Lahat ng Kabanata ng อดีตหมาเด็กของเมธาวี: Kabanata 41 - Kabanata 50

เพราะความเหนื่อยล้าประกอบกับความหิวเข้าก่อกวนคนที่สลบคาอกชายหนุ่มจำต้องลืมตาตื่นขึ้นมาหาอะไรรองท้องก่อนที่จะเป็นลมเป็นแล้งคาเตียงให้อายชาวบ้านอีก แต่พอจะลุกขึ้นจากเตียงก็ได้รู้ว่าร่างกายเธอกำลังถูกฟีนิกซ์สวมกอดอยู่ เมธาวีค่อยๆแกะมือของชายหนุ่มออกจากเอวคอดแต่ก็ไม่สำเร็จซ้ำยังกอดแน่นกว่าเดิม“อื้อ~”ฟีนิกซ์ครางออกมาอย่างหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวนการนอน“นี่ปล่อยก่อนได้ไหม”เมื่ออดทนต่อความหิวไม่ไหวเมธาวีจึงจำต้องปลุกชายหนุ่มเพื่อให้ปล่อยเธอออกไปหาอะไรรองท้องก่อน“ไม่”ฟีนิกซ์ตอบกลับทันควันโดยที่ยังไม่ลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยซ้ำ“นายอิ่มแล้วแต่ฉันยังไม่อิ่มนี่”เมธาวีต่อว่าชายหนุ่มอย่างประชดประชัน เธอไม่ใช่คนหื่นกามแบบเขานะที่แค่ได้ปลดปล่อยก็อิ่มท้องได้“ก็ไม่บอก”ชายหนุ่มพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็กอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! นี่ๆๆไม่ใช่แบบนั้น ฉันหมายถึงฉันหิวข้าว”เมธาวีที่ไม่คิดว่าจะถูกชายหนุ่มจู่โจมกะทันหันผลักหน้าอกแกร่งให้ถอยห่างอย่างตื่นกลัวลำพังแค่ศึกเก่าก็หนักหนาจะแย่แล้ว จะทนศึกบทใหม่อย่างไรไหวขนาดไม่ได้เห็นด้วยตายังรู้สึกถึงอาการบวมได้“ชิ”ชายหนุ่มจิ๊ปากอย่างขัดใจนึกว่าจะได้ปลดปล่อยอีกสักหนแต่หญ

ทันทีที่ทั้งคู่ถึงโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังซึ่งมีค่ารักษาสูงจนน่าใจหายทั้งคู่ก็มุ่งตรงไปยังจุดชำระเงินทันที โดยปกติแล้วเมธาวีจะพาลูกๆไปรักษาที่โรงพยาบาลตามสิทธิแต่ด้วยทางโรงเรียนที่ลูกๆของเธอเรียนอยู่นั้นเป็นโรงเรียนเอกชนชันนำทั้งยังต้องส่งนักเรียนเข้ารักษาโรงพยาบาลในเครือเมื่อเด็กเจ็บป่วยจึงต้องส่งตัวเข้ารักษาที่นี่จะย้ายก็ไม่ทันแล้วเพราะทางโรงพยาบาลได้ทำการรักษาไปแล้ว“พ่อฟิน”เด็กน้อยที่เห็นฟีนิกซ์มาก็ดีใจวิ่งกระโดดกอดชายหนุ่มด้วยความดีใจ ชายหนุ่มทำเพียงแค่ปรายตามองเด็กน้อยที่กำลังมองเขาอยู่ก่อนแล้วพร้อมกับขยิบตาส่งสัญญาณให้เมฆาตามน้ำไปเพราะมีเรื่องจะคุยกับเด็กน้อย“เธอไปทำธุระของเธอเถอะ”“งั้นฉันขอตัว เมฆไปกัน”“แต่…”เมฆามีท่าทีลังเล ด้วยอยากอยู่เล่นกับชายหนุ่มเพราะไม่ได้เจอกันนานหลายวันเด็กน้อยก็อยากจะอยู่กับชายหนุ่มให้หายคิดถึง“ให้เมฆอยู่นี่แหละเธอไปเถอะ”เมื่อชายหนุ่มบอกอย่างนั้นเมธาวีก็จำต้องยอมทำตามที่ทั้งคู่ต้องการ เมื่อร่างเล็กเดินห่างออกไปจนลับตาชายหนุ่มจึงย่อตัวลงนั่งยองๆตรงหน้าเด็กน้อย“ทำไมพ่อฟินเย็นชาใส่แม่เมย์ล่ะครับ”เด็กน้อยเอียงคอมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจเมื่อก่อน

หลังจากทะเลาะกันในวันนั้นเมธาวีก็ไม่ได้มีโอกาสที่จะได้เจอกับชายหนุ่มอีกเลยแม้แต่อยู่ที่บริษัทชายหนุ่มก็ไม่เคยย่างกรายเข้าใกล้เธอมีเพียงมือขวาคนสนิทอย่างปราบปรามที่แวะเวียนเข้ามานำเอกสารด่วนไปให้เจ้านายหนุ่มเป็นครั้งคราว แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วการที่ได้พบชายหนุ่มน้อยที่สุดนั่นดีต่อใจเธอที่สุดแล้ว ยิ่งพบเจอยิ่งได้ใกล้ชิดเธอก็ยิ่งผูกพันและไม่อยากห่างจากชายหนุ่มมากขึ้นเท่านั้น“พ่อฟินรักแม่นะครับ”จู่ๆเมฆาที่นั่งเงียบมาตลอดทางก็พูดขึ้น“หือ? ทำไมถึงคิดแบบนั้นครับ ถ้าบอกว่าพ่อฟินรักเมฆแม่ถึงจะเชื่อ”แม้จะพูดออกไปแบบนั้นแต่ในบางช่วงความรู้สึกเธอเองก็สัมผัสได้ว่าอดีตแฟนหนุ่มก็ยังมีใจให้เธอเช่นกันแต่มันอาจจะเป็นการคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปก็ได้“แม่เห็นคนขายไอศกรีมคนนั้นไหม”“ครับ?”คนเป็นแม่หันมองตามที่ลูกชายตัวน้อยบอกก็เห็นกับรถขายไอศกรีมเจ้าประจำของลูกแต่มันก็ไม่ได้ทำให้เธอเข้าใจในสิ่งที่ลูกพยายามจะสื่ออยู่ดี“ถ้าคุณลุงไม่มีหนวดหน้าเหมือนพี่บ้านตรงข้ามเราเลยนะครับ”“อาจจะคนหน้าเหมือนหรือเปล่าลูก”มันจริงออย่างที่เมฆาว่าหากมองดีๆแล้วคนขายไอศกรีมหน้าตาคล้ายเด็กหนุ่มบ้านตรงข้ามจริงๆแต่เขาอาจ

“พายุ!”เด็กชายตัวน้อยที่ได้ยินเสียงเรียกอันคุ้นเคยรีบหันตามเสียงเรียก พายุที่เห็นพ่อของเขารีบวิ่งเข้าหาพ่อด้วยความหวาดกลัวฟีนิกซ์ก็รีบกอดเอาลูกรักมาไว้ในอ้อนแขน“พ่อ แม่ แม่เจ็บ”พายุบอกคนเป็นพ่อดวงตาแดงก่ำอย่าง น่าสงสาร แม้จะสงสารลูกชายตัวน้อยแค่ไหนแต่ตอนนี้เขาต้องหาตัวเมธาวีให้เจอก่อนโชคดีเหลือเกินที่ลูกชายวัยแค่สี่ขวบแต่สามารถสื่อสารได้เก่งมากๆ“แม่อยู่ไหน”คนเป็นพ่อถามลูกชายด้วยความกระวนกระวายใจก่อนจะได้สติเมื่อมือขวาคนสนิทเดินเข้ามาพอดี“เมียฉันอยู่ไหน!”“คุณเมย์ยังอยู่ข้างในครับ พวกนั้นมีปืนและมากันหลายคนผมเกรงว่าคุณเมย์จะได้รับอันตรายเลยยังไม่กล้าเข้าไปครับ”เป็นบอดี้การ์ดที่แฝงตัวอยู่คอยดูแลความปลอดภัยของหญิงสาวเป็นผู้รายงาน“บ้าชิบ! ปราบพาลูกฉันไป”ฟีนิกซ์สบถออกมาอย่างหัวเสียแต่ก็ไม่ลืมนึกถึงความปลอดภัยของลูกชาย“แต่..”ปราบปรามไม่เห็นด้วยที่จะปล่อยให้เจ้าอยู่กับลูกน้องโดยปราศจากเขาคอยซัพพอร์ต“แกก็รู้ว่าอะไรสำคัญกว่าฉัน”ที่เขายอมผันตัวมาเป็น มาเฟียก็เพื่อความปลอดภัยของเมธาวีแล้วชีวิตเขาจะมีค่าอะไรถ้าเมธาวีและลูกๆของเขาเป็นอะไรไป“ครับนาย”แม้ไม่อยากจะทำตามคำสั่งนี้แต่ปร

เมธาวีเดินออกมาสูดอากาศในช่วงเช้ามืดเหมือนอย่างทุกวันแต่วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูผิดแปลกไปหมดเริ่มตั้งแต่เด็กหนุ่มบ้านตรงข้ามจากที่เห็นเขากับพ่อจะมานั่งทำกิจกรรมยามเช้ากันในทุกๆวันแต่วันนี้ทั้งคู่กลับสวมสูทพร้อมกับยืนรักษาความปลอดภัยอยู่หน้ารั้วบ้านของเขาแทนแถมยังเอาแต่จ้องมองมาที่บ้านของเธอจนร่างบางรู้สึกประหม่าสุดท้ายเมธาวีก็เดินกลับเข้าบ้านแทนการไปสูดอากาศตามที่ตั้งใจตอนแรก“ถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันมีหวังอึดอัดตาย”“อ้าวเมย์ทำไมวันนี้กลับเข้าบ้านเร็วจัง”“แม่เห็นบ้านตรงข้ามยังคะ”“อ่อ เห็นแล้ว”“แล้วแม่ไม่แปลกใจเหรอคะหรือกลัวไหมคะ”“จะกลัวทำไมละคนของพ่อเจ้าพาทั้งนั้น”“นี่แม่ก็รู้เหรอคะ”“รู้สิ”“…”“ก็พวกนั้นเขามากับเจ้านายเขาบ่อยๆน่ะ”“มาบ่อย? ตอนไหนทำไมเมย์ไม่รู้”“ก็ถ้าเมื่อก่อนรู้จะอยู่ที่นี่ต่อไหมล่ะ”“…”“ก็นั่นแหละพ่อเจ้าพาเลยไม่ให้ใครบอกเมย์รวมทั้งแม่ก็ด้วย”“งั้นก็แสดงว่าคนที่ไม่รู้อะไรเลยมีแค่เมย์สินะคะ”“อย่าไปโกรธพ่อเจ้าพาเลยลูก เขาก็ทำหน้าที่ของเขาเต็มที่แล้ว เจ้าพาเองก็ไม่ต้องทนรู้สึกขาดพ่อ”“อืม เมย์ไปชงโกโก้อุ่นๆดื่มก่อนนะคะ”“จ๊ะ”ผู้เป็นแม่มองตามลูก