All Chapters of อดีตหมาเด็กของเมธาวี: Chapter 31 - Chapter 40

“ในเมื่อส่งไปเป็นเด็กเสี่ยไม่ได้ ก็ขายไปเลยแล้วกัน”นั่นคือคำพูดของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าพ่อของเมธาวี คำพูดที่เธอได้ยินจากปากของคนเป็นพ่อโดยที่ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยคำใดออกมาได้เลยก่อนที่เธอจะหมดสติไปเพราะผ้าที่ชุ่มไปด้วยยาสลบไม่รู้ว่านับแต่เหตุการณ์ในวันนั้นผ่านมากี่วันแล้วแต่แล้วจู่ๆเมธาวีก็มารู้สึกตัวตื่นที่โรงพยาบาลโดยมีฟอลเคิลนั่งอยู่ที่โซฟาโดยไร้เงาของฟีนิกซ์จนวันที่เธอออกจากโรงพยาบาลฟีนิกซ์ก็ไม่ได้ปรากฏตัว“เข้าไปสิ ฉันจะเข้าไปเป็นเพื่อน”“ค่ะ”“แกมันชาติชั่วแกขายลูกแลกเงินได้ยังไง เงินแค่ไม่กี่แสนแลกกับการขายลูก แกทำได้ยังไง แกทำได้ยังไง”เสียงตะคอกดังมาจากในตัวบ้านเรียกสติให้ร่างบางกลับมาจดจ่อกับเหตุการณ์ปัจจุบัน“ใครบอกว่าไม่กี่แสนฉันได้มาตั้งหลายล้าน”ชาติยังคงพูดอย่างภาคภูมิใจไม่ได้สลดกับการกระทำของตนเองสักนิด“…”มาลีที่เห็นแบบนั้นหมดคำจะพูดกับคนไร้จิตสำนึกของคนตรงหน้าจะด่าว่าไอ้สัตว์นรกเธอยังรู้สึกสงสารมันเลย“แม่ของผัวมันยอมจ่ายตั้งสามล้านให้ลูกเราออกไปจากชีวิตไอ้เด็กนั่น”เพียะ! เสียงฝ่ามือฟาดเข้าที่แก้มสากของคนที่ได้ชื่อว่าสามี ทั้งชีวิตนี้มาลีไม่เคยคิดที่ใช่ความรุน

กว่าจะจัดการบัญชีร้านและเช็คความเรียบร้อยในร้านเสร็จเวลาล่วงเลยไปจนถึงตีสามแล้ว ร่างบางเดินมายังรถยนต์ของตัวเองด้วยความเหนื่อยล้าพอรู้สึกเหนื่อยก็อดนึกถึงอดีตคนรักไม่ได้ ไม่รู้เขาผ่านช่วงเวลายากลำบากแบบนี้ไปได้อย่างไร เธอเป็นแค่ผู้จัดการร้านแค่จัดการบัญชีก่อนกลับยังเหนื่อยล้าขนาดนี้“เหนื่อยเหมือนกันแฮะ”มือบางตบหน้าตัวเองเบาๆเพื่อเรียกสติก่อนขับรถ นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยที่เธอต้องขับรถดึกขนาดนี่ในยามค่ำคืนรถไม่เยอะมากเรียกได้ว่าถนนโล่งก็ได้ เพราะเวลานี้แม้แต่นักท่องราตรียังกลับไปพักผ่อนกันหมดแล้วคงจะมีก็แต่พนักร้านอย่างเธอที่ยังไม่กลับไปพักผ่อนโครม! เสียงแรงปะทะระหว่างรถยนต์สองคันดังสนั่นลั่นท้องถนนแต่โชคดีที่ร่างเล็กไม่ได้รับบาดเจ็บหนักมีเพียงแผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น เมื่อตั้งสติได้เมธาวีก็รีบลงจากรถเพื่อไปดูคู่กรณีว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่“คุณคะ คุณเจ็บตรงไหนไหมคะ”เมธาวีพยายามเคาะกระจกเรียกอีกฝ่ายอย่างร้อนใจเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะหมดสติไป“ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก ว่าแต่คุณเถอะอยู่ๆมาชนท้ายผมเป็นอะไรหรือเปล่า”ถามเพราะเวลานี้มักจะมีก็แต่นักท่องราตรีที่ยังไม่กลับบ้านพักผ่อนตามวิสัย

เมื่อป้อนยาให้หญิงสาวเสร็จมาเฟียหนุ่มก็ทิ้งกายลงนอนที่เตียงกว้างอย่างสบายใจ ทั้งยังหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบหน้าตาเฉยเมธาวีวิ่งเข้าห้องน้ำพยายามล้วงคอให้ตัวเองอ้วกเอายาออกมาแต่ก็ไม่ได้ผลแถมตอนนี้ยังรู้สึกถึงความวูบโหวงที่ใจกลางสาวอีก เหงื่อเริ่มซึมออกมาตามกรอบหน้า ร่างกายร้อนรุ่มจนแทบควบคุมตัวเองไม่ได้ต่างจากผู้กระทำที่ยังนั่งสูบบุหรี่ได้อย่าสบายใจทั้งที่ใช้ยาเหมือนกัน“ไม่นะเมย์ อื้อ~ อดทนไว้”เมธาวีพยายามอดกลั้นจากฤทธิ์ยานรกนั้นอย่างสุดความสามารถ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่สามารถดับไฟปรารถนาในกายลงได้สุดท้ายเมธาวีก็หอบร่างที่เต็มไปด้วยไฟราคะกลับมาหาชายหนุ่มเพียงคนเดียวของห้อง เพียงแค่เห็นหน้าบุรุษเพศใจกลางสาวก็ผลิตน้ำหวานออกมาโดยไม่จำเป็นต้องกระตุ้นอีก“ฟะ ฟะ ฟิน อะ อื้อ~ ชะ ช่วย ช่วยหน่อย”น้ำเสียงหวานของอดีตคนรักร้องขออย่างไร้ความเอียงอาย“ไม่”มาเฟียหนุ่มปฏิเสธหน้าตาย ทั้งที่ตัวเองก็มีความต้องการไม่ต่างกันแต่สามารถควบคุมตัวเองได้ดีกว่าหญิงสาวเท่านั้น เขารู้ดีว่าเธอไม่มีทางทนกับความต้องการที่ถูกกระตุ้นโดยฤทธิ์ของยาได้ แม้ยาจะออกฤทธิ์ค่อนข้างแรงแต่กลับไม่ส่งผลกระทบต่อผู้ใช้ในยามที่ฤทธิ์ย

“คุณเอเดนไม่ต้องมาส่งฉันก็ได้นะคะ”เมธาวีบอกด้วยความเกรงใจเพราะเธอกับเอเดนต่างก็เป็นคนของฟีนิกซ์ทำงานรับเงินไม่ต่างกัน มิหนำซ้ำเธอคิดว่าเอเดนมีเกียรติและศักดิ์ศรีมากกว่าเธอด้วยซ้ำ “เป็นคำสั่งของนายครับ”เอเดนตอบออกไปตามตรง“เอางั้นก็ได้ค่ะ”ในเมื่ออีกฝ่ายยินดีเธอก็ไม่อยากขัดเพราะเขาก็ต้องรับคำสั่งจากเจ้านายเขาอยู่แล้ว“คุณเมย์มารับใครเหรอครับ”“มารับลูกชายน่ะค่ะ”เมธาวีตอบบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยรอยยิ้ม“ลูกชาย!”ลูกชายของหญิงสาวเรียนโรงเรียนระดับนี้มิน่าเจ้านายเขาถึงดูแลเป็นพิเศษ“ชื่อเมฆากับพายุ”“ครับ”ชื่อเด็กชายทั้งสองทำเอาบอดี้การ์ดหนุ่มเงียบไปราวกับหาเสียงตัวเองไม่เจอ“งั้นเมย์ขอตัวสักครู่นะคะ”“ครับ”“นี่นายหญิงเหรอวะ เกือบไปแล้ว เกือบไปแล้วไอ้เอเดนเอ้ย! แล้วทำไมพี่ปราบไม่เตือนกันบ้างวะ”เมธาวีไปยังฝ่ายธุรการเพื่อจ่ายค่าเทอมของลูกๆโดยตอนนี้จ่ายแค่เพียงส่วนของเมฆาก่อนส่วนของพายุยังขาดอีกจำนวนหนึ่ง เดิมเมธาวีเองก็ไม่ได้คิดจะส่งลูกเรียนอินเตอร์แต่แรกแต่เพราะความสามารถของลูกๆสามารถสอบชิงทุนมาได้ ไม่คิดว่าผู้ให้ทุนจะประสบปัญหาหนักแต่เธอก็ไม่ได้คิดเคืองแม้แต่น้อยเพราะนั่นถือเป็น

“เข้าไปพักในห้องพักรับรองก่อนฉันจะได้เคลียร์งานให้เสร็จด้วย”“อืม”เมธาวีพยักหน้ารับอย่างว่าง่ายแล้วเดินเข้าห้องรับรองไปก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~“เข้ามา”ทันทีที่ได้รับอนุญาตจากเจ้านายปราบปรามก็เข้ามารายงานตามที่ได้รับแจ้งจากบอดี้การ์ดด้านล่าง“คุณเดือนหยาดขอพบครับ”เดือนหยาดนั้นเป็นลูกสาวของ คู่ค้าคนสำคัญทำให้ฟีนิกซ์ไม่อยากจะทำให้เกิดความบาดหมางระหว่างเธอกับเขา จึงจำต้องยอมให้เธอเข้าพบอย่างยากที่จะเลี่ยง“อืม ให้เข้ามาสิ”ทันทีที่เข้ามาในห้องทำงานของฟีนิกซ์ได้เดือนหยาดก็เข้ามาหย่อนตัวลงนั่งที่ตักของฟีนิกซ์และเริ่มปลดกระดุมเสื้อของชายหนุ่มออกที่ละเม็ดอย่างยั่วยวนการกระทำของเธออยู่ในสายตาของเมธาวีนับตั้งแต่ที่เดือนหยาดเดินเข้ามาแต่ไม่มีใครทันได้สังเกต“ทำอะไรกันน่ะ!”เสียงหวานตะเบ็งเสียงกร้าวอย่างเดือดดาลเมื่อหัวเข็มขัดหนังราคาแพงถูกปลดออกด้วยมือของเดือนหยาด นี่มันอะไรกันผู้ชายคนนี้เป็นบ้าอะไรทำไมถึงได้ทำเรื่องแบบนี้ เดือนหยาดนั้นเป็นลูกสาวของคู่ค้าคนสำคัญทำให้ฟีนิกซ์ไม่อยากจะทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาตามหลังจึงจำต้องยอมให้หญิงสาวเข้าหาอย่างเลี่ยงไม่ได้“ว้าย! ฟินคะนี่ใครกัน”“นี่มันเรื่อ