All Chapters of อดีตหมาเด็กของเมธาวี: Chapter 11 - Chapter 20

หลังจากทั้งคู่ตกลงคบหากันนี่ก็ผ่านมาหลายสัปดาห์แล้ว ทั้งคู่ไม่ได้เกินเลยกันมีเพียงความรู้สึกเท่านั้นที่พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็วและที่สำคัญการที่เมธาวีมาอยู่ที่คอนโดกับฟีนิกซ์มันก็ทำให้เธอมีเวลาติวเข้มให้กับเด็กหนุ่มที่ไม่ค่อยจะสนใจฟังที่เธอสอนสักเท่าไหร่ แต่พอให้ทำแบบฝึกหัดกลับทำได้ทั้งหมดภายในเวลาอันรวดเร็วแต่มักมีข้อแลกเปลี่ยนเสมอเขาถึงยอมทำในช่วงเย็นเมธาวีที่กำลังทำอาหารเย็นรอเจ้าของห้องอย่างตั้งใจต้องชะงักมือเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงกอดกระชับที่ขาของตนเองก่อนจะก้มลงมองที่สัมผัสนั้น“น้องเมฆ” เมธาวีที่เห็นลูกชายตัวน้อยรีบวางมือจากการทำอาหารด้วยความดีใจมือไม้ที่เคยมั่นคงก็สั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ นานหลายสัปดาห์ที่เธอต้องห่างบุตรชายเธอคิดถึงมากคิดถึงแต่ก็ไม่สามารถไปหาได้เพราะเหตุผลเหล่านั้น“อุ้มๆๆ” ทันทีที่เด็กชายตัวน้อยเห็นผู้เป็นแม่เขาก็วิ่งเข้ามากอดที่ขาของมารดาอ้อนให้อุ้มด้วยความคิดถึง“น้องเมฆ อึก” ทันทีที่ได้อุ้มแก้วตาดวงใจขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนน้ำตาแห่งความยินดีก็รินไหลออกมาจากดวงตากลมอย่างห้ามไม่อยู่“ถ้าพี่ร้องอีกผมจะให้คนพาเมฆกลับ”“อึก” สิ้นคำขู่เมธาวีก็รีบกลืนก่อนสะอื้นลงคอแทบจะทั

“เกิดอะไรขึ้นครับนายน้อย”“หลังร้าน”ฟีนิกซ์ตอบกลับลูกน้องคนสนิทของปู่โดยไม่หยุดเท้าที่กำลังวิ่งอยู่อย่างเร่งรีบ ในใจได้แต่ภาวนาขอให้หญิงสาวสู้รอจนกว่าเขาจะไปถึง สายตาคมกวาดสายตาไปรอบบริเวณเพื่อหาคนที่เขาเป็นห่วงอย่างกระวนกระวายส่วนลูกน้องของปู่ที่ตามมาก็แยกย้ายกันออกตามหาทั้งที่เจ้านายของเขายังไม่ได้บอกด้วยซ้ำว่ากำลังหาอะไร แต่ด้วยคอยอารักขาหลานชายเจ้านายอยู่ไม่ห่างพวกเขาจึงรู้ความเคลื่อนไหวของนายน้อยตนอยู่แล้ว“ยะ อย่ายุ่งกับฉัน”เสียงแววดังมาตามสายลมราวกับเสียงกระซิบแต่ฟีนิกซ์ก็จำได้ดีว่านี่คือเสียงของเมธาวีอย่างแน่นอน เด็กหนุ่มจึงวิ่งไปยังจุดที่ได้ยินเสียงของเมธาวีซึ่งตอนนี้เธอกำลังถูกฉุดกระชากให้ขึ้นรถตู้สีดำซึ่งจอดอยู่ทางด้านหลังร้านโดยมีกลุ่มชายชุดดำอยู่บริเวณนั้นนับสิบคนแต่ฟีนิกซ์ก็ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวสักนิด“มึงปล่อยเธอเดี๋ยวนี้”ฟีนิกซ์ประกาศกร้าวอย่างเดือดดาลยิ่งหันไปเห็นรอยแดงที่ข้อมือเล็กเขายิ่งอยากจะฆ่าพวกมันทุกคนให้ตายลงตรงหน้าเขาเสียเดี๋ยวนี้“มึงเป็นใคร”หนึ่งในกลุ่มชายชุดดำตะคอกเสียงถามด้วยความโกรธเคืองเป็นแค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมบังอาจมาสั่งเขา งั้นเหรอ มือหยาบกร้

ริมฝีปากหนาบดจูบริมฝีปากเล็กอวบอิ่มอย่างหิวกระหาย ยิ่งได้สัมผัสเนื้อตัวสาวเลือดในกายหนุ่มก็ยิ่งพลุ่งพล่าน เรียวลิ้นสากเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นเล็กตามสัญชาตญาณความเป็นหนุ่มราวกับผู้เชี่ยวชาญ มอมเมาคนพี่ให้หลงเข้าไปในวังวนของอารมณ์สวาทจนเผลอลืมเลือนความหวาดกลัวไปชั่วขณะ เมื่อเห็นว่าคนพี่คลายความหวาดกลัวลงแล้วฟีนิกซ์จึงเลื่อนมือสัมผัสสองเต้าอวบแผ่วเบาอย่างหลงใหลลากไล้มือสากไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของกายสาวจนไปหยุดอยู่ที่บั้นท้ายงอนงามแล้วบีบขย้ำบั้นท้ายกลมกลึงอย่างหมั่นเขี้ยว"ทำต่อสิครับ"เมื่อคนพี่ที่เผลอไผลไปกับแรงอารมณ์หยุดมือที่กำลังปรนเปรอตน เด็กหนุ่มจึงผละจูบจากริมฝีปากเล็กเพื่อเอ่ยกระตุ้นคนพี่ เมธาวีที่ได้ยินดังนั้นก็เริ่มขยับมือเล็กอีกครั้ง"อะ อ๊า~"“เก่งจัง แค่นี้ผมก็แทบจะแตกแล้ว”มือหนาบีบขย้ำสองเต้าอวบอิ่มอย่างหลงใหลมันช่างเหมาะพอดีมืออะไรอย่างนี้“อื้อ~ เบาหน่อยจะบีบให้แตกเลยหรือไง”ร่างเล็กค่อนขอดเมื่อถูกมือหนาทรมานสองเต้าอวบ แต่คนทำกลับไม่สะทกสะท้านสักนิด ทั้งยังรู้สึกถูกใจด้วยซ้ำ“หิว”“-///-““ขอชิมหน่อยได้ไหม”“อ๊า~”ทันทีที่ยอดปทุมถันถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนฉ่าเล

วันเวลาผ่านไปความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็เริ่มพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆยิ่งตัวฟีนิกซ์ยิ่งทั้งรักทั้งหวงคนพี่จนแทบจะไม่ยอมออกไปไหนเอาแต่เกาะติดคนรักด้วยความหวงแหนจนบ่อยครั้งที่เพื่อนๆของเขาต้องมาลากตัวไปถึงที่“ไปงานปัจฉิมนิเทศผมไหม”ฟีนิกซ์ถามในขณะที่หญิงสาวยังคงอ่านแผนการสอนอย่างเคร่งเครียดดึงความสนใจเธอให้มายังเด็กหนุ่ม “อยากให้ไปเหรอ”ไม่ได้อยากจะคิดเล็กคิดน้อยแต่การที่เธออายุมากกว่าเด็กหนุ่มถึงห้าปีย่อมถูกมองไม่ดีจากสังคมภายนอกแม้ว่ามันจะไม่ใช่กับทุกคนที่คิดแบบนั้นแต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่คิดเช่นกัน“อืม”เด็กหนุ่มทิ้งตัวลงหนุนตักคนพี่แทนหมอนก่อนดวงตาคมจะหันมาเผชิญหน้าด้วยช้อนตาขึ้นมองหญิงสาวแววตาแน่วแน่“ไม่อายเหรอที่”ไม่ทันจะได้พูดจนจบประโยค ฟีนิกซ์ก็รู้ได้ทันทีว่าคนพี่จะสื่ออะไร“ไม่อายหรอกอยากให้เมียไปด้วย อยากให้อยู่ในทุกช่วงเวลาดีๆของชีวิตเลย อยากให้ทุกคนรู้ว่านี่แหละคือคนรักของผม”“ขนาดนั้นเลยเหรอ”เมธาวีที่ได้ฟังถึงกับหุบยิ้มไม่ได้เธอรู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้รับความรักจากคนคนนี้“พี่รู้ไหมว่าที่ผมยอมกลับมาตั้งใจเรียนเป็นเพราะพี่เลยนะ”“ทำไมละ”“เพราะผมอยากจะเป็นที่พึ่ง

“แฟนใครเนี่ยน่ารักชะมัด”เมธาวีหยิกแก้มแฟนหนุ่มไม่แรงนักด้วยความหมั่นเขี้ยว“น่ารักก็รักมากๆนะครับ”“มากอยู่แล้ว”หญิงสาวพูดอย่างเอาอกเอาใจแฟนหนุ่ม สร้างความพอใจให้แฟนหนุ่มไม่น้อย“หึ”“วันนี้ถ้าเป็นเด็กดีคืนนี้เดี๋ยวมีรางวัล”หญิงสาวบอกกับแฟนหนุ่มน้ำเสียงเย้ายวนอย่างสื่อความหมาย“หึ ข้อเสนอน่าสนใจ”เด็กหนุ่มกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ“ไอ้ห่า หมดเลยราชสีห์กู”คำพูดของพระรามเรียกรอยยิ้มขบขันจากอีกสองเพื่อนรักได้อย่างง่ายดาย“ปล่อยมันเถอะ แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรออย่างน้อยมันก็ไม่ไปต่อยตีเหมือนแต่ก่อนไหมวะ”คิมหันต์บอก“ได้ข่าวว่ามึงก็ไปกับมันไอ้คิม”พระรามว่าอย่างเบื่อหน่ายเมื่อนึกถึงพฤติกรรมของเพื่อนทั้งสองและก็ต้องเป็นเขากับสายฟ้าที่ต้องไปลากตัวเพื่อนทั้งสองกลับมาไม่งั้นคู่อริอาจตายค่ามือเพื่อนทั้งสองได้“นี่ๆเลิกหวานกันสักสองสามชั่วโมงได้ไหมวันนี้ขอสนุกสักวันนะ”เฟรย่าที่นานๆทีจะได้ออกมาเที่ยวอดไม่ได้ที่จะไปปลดปล่อยอารมณ์ตามวิถีสาวรักสนุกแม้จะมีแฟนหนุ่มติดสอยห้อยตามมาด้วยก็ตามที“วันนี้ขอหนึ่งวันนะ นะคะเด็กดี”แค่เพียงโดนลูกอ้อนของแฟนสาวไม่ว่าอะไรเด็กหนุ่มมีหรือจะปฏิเสธคนพี่ได้ลง“จูบ