทเกอร์กำลังลูบไปตามแผ่นหลังแข็งแรงของเลโอขณะที่พวกเขานั่งดูภาพยนตร์ด้วยกันในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮาส์ เป็นการสัมผัสที่ดูเหมือนธรรมชาติกว่าทุกครั้ง แต่ในใจของไทเกอร์กลับเต็มไปด้วยความโกลาหลเขาไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกของตัวเองได้อย่างชัดเจน นี่มันเกินกว่าสิ่งที่ตกลงกันไว้ตอนแรก แค่ FWB ความสัมพันธ์ไร้พันธะที่เอาไว้เติมเต็มความต้องการทางร่างกาย แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันกลับซับซ้อนขึ้น ทุกครั้งที่เลโอยิ้ม ทุกครั้งที่เขาแค่ขยับตัว หรือแม้แต่ช่วงเวลาที่นั่งเงียบๆ ด้วยกัน"คิดอะไรอยู่?" เสียงของเลโอดึงไทเกอร์กลับมาจากภวังค์ความคิด"ไม่มีอะไร" ไทเกอร์ตอบเรียบๆ ตาจดจ้องไปที่จอโทรทัศน์ แสร้งทำเป็นสนใจหนังที่ฉายอยู่ แต่ความจริงแล้วเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ากำลังดูเรื่องอะไร"แค่เหนื่อยนิดหน่อย"เลโอพยักหน้า แต่ไทเกอร์สังเกตเห็นประกายความสงสัยในดวงตาของอีกฝ่าย ไม่มีใครรู้จักเขาดีเท่าเลโอ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ไทเกอร์กลัวบรรยากาศในห้องนั่งเล่นเงียบงันอีกครั้ง มีเพียงเสียงจากภาพยนตร์ที่กำลังฉายอยู่ ไทเกอร์รู้สึกอึดอัดกับความเงียบนี้ หัวใจของเขาเริ่มเต้นแรงขึ้นเมื่อเขารู้สึกว่ามือของเลโอวางท

แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างบานใหญ่ของเพนท์เฮาส์ ทำให้เลโอค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เขารู้สึกถึงความอบอุ่นของร่างกายอีกคนที่นอนเคียงข้าง แขนแข็งแรงของไทเกอร์ยังคงโอบกอดเขาอยู่ เหมือนกับตอนที่พวกเขาหลับไปเมื่อคืนเลโอขยับตัวเบาๆ พยายามไม่ปลุกไทเกอร์ แต่อีกฝ่ายก็ลืมตาขึ้นมาอยู่ดี"อรุณสวัสดิ์" ไทเกอร์กระซิบ เสียงยังแหบพร่าจากการตื่นนอน รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า"อรุณสวัสดิ์" เลโอตอบ ก่อนจะยกมือขึ้นปัดผมที่ปรกหน้าของไทเกอร์ออก"หลับสบายมั้ย?""อืม สบายมาก มึงล่ะ?" ไทเกอร์ตอบ ก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของเลโอเบาๆ"สบายสุดๆ" เลโอตอบพร้อมรอยยิ้ม "นอนกับมึงดีจัง อุ่น""พูดแบบนี้กูจะนอนกับมึงทุกคืนเลยนะ" ไทเกอร์หัวเราะเบาๆ"ก็ดีนี่" เลโอตอบเสียงเบา สายตาจ้องมองไทเกอร์อย่างมีความหมายทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง ก่อนที่ไทเกอร์จะโน้มตัวลงมาจูบริมฝีปากของเลโออย่างอ่อนโยน จูบเช้านี้ช่างแตกต่างจากความรุนแรงในคืนก่อนวันเกิด มันเต็มไปด้วยความอ่อนหวานและความรู้สึกลึกซึ้ง มือของไทเกอร์ลูบใบหน้าของเลโออย่างทะนุถนอม"วันนี้กูอยากทำอะไรให้มึงบ้าง" ไทเกอร์ลุกขึ้นจากเตียงเขาสวมกางเกงขาสั้นที่วางอยู่ข้างเตี

แรงผลักของเลโอทำให้ไทเกอร์เสียหลักล้มลงบนเตียงขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้อง VIP ไฟในห้องสลัวแสงสีแดงอมม่วง เสียงเพลงจากชั้นล่างดังแผ่วๆ ลอดเข้ามา สร้างบรรยากาศที่ทั้งลึกลับและร้อนแรง"เลโอ! เดี๋ยวก่อน!" ไทเกอร์พยายามลุกขึ้น แต่เลโอก้าวเข้ามาทันที ยันไหล่เขาให้นอนลงบนเตียงอีกครั้ง"มึงเคยรู้ไหมว่าที่กูอยู่ใต้มึงกูแค่ยอมมึงเท่านั้นเอง " เลโอกระซิบ ใบหน้าเขาเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว"เลโอ มึงเมา..." ไทเกอร์พยายามพูด เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของเลโอ แต่ดวงตาของเขากลับคมชัดและรู้ตัวเต็มที่"กูไม่ได้เมา" เลโอพูดเสียงต่ำ มือขวาจับใบหน้าของไทเกอร์ไว้แน่น "กูรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไร" ไม่รอให้ไทเกอร์ตอบ เลโอประกบริมฝีปากลงบนริมฝีปากของไทเกอร์อย่างรุนแรง จูบของเขาร้อนแรงและเร่าร้อน แตกต่างจากทุกครั้งที่ผ่านมา ที่เขามักจะเป็นฝ่ายยอมให้ไทเกอร์นำครั้งนี้เลโอเป็นฝ่ายบดขยี้ริมฝีปาก ลิ้นของเขาบุกรุกเข้าไปในปากของไทเกอร์อย่างไร้ความปราณี ดูดดื่มรสชาติทุกอณูในโพรงปาก ไทเกอร์ตกใจกับความเปลี่ยนแปลงของเลโอ พยายามผลักออก แต่เลโอจับข้อมือทั้งสองข้างของเขาไว้เหนือศีรษะ"มึงทำอะไรวะ?" ไทเก

ไทเกอร์ยืนมองท้องฟ้าสีเทาผ่านกระจกของเพนท์เฮาส์หรูที่ครั้งหนึ่งเคยมีเสียงหัวเราะของสองคน ฝนเริ่มโปรยปรายเม็ดเล็กๆ เหมือนฟ้ากำลังร้องไห้แทนหัวใจของเขา สามสัปดาห์แล้วที่เลโอหายไป ไทเกอร์ส่งข้อความหาเขาวันละหลายครั้ง โทรจนสายเกือบขาด แต่ไม่มีการตอบรับใดๆ"ไอ้ห่า...ไอ้โง่" ไทเกอร์สบถตัวเองเบาๆ ก่อนจะยกแก้ววิสกี้ขึ้นดื่มอึกใหญ่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วห้องทำให้จิตใจของเขาเหมือนถูกบีบรัด แม้เพนท์เฮาส์จะกว้างใหญ่และหรูหรา แต่ทุกซอกทุกมุมล้วนมีเงาของเลโอซ่อนอยู่ ไม่ว่าจะเป็นโซฟาตัวโปรดที่เลโอชอบนั่งอ่านหนังสือ โต๊ะทำงานที่พวกเขาเคยมีความสัมพันธ์อันเร่าร้อน หรือแม้แต่ถ้วยกาแฟที่เลโอใช้เป็นประจำซึ่งยังวางอยู่บนชั้นในครัว ราวกับรอให้เจ้าของกลับมามาร์คพยายามชวนเขาออกไปเที่ยว พยายามปลอบใจว่าเขาควรปล่อยวาง แต่ไทเกอร์ไม่ฟัง เขายังคงยึดติดกับความทรงจำและหวังว่าวันหนึ่งเลโอจะกลับมา หรืออย่างน้อยก็ให้โอกาสเขาได้พูดคำว่า "ขอโทษ" แค่ครั้งเดียวไทเกอร์หมุนสร้อยคอรูปเสือที่เลโอเคยให้เป็นของขวัญวันเกิดไปมาระหว่างนิ้ว คำว่า "Forever Yours" ที่สลักอยู่ด้านหลังเหมือนเป็นการเยาะเย้ยความรู้สึกของเขาในตอนนี้ ช

ความพลุกพล่านของคาเฟ่ในย่านธุรกิจกลางกรุงเทพฯ ช่วงบ่ายวันศุกร์ทำให้ไทเกอร์ต้องพยายามหาที่นั่งติดหน้าต่างที่มาร์คบอกว่าจองไว้แล้ว เขามองหารอบๆ จนเห็นมาร์คโบกมือเรียกจากมุมหนึ่งของร้าน ไทเกอร์เดินตรงไปที่โต๊ะ มาร์คลุกขึ้นคว้ามือเขามาจับ แล้วโอบไหล่ทักทาย"สวัสดีไอ้อดีตหนุ่มสุดฮอต ตอนนี้กลายเป็นเจ้าของบริษัทหนุ่มสุดเคร่งเครียดไปแล้ว" มาร์คทักทายเพื่อสนิทแล้วหัวเราะ"กูไม่ได้เครียดขนาดนั้น แล้วมึงล่ะ งานคุณมึงเป็นไงบ้าง? คดีเยอะรึเปล่า?" ไทเกอร์ยิ้มบางๆ เขาทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามเพื่อนสนิท"ก็โอเค" มาร์คยักไหล่ "แต่วันนี้กูไม่อยากคุยเรื่องงาน นานแล้วที่เราไม่ได้คุยกันแบบจริงจัง ยกเว้นในห้องประชุมเรื่องบริษัทมึงจ้างบริษัทกูเป็นที่ปรึกษากฎหมาย"พนักงานเดินมารับออเดอร์ ไทเกอร์สั่งกาแฟดำร้อน ส่วนมาร์คสั่งลาเต้เย็นและเค้กช็อกโกแลต"แล้วนี่มึงนัดกูมาเพื่อ...?" ไทเกอร์ถามเมื่อพนักงานเดินจากไป"คุยเรื่องเก่าๆ บ้าง" มาร์คชะโงกหน้ามาใกล้ขึ้น "กูเพิ่งเจอพีทเมื่อวาน จำได้ใช่มั้ย? เพื่อนร่วมห้องของเลโอไง" ดวงตาของไทเกอร์วาบขึ้นทันที ใบหน้าที่เคยนิ่งเฉยเมื่อครู่ตึงเครียดขึ้นในทันที "อืม... จ